1. Jakich błogosławieństw doświadczamy, będąc częścią organizacji Jehowy?

 TO WSPANIAŁE błogosławieństwo, że w tych trudnych dniach ostatnich możemy należeć do organizacji Jehowy. Chociaż warunki na świecie coraz bardziej się pogarszają, Jehowa daje nam zjednoczoną duchową rodzinę braci i sióstr (Ps. 133:1). Pomaga nam prowadzić szczęśliwe życie rodzinne (Efez. 5:33 do 6:1). Daje nam też wnikliwość i mądrość, które są potrzebne, żeby odczuwać wewnętrzny spokój.

2. Co musimy robić i dlaczego?

² Jednak żeby wiernie służyć Jehowie, musimy zdobywać się na spory wysiłek. Dlaczego? Między innymi dlatego, że czasami z powodu niedoskonałości ktoś może nas urazić. Może nam też być trudno radzić sobie z własnymi niedociągnięciami, zwłaszcza jeśli wielokrotnie popełnimy te same błędy. Musimy okazywać wytrwałość w służbie dla Jehowy, 1) gdy współwyznawca nas urazi, 2) gdy współmałżonek nas rozczarowuje i 3) gdy czujemy się rozczarowani sami sobą. W tym artykule omówimy każdą z tych myśli. Przeanalizujemy też, czego się uczymy z przykładu wiernych sług Bożych opisanych w Biblii.

OKAZUJ WYTRWAŁOŚĆ, GDY WSPÓŁWYZNAWCA CIĘ URAZI

3. Przed jakim wyzwaniem stają słudzy Jehowy?

³ Wyzwanie. Bracia i siostry mają nieraz cechy, które mogą nas irytować. Niektórzy mogą nas zawieść lub potraktować nieżyczliwie albo bezmyślnie. Błędy popełniają również starsi. W takich okolicznościach ktoś może wątpić, czy jest to organizacja Boża. Zamiast dalej służyć Jehowie „ramię przy ramieniu” z braćmi i siostrami, może zacząć unikać tych, którzy go urazili, lub nawet przestać przychodzić na zebrania (Sof. 3:9). Czy byłoby to mądre? Zobaczmy, czego możemy się nauczyć od pewnej opisanej w Biblii osoby, która stanęła przed podobnymi wyzwaniami.

4. Z jakimi wyzwaniami zetknął się apostoł Paweł?

⁴ Przykład biblijny. Apostoł Paweł wiedział, że jego bracia i siostry są niedoskonali. Na przykład krótko po tym, jak przyłączył się do zboru, bracia mylnie go ocenili (Dzieje 9:26). Później niektórzy zaczęli go obmawiać, żeby zniszczyć mu reputację (2 Kor. 10:10). Pewnego razu widział, jak starszy podejmuje złą decyzję, która mogła zgorszyć innych (Gal. 2:11, 12). Jeden z bliskich współpracowników Pawła, Marek, bardzo go rozczarował (Dzieje 15:37, 38). Każda z tych sytuacji mogła sprawić, że Paweł przestałby zadawać się z tymi osobami. Zachował jednak pozytywne nastawienie do braci i sióstr i dalej aktywnie pełnił służbę dla Jehowy. Co pomogło mu okazywać wytrwałość?

5. Co pomagało Pawłowi nie przekreślać braci i sióstr? (Kolosan 3:13, 14). (Zobacz też ilustrację).

⁵ Paweł kochał braci i siostry. Pomagało mu to nie skupiać się na ich słabościach, ale na ich pięknych cechach. Dzięki miłości łatwiej było mu też robić to, o czym napisał w Liście do Kolosan 3:13, 14 (odczytaj). Pomyślmy, jak sprawdziło się to w wypadku Marka. Chociaż zostawił on Pawła podczas jego pierwszej podróży misjonarskiej, Paweł nie żywił do niego urazy. Później, pisząc serdeczny list do zboru w Kolosach, pochwalił Marka jako cennego współpracownika i nazwał go „źródłem wielkiego pocieszenia” (Kol. 4:10, 11). A kiedy był więziony w Rzymie, poprosił, żeby to właśnie Marek przyszedł mu pomagać (2 Tym. 4:11). Niewątpliwie Paweł nie przekreślał swoich braci. Czego się od niego uczymy?

6, 7. Jak możemy wytrwale okazywać miłość braciom i siostrom mimo ich słabości? (1 Jana 4:7).

⁶ Wniosek. Jehowa chce, żebyśmy byli wytrwali w miłości do braci i sióstr (odczytaj 1 Jana 4:7). Jeżeli ktoś nie potraktuje nas po chrześcijańsku, lepiej założyć, że chce stosować się do zasad biblijnych, ale po prostu postąpił bezmyślnie (Prz. 12:18). Bóg kocha swoich wiernych sług mimo ich niedociągnięć. Nie odcina się od nas, gdy popełniamy błędy, ani nie żywi do nas urazy (Ps. 103:9). To bardzo ważne, żebyśmy naśladowali naszego Ojca, który chętnie przebacza! (Efez. 4:32 do 5:1).

⁷ Pamiętajmy, że im bliżej końca jesteśmy, tym mocniejsza powinna być nasza więź z braćmi i siostrami. Możemy się spodziewać, że prześladowania jeszcze się nasilą. Możliwe, że za naszą wiarę znajdziemy się nawet w więzieniu. Jeśli tak się stanie, będziemy potrzebować naszych współwyznawców bardziej niż kiedykolwiek (Prz. 17:17). Przeanalizujmy, co przeżył Josep a, starszy z Hiszpanii. Razem z innymi braćmi został uwięziony za neutralność. Opowiada: „W więzieniu ryzyko, że współwyznawca cię zirytuje, było całkiem spore, bo nie mieliśmy żadnej prywatności. Musieliśmy się ze sobą dogadywać i chętnie sobie przebaczać. Dzięki temu pozostaliśmy zjednoczeni i chroniliśmy się nawzajem przed więźniami, którzy nie służyli Jehowie. Gdy doznałem urazu i miałem rękę w gipsie, nie mogłem sam o siebie zadbać. Jeden z braci prał mi ubrania i troszczył się o mnie jeszcze na inne sposoby. Doświadczyłem prawdziwej miłości, kiedy najbardziej jej potrzebowałem”. Jakie to ważne, żebyśmy już teraz uczyli się rozwiązywać nieporozumienia!

OKAZUJ WYTRWAŁOŚĆ, GDY WSPÓŁMAŁŻONEK CIĘ ROZCZAROWUJE

8. Przed jakim wyzwaniem stają małżeństwa?

⁸ Wyzwanie. Wszystkie małżeństwa przeżywają trudności. Biblia otwarcie przyznaje, że ci, którzy wstępują w związek małżeński, „zaznają w życiu więcej trosk” (1 Kor. 7:28). Dlaczego? Bo małżeństwo to związek dwóch niedoskonałych osób, które mają różne charaktery i upodobania. Być może pochodzą one z różnych kultur lub środowisk. Z czasem mogą się u nich ujawnić cechy, które nie były widoczne przed ślubem. Każdy z tych czynników może wywoływać tarcia. Mąż i żona, zamiast starać się walczyć z problemem i uznać, że oboje się do niego przyczynili, mogą zacząć się nawzajem obwiniać. Mogliby nawet uznać, że rozwiązaniem byłaby separacja lub rozwód. Ale czy przekreślenie małżeństwa to rzeczywiście rozwiązanie? b Zobaczmy, czego możemy nauczyć się od pewnej postaci biblijnej, która wytrwała w wyjątkowo trudnym małżeństwie.

9. Co było wyzwaniem dla Abigail?

⁹ Przykład biblijny. Abigail była żoną Nabala, którego Biblia nazywa „człowiekiem złym i bezwzględnym” (1 Sam. 25:3). Życie z nim musiało być bardzo trudne. Czy mogła w jakiś łatwy sposób uwolnić się od tego małżeństwa? Okazja nadarzyła się, kiedy Dawid, przyszły król Izraela, postanowił zabić jej męża za to, że obraził jego i jego ludzi (1 Sam. 25:9-13). Abigail mogła uciec i pozwolić, żeby Dawid zrealizował swój plan. Przekonała go jednak, żeby oszczędził Nabala (1 Sam. 25:23-27). Co mogło ją do tego skłonić?

10. Prawdopodobnie dzięki czemu Abigail wytrwała w trudnym małżeństwie?

¹⁰ Abigail kochała Jehowę i szanowała Jego pogląd na małżeństwo. Bez wątpienia wiedziała, co Bóg powiedział do Adama i Ewy, gdy połączył ich węzłem małżeńskim (Rodz. 2:24). Rozumiała, że Jehowa uważa małżeństwo za święte. Chciała sprawiać Mu radość i dlatego zrobiła wszystko, co w jej mocy, żeby ocalić swoich domowników, w tym męża. Szybko podjęła działania, żeby powstrzymać Dawida przed zamordowaniem Nabala. Była nawet gotowa przeprosić za zło, którego się nie dopuściła. Jehowa z pewnością kochał tę odważną i niesamolubną kobietę. Czego żony i mężowie mogą się nauczyć z jej przykładu?

11. (a) Czego Jehowa oczekuje od współmałżonków? (Efezjan 5:33). (b) Czego nauczyłeś się od Carmen o tym, jak dbać o małżeństwo? (Zobacz też ilustrację).

¹¹ Wniosek. Jehowa chce, żeby mąż i żona szanowali małżeństwo, nawet jeśli życie ze współmałżonkiem nie jest najłatwiejsze. Bardzo się cieszy, kiedy starają się rozwiązywać problemy i okazywać sobie niesamolubną miłość i szacunek (odczytaj Efezjan 5:33). Rozważmy przykład Carmen. Jakieś sześć lat po ślubie zaczęła studiować Biblię ze Świadkami Jehowy i później przyjęła chrzest. Opowiada: „Mojemu mężowi się to nie podobało. Stał się zazdrosny o Jehowę. Obrażał mnie i groził, że mnie zostawi”. Mimo to Carmen nie spisała swojego małżeństwa na straty. Przez 50 lat wytrwale okazywała mężowi miłość i szacunek. Dodaje: „Przez te lata nauczyłam się lepiej go rozumieć i taktownie z nim rozmawiać. Wiedziałam, że małżeństwo jest święte w oczach Jehowy, dlatego robiłam wszystko, co mogłam, żeby o nie dbać. Ponieważ kocham Jehowę, nigdy nie myślałam o tym, żeby odejść od męża” c. Jeśli w twoim małżeństwie pojawiają się problemy, możesz ufać, że Jehowa będzie cię wspierał i pomoże ci okazywać wytrwałość.

OKAZUJ WYTRWAŁOŚĆ, GDY JESTEŚ ROZCZAROWANY SAMYM SOBĄ

12. Co może być dla nas wyzwaniem, jeśli popełnimy poważny grzech?

¹² Wyzwanie. Jeśli popełnimy poważny grzech, możemy myśleć, że nie ma już dla nas nadziei. Biblia przyznaje, że z powodu naszych grzechów możemy poczuć się ‛zdruzgotani’ (Ps. 51:17). Brat o imieniu Robert po latach starań został sługą pomocniczym. Popełnił jednak poważny grzech i zdał sobie sprawę, że zdradził Jehowę. Wspomina: „Wyrzuty sumienia przygniotły mnie jak ogromny głaz. Czułem się fatalnie. Zalewałem się łzami i modliłem się do Jehowy. Myślałem, że On nigdy więcej mnie nie wysłucha. Po co miałby to robić? Przecież Go zawiodłem”. Jeśli zdarzy nam się popełnić poważny grzech, moglibyśmy mieć ochotę się poddać, bo nasze zdruzgotane serce mogłoby uważać, że Jehowa z nas zrezygnował (Ps. 38:4). Jeśli tak się czujesz, przeanalizuj przykład wiernego sługi Bożego, który trwał w służbie dla Jehowy, mimo że popełnił poważny grzech.

13. Jakiego poważnego grzechu dopuścił się Piotr i co do tego doprowadziło?

¹³ Przykład biblijny. W noc przed śmiercią Jezusa apostoł Piotr popełnił kilka błędów, które doprowadziły do najpoważniejszego grzechu, jakiego się dopuścił. Najpierw był zbyt pewny siebie i twierdził, że pozostanie wierny Jezusowi, nawet jeśli inni apostołowie go opuszczą (Marka 14:27-29). Następnie, w ogrodzie Getsemani, kilka razy stracił czujność (Marka 14:32, 37-41). Potem zostawił Jezusa, kiedy przyszedł po niego tłum (Marka 14:50). Na koniec trzy razy skłamał, że go nie zna, a nawet potwierdził to przysięgą (Marka 14:66-71). Jak zareagował, gdy zdał sobie sprawę z powagi swojego grzechu? „Załamany, wybuchnął płaczem”, najwyraźniej przytłoczony poczuciem winy (Marka 14:72). Wyobraź sobie, jak udręczony był Piotr, gdy kilka godzin później jego przyjaciel został stracony. Musiał się czuć zupełnie bezwartościowy!

14. Co pomogło Piotrowi trwać w służbie dla Jehowy? (Zobacz ilustrację na ).

¹⁴ Piotr był w stanie trwać w służbie dla Jehowy z kilku powodów. Nie izolował się, ale udał się do swoich duchowych braci, którzy niewątpliwie go pokrzepili (Łuk. 24:33). Poza tym ukazał mu się zmartwychwstały Jezus, prawdopodobnie po to, żeby go zachęcić (Łuk. 24:34; 1 Kor. 15:5). Poźniej Jezus nie skrytykował swojego przyjaciela, tylko powiedział mu, że otrzyma bardziej odpowiedzialne zadania (Jana 21:15-17). Piotr miał świadomość, że poważnie zgrzeszył, ale nie spisał siebie na straty. Dlaczego? Bo wiedział, że jego Mistrz też tego nie zrobił. A jego duchowi bracia dalej go wspierali. Czego możemy się nauczyć z przykładu Piotra?

15. O czym powinniśmy być przekonani? (Psalm 86:5; Rzymian 8:38, 39). (Zobacz też ilustrację).

¹⁵ Wniosek. Jehowa chce, żebyśmy byli przekonani o tym, że nas kocha i że nam przebacza (odczytaj Psalm 86:5; Rzymian 8:38, 39). Gdy grzeszymy, czujemy się winni. Chociaż to normalne i stosowne, to nie możemy jednak myśleć, że jesteśmy niegodni miłości i przebaczenia. Jednocześnie musimy szybko szukać pomocy. Wspomniany wcześniej Robert przyznaje: „Popełniłem grzech, ponieważ uważałem, że oprę się pokusie o własnych siłach”. Robert uświadomił sobie, że musi porozmawiać ze starszymi. Mówi: „Gdy się na to zdobyłem, natychmiast poczułem, że za ich pośrednictwem Jehowa okazał mi miłość. Starsi mnie nie przekreślili. Pomogli mi uwierzyć, że Jehowa też tego nie zrobił”. My również możemy być przekonani, że Jehowa bardzo nas kocha i przebacza nam, jeśli okazujemy skruchę, szukamy niezbędnej pomocy i z całych sił staramy się nie powtarzać swoich błędów (1 Jana 1:8, 9). To przekonanie pomaga nam nie przekreślać samych siebie, gdy się potykamy lub upadamy.

16. Dlaczego jesteś zdecydowany trwać w służbie dla Jehowy?

¹⁶ Jehowa bardzo ceni wysiłki, na jakie się zdobywamy, żeby służyć Mu w tych trudnych dniach ostatnich. Z Jego pomocą możemy okazywać wytrwałość pomimo rozczarowań. Dalej umacniajmy miłość do naszych współwyznawców i przebaczajmy im, jeżeli nas urażą. Pokazujmy, jak bardzo kochamy Boga i szanujemy małżeństwo, starając się pokonywać problemy, które pojawiają się w naszym związku. A jeśli popełnimy poważny grzech, szukajmy pomocy Jehowy, wierzmy w Jego miłość i gotowość do przebaczania oraz dalej angażujmy się w służbę dla Niego. Możemy być pewni, że jeżeli ‛nie przestaniemy robić tego, co dobre’, otrzymamy mnóstwo błogosławieństw (Gal. 6:9).