1, 2. Jak przykład Tony’ego pokazuje, że można dokonać zmian w życiu?

TONY wychowywał się bez ojca. Był uczniem szkoły średniej, ale za bardzo nie myślał o nauce. Właściwie to zastanawiał się, czy nie rzucić szkoły. W weekendy chodził do kina albo spędzał czas z przyjaciółmi. Nie był agresywny i nie brał narkotyków, ale brakowało mu celu w życiu. Nawet nie był pewny, czy Bóg istnieje. Pewnego dnia spotkał małżeństwo Świadków Jehowy i powiedział im o swoich wątpliwościach. Dali mu dwie broszury: Pochodzenie życia — pięć pytań, które warto rozważyć oraz Czy życie zostało stworzone?

² Kiedy Świadkowie do niego wrócili, Tony zdążył już zmienić sposób myślenia. Widać było, że przestudiował pozostawione broszury z wielkim zapałem — były pogniecione i miały pozaginane rogi. Tony powiedział im: „Bóg musi istnieć”. Zgodził się na studium Biblii i stopniowo jego spojrzenie na życie się zmieniło. Poza tym stał się jednym z najlepszych uczniów w szkole. Nawet dyrektor był niezwykle zaskoczony. Powiedział: „Zrobiłeś wielkie postępy. Twoje zachowanie i oceny bardzo się poprawiły. Czy to dlatego, że spotykasz się ze Świadkami Jehowy?”. Tony potwierdził i opowiedział o tym, czego się uczy. Ukończył szkołę, a dzisiaj jest pionierem stałym i sługą pomocniczym. Bardzo się cieszy, że teraz ma kochającego Ojca, Jehowę (Ps. 68:5).

3. Jakiej rady Jehowa udziela młodym?

³ Przeżycia Tony’ego przypominają nam, że Jehowa bardzo się interesuje młodymi ludźmi. Chce, żeby prowadzili satysfakcjonujące życie. Dlatego radzi: „Pamiętaj (...) o swoim Wspaniałym Stwórcy w okresie młodości” (Kazn. 12:1). W dzisiejszym świecie bywa to trudne — ale nie jest niemożliwe. Z pomocą Boga możesz odnieść sukces nie tylko w młodości, ale w całym swoim życiu. Żeby to lepiej zrozumieć, przeanalizujmy, czego możemy się nauczyć z tego, jak Izraelici podbili Ziemię Obiecaną, oraz ze spotkania Dawida z Goliatem.

4, 5. Czego uczymy się z tego, jak Izraelici podbili Kanaan, oraz z tego, jak Dawid pokonał Goliata? (Zobacz ilustracje tytułowe).

⁴ Kiedy Izraelici zbliżali się do Ziemi Obiecanej, Bóg nie polecił im, żeby ćwiczyli technikę walki albo przygotowywali się do wojny (Powt. Pr. 28:1, 2). Powiedział im za to, że powinni przestrzegać Jego przykazań i Mu ufać (Joz. 1:7-9). Z ludzkiego punktu widzenia ta rada wydawała się nie mieć sensu, ale było to najlepsze, co Izraelici mogli zrobić, bo to Jehowa sprawiał, że Jego lud odnosił nad Kananejczykami kolejne zwycięstwa (Joz. 24:11-13). Posłuszeństwo wobec Boga wymaga wiary, ale ta wiara zawsze prowadzi do sukcesu. Tak było w przeszłości i tak samo jest obecnie.

⁵ Goliat był potężnym wojownikiem. Miał prawie 3 metry wzrostu i posługiwał się niebezpieczną bronią (1 Sam. 17:4-7). Natomiast Dawid miał procę i wierzył w swojego Boga, Jehowę. Ludzie, którym brakowało wiary, z pewnością myśleli, że Dawid postępuje głupio. Ale bardzo się mylili! W rzeczywistości to Goliat był głupcem (1 Sam. 17:48-51).

6. Nad czym się teraz głębiej zastanowimy?

⁶ W poprzednim artykule rozważyliśmy cztery rzeczy, które przyczyniają się do naszego szczęścia i sukcesu w życiu — zaspokajanie potrzeb duchowych, docenianie kochających Boga przyjaciół, wyznaczanie sobie wartościowych celów i wdzięczność za wolność, którą Jehowa daje swojemu ludowi. A teraz zastanówmy się nad tym głębiej w świetle zasad podanych w Psalmie 16.

7. (a) Jak byś opisał człowieka o duchowym usposobieniu? (b) Co było ‛tym, co przypadało Dawidowi w udziale’, i jak to na niego wpływało?

⁷ Człowiek o duchowym usposobieniu wierzy w Boga i patrzy na życie z Jego punktu widzenia. Szuka u Boga kierownictwa i bardzo chce być Mu posłuszny (1 Kor. 2:12, 13). Dobrym przykładem takiej osoby jest Dawid. Śpiewał on: „Jehowa jest tym, co przypada mi w udziale, przyznanym mi działem i moim kielichem” (Ps. 16:5). ‛Tym, co przypadało Dawidowi w udziale’, była jego cenna więź z Bogiem, u którego się chronił (Ps. 16:1). Jak to na niego wpływało? Napisał: „Cały się raduję”. Nic nie dawało Dawidowi większego zadowolenia niż bliska więź z Bogiem (odczytaj Psalm 16:9, 11).

8. Dzięki czemu możemy prowadzić naprawdę satysfakcjonujące życie?

⁸ Radości, którą odczuwał Dawid, nie mają ludzie skupiający się w życiu na pieniądzach czy przyjemnościach (1 Tym. 6:9, 10). Pewien brat z Kanady mówi: „Prawdziwą satysfakcję mamy nie wtedy, gdy czerpiemy z życia, ile się da, tylko wtedy, gdy dajemy coś Jehowie Bogu, Dawcy każdego dobrego daru” (Jak. 1:17). Jeśli służymy Jehowie i pogłębiamy wiarę w Niego, prowadzimy naprawdę wartościowe i satysfakcjonujące życie. A jak możemy umacniać swoją wiarę? Musimy spędzać czas z Jehową, czytając Jego Słowo, obserwując Jego dzieła i rozmyślając o Jego pięknych zaletach, w tym o miłości do nas (Rzym. 1:20; 5:8).

9. Jak możesz pozwalać, żeby Słowo Boże cię kształtowało?

⁹ Czasem Bóg wyraża swoją miłość do nas przez ojcowskie korygowanie. Dawid bardzo to sobie cenił. Powiedział: „Będę sławił Jehowę, który mi udziela rad. Nawet w nocy korygują mnie moje najskrytsze myśli” (Ps. 16:7). Dawid analizował sposób myślenia Boga i starał się do niego dostosować własny. Kiedy robimy tak samo, nasza miłość do Jehowy będzie się pogłębiać, podobnie jak pragnienie, by Mu się podobać. Dzięki temu będziemy nabierać duchowej dojrzałości. Siostra o imieniu Christin powiedziała: „Kiedy szukam informacji na jakiś temat i się nad nimi zastanawiam, mam wrażenie, że Jehowa kazał je napisać specjalnie z myślą o mnie!”.

10. W czym zgodnie z Izajasza 26:3 pomaga duchowe usposobienie?

¹⁰ Jeśli masz duchowe usposobienie, będziesz umiał spojrzeć na świat i jego przyszłość tak, jak patrzy Bóg. To wyjątkowa wiedza. Dlaczego Jehowa ci ją udostępnia? Ponieważ chce, żebyś miał właściwą hierarchię wartości, żebyś podejmował mądre decyzje i bez lęku patrzył w przyszłość (odczytaj Izajasza 26:3). Brat o imieniu Joshua, który mieszka w USA, zauważa: „Jeśli jesteś blisko Jehowy, widzisz sprawy z właściwej perspektywy”. Jakże prawdziwe słowa!

11. Jak Dawid dobierał sobie przyjaciół?

¹¹ Odczytaj Psalm 16:3. Dawid wiedział, jak zdobyć prawdziwych przyjaciół. Ogromną radość sprawiało mu przebywanie w towarzystwie ludzi, którzy kochali Jehowę. Nazwano ich „świętymi”, co oznaczało, że byli moralnie czyści i prawi. Również inny psalmista myślał tak samo o swoich przyjaciołach. Napisał: „Jestem przyjacielem wszystkich, którzy się Ciebie boją, i tych, którzy stosują się do Twoich nakazów” (Ps. 119:63). Jak wykazano w poprzednim artykule, ty też możesz znaleźć wielu przyjaciół wśród tych, którzy boją się Jehowy i są Mu posłuszni. I nie muszą to być ludzie w twoim wieku.

12. Co było podstawą przyjaźni Dawida i Jonatana?

¹² Dawid nie ograniczał grona przyjaciół tylko do rówieśników. Czy pamiętasz imię któregoś z jego bliskich przyjaciół? Możliwe, że pomyślisz o Jonatanie. Ich przyjaźń jest jedną z najpiękniejszych przyjaźni wspomnianych w Biblii. Ale czy wiedziałeś, że Jonatan był jakieś 30 lat starszy od Dawida? Co więc stanowiło podstawę ich przyjaźni? Wiara w Boga, wzajemny szacunek i docenianie zalet takich jak odwaga, którą przejawiali w walce z wrogami Boga (1 Sam. 13:3; 14:13; 17:48-50; 18:1).

13. W jaki sposób możesz poszerzać grono swoich przyjaciół? Podaj przykład.

¹³ Tak jak Dawidowi i Jonatanowi również nam ogromną radość sprawia okazywanie miłości tym, którzy kochają Jehowę i Mu wierzą. Kiera, która od wielu lat służy Bogu, mówi: „Zaprzyjaźniłam się z ludźmi z całego świata, ludźmi pochodzącymi z różnych środowisk i kultur”. Kiedy otworzysz się na nowe znajomości, sam zobaczysz, że dzięki Biblii i duchowi Bożemu tworzymy ogólnoświatową rodzinę.

14. (a) Co ci pomoże wyznaczać sobie wartościowe cele? (b) Co niektóre młode osoby mówią o swoich celach duchowych?

¹⁴ Odczytaj Psalm 16:8. Dawid koncentrował się na służeniu Jehowie. Jeśli ty również na pierwszym miejscu postawisz służbę dla Boga i wyznaczysz sobie cele duchowe, życie będzie ci sprawiać mnóstwo zadowolenia. Brat o imieniu Steven powiedział: „Kiedy zmierzam do jakiegoś celu, osiągam go i patrzę wstecz na postępy, jakie udało mi się zrobić — mam ogromną satysfakcję”. Młody brat z Niemiec, który obecnie usługuje w innym kraju, stwierdził: „Nie chciałbym na starość dojść do wniosku, że całe życie zajmowałem się tylko sobą”. Czy myślisz podobnie? Jeśli tak, to korzystaj ze swoich zdolności, żeby przynosić chwałę Bogu i robić coś dla innych (Gal. 6:10). Wyznaczaj sobie cele duchowe i proś Jehowę, żeby pomagał ci je osiągać. Możesz być pewien, że z przyjemnością odpowie na twoje modlitwy (1 Jana 3:22; 5:14, 15).

15. Jakie cele mógłbyś sobie postawić? (Zobacz ramkę „ Cele, które można sobie wyznaczyć”).

¹⁵ Jakie cele mógłbyś sobie wyznaczyć? Może mógłbyś wypowiadać się na zebraniu swoimi słowami? Albo postawić sobie za cel służbę pionierską lub w Betel? Czy zastanawiałeś się nad nauką języka obcego z myślą o pomaganiu na terenie obcojęzycznym? Barak, młody brat usługujący pełnoczasowo, mówi: „Co rano budzę się ze świadomością, że wszystkie siły poświęcam Jehowie. To uczucie, którego nie może mi dać żadne inne zajęcie”.

16. Co Dawid myślał o prawych zasadach Jehowy i dlaczego?

¹⁶ Odczytaj Psalm 16:2, 4. Jak dowiedzieliśmy się z poprzedniego artykułu, Boże prawa i zasady dają nam prawdziwą wolność. Dzięki nim uczymy się kochać to, co dobre, i nienawidzić tego, co złe (Am. 5:15). Psalmista Dawid uznawał Jehowę za swoje „Źródło dobroci”, dając w ten sposób do zrozumienia, że uznaje Go za źródło wszystkiego, co dobre, w tym wzniosłych norm moralnych. Dawid bardzo się starał naśladować dobroć Boga. Pielęgnował też w sobie nienawiść do tego, co w oczach Boga jest złe. Obejmowało to na przykład bałwochwalstwo — praktykę, która poniża ludzi i odbiera Jehowie należną Mu chwałę (Izaj. 2:8, 9; Obj. 4:11).

17, 18. (a) Jakie konsekwencje fałszywego kultu zaobserwował Dawid? (b) Co sprawia, że ludzie dzisiaj „przysparzają sobie zmartwień”?

¹⁷ W czasach biblijnych fałszywy kult wiązał się z rażącą niemoralnością (Oz. 4:13, 14). Taka forma wielbienia na pewno odpowiadała grzesznemu ciału, ale nie dawała trwałego szczęścia. Wręcz przeciwnie, jak powiedział Dawid, ‛ci, którzy służyli innym bogom, przysparzali sobie zmartwień’. A nawet składali swoje dzieci w ofierze fałszywym bogom! (Izaj. 57:5). Jehowa brzydził się tym okrucieństwem! (Jer. 7:31). Gdybyś żył w tamtych czasach, na pewno cieszyłbyś się, jeśli twoi rodzice wierzyliby w Jehowę i byli Mu posłuszni.

¹⁸ Również dzisiaj religia fałszywa daje przyzwolenie na niemoralne kontakty seksualne, nawet na homoseksualizm. Ale skutki upajania się taką „wolnością” moralną nie zmieniły się od czasów biblijnych (1 Kor. 6:18, 19). Jak może zaobserwowałeś, w ten sposób ludzie „przysparzają sobie zmartwień”. Młodzi, słuchajcie więc swojego niebiańskiego Ojca. Możecie być przekonani, że posłuszeństwo względem Niego leży w waszym najlepiej pojętym interesie. Zapamiętajcie, że szkoda wiążąca się ze złem znacznie przewyższa tymczasową przyjemność, jaka może z niego wynikać (Gal. 6:8). Cytowany wcześniej Joshua powiedział: „Z wolności możemy korzystać, jak nam się podoba, ale nadużywanie jej nie daje satysfakcji”.

19, 20. Jakie błogosławieństwa czekają młode osoby, które wierzą w Jehowę i są Mu posłuszne?

¹⁹ Jezus powiedział do swoich naśladowców: „Jeśli trzymacie się moich słów, to rzeczywiście jesteście moimi uczniami i poznacie prawdę, a dzięki prawdzie staniecie się wolni” (Jana 8:31, 32). Wolność ta obejmuje uwolnienie od religii fałszywej, niewiedzy i przesądów. Oznacza ona nawet więcej. Jak się przekonaliśmy, w przyszłości możemy oczekiwać „wspaniałej wolności dzieci Bożych” (Rzym. 8:21). Możesz jej skosztować nawet teraz, jeśli będziesz ‛trzymał się słów Chrystusa’, czyli jego nauk. W ten sposób ‛poznasz prawdę’, nie tylko ucząc się o niej, ale też żyjąc nią.

²⁰ Młodzi, ceńcie wolność, którą dał wam Bóg. Mądrze z niej korzystajcie, kładąc w ten sposób dobry fundament na przyszłość. Pewien młody brat powiedział: „Mądre korzystanie z wolności w młodym wieku naprawdę pomaga później, kiedy musisz podjąć ważniejsze decyzje, na przykład wybrać pracę albo zdecydować, czy założyć rodzinę, czy pozostać jakiś czas w stanie wolnym”.

21. Dzięki czemu możesz pozostać na ścieżce do „rzeczywistego życia”?

²¹ W tym starym systemie nawet tak zwane dobre życie jest w najlepszym razie niepewne i krótkie. Nie wiemy, co przyniesie jutro (Jak. 4:13, 14). Dlatego mądrze jest zostać na ścieżce prowadzącej do „rzeczywistego życia” — życia wiecznego (1 Tym. 6:19). Oczywiście Bóg nas do tego nie zmusza. Wybór należy do nas. Uczyń Jehowę ‛tym, co przypada ci w udziale’, starając się każdego dnia do Niego przybliżać. Ceń pochodzące od Niego dobre rzeczy (Ps. 103:5). I miej wiarę, że może On ‛przepełnić cię radością’ i dać ‛wieczne szczęście’ (Ps. 16:11).