1. Między innymi dlaczego Jezus porównał swoich uczniów do owiec?

 JEZUS porównał swoje relacje z uczniami do więzi, jaka łączy pasterza z owcami (Jana 10:14). To porównanie jest bardzo stosowne. Owce znają swojego pasterza i reagują na jego głos. Kiedyś przekonał się o tym pewien turysta. Opowiadał: „Chcieliśmy sfilmować kilka owiec i próbowaliśmy przywołać je bliżej. Ale nie podeszły do nas, ponieważ nie znały naszych głosów. Nadszedł potem mały pastuszek. Ledwo zawołał, od razu podbiegły do niego”.

2, 3. (a) Jak uczniowie Jezusa pokazują, że słuchają jego głosu? (b) Co omówimy w tym i następnym artykule?

² Przeżycie tego turysty przypomina nam o tym, co Jezus powiedział o swoich „owcach”, czyli uczniach: „Będą słuchać mojego głosu” (Jana 10:16). Ale przecież teraz Jezus jest w niebie. Jak więc możemy słuchać jego głosu? Przede wszystkim przez stosowanie się w życiu do jego nauk (Mat. 7:24, 25).

³ W tym i następnym artykule omówimy niektóre nauki Jezusa. Jak zobaczymy, nasz Wspaniały Pasterz uczy nas, żebyśmy pewne rzeczy przestali robić, a inne robili. Najpierw zastanowimy się nad dwiema rzeczami, których nie powinniśmy robić.

4. Co zgodnie z Łukasza 12:29 może być przyczyną „napięcia i zatroskania”?

⁴ Odczytaj Łukasza 12:29. Jezus zachęcał swoich uczniów, żeby ‛przestali żyć w napięciu i zatroskaniu’ o rzeczy materialne. Wiemy, że jego rady zawsze są mądre i słuszne. Chcemy się do nich stosować, ale czasami może to być dla nas wyzwaniem. Dlaczego?

5. Dlaczego niektórzy mogą się martwić, jak zaspokoić swoje potrzeby materialne?

 ⁵ Niektórzy mogą się martwić, jak zaspokoić swoje potrzeby materialne — jedzenie, ubranie i dach nad głową. Być może żyją w kraju, w którym panuje trudna sytuacja ekonomiczna i mają problemy z zarobieniem na utrzymanie najbliższych. A może żywiciel rodziny zmarł i pozostali jej członkowie nie mają środków do życia. Albo z powodu pandemii COVID-19 ktoś stracił pracę i dochody (Kazn. 9:11). Jeśli stajemy przed którymś z tych wyzwań albo przed jeszcze innym, to jak możemy posłuchać rady Jezusa i ‛przestać żyć w napięciu i zatroskaniu’?

6. Opisz, co kiedyś przydarzyło się Piotrowi.

⁶ Kiedy pewnego razu Piotr i inni apostołowie płynęli łodzią po Jeziorze Galilejskim, rozszalał się sztorm. Zobaczyli wtedy Jezusa idącego do nich po powierzchni wody. Piotr zawołał: „Panie, jeśli to ty, każ mi przyjść do siebie po wodzie”. Jezus powiedział: „Przyjdź!”. Piotr wyszedł z łodzi i „zaczął iść po wodzie w jego stronę”. Co było potem? „Gdy popatrzył na wichurę, przestraszył się, a gdy zaczął tonąć, zawołał: ‚Panie, ratuj mnie!’”. Jezus wyciągnął do niego rękę i go uratował. Zwróćmy uwagę, że Piotr był w stanie iść po wzburzonym jeziorze, dopóki koncentrował się na Jezusie. Kiedy jednak skupił się na sztormie, ogarnął go strach i wątpliwości i zaczął tonąć (Mat. 14:24-31).

7. Czego się uczymy z tego, co przydarzyło się Piotrowi?

⁷ Z tego, co przydarzyło się Piotrowi, możemy się dużo nauczyć. Kiedy wyszedł z łodzi, nie spodziewał się, że się rozproszy i zacznie tonąć. Chciał iść po wodzie, aż dotrze do Jezusa. Niestety, przestał się na nim skupiać. Dzisiaj nie możemy chodzić po wodzie, ale również potrzebujemy wiary do przetrwania różnych prób. Gdybyśmy stracili z oczu Jehowę i Jego obietnice, to w sensie duchowym zaczęlibyśmy tonąć. Bez względu na to, jakie symboliczne sztormy przeżywamy, musimy koncentrować się na Jehowie i na tym, że jest w stanie udzielić nam wsparcia. Co nam w tym pomoże?

8. Co pomoże nam unikać zamartwiania się o rzeczy materialne?

⁸ Zamiast zamartwiać się problemami, powinniśmy ufać Jehowie. Pamiętajmy, że nasz kochający Ojciec obiecuje zatroszczyć się o nasze potrzeby materialne — jeśli tylko na pierwszym miejscu stawiamy sprawy duchowe (Mat. 6:32, 33). A On zawsze dotrzymuje słowa (Powt. Pr. 8:4, 15, 16; Ps. 37:25). Skoro dba o ptaki i kwiaty, to z pewnością nie musimy się martwić, co będziemy jeść ani w co się ubierzemy! (Mat. 6:26-30; Filip. 4:6, 7). Tak jak miłość pobudza troskliwych rodziców do zaspokajania potrzeb materialnych swoich dzieci, tak samo miłość pobudza naszego niebiańskiego Ojca do zaspokajania potrzeb materialnych swoich sług. Rzeczywiście możemy być przekonani, że Jehowa się o nas zatroszczy!

9. Czego się uczymy z przeżyć pewnego małżeństwa?

⁹ Rozważmy przykład ilustrujący, jak Jehowa potrafi się o nas zatroszczyć. Pewne małżeństwo sług pełnoczasowych jechało godzinę swoim starym samochodem, żeby zabrać na zebranie siostry mieszkające w ośrodku dla uchodźców. Brat opowiada: „Po zebraniu zaprosiliśmy siostry na posiłek, ale potem sobie uświadomiliśmy, że nie mamy czym ich poczęstować”. Co stało się dalej? Brat dodaje: „Kiedy podjechaliśmy pod dom, zobaczyliśmy pod drzwiami dwie duże torby z jedzeniem. Nie mieliśmy pojęcia, kto je przyniósł. Jehowa się o nas zatroszczył”. Jakiś czas później popsuł się im samochód. Potrzebowali go do służby, ale nie stać ich było na naprawę. Kiedy zabrali go do pobliskiego warsztatu, żeby się zorientować, jakie byłyby koszty naprawy, przyszedł tam pewien mężczyzna i zapytał: „Czyj to samochód?”. Brat powiedział, że jego i że wymaga naprawy. Mężczyzna odparł: „Nieważne. Moja żona chce właśnie taki samochód i właśnie w takim kolorze. Ile by pan za niego chciał?”. Brat sprzedał samochód za taką kwotę, że starczyło mu na inny. Podsumowuje: „Chyba nie muszę wyjaśniać, jak się wtedy czuliśmy. Wiemy, że to nie był przypadek. Była w tym ręka Jehowy”.

10. Jak Psalm 37:5 zachęca nas, żeby nie martwić się nadmiernie o rzeczy materialne?

¹⁰ Kiedy słuchamy Wspaniałego Pasterza i nie martwimy się nadmiernie o rzeczy materialne, możemy być pewni, że Jehowa o nas zadba (odczytaj Psalm 37:5; 1 Piotra 5:7). Wróćmy do sytuacji wspomnianych w  akapicie 5. Do tej pory Jehowa mógł troszczyć się o nasze codzienne potrzeby, posługując się głową naszej rodziny czy pracodawcą. Jeśli teraz głowa rodziny nie może już zarabiać na utrzymanie albo jeśli straciliśmy pracę, to Jehowa zadba o nas w inny sposób. Nie mamy powodów w to wątpić. A co jeszcze powinniśmy przestać robić zgodnie ze słowami Wspaniałego Pasterza?

11. Co zgodnie z Mateusza 7:1, 2 polecił nam Jezus i dlaczego może to być trudne?

¹¹ Odczytaj Mateusza 7:1, 2. Jezus wiedział, że jego niedoskonali słuchacze mają skłonność do krytykowania innych. Dlatego powiedział: „Przestańcie osądzać”. Bardzo staramy się nie osądzać współwyznawców, ale wszyscy jesteśmy niedoskonali. Co więc wtedy, gdy zauważymy u siebie krytyczne nastawienie? Powinniśmy posłuchać Jezusa i zrobić wszystko, żeby przestać osądzać.

12, 13. Jak rozmyślanie o przykładzie Jehowy pomaga nam przestać osądzać innych?

¹² Warto rozmyślać o przykładzie Jehowy. On skupia się na naszych pozytywnych cechach. Widać to w Jego postępowaniu z królem Dawidem, który popełnił poważne grzechy. Na przykład dopuścił się cudzołóstwa z Batszebą i nawet doprowadził do śmierci jej męża (2 Sam. 11:2-4, 14, 15, 24). W rezultacie zaszkodził nie tylko sobie, ale też swojej rodzinie, w tym swoim żonom (2 Sam. 12:10, 11). Kiedy indziej na własną rękę przeprowadził spis izraelskiego wojska, pokazując w ten sposób, że brakuje mu zaufania do Jehowy. Być może kierowała nim duma i poleganie na sile własnej armii. Jaki był tego skutek? W wyniku zarazy umarło 70 000 Izraelitów! (2 Sam. 24:1-4, 10-15).

¹³ Gdybyś żył w tamtym czasie, to jak oceniłbyś Dawida? Czy uznałbyś, że nie zasługuje na miłosierdzie Jehowy? Jehowa tak nie myślał. Wziął pod uwagę całe jego życie i jego szczerą skruchę. Dlatego mu przebaczył. Wiedział, że Dawid bardzo Go kocha i pragnie robić to, co właściwe. Czy nie cieszysz się, że nasz Bóg szuka w nas dobra? (1 Król. 9:4; 1 Kron. 29:10, 17).

14. Jakie spojrzenie na innych pomoże nam ich nie osądzać?

¹⁴ Skoro Jehowa nie oczekuje od nas doskonałości, to my też nie powinniśmy oczekiwać jej od innych. Zamiast tego powinniśmy szukać w nich dobra. Zwykle łatwo zauważyć czyjeś słabości i je krytykować. Jednak osoba usposobiona duchowo, mimo że widzi u innych wady, potrafi współpracować z nimi w zgodzie. Surowy diament nie wygląda zbyt atrakcyjnie, ale ktoś wnikliwy umie sobie wyobrazić, jak piękny i cenny będzie po przycięciu i oszlifowaniu. Tak jak Jehowa i Jezus powinniśmy dostrzegać więcej niż to, co widać na pierwszy rzut oka, i skupiać się na zaletach innych ludzi.

15. Co jeszcze pomoże nam nie oceniać innych krytycznie?

¹⁵ Co jeszcze pomoże nam nie oceniać innych krytycznie? Możemy spróbować wyobrazić sobie, jak wygląda ich życie. Omówmy przykład. Któregoś razu Jezus zobaczył, jak biedna wdowa wrzuca do skarbony w świątyni dwie drobne monety. Nie pomyślał: „Dlaczego nie wrzuciła więcej?”. Nie skupił się na tym, ile dała, tylko wziął pod uwagę jej pobudki i możliwości. I pochwalił ją, że zrobiła wszystko, co mogła (Łuk. 21:1-4).

16. Czego się uczysz z przeżycia Veroniki?

¹⁶ To, jak ważne jest branie pod uwagę czyjejś sytuacji, potwierdza przeżycie Veroniki. W zborze, w którym usługiwała, była siostra samotnie wychowująca syna. Veronica przyznaje: „Wydawało mi się, że nie angażują się zbytnio w działalność zboru, dlatego negatywnie ich oceniałam. Ale kiedyś poszłam z tą siostrą do służby. Powiedziała mi, że jej syn ma autyzm. Nie było jej łatwo zatroszczyć się o ich fizyczne i duchowe potrzeby, jednak robiła, co mogła. Czasami z powodu stanu zdrowia syna musiała korzystać z zebrania w innym zborze”. Veronica podsumowuje: „Nie miałam pojęcia, z jakimi wyzwaniami się zmaga. Teraz cenię ją i szanuję za wszystko, co robi dla Jehowy”.

17. Do czego zachęcają nas słowa z Jakuba 2:8 i jak możemy się do nich zastosować?

¹⁷ Co powinniśmy zrobić, gdy zauważymy, że osądzamy jakiegoś brata lub siostrę? Pamiętajmy, że mamy kochać współwyznawców (odczytaj Jakuba 2:8). Błagajmy też Jehowę, żeby pomógł nam wyzbyć się skłonności do krytykowania. A potem działajmy zgodnie z naszymi modlitwami i poświęćmy tej osobie więcej uwagi. Możemy zaprosić ją do służby albo na posiłek. Dzięki temu lepiej ją poznamy. Wzorem Jehowy i Jezusa starajmy się koncentrować na jej mocnych stronach. Pokażemy w ten sposób, że słuchamy Wspaniałego Pasterza, który polecił nam przestać osądzać innych.

18. Jak możemy pokazać, że słuchamy głosu Wspaniałego Pasterza?

¹⁸ Tak jak owce słuchają głosu swojego pasterza, tak uczniowie Jezusa słuchają jego głosu. Jeśli robimy, co możemy, żeby nie zamartwiać się o rzeczy materialne i żeby nie osądzać innych, Jehowa i Jezus nagrodzą nasze wysiłki. Bez względu na to, czy należymy do „małej trzódki”, czy do „drugich owiec”, dalej słuchajmy głosu Wspaniałego Pasterza (Łuk. 12:32; Jana 10:11, 14, 16). W następnym artykule omówimy dwie rzeczy, które zgodnie z jego słowami powinniśmy robić.