1, 2. Co Biblia mówi o niektórych królach Izraela?

 BIBLIA mówi o ponad 40 królach Izraela a. Szczerze opowiada o tym, jak niektórzy z nich postępowali. Na przykład opisuje, że nawet dobrzy królowie robili czasem złe rzeczy. Pomyślmy o królu Dawidzie. Jehowa powiedział o nim: „Mój sługa Dawid (...) podążał za mną całym sercem i czynił tylko to, co słuszne w moich oczach” (1 Król. 14:8). Ale jak wiemy, dopuścił się on niemoralności z zamężną kobietą i przebiegle doprowadził do tego, że jej mąż zginął w bitwie (2 Sam. 11:4, 14, 15).

² Z drugiej strony wielu złych królów robiło czasem coś dobrego. Jednym z nich był Rechoboam. W oczach Jehowy „dopuszczał się złych rzeczy” (2 Kron. 12:14). Posłuchał jednak Jego polecenia, żeby pozwolić 10 plemionom oddzielić się od swojego królestwa. Przyczynił się też do bezpieczeństwa narodu, fortyfikując miasta (1 Król. 12:21-24; 2 Kron. 11:5-12).

3. Jakie ważne pytanie się nasuwa i co omówimy w tym artykule?

³ Nasuwa się ważne pytanie: Skoro królowie Izraela robili zarówno dobre, jak i złe rzeczy, to na jakiej podstawie Jehowa oceniał, czy dany król był wierny, czy nie? Odpowiedź na to pytanie pomoże nam zrozumieć, na co Jehowa zwraca uwagę, patrząc na nas. Omówimy trzy czynniki, które najwyraźniej uwzględniał przy ocenie królów Izraela: stan ich serca, skruchę oraz stosunek do czystego wielbienia.

SŁUŻYLI JEHOWIE CAŁYM SERCEM

4. Co między innymi odróżniało wiernych królów od niewiernych?

⁴ Królowie, którzy cieszyli się uznaniem Jehowy, byli Mu oddani całym sercem b. Na przykład jak czytamy w Biblii, dobry król Jehoszafat „służył Jehowie całym sercem” (2 Kron. 22:9). Z kolei o Jozjaszu czytamy: „Przed Jozjaszem nie było takiego króla jak on, który by wrócił do Jehowy i służył Mu z całego serca” (2 Król. 23:25). A co powiedzieć o Salomonie, który w późniejszych latach życia zaczął robić to, co złe? „Jego serce nie było już w pełni oddane Jehowie” (1 Król. 11:4). Również o Abijamie, innym niewiernym królu, Biblia mówi: „Jego serce nie było w pełni oddane Jehowie” (1 Król. 15:3).

5. Co to znaczy służyć Jehowie całym sercem?

⁵ Co to znaczy, że ktoś służy Jehowie całym sercem? Taka osoba nie robi tego jedynie z poczucia obowiązku. Pobudza ją do tego miłość i oddanie. Co więcej, przejawia ona te cechy przez całe życie.

6. Co pomoże nam służyć Jehowie całym sercem? (Przysłów 4:23; Mateusza 5:29, 30).

⁶ Jak możemy naśladować wiernych królów, którzy kochali Jehowę całym sercem? Unikając wszystkiego, co miałoby na nasze serce szkodliwy wpływ. Mogłaby to być na przykład niezdrowa rozrywka, złe towarzystwo albo materialistyczny sposób myślenia. Jeśli zauważymy, że coś zaczyna osłabiać naszą miłość do Jehowy, szybko podejmijmy działania, żeby temu zapobiec (odczytaj Przysłów 4:23; Mateusza 5:29, 30).

7. Dlaczego musimy unikać złych wpływów?

⁷ Nie możemy pozwolić, żeby nasze serce stało się podzielone. Gdybyśmy nie byli ostrożni, moglibyśmy zacząć się oszukiwać, że dopóki angażujemy się w zajęcia duchowe, nie musimy unikać złych wpływów. Zilustrujmy to przykładem. Wyobraź sobie, że jesteś na dworze w bardzo mroźny i wietrzny dzień. Kiedy wracasz do domu, włączasz ogrzewanie. Ale co by się stało, gdybyś zostawił otwarte drzwi? Lodowate powietrze szybko wypełniłoby dom. Jaki stąd wniosek? Żeby utrzymywać ciepłe relacje z Jehową, nie wystarczy tylko przyjmować pokarm duchowy. Musimy też zamknąć drzwi niezdrowym wpływom, żeby „mróz” — duch tego świata — nie wniknął do naszego serca i go nie podzielił (Efez. 2:2).

OKAZALI SKRUCHĘ ZA GRZECHY

8, 9. Jak Dawid i Ezechiasz zareagowali na skarcenie? (Zobacz ilustrację).

⁸ Jak wspomnieliśmy wcześniej, król Dawid popełnił poważne grzechy. Ale gdy prorok Natan mu je wykazał, Dawid pokornie okazał skruchę (2 Sam. 12:13). Nie udawał, że jest mu przykro — tylko po to, by oszukać Natana albo uniknąć kary. Z tego, co napisał w Psalmie 51, widać, że jego skrucha była szczera (Ps. 51:3, 4, 17, nagłówek).

⁹ Również król Ezechiasz zgrzeszył przeciwko Jehowie. W Biblii czytamy: „Jego serce stało się wyniosłe. Z tego powodu Bóg oburzył się na niego, na Judę i Jerozolimę” (2 Kron. 32:25). Dlaczego Ezechiasz stał się wyniosły? Być może poczucie wyższości wzbudziło w nim bogactwo, zwycięstwo nad Asyryjczykami lub cudowne uzdrowienie. Możliwe, że to właśnie pycha skłoniła go do popisywania się swoim majątkiem przed Babilończykami. Został za to skarcony przez proroka Izajasza (2 Król. 20:12-18). Jednak podobnie jak Dawid, Ezechiasz okazał skruchę (2 Kron. 32:26). Ostatecznie Jehowa uznał go za wiernego króla, który „robił to, co słuszne” (2 Król. 18:3).

10. Jak król Amacjasz zareagował na skorygowanie?

¹⁰ Inaczej było z judzkim królem Amacjaszem. Chociaż „robił to, co słuszne w oczach Jehowy”, to „jego serce nie było Mu w pełni oddane” (2 Kron. 25:2). Jak się to uwidoczniło? Po tym, jak Jehowa pomógł mu pokonać Edomitów, Amacjasz zaczął oddawać cześć ich bogom c. Kiedy Jehowa posłał do niego proroka, żeby go skorygować, ten bezczelnie go odprawił (2 Kron. 25:14-16).

11. Co zgodnie z 2 Koryntian 7:9, 11 musimy zrobić, żeby Jehowa nam przebaczył? (Zobacz też ilustracje).

¹¹ Czego się uczymy z tych przykładów? Musimy okazywać skruchę za swoje grzechy i z całych sił starać się ich nie powtarzać. A co wtedy, gdy starsi udzielą nam rady, może nawet w jakiejś drobnej sprawie? Nie powinniśmy uważać, że oni albo Jehowa nas odtrącili. Nawet dobrzy królowie Izraela czasami potrzebowali rad i skarcenia (Hebr. 12:6). Kiedy jesteśmy korygowani, powinniśmy 1) okazać pokorę, 2) dokonać niezbędnych zmian i 3) dalej całym sercem służyć Jehowie. Jeśli okazujemy skruchę, Jehowa nam przebaczy (odczytaj 2 Koryntian 7:9, 11).

TRZYMALI SIĘ CZYSTEGO WIELBIENIA

12. Co szczególnie wyróżniało wiernych królów?

¹² Królowie, których Jehowa uznawał za wiernych, trzymali się czystego wielbienia. Do tego samego zachęcali swoich poddanych. Oczywiście, jak już mówiliśmy, popełniali też błędy. Jednak byli oddani wyłącznie Jehowie i gorliwie starali się oczyścić kraj z bałwochwalstwa d.

13. Dlaczego Jehowa uznał króla Achaba za niewiernego?

¹³ A co można powiedzieć o królach, których Bóg uznał za niewiernych? Z pewnością nie wszystko, co robili, było złe. Nawet niegodziwy król Achab okazał pewną miarę pokory i żalu za udział w morderstwie Nabota (1 Król. 21:27-29). Wybudował też miasta i wygrywał bitwy, co przyniosło Izraelitom korzyści (1 Król. 20:21, 29; 22:39). Ale przede wszystkim był znany z tego, że pod wpływem swojej żony propagował fałszywy kult. Za to nigdy nie okazał skruchy (1 Król. 21:25, 26).

14. (a) Dlaczego Jehowa uznał króla Rechoboama za niewiernego? (b) Czym charakteryzowały się rządy większości izraelskich królów?

¹⁴ Weźmy pod uwagę innego niewiernego króla — Rechoboama. Jak wspomnieliśmy wcześniej, za swojego panowania zrobił wiele dobrego. Ale gdy już umocnił władzę, porzucił Prawo Jehowy i zaczął uprawiać fałszywy kult (2 Kron. 12:1). W kolejnych latach balansował między prawdziwym a fałszywym wielbieniem (1 Król. 14:21-24). Rechoboam i Achab nie byli jedynymi królami, którzy odstąpili od czystego wielbienia. W gruncie rzeczy większość izraelskich królów w ten czy inny sposób uwikłała się w bałwochwalstwo. Wyraźnie widać, że trzymanie się czystego wielbienia było ważnym czynnikiem, który Jehowa brał pod uwagę, oceniając danego króla.

15. Dlaczego stosunek do czystego wielbienia jest dla Jehowy tak ważny?

¹⁵ Dlaczego stosunek królów do czystego wielbienia był dla Jehowy tak ważny? Między innymi dlatego, że to właśnie oni mieli pomagać Jego ludowi służyć Mu we właściwy sposób. Poza tym bałwochwalstwo nieuchronnie prowadziło do innych poważnych grzechów oraz niesprawiedliwości (Oz. 4:1, 2). Co więcej, zarówno królowie, jak i cały naród byli oddani Jehowie. Dlatego Biblia przyrównuje ich udział w fałszywym kulcie do cudzołóstwa (Jer. 3:8, 9). Ktoś, kto dopuszcza się literalnej zdrady, rani swojego współmałżonka w bardzo osobisty sposób. Podobnie kiedy oddany sługa Jehowy angażuje się w fałszywy kult, czuje się On osobiście dotknięty (Powt. Pr. 4:23, 24) e.

16. Co w oczach Jehowy szczególnie odróżnia osoby prawe od niegodziwych?

¹⁶ Czego się z tego uczymy? Z całą pewnością musimy wystrzegać się wszystkiego, co ma związek z religią fałszywą. Ale musimy też mocno trzymać się prawdziwego wielbienia i się w nie angażować. Prorok Malachiasz jasno określił, co w oczach Jehowy odróżnia dobrą osobę od złej. Napisał: „Znów zobaczycie różnicę między człowiekiem prawym a niegodziwym, między tym, który służy Bogu, a tym, który Mu nie służy” (Malach. 3:18). A zatem nie możemy pozwolić, żeby cokolwiek — nawet nasza niedoskonałość czy błędy — sprawiło, że przestalibyśmy służyć Jehowie. Samo w sobie byłoby to poważnym grzechem.

17. Jak wybór partnera małżeńskiego może wpłynąć na nasze oddanie dla Jehowy?

¹⁷ Czy jesteś w stanie wolnym i myślisz o małżeństwie? Jeśli tak, to czy dostrzegasz, jak słowa Malachiasza powinny wpłynąć na twój wybór partnera? Nawet jeśli ktoś ma dobre cechy, ale obecnie nie służy Jehowie, to czy w Jego oczach jest prawy? (2 Kor. 6:14). Czy w małżeństwie wywierałby na ciebie dobry wpływ pod względem duchowym? Pomyślmy: Pogańskie żony króla Salomona też mogły mieć jakieś dobre cechy. Ale nie oddawały czci Jehowie i stopniowo nakłoniły Salomona do przyłączenia się do fałszywego kultu (1 Król. 11:1, 4).

18. Czego rodzice powinni uczyć swoje dzieci?

¹⁸ Rodzice, możecie wykorzystywać relacje o królach, żeby rozbudzać w swoich dzieciach zapał do wielbienia Jehowy. Pomóżcie im zrozumieć, na jakiej podstawie Jehowa uznawał króla za dobrego lub złego — że przede wszystkim brał pod uwagę, czy dany król oddawał Mu cześć i czy zachęcał do tego innych. Swoimi słowami i przykładem uczcie dzieci, że sprawy duchowe — takie jak studiowanie Biblii, zebrania i służba kaznodziejska — powinny być ważniejsze niż jakiekolwiek inne zajęcia (Mat. 6:33). W przeciwnym razie mogą dojść do wniosku, że bycie Świadkiem Jehowy to po prostu rodzinna tradycja. A wtedy mogłyby uznać czyste wielbienie za sprawę drugoplanową albo nawet całkowicie je porzucić.

19. Jaką możliwość mają osoby, które przestały służyć Jehowie? (Zobacz też ramkę „ Możesz wrócić do Jehowy!”).

¹⁹ Czy dla kogoś, kto przestał służyć Jehowie, jest jeszcze nadzieja? Tak, bo wciąż może okazać skruchę i wrócić do czystego wielbienia. W tym celu konieczne jest wyzbycie się dumy i przyjęcie pomocy od starszych zboru (Jak. 5:14). Żadne wysiłki nie są zbyt wielką ceną, żeby odzyskać uznanie Jehowy!

20. Jak Jehowa na nas patrzy, jeśli naśladujemy wiernych królów?

²⁰ Czego więc nauczyliśmy się z przykładu królów Izraela? Naśladujemy wiernych królów, będąc całym sercem oddani Jehowie. Powinniśmy wyciągać wnioski ze swoich błędów, okazywać skruchę i dokonywać niezbędnych zmian. Zawsze też trzymajmy się wielbienia jedynego prawdziwego Boga. Jeśli pozostajesz wierny Jehowie, On uzna za prawego również ciebie!