1, 2. (a) Co Bóg polecił trzem apostołom Jezusa i jak oni na to zareagowali? (b) Co omówimy w tym artykule?

 PO PASSZE 32 roku n.e. apostołowie Piotr, Jakub i Jan zobaczyli niezwykłą wizję. Na wysokiej górze — możliwe, że na górze Hermon — Jezus został na ich oczach przemieniony. „Jego twarz zaczęła jaśnieć jak słońce, a jego szaty stały się olśniewająco białe” (Mat. 17:1-4). Pod koniec tej wizji usłyszeli głos Boga: „To jest mój ukochany Syn, którego darzę uznaniem. Słuchajcie go” (Mat. 17:5). Ci trzej apostołowie swoim życiem pokazali, że naprawdę słuchają Jezusa. Chcemy ich pod tym względem naśladować.

² Jak możemy pokazać, że słuchamy Jezusa? Z poprzedniego artykułu dowiedzieliśmy się, że musimy przestać robić pewne rzeczy. Ale są też rzeczy, które zgodnie ze słowami Jezusa powinniśmy robić. W tym artykule omówimy dwie z nich.

3. Co powinniśmy zrobić zgodnie z Mateusza 7:13, 14?

³ Odczytaj Mateusza 7:13, 14. Zwróćmy uwagę, że Jezus wspomniał o dwóch różnych bramach, przez które można wejść na dwie różne drogi — „przestronną” i „wąską”. Trzeciej drogi nie ma. Sami musimy wybrać, którą z nich chcemy iść. To najważniejsza decyzja w naszym życiu — zależy od niej, czy będziemy żyć wiecznie.

4. Co można powiedzieć o „przestronnej drodze”?

⁴ Musimy pamiętać, czym różnią się te dwie drogi. „Przestronną drogę” wybiera mnóstwo ludzi, bo idzie się nią łatwo — wystarczy podążać za tłumem. Niestety, ludzie ci nie rozumieją, że na tę drogę kieruje ich Szatan Diabeł i że prowadzi ona do śmierci (1 Kor. 6:9, 10; 1 Jana 5:19).

5. Na jakie wysiłki zdobywają się niektórzy, żeby wejść na „wąską drogę”?

⁵ Przeciwieństwem „przestronnej drogi” jest „wąska”. Jezus powiedział, że tę drogę znajduje niewielu. Dlaczego? Co ciekawe, w następnym wersecie czytamy, że Jezus ostrzegł swoich uczniów przed fałszywymi prorokami (Mat. 7:15). Według pewnych szacunków obecnie na świecie są tysiące religii. Większość z nich twierdzi, że uczy prawdy. Miliony ludzi jest przez to tak zniechęconych i zdezorientowanych, że nawet nie próbuje szukać drogi prowadzącej do życia. Jednak tę drogę można znaleźć. Jezus powiedział: „Jeśli trzymacie się moich słów, to rzeczywiście jesteście moimi uczniami i poznacie prawdę, a dzięki prawdzie staniecie się wolni” (Jana 8:31, 32). Godne pochwały jest to, że ty nie poszedłeś za tłumem, tylko szukałeś prawdy. Zacząłeś wnikliwie studiować Biblię, żeby zrozumieć, czego wymaga od nas Bóg, i postanowiłeś słuchać Jezusa. Dowiedziałeś się między innymi, że zgodnie z wolą Jehowy trzeba odrzucić fałszywe nauki religijne i przestać obchodzić święta, które mają pogańskie korzenie. Dowiedziałeś się też, że dostosowanie życia do wymagań Jehowy i odrzucenie praktyk, które Mu się nie podobają, może być wyzwaniem (Mat. 10:34-36). Rzeczywiście, dokonanie takich zmian mogło nie być dla ciebie łatwe. Mimo to się nie poddałeś, bo kochasz swojego niebiańskiego Ojca i chcesz cieszyć się Jego uznaniem. Z pewnością sprawiasz Mu wielką radość! (Prz. 27:11).

6. Co zgodnie z Psalmem 119:9, 10, 45, 133 pomoże nam pozostać na „wąskiej drodze”?

⁶ Skoro już jesteśmy na „wąskiej drodze”, co możemy zrobić, żeby na niej pozostać? Posłużmy się przykładem. Barierki ustawione wzdłuż wąskiej, górskiej drogi służą ochronie. Dzięki nim kierowcy nie zbliżają się zbytnio do skraju urwiska. Nikt raczej się nie skarży, że barierki za bardzo go ograniczają! Do takich barierek można przyrównać zasady Jehowy zawarte w Biblii. Pomagają nam one pozostać na „wąskiej drodze” (odczytaj Psalm 119:9, 10, 45, 133).

7. Jak młodzi powinni patrzeć na drogę prowadzącą do życia?

⁷ Młodzi, czy czasami macie wrażenie, że zasady Jehowy za bardzo was ograniczają? To Szatanowi zależy, żebyście tak myśleli. Chce, żebyście skupili się na tym, jak szczęśliwi wydają się ci, którzy idą „przestronną drogą”. Chce was przekonać, że nie żyjecie pełnią życia tak jak wasi koledzy szkolni albo ludzie, których oglądacie w internecie. Chce, żebyście myśleli, że przestrzegając zasad Jehowy, coś tracicie *. Pamiętajcie jednak: Szatan robi wszystko, co może, żeby ludzie idący jego drogą nie dostrzegali, jak się ona kończy. Tymczasem Jehowa wyraźnie wam pokazuje, jaka przyszłość czeka tych, którzy pozostają na drodze prowadzącej do życia (Ps. 37:29; Izaj. 35:5, 6; 65:21-23).

8. Czego młodzi uczą się z przeżyć Olafa?

⁸ Zobaczcie, czego możecie się nauczyć z przeżyć młodego brata o imieniu Olaf *. Koledzy szkolni namawiali go do niemoralnego postępowania. Kiedy wyjaśnił, że Świadkowie Jehowy żyją zgodnie z biblijnymi zasadami moralnymi, niektóre dziewczyny z jego klasy postawiły sobie za punkt honoru, że nakłonią go do uprawiania z nimi seksu. Ale Olaf był zdecydowany trzymać się tego, co słuszne. Niestety, nie była to jedyna próba, z jaką musiał się zmierzyć. Opowiada: „Moi nauczyciele przekonywali mnie, że powinienem zdobyć wyższe wykształcenie, bo dzięki temu stanę się kimś. Twierdzili, że bez tego nie odniosę sukcesu”. Co pomogło Olafowi oprzeć się presji? Mówi: „Poszukałem sobie przyjaciół w zborze. Stali się dla mnie jak rodzina. Zacząłem też na poważnie studiować Biblię. Im więcej studiowałem, tym bardziej się przekonywałem, że znalazłem prawdę. Postanowiłem, że będę służył Jehowie”.

9. Co powinniśmy robić, żeby pozostać na „wąskiej drodze”?

⁹ Szatan chciałby, żebyś zszedł z drogi prowadzącej do życia. Zależy mu na tym, żebyś dołączył do ogółu ludzi idących „przestronną drogą prowadzącą do zagłady” (Mat. 7:13). Ale jeśli słuchamy Jezusa i rozumiemy, że chodzenie „wąską drogą” służy naszej ochronie, to nigdy z niej nie zejdziemy. Teraz omówmy kolejną rzecz, którą Jezus nakazał nam robić.

10. Co Jezus polecił nam zrobić w myśl Mateusza 5:23, 24?

¹⁰ Odczytaj Mateusza 5:23, 24. Jezus nawiązał do sytuacji, która miała dla słuchających go Żydów duże znaczenie. Wyobraźmy sobie człowieka, który przyszedł do świątyni i właśnie ma przekazać kapłanowi zwierzę na ofiarę. Nagle przypomina sobie, że jego brat ma coś przeciwko niemu. Co powinien zrobić? Zostawić zwierzę i ‛odejść’. Dlaczego? Co było ważniejsze niż złożenie Jehowie ofiary? Jezus powiedział: „Najpierw pogódź się z bratem”.

11. Opisz, co zrobił Jakub, żeby pogodzić się z Ezawem.

¹¹ Cenne wnioski na temat tego, jak przywrócić z kimś dobre relacje, możemy wyciągnąć z przykładu Jakuba. Przez jakieś 20 lat mieszkał z dala od rodzinnych stron, po czym Bóg nakazał mu przez anioła, żeby tam wrócił (Rodz. 31:11, 13, 38). Ale był pewien problem. Wcześniej jego starszy brat, Ezaw, chciał go zabić (Rodz. 27:41). Jakub bardzo się bał, że dalej żywi do niego urazę (Rodz. 32:7). Co zrobił, żeby się z nim pogodzić? Najpierw żarliwie pomodlił się w tej sprawie do Jehowy. Potem wysłał Ezawowi hojny dar (Rodz. 32:9-15). A kiedy w końcu się spotkali, pierwszy okazał mu szacunek — pokłonił się przed nim, i to nie tylko raz czy dwa, ale aż siedem razy! Jego pokorna, pełna szacunku postawa przyczyniła się do tego, że pogodził się z bratem (Rodz. 33:3, 4).

12. Czego się uczymy z przykładu Jakuba?

¹² Z tego, jak Jakub przygotował się do spotkania z bratem i jak się wobec niego zachował, możemy się dużo nauczyć. Najpierw pokornie poprosił o pomoc Jehowę. Następnie zaczął działać zgodnie ze swoją modlitwą i zrobił wszystko, żeby spotkanie z Ezawem przebiegło w jak najlepszej atmosferze. A kiedy już się spotkali, nie próbował udowadniać mu swoich racji, ale przede wszystkim chciał się z nim pogodzić. Jak możemy naśladować Jakuba?

13, 14. Co powinniśmy zrobić, jeśli obraziliśmy współwyznawcę?

¹³ Skoro idziemy drogą prowadzącą do życia, musimy dbać o dobre relacje z naszymi braćmi i siostrami (Rzym. 12:18). Jak powinniśmy się zachować, kiedy sobie uświadomimy, że obraziliśmy współwyznawcę? Tak jak Jakub, zwróćmy się do Jehowy w gorącej modlitwie. Poprośmy Go, żeby pomógł nam pogodzić się z bratem lub siostrą.

¹⁴ Powinniśmy też dokonać samoanalizy. Możemy zadać sobie pytania: „Czy jestem gotowy schować dumę do kieszeni, pokornie przeprosić obrażoną osobę i się z nią pogodzić? Jakie uczucia wzbudzi to u Jehowy i Jezusa, kiedy pierwszy wyciągnę do niej rękę?”. Taka samoanaliza może nas pobudzić do posłuchania Jezusa i zdobycia się na pokorę, żeby przywrócić dobre relacje ze współwyznawcą. W ten sposób pokażemy, że naśladujemy przykład Jakuba.

15. Jak zasada z Efezjan 4:2, 3 może nam pomóc dojść z bratem do porozumienia?

¹⁵ Wyobraź sobie, co by się stało, gdyby Jakub uniósł się dumą i zaczął spierać się z Ezawem o to, kto ma rację! Cała ta historia mogłaby skończyć się zupełnie inaczej. Kiedy próbujemy dojść z bratem do porozumienia, potrzebujemy pokory (odczytaj Efezjan 4:2, 3). W Księdze Przysłów 18:19 czytamy: „Urażony brat jest bardziej nieprzystępny niż warowne miasto i są spory, które przypominają zasuwy w twierdzy”. Jeśli pokornie przeprosimy, być może ta „twierdza” się otworzy.

16. Co powinniśmy przemyśleć i dlaczego?

¹⁶ Powinniśmy też starannie przemyśleć, co powiemy i w jaki sposób. Gdy będziemy gotowi, zwróćmy się do obrażonej osoby, mając na celu przywrócenie z nią dobrych relacji. Na początku może mówić coś niemiłego. Łatwo byłoby wtedy się rozgniewać i próbować się usprawiedliwiać. Ale czy w ten sposób zabiegalibyśmy o pokój? Na pewno nie. Pamiętajmy, że pogodzenie się z bratem jest ważniejsze niż udowadnianie swoich racji (1 Kor. 6:7).

17. Czego się uczysz z przykładu Gilberta?

¹⁷ Brat o imieniu Gilbert zdobył się na duże wysiłki, żeby zabiegać o pokój. Opowiada: „Miałem bardzo złe relacje z bliską mi osobą. Ponad dwa lata podejmowałem starania, żebyśmy spokojnie wyjaśnili sobie to, co nas poróżniło. Zależało mi, żeby się z nią pogodzić”. Co jeszcze robił? „Przed każdą rozmową modliłem się i przygotowywałem na ewentualne nieżyczliwe uwagi. Musiałem być gotowy wybaczać. Nauczyłem się też nie walczyć o swoje prawa. Zrozumiałem, że przede wszystkim powinienem zabiegać o pokój”. Jak się to skończyło? Gilbert mówi: „Dzisiaj cieszę się spokojem umysłu, bo mam dobre relacje ze wszystkimi członkami rodziny”.

18, 19. Na co powinniśmy być zdecydowani, jeśli kogoś obraziliśmy, i dlaczego?

¹⁸ Na co więc powinieneś być zdecydowany, gdy sobie uświadomisz, że obraziłeś współwyznawcę? Posłuchaj rady Jezusa i rób, co możesz, żeby pogodzić się z tą osobą. Rozmawiaj o tym z Jehową i ufaj, że Jego duch pomoże ci zabiegać o pokój. Jeśli tak zrobisz, będziesz szczęśliwy i pokażesz, że naprawdę słuchasz Jezusa (Mat. 5:9).

¹⁹ Jesteśmy wdzięczni Jehowie, że za pośrednictwem Jezusa, „głowy zboru”, zapewnia nam życzliwe kierownictwo (Efez. 5:23). Postanówmy sobie, że będziemy ‛go słuchać’, tak jak kiedyś apostołowie Piotr, Jakub i Jan (Mat. 17:5). Jak powiedzieliśmy, możemy to pokazać, zabiegając o pokój ze współwyznawcami, których czymś obraziliśmy. Jeśli tak robimy i pozostajemy na „wąskiej drodze prowadzącej do życia”, zaznamy szczęścia i wielu błogosławieństw zarówno teraz, jak i w przyszłości.