1, 2. Jaki przykład pomaga nam zrozumieć słowa z 1 Piotra 2:21?

 JEST zima. Razem z grupą przyjaciół znaleźliście się na niebezpiecznym szlaku. Na szczęście prowadzi was doświadczony przewodnik. W pewnym momencie tracicie go z oczu, ale nie panikujecie. Widzicie ślady, które zostawił w śniegu, i staracie się stawiać kolejne kroki dokładnie tam, gdzie on.

² Jako prawdziwi chrześcijanie też w pewnym sensie poruszamy się po niebezpiecznym terenie — tym niegodziwym świecie. Na szczęście Jehowa dał nam doskonałego przewodnika — swojego Syna, Jezusa Chrystusa. Zostawił nam on pewne ślady, po których możemy iść. Właśnie takiej metafory użył apostoł Piotr, kiedy zachęcał, żebyśmy ‛dokładnie podążali śladami’ Jezusa (1 Piotra 2:21). W związku z tym zastanówmy się nad trzema pytaniami: Na czym polega podążanie śladami Jezusa? Dlaczego powinniśmy to robić? I w jaki sposób?

3. Co to znaczy podążać czyimiś śladami?

³ Co to znaczy podążać czyimiś śladami? W Biblii chodzenie czasami odnosi się do czyjegoś trybu życia (Rodz. 6:9; Prz. 4:26). To, co robi jakaś osoba, można porównać do śladów, które za sobą zostawia. A zatem podążanie czyimiś śladami oznacza branie przykładu z jego postępowania.

4. Na czym polega podążanie śladami Jezusa?

⁴ Na czym więc polega podążanie śladami Jezusa? Krótko mówiąc, na naśladowaniu jego przykładu. Kontekst wersetu przewodniego tego artykułu wskazuje, że Piotr pisał konkretnie o przykładzie Jezusa w znoszeniu cierpień (1 Piotra 2:18-25). Ale jest też wiele innych dziedzin, w których możemy go naśladować. W gruncie rzeczy całe życie Jezusa — wszystko, co powiedział i zrobił — stanowi dla nas wzór.

5. Czy niedoskonali ludzie naprawdę mogą naśladować doskonały przykład Jezusa? Wyjaśnij to.

⁵ Czy naprawdę możemy naśladować Jezusa, skoro jesteśmy niedoskonali? Możemy. Jak pamiętamy, Piotr zachęcał, żebyśmy podążali śladami Jezusa „dokładnie” — nie doskonale. Jeśli staramy się to robić jak najlepiej, na miarę swoich możliwości, to można o nas powiedzieć, że ‛chodzimy tak, jak on chodził’ (1 Jana 2:6, przypis).

6, 7. Dlaczego podążanie śladami Jezusa przybliża nas do Jehowy?

⁶ Podążanie śladami Jezusa przybliża nas do Jehowy. Dlaczego możemy tak powiedzieć? Po pierwsze, Jezus pokazał, jak żyć, żeby podobać się Bogu (Jana 8:29). Jeśli więc podążamy jego śladami, zyskamy uznanie Jehowy. Możemy być pewni, że nasz niebiański Ojciec zbliża się do tych, którzy zabiegają o Jego przyjaźń (Jak. 4:8).

⁷ Po drugie, Jezus doskonale naśladował swojego Ojca. Właśnie dlatego powiedział: „Kto widział mnie, widział też Ojca” (Jana 14:9). Jezus przejawiał wspaniałe przymioty. Na przykład ulitował się nad trędowatym, okazał empatię ciężko chorej kobiecie i współczuł pogrążonym w żałobie (Marka 1:40, 41; 5:25-34; Jana 11:33-35). Jeśli naśladujemy te przymioty Jezusa, naśladujemy też Jehowę. A im lepiej nam się to udaje, tym bardziej się do Niego zbliżamy.

8. Dlaczego podążanie śladami Jezusa pomoże nam „zwyciężyć świat”?

⁸ Podążanie śladami Jezusa pomaga nam koncentrować się na służbie dla Jehowy. W ostatnią noc swojego życia na ziemi Jezus powiedział: „Zwyciężyłem świat” (Jana 16:33). Chodziło mu o to, że nie pozwolił, by miały na niego wpływ dążenia oraz sposób myślenia i postępowania ludzi w tym świecie. Nigdy nie stracił z oczu celu, dla którego przyszedł na ziemię — żeby uświęcić imię Jehowy. A co powiedzieć o nas? W tym świecie wiele rzeczy mogłoby nas rozproszyć. Ale jeśli tak jak Jezus koncentrujemy się na służbie dla Jehowy, my również ‛zwyciężymy świat’ (1 Jana 5:5).

9. Co musimy robić, żeby pozostać na drodze prowadzącej do życia wiecznego?

⁹ Podążanie śladami Jezusa prowadzi do życia wiecznego. Kiedy bogaty młody człowiek zapytał, co ma robić, żeby uzyskać życie wieczne, Jezus mu odpowiedział: „Bądź moim naśladowcą” (Mat. 19:16-21). Pewnym Żydom, którzy nie wierzyli, że jest Chrystusem, powiedział: „Moje owce (...) idą za mną. Daję im życie wieczne” (Jana 10:24-29). A Nikodemowi, który był członkiem Sanhedrynu, ale interesował się jego naukami, wyjaśnił, że ‛kto w niego wierzy, będzie mógł żyć wiecznie’ (Jana 3:16). Wiara w Jezusa wymaga postępowania zgodnego z tym, czego nauczał słowem i czynem. Jeśli tak robimy, pozostajemy na drodze prowadzącej do życia wiecznego (Mat. 7:14).

10. Co się wiąże z poznawaniem Jezusa? (Jana 17:3).

¹⁰ Żeby dokładnie podążać śladami Jezusa, musimy go poznać (odczytaj Jana 17:3; zob. też przypis). Zdobywanie wiedzy o Jezusie to proces ciągły. Musimy poznawać go coraz lepiej — dowiadywać się o jego przymiotach, sposobie myślenia i zasadach, którymi się kieruje. Bez względu na to, jak długo jesteśmy w prawdzie, musimy cały czas poznawać Jehowę i Jego Syna.

11. Co zawierają cztery Ewangelie?

¹¹ Chcąc pomóc nam poznać swojego Syna, Jehowa życzliwie zadbał, żeby w Jego Słowie znalazły się cztery Ewangelie. Zawierają one sprawozdanie z życia i służby Jezusa. Dzięki temu wiemy, co Jezus mówił, co robił i co czuł. Ewangelie pomagają nam ‛głęboko rozmyślać’ o jego przykładzie (Hebr. 12:3). Można powiedzieć, że znajdujemy w nich ślady, które nam zostawił. Jeśli studiujemy Ewangelie, poznajemy Jezusa coraz lepiej i możemy dokładnie podążać jego śladami.

12. Co zrobić, żeby odnieść z Ewangelii jak najwięcej korzyści?

¹² Żeby odnieść z Ewangelii jak najwięcej korzyści, nie wystarczy tylko je czytać. Trzeba poświęcić czas, żeby wnikliwie je studiować i głęboko nad nimi rozmyślać (por. Joz. 1:8, przypis). Omówmy teraz dwie podpowiedzi, które pomogą nam rozmyślać nad tymi relacjami i wprowadzać w życie płynące z nich nauki.

13. Jak podczas studiowania Ewangelii możesz zaangażować wyobraźnię?

¹³ Po pierwsze, zaangażuj wyobraźnię. Kiedy czytasz jakąś relację, postaraj się zobaczyć i usłyszeć wszystko, co się działo. Zastanów się, jakie emocje temu towarzyszyły. Pomogą ci w tym materiały wydane przez organizację Jehowy. Przeanalizuj kontekst — wydarzenia, które rozgrywały się wcześniej albo później. Poszukaj informacji, które rzucają światło na tło opisywanych wydarzeń. Porównaj studiowaną relację z równoległym sprawozdaniem w innej Ewangelii. Niekiedy jeden pisarz wspomina znaczący szczegół, który inny pisarz pomija.

14, 15. Co możemy zrobić, żeby wprowadzić w życie to, czego się nauczymy z Ewangelii?

¹⁴ Po drugie, zastanów się, jak wprowadzić zdobytą wiedzę w życie (Jana 13:17). Po starannym przeanalizowaniu jakiejś relacji ewangelicznej zadaj sobie pytania: „Czy wyciągam z niej jakąś naukę, którą mogę zastosować w swoim życiu? Jak mogę wykorzystać tę relację, żeby pomóc komuś innemu?”. Pomyśl o konkretnej osobie i w odpowiednim momencie życzliwie i taktownie podziel się z nią tym, czego się nauczyłeś.

¹⁵ Rozważmy przykład, który pokaże nam, jak zastosować te dwie podpowiedzi. Przeanalizujmy relację o biednej wdowie, którą Jezus zauważył w świątyni.

16. Opisz scenę zanotowaną w Marka 12:41.

¹⁶ Zaangażuj wyobraźnię (odczytaj Marka 12:41). Jest 11 nisan 33 roku n.e. Do śmierci Jezusa pozostał niecały tydzień. Większą część dnia Jezus spędził, nauczając w świątyni. Ale nie był to dla niego łatwy dzień. Niektórzy przeciwnicy religijni kwestionowali jego autorytet. Inni próbowali złapać go za słowo podchwytliwymi pytaniami (Marka 11:27-33; 12:13-34). Teraz Jezus przechodzi do innej części świątyni, prawdopodobnie na Dziedziniec Kobiet. Wzdłuż murów dziedzińca ustawione są skarbony. Jezus siada i zaczyna obserwować ludzi wrzucających do skarbon pieniądze. Widzi wielu bogatych, którzy wrzucają hojne datki. Być może jest na tyle blisko, że słyszy głośny brzęk monet wpadających do środka.

17. Co zrobiła biedna wdowa wspomniana w Marka 12:42?

¹⁷ Odczytaj Marka 12:42. Po chwili Jezus zauważa pewną kobietę, „biedną wdowę” (Łuk. 21:2). Ma ona ciężkie życie. Prawdopodobnie trudno jej zaspokoić nawet podstawowe potrzeby. Mimo to podchodzi do jednej ze skarbon i dyskretnie wrzuca dwie małe monety. Raczej nie wydają zbyt głośnego dźwięku. Jezus wie, co ta wdowa wrzuciła: dwa leptony — najmniejsze monety będące wtedy w obiegu. Nie można by za nie kupić nawet wróbla, jednego z najtańszych ptaków sprzedawanych jako jedzenie.

18. Co zgodnie z Marka 12:43, 44 Jezus powiedział o datku złożonym przez wdowę?

¹⁸ Odczytaj Marka 12:43, 44. Jezus jest pod wielkim wrażeniem. Przywołuje swoich uczniów, wskazuje na wdowę i mówi: „Ta biedna wdowa dała więcej niż wszyscy inni”. Potem wyjaśnia: „Oni wszyscy [zwłaszcza bogaci] wrzucili to, co im zbywało, ale ona, choć żyje w nędzy, dała wszystko, co miała — całe swoje utrzymanie”. Kiedy ta bogobojna kobieta poświęciła tego dnia swoje ostatnie pieniądze, całkowicie zdała się na Jehowę. Ufała w Jego lojalną miłość i wierzyła, że On zatroszczy się o jej potrzeby (Ps. 26:3).

19. Jaką ważną naukę wyciągamy ze słów Jezusa na temat biednej wdowy?

¹⁹ Zastanów się, jak wprowadzić zdobytą wiedzę w życie. Zadaj sobie pytanie: „Czego się uczę z tego, co Jezus powiedział o biednej wdowie?”. Pomyśl: Ta kobieta z pewnością chciałaby dać Jehowie coś więcej, ale zrobiła, co mogła. Dała Mu to, co miała najlepszego. Jezus wiedział, że jej datek jest w oczach jego Ojca bardzo cenny. Jaką wyciągamy z tego naukę? Jehowa cieszy się, kiedy dajemy Mu to, co mamy najlepszego — kiedy pełnimy dla Niego służbę całym sercem i całą duszą (Mat. 22:37; Kol. 3:23). Jest szczęśliwy, gdy widzi, że robimy wszystko, co możemy! Tę zasadę można odnieść do czasu i sił, jakie jesteśmy w stanie poświęcić na wielbienie Jehowy, między innymi na służbę kaznodziejską i zebrania.

20. Jak możesz zastosować wnioski płynące z relacji o wdowie, żeby komuś pomóc? Podaj przykład.

²⁰ Jak możesz zastosować wnioski płynące z relacji o wdowie, żeby komuś pomóc? Pomyśl o konkretnych osobach, które mogą potrzebować zapewnienia, że ich wysiłki są cenne dla Jehowy. Być może znasz jakąś starszą siostrę, która ma poczucie winy albo uważa, że jest bezużyteczna, bo zdrowie nie pozwala jej robić w służbie tego, co kiedyś. A może znasz jakiegoś brata, który cierpi na przewlekłą, bolesną chorobę i jest zniechęcony, bo nie może korzystać ze wszystkich zebrań. Możesz pokrzepić takie osoby budującymi słowami (Efez. 4:29). Podziel się zachęcającymi wnioskami płynącymi z relacji o biednej wdowie. Może ich to upewnić, że Jehowa naprawdę ceni ich wysiłki (Prz. 15:23; 1 Tes. 5:11). Kiedy chwalisz innych, że dają Jehowie to, co mają najlepszego — nawet jeśli wydaje się, że jest to niewiele — dokładnie podążasz śladami Jezusa.

21. Na co jesteś zdecydowany?

²¹ Jak to dobrze, że w Ewangeliach zawarto tyle szczegółów dotyczących życia Jezusa! Dzięki nim możemy brać z niego przykład — dokładnie podążać jego śladami. Warto analizować Ewangelie w ramach studium osobistego albo rodzinnego wielbienia. Pamiętajmy, że chcąc odnieść z takiego studium pełną korzyść, musimy zaangażować wyobraźnię, a potem zastosować wyciągnięte wnioski w życiu. W tym artykule omówiliśmy, jak możemy naśladować to, co Jezus robił. Ale musimy też słuchać tego, co mówił. W następnym artykule zobaczymy, czego możemy się nauczyć z ostatnich wypowiedzi Jezusa przed śmiercią.