Do uprzedzeń może prowadzić wygórowane mniemanie o swojej wartości. Ktoś, kto tak o sobie myśli, uważa, że przewyższa innych, a ludzi, którzy się od niego różnią, ocenia jako gorszych. Każdy może wpaść w taką pułapkę. W dziele Encyclopædia Britannica czytamy: „Większość grup [kulturowych] uważa — w mniejszym lub większym stopniu — że ich styl życia, jedzenie, ubiór, nawyki, poglądy, wartości i tak dalej są lepsze niż innych grup”. Jak możemy unikać takiego błędnego sposobu myślenia?

„Z pokorą uważajcie innych za wyższych od siebie” (FILIPIAN 2:3).

Co to oznacza? Żeby uniknąć przesadnej dumy, powinniśmy rozwijać coś przeciwnego, czyli pokorę. Kiedy ją przejawiamy, będziemy w stanie dostrzec, że pod pewnymi względami inni są od nas lepsi. Żadna grupa nie ma monopolu na wszystkie zalety i zdolności.

Rozważmy przykład Stefana. Dorastał on w kraju komunistycznym, ale pokonał swoje uprzedzenia wobec ludzi pochodzących z krajów niekomunistycznych. Powiedział: „Moim zdaniem w zwalczaniu uprzedzeń ważne jest, żeby uważać innych za lepszych od siebie. Nie wiem wszystkiego. Od każdego mogę się czegoś nauczyć”.

Spróbuj patrzeć na siebie realistycznie i bądź świadomy swoich błędów. Przyznaj, że inni potrafią robić pewne rzeczy lepiej od ciebie. Nie zakładaj też, że wszyscy ludzie należący do jakiejś grupy mają takie same wady.

Zamiast myśleć o kimś negatywnie, zastanów się:

• Czy cechy, które mi się nie podobają u tej osoby, naprawdę są złe, czy po prostu inne?

• Czy może ona widzieć jakieś wady u mnie?

• W jakich dziedzinach jest ode mnie lepsza?

Jeśli szczerze odpowiesz na te pytania, możesz nie tylko pokonać swoje uprzedzenia, ale też dostrzec rzeczy, za które będziesz podziwiał tę osobę.