„Trzęsienie ziemi”, „huragan”, „atak terrorystyczny”, „strzelanina w szkole” — terminy te zbyt często pojawiają się w nagłówkach gazet. Oczywiście czytanie o tych wydarzeniach to nie to samo, co bycie ich uczestnikami. Co możesz zrobić przed nadejściem katastrofy, w jej trakcie oraz po niej, żeby zwiększyć swoje szanse przeżycia?

KATASTROFA może dotknąć każdego bez wyjątku. Żeby przetrwać, przede wszystkim trzeba się wcześniej przygotować. Ale jak to zrobić?

• Pracuj nad nastawieniem. Uznaj fakt, że czasem dochodzi do katastrof oraz że mogą one dotknąć także ciebie i twoich bliskich. Po tym, jak coś się wydarzy, na przygotowania jest już za późno.

• Zdobądź wiedzę o zagrożeniach występujących w twojej okolicy. Dowiedz się, gdzie można się schronić. Zastanów się, czy konstrukcja twojego domu i jego położenie zapewniają wam bezpieczeństwo, czy też da się coś poprawić. Usuń potencjalne zagrożenia pożarowe. Zainstaluj czujniki dymu i wymieniaj w nich baterie co najmniej raz do roku, jeśli nie częściej.

• Przygotuj potrzebne rzeczy. Kiedy dojdzie do katastrofy, mogą przestać działać telefony i transport publiczny. Może też nie być prądu ani wody. Jeśli masz samochód, staraj się, żeby zawsze był zatankowany przynajmniej do połowy. Dbaj, żeby w domu zawsze było jedzenie, woda i zestaw ewakuacyjny (zobacz ramkę „ Czy masz potrzebne rzeczy?”).

• Miej pod ręką numery telefonów przyjaciół i znajomych.

• Stwórz plan ewakuacji i ćwicz go z rodziną. Powinieneś wiedzieć, gdzie znajdują się najbliższe wyjścia z budynku, w którym przebywasz, oraz znać plan ewakuacyjny szkoły, do której chodzą twoje dzieci. Ustalcie, gdzie spotka się wasza rodzina — może to być na przykład jakaś szkoła albo biblioteka — przy czym jedno miejsce zbiórki powinno znajdować się blisko domu, a drugie nieco dalej. Zaleca się, żeby co jakiś czas całą rodziną przejść trasę prowadzącą do tych miejsc.

• Zaplanuj, jak pomóc innym, na przykład osobom starszym lub niepełnosprawnym.

Cytowany wcześniej Joshua mówi: „Kiedy wybuchł pożar, większość osób wcale nie wpadła w panikę, tylko zaczęła się ociągać. Niektórzy wyłączali komputery albo nabierali wody do butelki. Ktoś powiedział: ‚Może po prostu powinniśmy poczekać’”. Pomimo wahania innych Joshua krzyknął: „Musimy opuścić budynek, i to natychmiast!”. Wtedy jego współpracownicy się ocknęli i zaczęli działać. Joshua wołał: „Jeżeli ktoś się przewróci, podnieście go i nie przestawajcie iść. Wyjdziemy z tego cało wszyscy!”.

• Pożar. Trzymaj się blisko podłogi i szybko udaj się do najbliższego wyjścia. Dym sprawia, że trudno coś zobaczyć, a jego wdychanie jest najczęstszą przyczyną śmierci. Zostaw swoje rzeczy. O twoim życiu mogą zdecydować sekundy.

• Trzęsienie ziemi. Schroń się pod jakimś solidnym meblem albo pod którąś z wewnętrznych ścian nośnych. Spodziewaj się wstrząsów wtórnych i, jak tylko będziesz mógł, wyjdź na zewnątrz, a potem trzymaj się z dala od budynków. Mogą minąć godziny, zanim na miejsce dotrą wyszkoleni ratownicy, więc jeśli jesteś w stanie komuś pomóc, zrób to.

• Tsunami. Jeżeli woda nagle zaczyna się oddalać od brzegu, natychmiast udaj się w miejsce położone wyżej. Spodziewaj się nadejścia wysokich fal.

• Tornado, huragan albo orkan. Jak najszybciej schroń się w bezpiecznym miejscu.

• Powódź. Trzymaj się z dala od zalanych budynków. Unikaj brodzenia czy jeżdżenia samochodem w wodzie. Mogą w niej być ścieki i niewidoczne zagrożenia, na przykład gruz, otwarte studzienki albo zerwane przewody elektryczne.

• Czy o tym wiedziałeś? Nurt może porwać samochód, nawet jeśli woda ma zaledwie 60 centymetrów głębokości. Przyczyną większości zgonów związanych z powodziami jest jeżdżenie samochodem po zalanym terenie.

• Jeżeli władze zarządziły ewakuację, nie zwlekaj ani chwili! Powiadom przyjaciół, gdzie jesteś. Inaczej mogą ryzykować życie, próbując cię odnaleźć.

• Czy o tym wiedziałeś? Nawet jeżeli nie da się do nikogo dodzwonić, możliwe, że nadal da się wysyłać wiadomości tekstowe.

• Jeśli władze zalecają pozostanie w domu lub schronie, zrób to. W wypadku skażenia chemicznego, biologicznego lub radioaktywnego, wyłącz wentylację oraz uszczelnij wszystkie drzwi i okna. Jeżeli doszło do katastrofy nuklearnej, ukryj się w najniżej położonej części budynku, żeby jak najmniej wystawiać się na promieniowanie. Słuchaj informacji podawanych w lokalnej telewizji lub w radiu. Nie wychodź na zewnątrz, dopóki władze nie ogłoszą, że zagrożenie minęło.

Żeby chronić się przed chorobami i innymi zagrożeniami, stosuj się do poniższych wskazówek:

• Jeśli możesz, zatrzymaj się u przyjaciół, zamiast przebywać w obozie.

• Utrzymuj higienę w miejscu, w którym przebywasz.

• Noś odzież ochronną podczas usuwania gruzów. Jeśli to możliwe, załóż rękawice, solidne buty, kask i maskę przeciwpyłową. Uważaj na przewody elektryczne i niedogaszone zgliszcza.

• Staraj się trzymać codziennego trybu zajęć. Twój spokój i pozytywne nastawienie dobrze wpłynie na dzieci. Przerabiajcie szkolny materiał, bawcie się i organizujcie rodzinne wielbienie Boga. Nie koncentruj się nadmiernie na wiadomościach podawanych w mediach i nie odreagowuj niepokoju i frustracji na rodzinie. Przyjmuj pomoc i sam pomagaj innym.

• Pogódź się z tym, że straty są nieuniknione. Akcje niesienia pomocy organizowane przez instytucje rządowe i pozarządowe mają przede wszystkim ułatwić ludziom przetrwanie, a nie odzyskanie wszystkiego, co stracili. Żeby przetrwać, potrzebujemy czystej wody, ubrań i schronienia (1 Tymoteusza 6:7, 8).

• Rozpoznaj ewentualne urazy emocjonalne i staraj się im zaradzić. Takie urazy często wychodzą na jaw, kiedy już minie pierwszy szok. Niektóre objawy to niepokój, przygnębienie, gwałtowne zmiany nastroju oraz trudności z logicznym myśleniem, skupieniem się na pracy lub spaniem. Rozmawiaj z troskliwymi przyjaciółmi.

Joshua przeżył pożar, ale wielu jego znajomych zginęło. Ogromną pomoc otrzymał od starszych zboru i specjalistów w zakresie zdrowia psychicznego. Mówi: „Dzięki nim zrozumiałem, że żałoba jest normalnym etapem gojenia się ran, i że w końcu minie. Po sześciu miesiącach coraz rzadziej nękały mnie koszmary. Inne objawy utrzymywały się dłużej”.

Kataklizmy uderzają też w nasze poczucie sprawiedliwości. Kiedy do nich dochodzi, niektórzy mylnie obwiniają o to Boga. Wiele osób, tak jak Joshua, zmaga się z poczuciem „winy ocalałego”. Mówi on: „Wciąż się zastanawiam, czy mogłem uratować więcej osób. Wierzę, że niedługo Bóg naprawi wszystkie krzywdy i że na ziemi zapanuje sprawiedliwość. To mnie pociesza. A na razie staram się cenić każdy dzień życia i podejmuję rozsądne działania, żeby je chronić” (Objawienie 21:4, 5) *.