Wybaczenie to puszczenie w niepamięć krzywdy oraz pozbycie się związanych z nią wszystkich negatywnych uczuć. Nie wymaga pomniejszania winy ani udawania, że nic się nie stało.

ZASADA BIBLIJNA: „Dalej znoście jedni drugich i wspaniałomyślnie przebaczajcie sobie nawzajem, jeśli ktoś ma powód do uskarżania się na drugiego” (Kolosan 3:13).

„Kiedy kogoś kochasz, nie koncentrujesz się na jego słabych stronach. Zamiast tego widzisz osobę, którą współmałżonek stara się być” (Aaron).

Jeśli pielęgnujesz urazę, możesz zaszkodzić sobie pod względem fizycznym i emocjonalnym oraz zniszczyć swoje małżeństwo.

„Pewnego razu mąż przeprosił mnie za coś, co bardzo mnie zraniło. Niełatwo mi było wybaczyć. W końcu to zrobiłam, ale żałuję, że tak późno. Spowodowało to między nami niepotrzebne napięcie” (Julia).

OCEŃ SIEBIE

Następnym razem, kiedy twój współmałżonek cię zrani, zadaj sobie pytania:

• Czy nie jestem przewrażliwiony?

• Czy sprawa jest na tyle poważna, że wymaga przeprosin? Czy nie mogę po prostu przymknąć na to oko?

PRZEDYSKUTUJCIE RAZEM

• Jak dużo czasu zazwyczaj potrzebujemy, żeby sobie wybaczyć?

• Co możemy zrobić, żeby trwało to krócej?

RADY

• Kiedy czujesz się urażony, nie posądzaj współmałżonka o złe pobudki.

• Spróbuj zrozumieć, dlaczego tak się zachował. Pamiętaj, że „wszyscy popełniamy rozmaite błędy” (Jakuba 3:2, Komentarz żydowski do Nowego Testamentu).

„Łatwo przebaczyć, jeśli wina leży po obu stronach, trudniej — jeśli wydaje się, że jest po jednej. Przyjęcie przeprosin i przebaczenie wymaga prawdziwej pokory” (Kimberly).

ZASADA BIBLIJNA: „Szybko ureguluj sprawy” (Mateusza 5:25).