1, 2. Dlaczego niektórzy rodzice mogą mieć obawy, kiedy ich dziecko chce oddać się Jehowie i przyjąć chrzest?

TYSIĄCE osób studiujących Biblię oddaje się Jehowie i zgłasza do chrztu. Wiele z nich to młodzi ludzie, którzy zostali wychowani w prawdzie i wybrali najlepszą drogę życiową (Ps. 1:1-3). Jeśli jesteś rodzicem, bez wątpienia wyczekujesz dnia, w którym twój syn albo córka przyjmie chrzest (por. 3 Jana 4).

² Możesz jednak mieć pewne obawy. Być może znasz przykłady młodych, którzy zostali ochrzczeni, a później zaczęli kwestionować wartość życia zgodnego z normami Bożymi. Część z nich nawet odeszła od prawdy. Dlatego możesz się martwić, że chociaż twoje dziecko zacznie służyć Jehowie, to po jakimś czasie straci miłość do prawdy. Tak się stało z chrześcijanami w Efezie, do których Jezus powiedział: ‛Odstąpiliście od miłości, którą przejawialiście pierwotnie’ (Obj. 2:4). Co możesz zrobić, żeby temu zapobiec i pomóc dziecku ‛rosnąć ku wybawieniu’? (1 Piotra 2:2). Żeby odpowiedzieć na to pytanie, przeanalizujmy przykład Tymoteusza.

3. (a) W jakich okolicznościach Tymoteusz został chrześcijaninem i jak to na niego wpłynęło? (b) O jakich trzech aspektach uczenia się Paweł napisał Tymoteuszowi?

³ Tymoteusz został chrześcijaninem prawdopodobnie w 47 roku n.e., podczas pierwszej wizyty apostoła Pawła w Listrze. Chociaż mógł być wtedy jeszcze nastolatkiem, robił widoczne postępy. Dwa lata później zaczął podróżować z Pawłem. Po jakichś 16 latach Paweł napisał do niego: „Trwaj w tym, czego się nauczyłeś i w co po przekonaniu się uwierzyłeś, wiedząc, od jakich osób się tego nauczyłeś i że od najwcześniejszego dzieciństwa znasz święte pisma [Pisma Hebrajskie], które mogą cię uczynić mądrym ku wybawieniu przez wiarę związaną z Chrystusem Jezusem” (2 Tym. 3:14, 15). Co ciekawe, Paweł powiedział, że Tymoteusz 1) ‛zna święte pisma’, 2) ‛po przekonaniu się uwierzył’ w to, czego się nauczył, i 3) może stać się „mądry ku wybawieniu” przez wiarę w Jezusa Chrystusa.

4. Z jakich narzędzi korzystasz, kiedy uczysz swoje dzieci? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁴ Jeśli masz dzieci, na pewno chcesz, żeby znały „święte pisma”, do których obecnie zaliczają się Pisma Hebrajskie i Chrześcijańskie Pisma Greckie. Nawet bardzo małe dzieci mogą uczyć się o postaciach i wydarzeniach z Biblii. Organizacja Jehowy zapewnia rodzicom mnóstwo narzędzi. Które z nich są dostępne w twoim języku? Pamiętaj: wiedza z Biblii jest fundamentem, na którym buduje się silną więź z Jehową.

5. (a) Co to znaczy ‛uwierzyć po przekonaniu się’? (b) Skąd wiemy, że Tymoteusz uwierzył w Jezusa po przekonaniu się?

⁵ Znajomość świętych pism jest bardzo ważna. Jednak żeby zapewnić dzieciom szkolenie duchowe, trzeba robić coś więcej, niż tylko uczyć je o postaciach i wydarzeniach z Biblii. Tymoteusz ‛uwierzył po przekonaniu się’. Sformułowanie występujące tu w oryginale oznacza „być pewnym” albo „być przekonanym o prawdziwości czegoś”. Tymoteusz znał Pisma Hebrajskie od dziecka. Ale w pewnym momencie dzięki niepodważalnym dowodom nabrał pewności, że Jezus jest Mesjaszem. To przekonanie było tak silne, że został ochrzczony i zaczął z Pawłem pełnić służbę misjonarską.

6. Jak możesz pomóc dziecku uwierzyć w to, czego uczy się z Biblii?

⁶ Jak możesz pomóc swoim dzieciom budować takie przekonanie, jakie miał Tymoteusz? Przede wszystkim bądź cierpliwy. Przekonanie nie rodzi się z dnia na dzień. Nie przechodzi też z ciebie na dzieci tylko dlatego, że ty wierzysz. Żeby rozwinąć wiarę w prawdy biblijne, każde dziecko musi używać własnej „zdolności rozumowania” (odczytaj Rzymian 12:1). Jako rodzic odgrywasz w tym procesie ważną rolę, zwłaszcza kiedy dziecko zadaje ci pytania. Rozważmy pewien przykład.

7, 8. (a) Jak pewien ojciec okazuje cierpliwość, kiedy uczy swoją córkę? (b) Czy znalazłeś się w sytuacji, która wymagałaby podobnej cierpliwości?

⁷ Ojciec jedenastolatki, Thomas, mówi: „Moja córka zadaje pytania w rodzaju: ‚Czy Jehowa mógł użyć ewolucji, żeby stworzyć życie na ziemi?’ albo ‚Dlaczego nie uczestniczymy w życiu społecznym, na przykład nie bierzemy udziału w wyborach, żeby zrobić coś dobrego?’. Czasami muszę ugryźć się w język, żeby nie odpowiedzieć zbyt stanowczo. Przecież przekonanie nie pojawia się po przyjęciu jednej dużej porcji argumentów. Potrzeba wielu mniejszych dowodów”.

⁸ Thomas wie, że do nauczania potrzebna jest cierpliwość. Cecha ta jest ważna właściwie dla wszystkich chrześcijan (Kol. 3:12). Thomas zdaje sobie sprawę, że będzie musiał poświęcić córce czas. Żeby się przekonała, że to, czego uczy się z Biblii, jest prawdą, będzie musiał z nią rozmawiać, i to nie jeden raz. Dodaje: „Razem z żoną chcemy mieć pewność, że nasza córka naprawdę rozumie to, czego się uczy, i że w to wierzy — zwłaszcza kiedy chodzi o ważne kwestie. Dobrze, jeśli ma pytania. Szczerze mówiąc, martwiłbym się, gdyby przyjmowała wszystko bez zadawania pytań”.

9. Jak możesz wpajać dzieciom prawdę?

⁹ Kiedy cierpliwie uczysz swoje dzieci, stopniowo zaczną rozumieć, „czym jest szerokość i długość, i wysokość, i głębokość” prawdy (Efez. 3:18). Wyszukuj materiały odpowiednie do ich wieku i możliwości. Kiedy ich wiara się wzmocni, będą coraz lepiej umiały wyjaśniać swoje przekonania, między innymi kolegom (1 Piotra 3:15). Na przykład czy twoje dzieci potrafią wytłumaczyć na podstawie Biblii, co się dzieje po śmierci? Czy biblijne argumenty są dla nich przekonujące? * Wpajanie dzieciom prawdy ze Słowa Bożego bez wątpienia wymaga cierpliwości, ale warto się na nią zdobyć (Powt. Pr. 6:6, 7).

10. Co powinno być ważnym elementem nauczania dzieci?

¹⁰ Oczywiście ogromne znaczenie ma również twój przykład. Stephanie, matka trzech córek, mówi: „Kiedy dziewczynki były jeszcze bardzo małe, zaczęłam zadawać sobie pytania: ‚Czy mówię im, dlaczego ja jestem przekonana, że Jehowa istnieje, że nas kocha i zawsze postępuje właściwie? Czy moje dzieci nie mają wątpliwości, że ja kocham Jehowę?’ Nie mogę się spodziewać, że będą do czegoś przekonane, jeśli ja nie będę”.

11, 12. Czym jest mądrość i skąd wiemy, że nie zależy tylko od wieku?

¹¹ Omówiliśmy już, że Tymoteusz 1) znał Pisma i 2) był ugruntowany w swoich przekonaniach. A co Paweł miał na myśli, kiedy stwierdził, że święte pisma mogą uczynić Tymoteusza „mądrym ku wybawieniu”?

¹² Jak wyjaśniono w leksykonie Wnikliwe poznawanie Pism, według Biblii mądrość to między innymi „umiejętność spożytkowania wiedzy i zrozumienia do rozwiązywania problemów, unikania lub odwracania zagrożeń, osiągania pewnych celów albo udzielania innym rad w takich sprawach. Mądrość jest odwrotnością głupoty”. W Biblii czytamy, że „głupota jest przywiązana do serca chłopca” (Prz. 22:15). Nasuwa się więc wniosek, że mądrość, jako przeciwieństwo głupoty, jest jedną z oznak dojrzałości. Ale dojrzałość duchowa nie zależy przede wszystkim od wieku — zależy od zdrowej bojaźni przed Jehową i od gotowości do przestrzegania Jego przykazań (odczytaj Psalm 111:10).

13. Jak młodzi mogą pokazać, że są ‛mądrzy ku wybawieniu’?

¹³ Młodzi, którzy osiągnęli pewien stopień dojrzałości duchowej, nie są „miotani jakby przez fale oraz unoszeni tu i tam” przez własne pragnienia czy presję rówieśników (Efez. 4:14). Wręcz przeciwnie, rozwijają „władze poznawcze (...), aby odróżniać to, co właściwe, od tego, co niewłaściwe” (Hebr. 5:14). Pokazują, że zmierzają do dojrzałości, podejmując mądre decyzje — nawet wtedy, gdy nie widzą ich rodzice ani inni dorośli (Filip. 2:12). Właśnie taka mądrość jest potrzebna do wybawienia (odczytaj Przysłów 24:14). Jak możesz pomóc swoim dzieciom ją zdobyć? Przede wszystkim słowem i przykładem pokazuj, jakie wartości cenisz. Powinny wyraźnie dostrzegać, że kierujesz się wartościami ze Słowa Bożego (Rzym. 2:21-23).

14, 15. (a) Co powinni przeanalizować młodzi, którzy myślą o chrzcie? (b) Jak możesz pomóc swoim dzieciom dostrzec korzyści wynikające z posłuszeństwa wobec Boga?

¹⁴ Jednak nie wystarczy po prostu powiedzieć dziecku, co jest dobre, a co złe. Powinieneś pomóc mu zastanowić się nad takimi pytaniami, jak: „Dlaczego Biblia zabrania rzeczy, które mogą wydawać się atrakcyjne? Co mnie przekonuje, że stosowanie zasad biblijnych zawsze wyjdzie mi na dobre?” (Izaj. 48:17, 18).

¹⁵ Dziecku, które myśli o chrzcie, trzeba też pomóc przeanalizować, co sądzi o odpowiedzialności, która wiąże się z byciem chrześcijaninem. Jakie są korzyści? Jakie koszty? Dlaczego można powiedzieć, że korzyści zdecydowanie przewyższają koszty? (Marka 10:29, 30). Dziecko zapewne będzie musiało zmierzyć się z takimi kwestiami po chrzcie. Dlatego powinno je przemyśleć przed zrobieniem tego ważnego kroku. Pomóż mu się zastanowić, jakie rezultaty przynosi posłuszeństwo i jakie są skutki nieposłuszeństwa. Dzięki temu nabierze przekonania, że życie zgodne z zasadami biblijnymi zawsze będzie dla niego najlepsze (Powt. Pr. 30:19, 20).

16. Co powinni wziąć pod uwagę rodzice, których ochrzczone dziecko ma wątpliwości?

¹⁶ A co możesz zrobić, jeśli twój ochrzczony syn albo córka zaczyna wyrażać wątpliwości? Na przykład nastolatek kwestionuje wartość życia zgodnego z zasadami biblijnymi lub zaczyna pociągać go świat (Ps. 73:1-3, 12, 13). Powinieneś zdawać sobie sprawę, że od twojej reakcji może zależeć, czy dziecko przybliży się do Jehowy, czy się od Niego oddali. Nie walcz z dzieckiem — bez względu na to, czy jest małe, czy jest już nastolatkiem. Twoim celem powinno być udzielenie mu życzliwej pomocy, dzięki której je pozyskasz.

17, 18. Jak rodzice mogą pomóc dziecku, które ma wątpliwości?

¹⁷ Dziecko, które przyjęło chrzest, złożyło obietnicę samemu Jehowie. Zobowiązało się, że będzie Go kochać i stawiać Jego wolę ponad wszystko inne (odczytaj Marka 12:30). Jehowa nie traktuje takiej obietnicy lekko i również osoba, która ją złożyła, nie powinna jej tak traktować (Kazn. 5:4, 5). W odpowiednim czasie i w życzliwy sposób przypomnij o tym dziecku. Ale zanim to zrobisz, przygotuj się, korzystając z materiałów, które organizacja Jehowy opublikowała z myślą o rodzicach. To pomoże ci uzmysłowić dziecku zarówno powagę oddania się Jehowie i chrztu, jak i wynikające z tego błogosławieństwa.

¹⁸ Pomocne wskazówki znajdziesz na przykład w dodatku „Pytania rodziców”, znajdującym się na końcu książki Pytania młodych ludzi — praktyczne odpowiedzi, tom 1. Czytamy tam: „Nie sądź pochopnie, że dziecko odrzuca religię wyznawaną przez waszą rodzinę. Często chodzi o coś zupełnie innego”. Może to być presja rówieśników. A może dziecko czuje się samotne albo uważa, że inni młodzi lepiej sobie radzą pod względem duchowym. We wspomnianym dodatku czytamy dalej: „Rzecz ciekawa, takie kwestie mają niewiele wspólnego z zasadami religii. W grę wchodzą raczej okoliczności, które sprawiają, że jej praktykowanie staje się dla dziecka wyzwaniem — przynajmniej w tej chwili”. W materiale tym podano szereg podpowiedzi, jak rodzice mogą pomóc dziecku, które ma wątpliwości.

19. Jak rodzice mogą pomóc dzieciom stać się ‛mądrymi ku wybawieniu’?

¹⁹ Jako rodzic masz odpowiedzialne i zaszczytne zadanie — ‛ukierunkowywać umysł dziecka zgodnie z myślami Jehowy’ (Efez. 6:4). Jak się przekonaliśmy, nie wystarczy je uczyć, co mówi Biblia, ale trzeba mu też pomóc w to uwierzyć. Ta wiara musi być tak silna, żeby pobudziła je do oddania się Jehowie i służenia Mu całym sercem. Oby Słowo Jehowy, Jego duch i twoje starania pomogły twojemu dziecku stać się „mądrym ku wybawieniu”!