1, 2. Pod jaką presją znajdował się Jezus?

 W OSTATNIM dniu swojego ziemskiego życia Jezus był zmartwiony. Wkrótce czekały go tortury i śmierć z rąk niegodziwych ludzi. Ale myślał o czymś jeszcze. Bardzo kochał swojego Ojca i zależało mu na Jego uznaniu. Wiedział, że jeśli w trakcie nadchodzących prób pozostanie wierny, przyczyni się do oczyszczenia imienia Jehowy z zarzutów i wykazania, że powinno być ono otaczane szacunkiem. Kochał też ludzi i zdawał sobie sprawę, że nasze perspektywy na życie wieczne będą zależały od tego, czy pozostanie lojalny wobec Boga aż do śmierci.

² Chociaż Jezus znajdował się pod ogromną presją, był spokojny. Powiedział do apostołów: „Zostawiam wam (...) swój pokój” (Jana 14:27). Odczuwał „pokój Boży” — spokój wynikający z bliskiej więzi z Jehową. Dlatego się nie zamartwiał (Filip. 4:6, 7).

3. Co omówimy w tym artykule?

³ Nikt z nas nie znajdzie się nigdy pod taką presją jak Jezus, ale wszystkich jego naśladowców czekają próby (Mat. 16:24, 25; Jana 15:20). Podobnie jak on, czasem mamy powody do zmartwienia. Co możemy zrobić, żeby nie popaść w przygnębienie i nie utracić spokoju umysłu? Omówmy trzy rzeczy, które robił Jezus w trakcie swojej ziemskiej służby, i zastanówmy się, jak możemy go naśladować, kiedy przechodzimy próby.

4. Mając w pamięci 1 Tesaloniczan 5:17, podaj przykłady świadczące o tym, że w ostatnim dniu życia Jezus często się modlił.

⁴ Odczytaj 1 Tesaloniczan 5:17. W ostatnim dniu swojego życia na ziemi Jezus często się modlił. Kiedy ustanawiał uroczystość Pamiątki, pomodlił się przed podaniem chleba i wina (1 Kor. 11:23-25). Zanim opuścił z apostołami miejsce, gdzie obchodzili Paschę, pomodlił się razem z nimi (Jana 17:1-26). Wielokrotnie modlił się, kiedy byli na Górze Oliwnej (Mat. 26:36-39, 42, 44). Modlitwą były też ostatnie słowa, które wypowiedział przed śmiercią (Łuk. 23:46). Jezus zwracał się do Jehowy w związku ze wszystkim, co działo się w tym ważnym dniu.

5. Dlaczego apostołom zabrakło odwagi?

⁵ Jezus ufał Jehowie i nieustannie się do Niego modlił, a to pomogło mu wytrwać. Inaczej było z apostołami, którzy tamtej nocy nie byli wytrwali w modlitwach. W rezultacie, gdy nadszedł czas próby, zabrakło im odwagi (Mat. 26:40, 41, 43, 45, 56). Kiedy zmagamy się z trudnościami, zdołamy pozostać wierni, tylko jeśli naśladujemy Jezusa i ‛wciąż się modlimy’. A o co możemy się modlić?

6. Jak wiara pomaga nam zachowywać spokój?

⁶ Możemy prosić Jehowę, żeby ‛wzmocnił naszą wiarę’ (Łuk. 17:5; Jana 14:1). Potrzebujemy tego, ponieważ Szatan podda próbie każdego naśladowcę Jezusa (Łuk. 22:31). Jak wiara pomaga nam zachować spokój, kiedy spada na nas jeden problem za drugim? Jeśli w rozsądnej mierze zrobiliśmy już wszystko, co można, żeby rozwiązać jakiś problem, wiara skłania nas do tego, żeby nie zamartwiać się daną sprawą i powierzyć ją Jehowie. Ufamy, że On potrafi się nią zająć lepiej niż my, i dlatego zachowujemy spokój (1 Piotra 5:6, 7).

7. Czego się nauczyłeś z wypowiedzi Roberta?

⁷ Modlitwy pomogą nam zachować spokój wewnętrzny bez względu na to, co nas spotka. Rozważmy przykład Roberta, wiernego starszego zboru po osiemdziesiątce. Mówi on: „Rada z Filipian 4:6, 7 pomogła mi w wielu trudnych sytuacjach. Miałem problemy finansowe. Musiałem też na jakiś czas przestać usługiwać jako starszy”. Dzięki czemu Robert zachowuje spokój wewnętrzny? Wyjaśnia on: „Jak tylko czuję, że ogarnia mnie niepokój, modlę się. Im częściej i im żarliwiej to robię, tym bardziej jestem spokojny”.

8. Co jeszcze pomagało Jezusowi zachowywać spokój w myśl Jana 8:29?

⁸ Odczytaj Jana 8:29. Jezus zachowywał spokój wewnętrzny mimo prześladowań, ponieważ wiedział, że jeśli wytrwa, sprawi Ojcu radość. Okazywał Mu posłuszeństwo nawet wtedy, kiedy było to trudne. Jezus kochał Ojca i służenie Mu było dla niego najważniejsze. Zanim przyszedł na ziemię, był „mistrzowskim wykonawcą” u boku Jehowy (Prz. 8:30). A w czasie pobytu na niej gorliwie uczył innych o swoim Ojcu (Mat. 6:9; Jana 5:17). Wykonywanie tej pracy sprawiało mu wielką radość (Jana 4:34-36).

9. Dlaczego zajmowanie się służbą pomaga nam zachowywać spokój?

⁹ Naśladujemy Jezusa, kiedy okazujemy Jehowie posłuszeństwo i jesteśmy „zawsze bardzo zajęci dziełem Pańskim” (1 Kor. 15:58). Jeśli ‛pilnie zajmujemy się słowem’, łatwiej nam patrzeć na nasze problemy z właściwej perspektywy (Dzieje 18:5, NŚ, 1997). Na przykład podczas głoszenia często spotykamy osoby, które są w gorszej sytuacji niż my. Ale kiedy rozwijają miłość do Jehowy i zaczynają stosować Jego rady, ich życie zmienia się na lepsze i stają się szczęśliwsze. Za każdym razem, kiedy to obserwujemy, upewniamy się, że Jehowa się o nas zatroszczy. Ta świadomość pomaga nam zachowywać spokój wewnętrzny. O tym, że zaangażowanie w służbę daje nam taki spokój, przekonała się pewna siostra, która całe życie zmagała się z przygnębieniem i brakiem poczucia własnej wartości. Mówi ona: „Kiedy jestem zajęta służbą, łatwiej mi zachowywać równowagę emocjonalną i jestem szczęśliwsza. Moim zdaniem to dlatego, że czuję się wtedy bliżej Jehowy”.

10. Czego się nauczyłeś z wypowiedzi Brendy?

¹⁰ Pomyśl również o siostrze o imieniu Brenda. Ona i jej córka chorują na stwardnienie rozsiane. Brenda porusza się na wózku inwalidzkim i jest bardzo słaba. Jeśli to możliwe, głosi od drzwi do drzwi, ale zazwyczaj pisze listy. Mówi: „Kiedy zrozumiałam, że w obecnym systemie rzeczy mój stan się nie poprawi, i się z tym pogodziłam, udało mi się skoncentrować na służbie. Głoszenie odwraca moją uwagę od zmartwień. Zmusza mnie do skupiania się na pomaganiu osobom mieszkającym na terenie naszego zboru. Stale mi też przypomina o naszej nadziei na przyszłość”.

11-13. (a) Jak apostołowie i inni dowiedli, że są przyjaciółmi Jezusa? (b) Jaki wpływ na Jezusa miało wsparcie przyjaciół?

¹¹ Jezus przez cały czas trwania swojej działalności ewangelizacyjnej mógł liczyć na wiernych apostołów, którzy okazali się prawdziwymi przyjaciółmi. Byli żywym dowodem trafności przysłowia: „Zdarza się przyjaciel bardziej przywiązany niż brat” (Prz. 18:24). Jezus cenił takich przyjaciół. W trakcie działalności Jezusa żaden z jego cielesnych braci w niego nie uwierzył (Jana 7:3-5). W pewnym momencie krewni uznali nawet, że oszalał (Marka 3:21). Inaczej traktowali go apostołowie, o których w ostatnią noc swojego życia powiedział: „Wy zawsze byliście przy mnie, gdy przechodziłem próby” (Łuk. 22:28).

¹² Chociaż apostołom zdarzało się rozczarować Jezusa, nie skupiał się on na ich błędach, ale dostrzegał ich wiarę (Mat. 26:40; Marka 10:13, 14; Jana 6:66-69). W ostatnią noc przed śmiercią Jezus powiedział im: „Nazwałem was przyjaciółmi, bo przekazałem wam wszystko, co usłyszałem od swojego Ojca” (Jana 15:15). Nie ulega wątpliwości, że przyjaciele byli dla Jezusa wielkim wsparciem. Pomagali mu pełnić służbę i sprawiali mu w ten sposób ogromną radość (Łuk. 10:17, 21).

¹³ Jezus przyjaźnił się także z innymi mężczyznami i kobietami, którzy wspierali go w głoszeniu lub pomagali mu w inny sposób. Niektórzy zapraszali go do siebie na posiłki (Łuk. 10:38-42; Jana 12:1, 2). Inni podróżowali z nim i dzielili się tym, co mieli (Łuk. 8:3). Jezus miał dobrych przyjaciół, ponieważ sam był dobrym przyjacielem. Dużo dla nich robił i miał wobec nich rozsądne oczekiwania. Był doskonały, ale cenił wsparcie tych niedoskonałych ludzi. Z pewnością pomagali mu oni zachowywać spokój wewnętrzny.

14, 15. Jak znaleźć prawdziwych przyjaciół i jak mogą nam oni pomóc?

¹⁴ Dobrzy przyjaciele pomogą nam dochować lojalności wobec Jehowy. A najlepszy sposób na znalezienie takich przyjaciół to bycie samemu dobrym przyjacielem (Mat. 7:12). W Biblii zachęcono nas na przykład do poświęcania czasu i sił na pomaganie osobom „będącym w potrzebie” (Efez. 4:28). Czy przychodzi ci na myśl jakiś członek twojego zboru, któremu możesz pomóc? Czy mógłbyś zrobić zakupy komuś, kto nie jest w stanie wychodzić z domu? Albo zaprosić na posiłek osobę, która ma problemy finansowe? Jeśli potrafisz korzystać z serwisu internetowego jw.org^® i aplikacji JW Library^®, czy mógłbyś w tym pomóc także innym członkom zboru? Jeśli jesteśmy zajęci pomaganiem innym, będziemy szczęśliwsi (Dzieje 20:35).

¹⁵ Kiedy nadejdą próby, przyjaciele będą nas wspierać i pomogą nam zachować spokój. Jak Elihu cierpliwie słuchał Hioba, tak nasi przyjaciele podnoszą nas na duchu, uważnie słuchając, kiedy mówimy o tym, co czujemy (Hioba 32:4). Nie powinniśmy od nich oczekiwać, że podejmą za nas decyzję, ale postąpimy mądrze, jeśli wysłuchamy ich opartych na Biblii rad (Prz. 15:22). I tak jak król Dawid pokornie przyjął pomoc przyjaciół, również my, kiedy znajdziemy się w potrzebie, nie powinniśmy unosić się dumą i odrzucać pomocy bliskich (2 Sam. 17:27-29). Dobrzy przyjaciele są darem od Jehowy (Jak. 1:17).

16. Pod jakim warunkiem zgodnie z Filipian 4:6, 7 możemy zaznać pokoju Bożego? Wyjaśnij.

¹⁶ Odczytaj Filipian 4:6, 7. Dlaczego Jehowa mówi nam, że pokoju możemy zaznać „przez Chrystusa Jezusa”? Ponieważ tylko jeśli rozumiemy rolę Jezusa Chrystusa i w niego wierzymy, spokój w naszych sercach i umysłach będzie trwały. Na przykład ofiara okupu sprawia, że wszystkie nasze grzechy mogą zostać wybaczone (1 Jana 2:12). Myślenie o tym na pewno bardzo nas pokrzepia! Jako Król w Królestwie Bożym Jezus wynagrodzi nam wszystkie krzywdy, które wyrządził nam Szatan i jego system rzeczy (Izaj. 65:17; 1 Jana 3:8; Obj. 21:3, 4). To wspaniała nadzieja! I chociaż Jezus dał nam trudne zadanie, jest z nami i wspiera nas w tych dniach ostatnich obecnego systemu rzeczy (Mat. 28:19, 20). Czy nie dodaje nam to odwagi? Pokrzepienie, nadzieja i odwaga — to między innymi dzięki nim zachowujemy spokój wewnętrzny.

17. (a) Jak chrześcijanin może zachować spokój wewnętrzny? (b) Co zgodnie z obietnicą z Jana 16:33 będziemy w stanie zrobić?

¹⁷ Co możesz zrobić, żeby zachować spokój wewnętrzny w czasie ciężkich prób? Naśladuj Jezusa. Po pierwsze, wytrwale się módl. Po drugie, okazuj posłuszeństwo Jehowie i gorliwie głoś, nawet kiedy jest to trudne. Po trzecie, korzystaj z pomocy przyjaciół. Wtedy pokój Boży będzie ‛strzegł twojego serca i umysłu’. Wtedy też tak jak Jezus będziesz mógł zwyciężyć w każdej próbie (odczytaj Jana 16:33).