1. O czym Jehowa zapewnia skruszonych grzeszników?

 CHOCIAŻ Jehowa jest naszym Stwórcą, Prawodawcą i Sędzią, to jest też naszym kochającym Ojcem niebiańskim (Ps. 100:3; Izaj. 33:22). Kiedy przeciwko Niemu zgrzeszymy i okażemy szczerą skruchę, to nie tylko może nam wybaczyć, ale też chce to zrobić (Ps. 86:5). Przez proroka Izajasza Jehowa zapewnia nas: „Choćby wasze grzechy były jak szkarłat, staną się białe jak śnieg” (Izaj. 1:18).

2. Co musimy robić, jeśli chcemy mieć dobre relacje z innymi?

² Ponieważ jesteśmy niedoskonali, wszyscy robimy i mówimy rzeczy, które ranią innych (Jak. 3:2). Nie oznacza to jednak, że nie możemy mieć z nimi bliskich relacji. Jest to możliwe, jeśli nauczymy się przebaczać (Prz. 17:9; 19:11; Mat. 18:21, 22). Jeśli ktoś w jakiś sposób nas urazi, Jehowa chce, żebyśmy przebaczyli tej osobie (Kol. 3:13). Mamy ważny powód, żeby to robić. Przecież sam Jehowa nam „hojnie przebacza” (Izaj. 55:7).

3. Co omówimy w tym artykule?

³ W tym artykule omówimy, jak niedoskonali ludzie mogą naśladować Jehowę, jeśli chodzi o przebaczanie. O jakich grzechach należy powiedzieć starszym? Dlaczego Jehowa zachęca nas, żebyśmy przebaczali? I czego możemy się nauczyć od naszych współwyznawców, którzy dużo wycierpieli z powodu grzechów innych?

4. (a) Co powinien zrobić sługa Jehowy, jeśli popełnił poważny grzech? (b) Jaka odpowiedzialność spoczywa na starszych, kiedy spotykają się z kimś, kto popełnił poważny grzech?

⁴ Kiedy ktoś popełni poważny grzech, należy o tym poinformować starszych. Przykłady takich grzechów można znaleźć w 1 Liście do Koryntian 6:9, 10. Poważne grzechy są rażącym naruszeniem prawa Jehowy. Jeśli chrześcijanin popełnił taki grzech, powinien zwrócić się do Jehowy w modlitwie i porozmawiać ze starszymi zboru (Ps. 32:5; Jak. 5:14). Jaka odpowiedzialność spoczywa na starszych? Tylko Jehowa ma władzę odpuszczania grzechów i robi to na podstawie ofiary okupu *. Ale pewną odpowiedzialność powierzył starszym — mają na podstawie Pisma Świętego określić, czy grzesznik może zostać w zborze (1 Kor. 5:12). W tym celu będą się starali znaleźć odpowiedzi na przykład na takie pytania: „Czy ta osoba planowała popełnić grzech? Czy starała się go ukryć przed innymi? Czy dopuszczała się go przez dłuższy czas? I co najważniejsze, czy istnieją dowody, że okazała szczerą skruchę i że Jehowa jej wybaczył?” (Dzieje 3:19).

5. Jakie korzyści wynikają z pracy starszych?

⁵ Kiedy starsi spotykają się z grzesznikiem, ich celem jest podjęcie takiej samej decyzji, jaką Jehowa już podjął w niebie (Mat. 18:18). Jakie korzyści z ich pracy odnosi zbór? Starsi dbają o bezpieczeństwo zboru, usuwając z niego nieokazującego skruchy grzesznika (1 Kor. 5:6, 7, 11-13; Tyt. 3:10, 11). Może to mu pomóc zdobyć się na skruchę i uzyskać przebaczenie Jehowy (Łuk. 5:32). Starsi modlą się za skruszoną osobę i proszą Jehowę, żeby pomógł jej odzyskać siły duchowe (Jak. 5:15).

6. Czy ktoś, kto został wykluczony, wciąż ma szansę na przebaczenie Jehowy? Wyjaśnij to.

⁶ A co, jeśli ktoś nie okaże skruchy podczas spotkania ze starszymi? W takim wypadku będzie musiał zostać wykluczony ze zboru. Jeśli naruszył prawo świeckie, starsi nie będą go chronić przed konsekwencjami. Jehowa pozwala władzom sądzić i wymierzać karę każdemu, kto łamie prawo, bez względu na to, czy okazał skruchę, czy nie (Rzym. 13:4). Jeśli wykluczona osoba uświadamia sobie, że postąpiła źle, okazuje szczerą skruchę i się nawraca, Jehowa jest gotowy jej przebaczyć (Łuk. 15:17-24). Jest to możliwe, nawet jeśli był to bardzo poważny grzech (2 Kron. 33:9, 12, 13; 1 Tym. 1:15).

7. W jakim sensie możemy przebaczyć komuś, kto zgrzeszył przeciwko nam?

⁷ Jaka to ulga, że nie musimy decydować, czy czyjeś grzechy powinny zostać odpuszczone. To Jehowa podejmuje tę decyzję. Ale pewną decyzję musimy podjąć. Jaką? Zdarza się, że ktoś dopuści się grzechu, może nawet poważnego, przeciwko nam. Czasem ktoś taki później prosi nas o przebaczenie, a czasem nie. Mimo wszystko możemy zdecydować, czy przebaczymy tej osobie w tym sensie, że nie będziemy żywić do niej urazy ani gniewu. Oczywiście może to wymagać czasu i wysiłku, szczególnie jeśli zostaliśmy głęboko zranieni. W Strażnicy z 15 września 1994 roku czytamy: „Puszczenie wykroczeń w niepamięć nie jest równoznaczne z ich usprawiedliwieniem. Chrześcijanin, który przebacza, ufnie pozostawia sprawę w rękach Jehowy. Jest On prawym Sędzią całego wszechświata, toteż w słusznym czasie wymierzy sprawiedliwość”. Dlaczego Jehowa zachęca nas, żebyśmy przebaczyli i Jemu pozostawili wymierzenie sprawiedliwości?

8. Jak to, że przebaczamy innym, pokazuje, że cenimy miłosierdzie Jehowy?

⁸ Kiedy przebaczamy, pokazujemy, że cenimy miłosierdzie Jehowy. W jednym z przykładów Jezus porównał Jehowę do pana, który umorzył niewolnikowi ogromny dług. Jednak ten niewolnik nie chciał okazać miłosierdzia innemu, który był mu winien znacznie mniej pieniędzy (Mat. 18:23-35). Czego chciał nas nauczyć Jezus? Jeśli naprawdę cenimy miłosierdzie Jehowy, będziemy się starali przebaczać innym (Ps. 103:9). Przed laty tak to ujęto w pewnym wydaniu Strażnicy: „Bez względu na to, ile razy byśmy przebaczyli innym, i tak nie dorównamy Jehowie, który na podstawie ofiary Chrystusa wybaczył nam o wiele więcej i okazał nam większe miłosierdzie”.

9. Komu Jehowa okazuje miłosierdzie? (Mateusza 6:14, 15).

⁹ Jeśli przebaczamy innym, Jehowa nam przebaczy. Jehowa okazuje miłosierdzie tym, którzy są miłosierni (Mat. 5:7; Jak. 2:13). Wyraźnie wskazał na to Jezus, kiedy pokazał uczniom, jak powinni się modlić (odczytaj Mateusza 6:14, 15). Podobny wniosek płynie z tego, co Jehowa powiedział Hiobowi. Ten wierny człowiek usłyszał bardzo krzywdzące słowa od Elifaza, Bildada i Cofara. Ale Jehowa polecił Hiobowi się za nich modlić. Kiedy Hiob to zrobił, Jehowa mu pobłogosławił (Hioba 42:8-10).

10. Dlaczego żywienie urazy nam szkodzi? (Efezjan 4:31, 32)

¹⁰ Żywienie urazy nam szkodzi. Gniew jest jak ogromny ciężar, a Jehowa nie chce, żebyśmy się nim obciążali (odczytaj Efezjan 4:31, 32). Dlatego zachęca nas: „Przestań się gniewać, nie wpadaj we wściekłość” (Ps. 37:8). Usłuchanie tej rady wychodzi nam na dobre. Żywienie urazy może wyrządzić nam szkodę pod względem fizycznym i psychicznym (Prz. 14:30). To tak, jakbyśmy napili się trucizny — w ten sposób tylko sobie szkodzimy. Natomiast kiedy przebaczamy innym, odnosimy z tego korzyść (Prz. 11:17). Cieszymy się pokojem umysłu i serca i jesteśmy w stanie dalej służyć Jehowie.

11. Co Biblia mówi na temat szukania zemsty? (Rzymian 12:19-21).

¹¹ Zemsta należy do Jehowy. Jehowa nie upoważnił nas do wywierania zemsty na kimś, kto przeciwko nam zgrzeszył (odczytaj Rzymian 12:19-21). Z powodu naszych ograniczeń i niedoskonałości nie potrafimy ocenić sytuacji właściwie — tak, jak potrafi to zrobić Bóg (Hebr. 4:13). Czasem pozwalamy, żeby emocje wzięły górę i uniemożliwiły nam trzeźwy osąd. Jehowa natchnął Jakuba do napisania: „Człowiek owładnięty gniewem nie robi tego, co prawe w oczach Bożych” (Jak. 1:20). Możemy być pewni, że Jehowa zrobi to, co słuszne, i wymierzy sprawiedliwość.

12. Jak możemy pokazać, że wierzymy w sprawiedliwość Jehowy?

¹² Kiedy przebaczamy, pokazujemy, że wierzymy w sprawiedliwość Jehowy. Pozostawianie spraw w rękach Jehowy świadczy o naszej wierze w to, że naprawi On wszystkie szkody spowodowane przez grzech. W obiecanym przez Niego nowym świecie bolesne rany emocjonalne „nie będą już przychodziły na myśl ani nie będzie się ich wspominać w sercu” (Izaj. 65:17). Ale czy naprawdę można się wyzbyć gniewu i urazy, kiedy ktoś bardzo nas zrani? Rozważmy przykłady osób, którym się to udało.

13, 14. Czego o przebaczaniu uczymy się z przeżyć Tony’ego i José?

¹³ Wiele naszych braci i sióstr postanowiło przebaczyć, mimo że ktoś ich mocno zranił. Jakie spotkały ich dzięki temu błogosławieństwa?

¹⁴ Tony * z Filipin na długo przed poznaniem prawdy dowiedział się, że jego starszy brat został zamordowany przez człowieka o imieniu José. Od tej pory Tony, który był bardzo agresywny, szukał zemsty. José trafił za swój czyn do więzienia. Kiedy go wypuszczono, Tony przyrzekł sobie, że go dopadnie i zabije. W tym celu kupił nawet broń. Ale w międzyczasie zaczął studiować Biblię ze Świadkami Jehowy. Tony wspomina: „Podczas studium dowiedziałem się, że muszę się zmienić, w tym uwolnić się od gniewu”. Z czasem przyjął chrzest, a potem został starszym zboru. Wyobraź sobie jego zaskoczenie, kiedy dowiedział się, że José też został Świadkiem Jehowy. Kiedy się spotkali, wyściskali się i Tony powiedział, że mu wybaczył. Tony mówi, że przebaczenie sprawiło mu tak wielką radość, że nawet nie potrafi wyrazić słowami tego uczucia. Jehowa pobłogosławił Tony’emu za jego gotowość do przebaczania.

15, 16. Czego o przebaczaniu nauczyłeś się z przeżyć Petera i Sue?

¹⁵ Kiedy w 1985 roku Peter i Sue byli na zebraniu, w Sali Królestwa doszło do potężnej eksplozji. Okazało się, że ktoś podłożył bombę. Sue odniosła poważne obrażenia. Ma trwale uszkodzony wzrok i słuch, straciła też węch *. Peter i Sue często zadawali sobie pytanie: „Jaki człowiek mógł zrobić coś tak strasznego?”. Wiele lat później sprawca, który nie był Świadkiem Jehowy, został aresztowany i skazany na dożywocie. Zapytani, czy udało im się przebaczyć temu człowiekowi, Peter i Sue odpowiedzieli: „Jehowa uczy nas, że gniew i chowanie urazy jest dla nas szkodliwe pod względem fizycznym, emocjonalnym i psychicznym. Dlatego bardzo wcześnie zaczęliśmy prosić Jehowę, żeby pomógł nam się uwolnić od takich emocji i żyć dalej”.

¹⁶ Czy łatwo im było przebaczyć i wyzbyć się gniewu? Nie zawsze. Mówią dalej: „Od czasu do czasu, kiedy obrażenia Sue wpływają na nasze życie, gniew znowu powraca. Ale nie skupiamy się na tym, dlatego te uczucia szybko znikają. Możemy szczerze powiedzieć, że gdyby człowiek, który podłożył bombę, został kiedyś naszym bratem, serdecznie go przywitamy. To przeżycie nauczyło nas, że stosowanie zasad biblijnych naprawdę nas uwalnia, i to bardziej niż możemy sobie wyobrazić! Dodaje nam też sił świadomość, że Jehowa wkrótce odwróci skutki tego, co się wydarzyło”.

17. Czego o przebaczaniu nauczyłeś się z przeżyć Myry?

¹⁷ Myra została Świadkiem Jehowy, kiedy była już zamężna i miała dwójkę małych dzieci. Jej mąż nie przyjął prawdy. Z czasem dopuścił się cudzołóstwa i porzucił rodzinę. Myra mówi: „Kiedy mąż nas zostawił, czułam to, co czuje wiele zdradzonych osób — byłam w szoku, nie mogłam w to uwierzyć, czułam smutek, żal, poczucie winy i gniew”. Nawet kiedy ich małżeństwo się rozpadło, nadal czuła ból po zdradzie. Myra dodaje: „Całymi miesiącami zmagałam się z tymi emocjami, aż uświadomiłam sobie, że wpływają one na moją więź z Jehową i z innymi”. Teraz Myra mówi, że udało jej się wyzbyć gniewu i nie życzy swojemu byłemu mężowi niczego złego. Ma nadzieję, że kiedyś pozna on Jehowę. Myra koncentruje się na przyszłości. Samotnie wychowała obu synów na sług Jehowy. Obecnie cieszy się, że może służyć Bogu razem z dziećmi i ich rodzinami.

18. Czego możemy być pewni, jeśli chodzi o Jehowę?

¹⁸ Jaka to ulga wiedzieć, że to nie my musimy osądzać innych! Jako Najwyższy Sędzia, Jehowa sam się tym zajmie (Rzym. 14:10-12). Możemy być całkowicie przekonani, że zawsze będzie sądził zgodnie ze swoimi doskonałymi miernikami dobra i zła (Rodz. 18:25; 1 Król. 8:32). On nigdy nie postąpi niesprawiedliwie!

19. Co umożliwi doskonała sprawiedliwość Jehowy?

¹⁹ Nie możemy się doczekać czasu, kiedy Jehowa usunie skutki ludzkiej niedoskonałości i grzechu. Sprawi, że nasze fizyczne i emocjonalne rany się zagoją (Ps. 72:12-14; Obj. 21:3, 4). Nie będziemy już więcej ich wspominać. A tymczasem jesteśmy wdzięczni, że możemy naśladować to, jak Jehowa przebacza.