Jeśli za bardzo skupimy się na tym, jak inni się od nas różnią, możemy dojść do wniosku, że te różnice są wadami. W efekcie moglibyśmy zacząć uważać innych za gorszych. Takie negatywne patrzenie na innych mogłoby nam utrudnić okazywanie im empatii. Jej brak może wskazywać na głębszy problem, jakim są uprzedzenia.

„Cieszcie się z tymi, którzy się cieszą. Płaczcie z tymi, którzy płaczą” (RZYMIAN 12:15).

Co to oznacza? Zasadę tę można podsumować dwoma słowami — okazuj empatię. Empatia to umiejętność stawiania się w czyimś położeniu i odczuwania czyichś emocji.

Kiedy wczuwamy się w czyjeś położenie, wtedy lepiej rozumiemy, jak bardzo jesteśmy do tej osoby podobni. Możemy odkryć, że czuje i reaguje tak samo jak my. Empatia pomoże nam dostrzec, że wszyscy ludzie, bez względu na pochodzenie, należą do jednej rodziny. Im bardziej skupimy się na łączących nas podobieństwach, tym mniej będziemy skłonni osądzać innych.

Empatia pomoże nam traktować innych z szacunkiem. Anne-Marie z Senegalu patrzyła z góry na ludzi należących do tak zwanej niższej kasty. Jak empatia jej pomogła? Wyjaśnia: „Kiedy widziałam, jak bardzo ci ludzie cierpią, zaczęłam się zastanawiać, jak ja bym się czuła na ich miejscu. Uświadomiłam sobie, że wcale ich nie przewyższam. Nie zrobiłam nic, co sprawiłoby, że jestem od nich lepsza”. Jeśli staramy się zrozumieć, z czym zmagają się inni, nie będziemy wobec nich krytyczni.

Jeśli postrzegasz jakąś grupę negatywnie, spróbuj dostrzec, co was łączy. Na przykład wyobraź sobie, co ci ludzie czują, kiedy:

• jedzą posiłek ze swoją rodziną

• kończą dzień po ciężkiej pracy

• spędzają czas z przyjaciółmi

• słuchają swojej ulubionej muzyki.

Następnie spróbuj sobie wyobrazić siebie w ich sytuacji. Zastanów się:

• Jak bym reagował, gdyby ktoś dawał mi odczuć, że jestem nic niewart?

• Jak bym się czuł, gdyby ktoś mnie oceniał, zanim jeszcze zdążyłby mnie poznać?

• Gdybym należał do tej grupy, jak chciałbym być traktowany przez innych?