1, 2. Co zgodnie z Psalmem 25:14 musimy robić, żeby przyjaźnić się z Jehową?

 JAKIE cechy twoim zdaniem są niezbędne, żeby się z kimś przyjaźnić? Zapewne odpowiesz, że przyjaciele powinni okazywać sobie ciepłe uczucia i się wspierać. Raczej nie pomyślałbyś, że ważnym elementem przyjaźni jest strach. Ale jak na to wskazuje werset przewodni tego artykułu, ci, którzy chcą się przyjaźnić z Jehową, muszą się ‛Go bać’ (odczytaj Psalm 25:14).

² Niezależnie od tego, jak długo służymy Jehowie, musimy pielęgnować zdrową bojaźń przed Nim. Ale co to znaczy bać się Boga? Jak możemy się tego uczyć? I jakie wnioski dotyczące bojaźni przed Bogiem możemy wyciągnąć z postawy zarządcy Abdiasza, arcykapłana Jehojady i króla Jehoasza?

3. Wyjaśnij, co może wywoływać w nas strach i jak może on na nas wpływać.

³ Strach możemy odczuwać wtedy, gdy obawiamy się, że stanie się nam coś złego. Taki strach jest zdrowy, bo skłania nas do mądrego postępowania. Lęk przed spadnięciem w przepaść powstrzymuje nas przed podchodzeniem do urwiska. Strach przed zrobieniem sobie krzywdy sprawia, że unikamy niebezpiecznych sytuacji. Obawa przed zrujnowaniem bliskich relacji z kimś, kogo kochamy, powstrzymuje nas od niemiłych słów i czynów.

4. Jakie uczucia wobec Jehowy chce w nas wzbudzić Szatan?

⁴ Szatanowi zależy na tym, żeby ludzie odczuwali niezdrowy lęk przed Jehową. Propaguje sposób myślenia widoczny u Elifaza — że Jehowa jest mściwym, pełnym gniewu Bogiem, którego nie da się zadowolić (Hioba 4:18, 19). Szatan chce, żebyśmy bali się Jehowy do tego stopnia, że przestaniemy Mu służyć. Żeby uniknąć tej pułapki, musimy rozwijać stosowną bojaźń przed Bogiem.

5. Co to znaczy bać się Boga?

⁵ Ktoś, kto odczuwa zdrową bojaźń przed Bogiem, kocha Go i nie chce zrobić niczego, co zaszkodziłoby jego więzi z Nim. Taką „bojaźń wobec Boga” przejawiał Jezus (Hebr. 5:7). Nie chodzi o to, że chorobliwie się Go bał (Izaj. 11:2, 3). Odczuwał raczej głęboką miłość do Jehowy i chciał Mu być posłuszny (Jana 14:21, 31). Podobnie jak Jezus darzymy Jehowę ogromnym szacunkiem i Go podziwiamy, bo jest pełen miłości, mądry, sprawiedliwy i potężny. Wiemy, że bardzo nas kocha i przejmuje się tym, jak reagujemy na Jego kierownictwo. Możemy Mu sprawiać albo ból, albo radość (Ps. 78:41; Prz. 27:11).

6. Między innymi w jaki sposób możemy się uczyć bojaźni przed Bogiem? (Psalm 34:11).

⁶ Bojaźń przed Jehową nie jest cechą wrodzoną; musimy ją rozwijać (odczytaj Psalm 34:11). Jednym ze sposobów, na jakie możemy to robić, jest przyglądanie się dziełom stwórczym. Im lepiej dostrzegamy mądrość Boga, Jego moc i głęboką miłość do nas — które widać w tym, „co zostało stworzone” — tym bardziej Go szanujemy i kochamy (Rzym. 1:20). Siostra o imieniu Adrienne powiedziała: „Mądrość Jehowy widoczna w dziele stwórczym zachwyca mnie i uświadamia mi, że On wie, co jest dla mnie najlepsze”. Dzięki rozmyślaniu doszła do następującego wniosku: „Nigdy nie chciałabym zrobić niczego, co stanowiłoby przeszkodę w moich relacjach z Jehową — Źródłem życia”. Czy w tym tygodniu mógłbyś poświęcić trochę czasu na rozmyślanie o jakimś dziele stwórczym? Pogłębi to twój szacunek i miłość do Jehowy (Ps. 111:2, 3).

7. Jak dzięki modlitwom możemy rozwijać zdrową bojaźń przed Jehową?

⁷ Innym sposobem uczenia się bojaźni przed Bogiem są regularne modlitwy. Im więcej się modlimy, tym bardziej realny staje się dla nas Jehowa. Za każdym razem, gdy prosimy Go o siły do przetrwania jakiejś próby, przypominamy sobie o Jego niezwykłej mocy. Kiedy dziękujemy Mu za ofiarę Jego Syna, przypominamy sobie o miłości, jaką nam okazał. A gdy błagamy Go o pomoc w poradzeniu sobie z jakimś problemem, przypominamy sobie o Jego wielkiej mądrości. Takie modlitwy pogłębiają nasz szacunek do Jehowy. Umacniają nas też w postanowieniu, żeby unikać czegokolwiek, co mogłoby zniszczyć naszą przyjaźń z Nim.

8. Jak możemy pielęgnować bojaźń przed Bogiem?

⁸ Możemy pielęgnować bojaźń przed Bogiem, jeśli studiujemy Biblię z myślą o tym, żeby uczyć się zarówno z dobrych, jak i ze złych przykładów. Skupimy się teraz na dwóch wiernych sługach Jehowy — Abdiaszu, który był zarządcą domu króla Achaba, oraz arcykapłanie Jehojadzie. Potem przeanalizujemy przykład judzkiego króla Jehoasza, który dobrze zaczął, ale z czasem opuścił Jehowę.

9. Jaki wpływ na Abdiasza miała bojaźń przed Jehową? (1 Królów 18:3, 12).

⁹ Pierwszy werset w Biblii, który wspomina o Abdiaszu b, mówi: „Abdiasz przejawiał wielką bojaźń przed Jehową” (odczytaj 1 Królów 18:3, 12). Jaki wpływ miała na niego ta zdrowa bojaźń? Między innymi sprawiła, że był uczciwy i godny zaufania, dlatego król ustanowił go zarządcą swojego domu (por. Nehemiasza 7:2). Dzięki bojaźni przed Bogiem Abdiasz przejawiał też wyjątkową odwagę — cechę, której z pewnością bardzo potrzebował. Żył pod panowaniem złego króla Achaba, który „robił to, co złe w oczach Jehowy, i okazał się gorszy niż wszyscy jego poprzednicy” (1 Król. 16:30). Poza tym żona Achaba, będąca czcicielką Baala, tak bardzo nienawidziła Jehowy, że próbowała zlikwidować prawdziwe wielbienie w północnym królestwie. Zabiła nawet wielu Jego proroków (1 Król. 18:4). Bez wątpienia Abdiasz służył Jehowie w trudnych czasach.

10. Jak Abdiasz dowiódł niezwykłej odwagi?

¹⁰ Jak Abdiasz dowiódł niezwykłej odwagi? Kiedy Jezebel zaczęła ścigać Bożych proroków, Abdiasz odważnie ukrył 100 z nich ‛po 50 w jaskiniach i zaopatrywał ich w chleb i wodę’ (1 Król. 18:13, 14). Gdyby został przyłapany, z pewnością by zginął. Oczywiście był tylko człowiekiem i nie chciał umrzeć. Ale Abdiasz kochał Jehowę i tych, którzy Mu służyli, bardziej niż własne życie.

11. Jak dzisiejsi słudzy Jehowy naśladują Abdiasza? (Zobacz też ilustrację).

¹¹ Obecnie wielu sług Jehowy żyje w krajach, w których nasza działalność jest zakazana. Ci drodzy bracia i siostry nadal okazują władzom należny szacunek, ale tak jak Abdiasz są oddani wyłącznie Jehowie (Mat. 22:21). Pokazują, że się Go boją, gdy przede wszystkim są posłuszni Jemu, a nie ludziom (Dzieje 5:29). Robią to, dalej głosząc dobrą nowinę i dyskretnie spotykając się na zebraniach (Mat. 10:16, 28). Troszczą się o to, żeby ich współwyznawcy mieli potrzebny pokarm duchowy. Pomyślmy o bracie o imieniu Henri, który mieszka w afrykańskim kraju, gdzie nasza działalność przez pewien czas była zakazana. Podjął się wtedy zadania, które polegało na dostarczaniu braciom i siostrom pokarmu duchowego. Napisał: „Z natury jestem nieśmiały. Dlatego nie mam wątpliwości, że to głęboki szacunek do Jehowy dodał mi potrzebnej odwagi”. Czy potrafiłbyś okazać taką odwagę jak Henri? Na pewno tak, jeśli rozwijasz zdrową bojaźń przed Bogiem.

12. Jak arcykapłan Jehojada i jego żona okazali wyjątkową lojalność wobec Jehowy?

¹² Arcykapłan Jehojada bał się Jehowy, dzięki czemu był wobec Niego lojalny i popierał prawdziwe wielbienie. Stało się to wyraźnie widoczne, gdy tron w Judzie przejęła córka Jezebel, Atalia. Ludzie mieli wiele powodów, żeby się jej bać. Była bezwzględna i tak żądna władzy, że próbowała wymordować cały ród królewski — swoich własnych wnuków! (2 Kron. 22:10, 11). Jednym z nich był mały Jehoasz, który przeżył, bo uratowała go żona Jehojady, Jehoszabat. Razem z mężem ukrywała go i się nim opiekowała. W ten sposób przyczynili się do zachowania linii rodowej Dawida. Starszy wiekiem Jehojada był lojalny wobec Jehowy i nie bał się Atalii (Prz. 29:25).

13. Jak Jehojada ponownie dowiódł lojalności, gdy Jehoasz miał siedem lat?

¹³ Kiedy Jehoasz miał siedem lat, Jehojada ponownie dowiódł swojej lojalności wobec Jehowy. Obmyślił pewien plan. Gdyby udało się go zrealizować, Jehoasz zostałby królem, prawowitym dziedzicem tronu Dawida. W przeciwnym razie Jehojada najprawdopodobniej straciłby życie. Ale z błogosławieństwem Jehowy plan się powiódł. Jehojada, wspierany przez naczelników i lewitów, ustanowił Jehoasza królem, a Atalię zgładził (2 Kron. 23:1-5, 11, 12, 15; 24:1). Następnie „zawarł przymierze między Jehową a królem i ludem, że nadal będą ludem Jehowy” (2 Król. 11:17). „Postawił też odźwiernych przy bramach domu Jehowy, żeby nie wszedł tam nikt nieczysty pod jakimkolwiek względem” (2 Kron. 23:19).

14. Jak Jehojada został nagrodzony za to, że szanował Jehowę?

¹⁴ Wcześniej Jehowa powiedział: „Będę szanował tych, którzy mnie szanują”. I rzeczywiście, nagrodził Jehojadę (1 Sam. 2:30). Na przykład zadbał o to, żeby jego dobre czyny zostały utrwalone dla naszego pouczenia (Rzym. 15:4). A gdy Jehojada zmarł, został uhonorowany przez to, że „pochowano go w Mieście Dawida razem z królami, gdyż zrobił wiele dobrego dla Izraela w sprawach dotyczących prawdziwego Boga i Jego domu” (2 Kron. 24:15, 16).

15. Czego możemy się nauczyć z relacji o Jehojadzie? (Zobacz też ilustrację).

¹⁵ Relacja o Jehojadzie może nam wszystkim pomóc rozwijać bojaźń przed Bogiem. Chrześcijańscy starsi naśladują Jehojadę, kiedy zachowują czujność i lojalnie chronią trzodę Bożą (Dzieje 20:28). Z jego przykładu mogą się czegoś nauczyć również bracia i siostry w podeszłym wieku. Jeśli boją się Jehowy i pozostają wobec Niego lojalni, On może się nimi posługiwać do wykonywania swojej woli — nie odstawia ich na boczny tor. A młodzi mogą wyciągnąć lekcje z tego, jak Jehowa traktował Jehojadę. Podobnie jak On powinni z godnością i szacunkiem odnosić się do starszych, lojalnych osób, zwłaszcza tych, które od wielu lat wiernie służą Jehowie (Prz. 16:31). Z kolei każdy z nas może brać wzór z naczelników i lewitów, którzy udzielali Jehojadzie wsparcia. My też lojalnie wspierajmy tych, ‛którzy wśród nas przewodzą’, i bądźmy im posłuszni (Hebr. 13:17).

16. Co świadczy o tym, że król Jehoasz był słaby?

¹⁶ Jehojada wywierał na Jehoasza dobry wpływ (2 Król. 12:2). W rezultacie ten młody król chciał się podobać Jehowie. Jednak po śmierci Jehojady zaczął słuchać odstępczych książąt. Do czego to doprowadziło? On i jego poddani „zaczęli służyć świętym palom i bożkom” (2 Kron. 24:4, 17, 18). Chociaż Jehowę bardzo to smuciło, dalej „posyłał do nich proroków, żeby wrócili do Niego (...), ale oni nie chcieli słuchać”. Nie posłuchali nawet syna Jehojady, Zachariasza, który był nie tylko prorokiem Jehowy i kapłanem, ale także kuzynem Jehoasza. W gruncie rzeczy Jehoasz nie okazał żadnej wdzięczności rodzinie, która tyle dla niego zrobiła, i rozkazał zabić Zachariasza (2 Kron. 22:11; 24:19-22).

17. Jaki los spotkał Jehoasza?

¹⁷ Jehoasz nie dbał o zdrową bojaźń przed Jehową i źle się to dla niego skończyło. Jehowa powiedział: „Tych, którzy mną gardzą, potraktuję z pogardą” (1 Sam. 2:30). Jakiś czas potem nieliczna syryjska armia pokonała „wielką armię” Jehoasza, a on sam został „ciężko ranny”. Po odejściu Syryjczyków słudzy Jehoasza zamordowali go za to, że zabił Zachariasza. Tego złego króla nie uznano nawet za godnego pochówku w „grobowcach królewskich” (2 Kron. 24:23-25; zobacz komentarz „syna Barachiasza” do Mateusza 23:35 w Biblii do studium).

18. Jak słowa z Jeremiasza 17:7, 8 pomogą nam nie pójść w ślady Jehoasza?

¹⁸ Czego możemy się nauczyć z przykładu Jehoasza? Przypominał on płytko zakorzenione drzewo zależne od podpory. Kiedy jednak zabrakło podpory, którą był Jehojada, i zawiały wichry odstępstwa, Jehoasz upadł. Dobitnie to ilustruje, że nasza bojaźń przed Bogiem nie może zależeć wyłącznie od dobrego wpływu współwyznawców, w tym członków naszej rodziny. Żeby pozostawać silnymi pod względem duchowym, musimy umacniać oddanie dla Boga i bojaźń przed Nim przez regularne studium, rozmyślanie i modlitwę (odczytaj Jeremiasza 17:7, 8; Kol. 2:6, 7).

19. Czego oczekuje od nas Jehowa?

¹⁹ Tak naprawdę Jehowa wiele od nas nie wymaga. Jego oczekiwania podsumowuje werset z Księgi Kaznodziei 12:13, gdzie czytamy: „Bój się prawdziwego Boga i przestrzegaj Jego przykazań, ponieważ właśnie to jest obowiązkiem człowieka”. Dzięki bojaźni przed Bogiem sprostamy przyszłym próbom i pozostaniemy niewzruszeni jak Abdiasz i Jehojada. Nic nie będzie w stanie zniszczyć naszej przyjaźni z Jehową.