1. Jak możemy naśladować naszego kochającego Ojca, Jehowę?

 JEHOWA bardzo kocha ludzi (Jana 3:16). Chcemy Go naśladować. Dlatego staramy się okazywać „empatię, miłość braterską, głębokie współczucie” wszystkim, „a zwłaszcza tym, którzy są z nami spokrewnieni w wierze” (1 Piotra 3:8; Gal. 6:10). Kiedy ktoś z naszej duchowej rodziny przechodzi ciężkie chwile, chcemy mu pomóc.

2. Co omówimy w tym artykule?

² Każdego, kto chce należeć do rodziny Jehowy, czekają trudności (Marka 10:29, 30). Ponieważ zbliża się koniec tego systemu, najpewniej będzie ich coraz więcej. Jak możemy sobie nawzajem pomagać? Zastanówmy się, czego uczymy się z biblijnych sprawozdań o Locie, Hiobie i Noemi. W tym artykule omówimy też niektóre wyzwania, z jakimi spotykają się obecnie nasi bracia i siostry, i zobaczymy, jak możemy im pomóc.

3. Jaką złą decyzję podjął Lot w myśl 2 Piotra 2:7, 8 i jakie były tego konsekwencje?

³ Lot podjął złą decyzję, kiedy zamieszkał w Sodomie wśród na wskroś zepsutych ludzi (odczytaj 2 Piotra 2:7, 8). Chociaż była to zamożna okolica, za przeprowadzkę Lot musiał zapłacić wysoką cenę (Rodz. 13:8-13; 14:12). Jego żona najwyraźniej tak bardzo przywiązała się do miasta i niektórych jego mieszkańców, że okazała Jehowie nieposłuszeństwo. Zginęła, kiedy Bóg zesłał na tamtą okolicę ogień i siarkę. Pomyśl też o dwóch córkach Lota. Były zaręczone, a ich narzeczeni zginęli w Sodomie. Lot stracił dom, mienie, i co najbardziej bolesne, żonę (Rodz. 19:12-14, 17, 26). W tym trudnym okresie Jehowa okazał Lotowi dużo cierpliwości.

4. W jaki sposób Jehowa okazał Lotowi cierpliwość? (Zobacz ilustrację na stronie tytułowej).

⁴ Mimo że Lot postanowił zamieszkać w Sodomie, Jehowa okazał mu współczucie i posłał aniołów, żeby uratowali jego i jego rodzinę. Chociaż aniołowie kazali im się śpieszyć, „Lot się ociągał”. Chwycili go więc za ręce i wyprowadzili całą rodzinę z miasta (Rodz. 19:15, 16). Aniołowie polecili im uciekać w góry. Jednak zamiast posłuchać Jehowy, Lot prosił Go, żeby pozwolił mu się schronić w pobliskim mieście (Rodz. 19:17-20). Jehowa cierpliwie go wysłuchał i się na to zgodził. Po jakimś czasie Lot opuścił to miasto, bo bał się w nim pozostać, i zamieszkał w górach — dokładnie tam, gdzie od początku kierował go Jehowa (Rodz. 19:30). Bóg okazał mu naprawdę niezwykłą cierpliwość! Jak możemy Go naśladować?

5, 6. Jak możemy zastosować słowa z 1 Tesaloniczan 5:14, kiedy staramy się naśladować przykład Boga?

⁵ Ktoś, kto należy do naszej duchowej rodziny, może podobnie jak Lot podjąć złą decyzję i w rezultacie ściągnąć na siebie poważne problemy. Gdyby tak się stało, jak byś zareagował? Możliwe, że miałbyś ochotę wykazać tej osobie, że zbiera to, co posiała, i byłaby to zresztą prawda (Gal. 6:7). Jest jednak lepsze wyjście. Możemy naśladować sposób, w jaki Jehowa potraktował Lota. Jak to zrobić?

⁶ Jehowa posłał aniołów nie tylko po to, żeby ostrzegli Lota, ale także po to, żeby pomogli mu uciec przed czekającą Sodomę katastrofą. Czasem my także możemy ostrzec naszego brata, że to, co robi, sprowadzi na niego problemy. Ale możliwe, że jesteśmy też w stanie mu pomóc. Nawet jeśli nie od razu stosuje oparte na Biblii rady, bądźmy cierpliwi. Naśladujmy tamtych dwóch aniołów. Zamiast rezygnować i odsunąć się od brata, szukajmy praktycznych sposobów udzielenia mu pomocy (1 Jana 3:18). Może trzeba będzie go niejako wziąć za rękę i pomóc mu zastosować otrzymane rady (odczytaj 1 Tesaloniczan 5:14).

7. Jak możemy naśladować podejście Jehowy do Lota?

⁷ Jehowa mógł się skupić na słabościach Lota. Zamiast tego natchnął apostoła Piotra, żeby napisał, że był to człowiek prawy. Bardzo się cieszymy, że Jehowa chętnie nam wybacza błędy (Ps. 130:3). Czy możemy naśladować Jego podejście do Lota? Jeśli koncentrujemy się na zaletach braci i sióstr, będziemy wobec nich bardziej cierpliwi. A oni będą wtedy bardziej skłonni przyjąć pomoc, którą im oferujemy.

8. Do czego pobudzi nas współczucie?

⁸ Hiob, w przeciwieństwie do Lota, nie cierpiał na skutek złych decyzji. Mimo to spadło na niego wiele nieszczęść: stracił mienie, pozycję społeczną i zdrowie. Hioba i jego żonę spotkało też coś jeszcze straszniejszego — zginęły wszystkie ich dzieci. Oprócz tego Hiob został bezpodstawnie oskarżony przez trzech fałszywych przyjaciół. Z jakiego między innymi powodu ci trzej mężczyźni nie okazali mu współczucia? Nie zadali sobie trudu, żeby zrozumieć, co tak naprawdę go spotkało. Oceniali po pozorach. W rezultacie wyciągnęli błędne wnioski i surowo osądzili Hioba. Jak możemy uniknąć popełnienia podobnego błędu? Pamiętajmy, że tylko Jehowa zna wszystkie fakty dotyczące sytuacji danej osoby. Słuchajmy uważnie, co cierpiąca osoba mówi. Skupiajmy się nie tylko na jej słowach, ale też starajmy się poczuć jej ból. Dopiero wtedy będziemy mogli okazać jej prawdziwą empatię.

9. Od czego powstrzyma nas współczucie i dlaczego?

⁹ Współczucie powstrzyma nas od rozpowszechniania krzywdzących plotek na temat problemów, z którymi zmagają się inni. Plotkarz nie buduje zboru, tylko go burzy (Prz. 20:19; Rzym. 14:19). Nie jest życzliwy, lecz bezmyślny, a jego słowa ranią osobę, która i tak już cierpi (Prz. 12:18; Efez. 4:31, 32). O wiele lepiej jest dostrzegać u innych zalety i zastanawiać się nad tym, jak możemy im pomóc radzić sobie z problemami!

10. Czego uczymy się z wypowiedzi zapisanej w Hioba 6:2, 3?

¹⁰ Odczytaj Hioba 6:2, 3. Niektóre wypowiedzi Hioba były „mową nieokiełznaną”. Później jednak wycofał on to, co powiedział (Hioba 42:6). Podobnie jak Hiob również obecnie osoba przechodząca poważne trudności może mówić rzeczy, których później żałuje. Jak powinniśmy wtedy reagować? Zamiast krytykować, okazujmy współczucie. Pamiętajmy, że Jehowa nie chciał, żeby ktokolwiek z nas miał problemy, z powodu których cierpimy obecnie. Dlatego to zrozumiałe, że bardzo przygnębiony wierny sługa Jehowy może mówić nieprzemyślane rzeczy. Nawet jeśli powie o Jehowie albo o nas coś niezgodnego z prawdą, nie powinniśmy z tego powodu szybko wpadać w gniew ani go oceniać (Prz. 19:11).

11. Jak podczas udzielania rad starsi mogą naśladować Elihu?

¹¹ Czasem osoba, która zmaga się z poważnym problemem, potrzebuje także rady, a nawet skorygowania (Gal. 6:1). W jaki sposób starsi mogą jej pomóc? Powinni naśladować Elihu, który z empatią słuchał Hioba (Hioba 33:6, 7). Udzielił mu rad dopiero wtedy, kiedy dobrze zrozumiał jego sposób myślenia. Starsi naśladują przykład Elihu, jeśli cierpliwie słuchają i starają się zrozumieć sytuację danej osoby. Dzięki temu kiedy później udzielają rad, mają większe szanse trafić jej do serca.

12. Jak śmierć męża i dwóch synów wpłynęła na Noemi?

¹² Noemi lojalnie służyła Jehowie i bardzo Go kochała. Ale kiedy umarł jej mąż i dwóch synów, chciała zmienić swoje imię na Mara, co znaczy „gorzka” (Rut 1:3, 5, 20, przypis, 21). W tym trudnym okresie Noemi mogła liczyć na swoją synową Rut. Nie tylko zapewniła ona Noemi praktyczną pomoc, ale też ją pocieszała. Prostymi, szczerymi słowami upewniła ją o swojej miłości i o tym, że będzie ją wspierać (Rut 1:16, 17).

13. Dlaczego osoby, którym zmarł współmałżonek, potrzebują naszego wsparcia?

¹³ Kiedy komuś z naszej duchowej rodziny umiera współmałżonek, osoba ta potrzebuje wsparcia. Mąż i żona są jak dwa rosnące obok siebie drzewa. Przez lata ich korzenie się splatają. Kiedy jedno z nich zostanie wyrwane, ma to ogromny wpływ na drugie. Podobnie kiedy komuś umiera współmałżonek, osoba ta przez długi czas może zmagać się z bardzo silnymi emocjami. Paula *, której niespodziewanie zmarł mąż, mówi: „Moje życie wywróciło się do góry nogami, a ja byłam bezsilna. Straciłam najlepszego przyjaciela. Rozmawiałam z mężem o wszystkim. Dzieliłam z nim wszystkie radości i smutki. Zawsze mogłam się wypłakać na jego ramieniu. Czuję, jakby mnie rozcięto na pół”.

14, 15. Jak możemy pocieszać kogoś, kto stracił współmałżonka?

¹⁴ Jak możemy pocieszać kogoś, kto stracił męża lub żonę? Po pierwsze, starajmy się rozmawiać z tą osobą, nawet jeśli czujemy się niezręcznie albo nie wiemy, co powiedzieć. Wspomniana wcześniej Paula mówi: „Śmierć sprawia, że ludzie nie wiedzą, jak się zachować. Martwią się, że powiedzą coś nie tak. Ale dla kogoś w żałobie jeszcze gorsze jest, jeśli w ogóle nic nie mówią”. Taka osoba najpewniej nie oczekuje od nas, że powiemy coś głębokiego. Paula wspomina: „Byłam wdzięczna, kiedy przyjaciele mówili po prostu: ‚Bardzo mi przykro’”.

¹⁵ William, któremu jakiś czas temu zmarła żona, opowiada: „Lubię słuchać, jak inni opowiadają jakieś sytuacje związane z moją żoną. Upewnia mnie to, że była kochana i szanowana. To dużo dla mnie znaczy. Podnosi mnie też na duchu, bo bardzo ją kochałem i odgrywała w moim życiu ogromną rolę”. Wdowa o imieniu Bianca mówi: „Pomaga mi, kiedy inni się ze mną modlą i dzielą jednym czy dwoma wersetami biblijnymi. Ulgę przynosi mi też to, kiedy mówią o moim mężu albo słuchają, jak ja o nim opowiadam”.

16. (a) Jakie wsparcie powinniśmy zapewnić osobie, której zmarł ktoś bliski? (b) Jaki mamy obowiązek zgodnie z Jakuba 1:27?

¹⁶ Możliwe, że tak jak Rut, która nie opuściła owdowiałej Noemi, my również będziemy musieli zapewniać długotrwałe wsparcie osobie, której umarł ktoś bliski. Cytowana już Paula opowiada: „Zaraz po śmierci męża inni bardzo mnie wspierali. Ale kiedy minęło trochę czasu, każdy wrócił do swoich zajęć. Jednak moje życie zupełnie się zmieniło. To bardzo pomaga, kiedy inni rozumieją, że pogrążona w żałobie osoba potrzebuje wsparcia całymi miesiącami, a nawet latami”. Oczywiście każdy jest inny. Wydaje się, że niektórym w miarę szybko udaje się dostosować do nowej sytuacji. Ale innym sprawiają ból wszystkie czynności, które kiedyś wykonywali z ukochaną osobą. Każdy przechodzi żałobę inaczej. Pamiętajmy, że Jehowa powierzył nam przywilej i obowiązek troszczenia się o osoby, którym zmarł współmałżonek (odczytaj Jakuba 1:27).

17. Dlaczego osoby, które zostały porzucone przez współmałżonka, potrzebują naszego wsparcia?

¹⁷ Niektórzy odczuwają głęboki smutek i przygnębienie, ponieważ współmałżonek ich porzucił. Joyce, którą mąż zostawił dla innej kobiety, mówi: „Chwilami miałam wrażenie, że ból spowodowany rozwodem był gorszy, niż gdyby mąż umarł. Gdyby zginął w wypadku albo zmarł na jakąś chorobę, nie byłby to efekt podjętej przez niego decyzji. Ale mój mąż świadomie zdecydował, że mnie zostawi. Czułam się bardzo upokorzona”.

18. Co możemy zrobić, żeby pomóc komuś, kto nie ma już współmałżonka?

¹⁸ Drobne gesty życzliwości upewniają osoby, które nie mają już współmałżonka, o tym, że je kochamy. Ktoś taki bardziej niż kiedykolwiek potrzebuje dobrych przyjaciół (Prz. 17:17). Jak możesz stać się dla niego takim przyjacielem? Zaproś go na prosty posiłek. Albo zaproponuj mu wspólną rozrywkę czy głoszenie. Mógłbyś też od czasu do czasu zaprosić go na rodzinne wielbienie. Postępując w ten sposób, sprawisz radość Jehowie, bo On „jest blisko tych, którzy mają złamane serce”, i jest „obrońcą dla wdów” (Ps. 34:18; 68:5).

19. Co zgodnie z 1 Piotra 3:8 jesteś zdecydowany robić?

¹⁹ Niedługo Królestwo Boże obejmie władzę nad ziemią i wszystkie „udręki pójdą w niepamięć”. Wyczekujemy chwili, kiedy „minione wydarzenia nie będą już przychodziły na myśl ani nie będzie się ich wspominać w sercu” (Izaj. 65:16, 17). A tymczasem wspierajmy się nawzajem i pokazujmy słowami i czynami, że kochamy wszystkich członków naszej duchowej rodziny (odczytaj 1 Piotra 3:8).