1. Jakie cele duchowe możemy sobie wyznaczać?

 JAKO prawdziwi chrześcijanie bardzo kochamy Jehowę. Chcemy dawać Mu to, co najlepsze. Ale żeby w pełni wykorzystywać swój potencjał, powinniśmy wyznaczać sobie cele duchowe *. Może chodzić o wypracowywanie chrześcijańskich przymiotów, rozwijanie przydatnych umiejętności czy szukanie sposobów, żeby pomagać innym.

2. Dlaczego powinniśmy wyznaczać sobie cele duchowe i pracować nad ich osiągnięciem?

² Dlaczego powinno nam zależeć na robieniu duchowych postępów? Przede wszystkim dlatego, że chcemy się podobać naszemu niebiańskiemu Ojcu, Jehowie. On bardzo się cieszy, kiedy widzi, że w służbie dla Niego w pełni wykorzystujemy swoje talenty i umiejętności. Poza tym chcemy robić duchowe postępy, żeby jeszcze lepiej nieść pomoc braciom i siostrom (1 Tes. 4:9, 10). Bez względu na to, jak długo jesteśmy w prawdzie, wszyscy możemy coś ulepszyć. Zobaczmy, co nam w tym pomoże.

3. Do czego apostoł Paweł zachęcał Tymoteusza? (1 Tymoteusza 4:12-16).

³ Kiedy apostoł Paweł pisał swój pierwszy list do Tymoteusza, ten przykładny młody człowiek był już doświadczonym nadzorcą. Mimo to Paweł zachęcił go, żeby dalej robił duchowe postępy (odczytaj 1 Tymoteusza 4:12-16). Zastanawiając się nad słowami Pawła, zwróć uwagę, że Tymoteusz mógł zrobić postępy na dwa sposoby: przez wypracowywanie chrześcijańskich przymiotów, takich jak miłość, wiara i czyste postępowanie, oraz przez ulepszanie swoich umiejętności, takich jak publiczne czytanie, zachęcanie i nauczanie. Mając w pamięci przykład Tymoteusza, omówimy teraz, jak wyznaczanie sobie rozsądnych celów pomoże nam zrobić duchowe postępy. Przeanalizujemy też, w jakich dziedzinach możemy robić dla Jehowy coś więcej.

4. Dzięki czemu zgodnie z Filipian 2:19-22 Tymoteusz był użytecznym sługą Jehowy?

⁴ Dzięki czemu Tymoteusz był użytecznym sługą Jehowy? Dzięki pięknym chrześcijańskim przymiotom (odczytaj Filipian 2:19-22). Z tego, jak Paweł go opisał, wynika, że był on pokorny, lojalny, pilny i odpowiedzialny. Kochał współwyznawców i bardzo się o nich troszczył. Dlatego Paweł też go kochał i nie wahał się powierzać mu trudnych zadań (1 Kor. 4:17). Jeśli i my wypracowujemy przymioty, które podobają się Jehowie, będziemy cieszyć się Jego uznaniem i staniemy się bardziej użyteczni dla zboru (Ps. 25:9; 138:6).

5. (a) Co ci pomoże ustalić, nad jaką cechą swojej osobowości powinieneś popracować? (b) Jak młoda siostra pokazana na ilustracji pracuje nad tym, żeby okazywać innym więcej empatii?

⁵ Wyznacz sobie konkretny cel. Zastanów się z modlitwą, nad jakimi cechami swojej osobowości powinieneś popracować. Wybierz jedną, na której się skupisz. Na przykład czy nie mógłbyś okazywać innym więcej empatii albo rozwinąć większego pragnienia, żeby pomagać współwyznawcom? A może powinieneś bardziej zabiegać o pokój i chętniej przebaczać? Być może uznasz, że warto poprosić zaufanego przyjaciela o sugestie, co jeszcze mógłbyś ulepszyć (Prz. 27:6).

6. Jak możesz pracować nad rozwinięciem jakiegoś przymiotu?

⁶ Pracuj nad osiągnięciem swojego celu. Jak? Między innymi pilnie studiując na temat cechy, którą chcesz bardziej rozwinąć. Załóżmy, że postanowisz popracować nad tym, żeby chętniej przebaczać innym. Od czego mógłbyś zacząć? Przeczytaj w Biblii i porozmyślaj o osobach, które dały pod tym względem dobry oraz zły przykład. Weź pod uwagę Jezusa. On chętnie przebaczał innym (Łuk. 7:47, 48). Nie skupiał się na ich błędach, ale na tym, co dobrego mogą zdziałać. W przeciwieństwie do niego faryzeusze „innych mieli za nic” (Łuk. 18:9). Zadaj sobie pytania: „Co ja dostrzegam w innych? Na których ich cechach się skupiam?”. Jeśli trudno ci komuś przebaczyć, spróbuj wypisać wszystkie dobre cechy tej osoby, jakie przychodzą ci na myśl. A potem zapytaj siebie: „Co o tej osobie myśli Jezus? Czy by jej przebaczył?”. Taka analiza może nam pomóc zmienić sposób myślenia. Możliwe, że teraz przebaczanie jest dla nas wyzwaniem. Ale jeśli nad tym popracujemy, z czasem będzie przychodzić nam coraz łatwiej.

7. Na jakie sposoby Jehowa posługuje się dzisiaj umiejętnymi pracownikami? (Przysłów 22:29).

⁷ Innym celem, jaki mógłbyś sobie wyznaczyć, jest rozwijanie przydatnych umiejętności. Pomyśl o tym, jak dużo osób potrzeba do pomocy przy budowach obiektów Betel, Sal Zgromadzeń i Sal Królestwa. Wielu ochotników zdobyło niezbędne kwalifikacje, współpracując z braćmi i siostrami, którzy mają pod tym względem duże doświadczenie. Jak pokazano na ilustracji, zarówno bracia, jak i siostry chętnie uczą się nowych rzeczy, żeby pomagać w utrzymaniu Sal Zgromadzeń i Sal Królestwa w odpowiednim stanie. Za pośrednictwem takich umiejętnych pracowników Jehowa Bóg, „Król Wieczności”, i Chrystus Jezus, „Król królujących”, dokonują wielkich dzieł (1 Tym. 1:17; 6:15; odczytaj Przysłów 22:29). Oczywiście chcemy się wysilać i wykorzystywać swoje umiejętności nie po to, żeby zabiegać o chwałę dla siebie, ale żeby przynosić chwałę Jehowie (Jana 8:54).

8. Co ci pomoże ustalić, nad jaką umiejętnością popracować?

⁸ Wyznacz sobie konkretny cel. Nad jaką umiejętnością mógłbyś popracować? Zapytaj o to starszych w swoim zborze, a być może też nadzorcę obwodu. Jeśli na przykład zasugerują, że mógłbyś podszkolić się w przemawianiu i nauczaniu, zapytaj ich, na jakiej konkretnie cesze przemawiania powinieneś się skupić. A potem podejmij odpowiednie działania. Jakie?

9. Jak możesz pracować nad ulepszeniem jakiejś umiejętności?

⁹ Pracuj nad osiągnięciem swojego celu. Powiedzmy, że chcesz podszkolić się w nauczaniu. Mógłbyś starannie przestudiować broszurę Ulepszaj umiejętność czytania i nauczania. Kiedy otrzymasz zadanie na zebraniu w tygodniu, poproś jakiegoś wykwalifikowanego brata, żeby wcześniej posłuchał twojego wystąpienia i udzielił ci wskazówek. Pamiętaj, że twoja dobra opinia zależy nie tylko od tego, czy masz jakieś umiejętności, ale też od tego, czy jesteś pilny i godny zaufania (Prz. 21:5; 2 Kor. 8:22).

10. Podaj przykład, jak można zrobić postępy w rozwinięciu jakiejś umiejętności.

¹⁰ A co, jeśli rozwinięcie jakiejś umiejętności nie przychodzi ci łatwo? Nie poddawaj się! Brat o imieniu Garry miał trudności z czytaniem. Pamięta, jak zakłopotany się czuł, kiedy odczytywał coś na głos w trakcie zebrania. Ale dalej pilnie nad tym pracował. Teraz dzięki otrzymanemu szkoleniu jest w stanie wygłaszać przemówienia w Sali Królestwa, na zgromadzeniach obwodowych, a nawet kongresach!

11. Co wzorem Tymoteusza pomoże nam podejmować się dodatkowych zadań?

¹¹ Czy Tymoteusz został wybitnym mówcą albo nauczycielem? Biblia o tym nie wspomina. Ale dzięki stosowaniu się do rady Pawła z czasem na pewno coraz lepiej wywiązywał się ze swoich obowiązków (2 Tym. 3:10). Jeśli my też rozwijamy swoje umiejętności, będziemy dobrze wyposażeni do podjęcia się dodatkowych zadań.

12. Jaką korzyść odnosisz z pomocy innych?

¹² Wszyscy czasem potrzebujemy pomocy innych. Kiedy trafimy do szpitala, jesteśmy wdzięczni za wizyty starszych z Komitetów Łączności ze Szpitalami albo z Grup Odwiedzania Chorych. Kiedy znajdziemy się w trudnej sytuacji życiowej, cenimy sobie troskliwych starszych, którzy są gotowi nas wysłuchać i pocieszyć. Kiedy potrzebujemy pomocy w prowadzeniu studium biblijnego, cieszymy się ze wskazówek, jakich udzieli nam doświadczony pionier. Wszyscy ci bracia i siostry są szczęśliwi, że mogą coś dla nas zrobić. Możemy odczuwać to samo, jeśli tylko stawiamy się do dyspozycji, żeby pomagać współwyznawcom. Jezus przecież powiedział: „Więcej szczęścia wynika z dawania niż z otrzymywania” (Dzieje 20:35). Jeśli chcesz robić w służbie dla Jehowy coś więcej, to co ci pomoże osiągnąć swoje cele?

13. O czym powinniśmy pamiętać, kiedy wyznaczamy sobie jakiś cel?

¹³ Unikaj wyznaczania sobie zbyt ogólnych celów. Załóżmy, że pomyślisz: „Chciałbym robić coś więcej w zborze”. Czy łatwo byłoby ci ustalić, jak osiągnąć taki cel? Niekoniecznie. Możesz też nie być w stanie stwierdzić, czy już go osiągnąłeś, czy nie. Wybierz więc cel sprecyzowany, konkretny. Możesz go nawet zapisać i zaplanować, jak chcesz do niego zmierzać.

14. Dlaczego przy wyznaczaniu sobie celów musimy być elastyczni?

¹⁴ Wyznaczając sobie cele, musimy też być elastyczni. Dlaczego? Bo nie mamy całkowitej kontroli nad tym, jak potoczą się nasze sprawy. Pomyślmy o apostole Pawle, który pomógł w utworzeniu nowego zboru w Tesalonice. Zapewne chciał tam pozostać i wspierać tamtejszych chrześcijan. Ale przeciwnicy doprowadzili do tego, że musiał opuścić miasto (Dzieje 17:1-5, 10). Nie mógł tam zostać, bo naraziłby współwyznawców na niebezpieczeństwo. Ale zamiast się poddać, dostosował się do nowych okoliczności. Później wysłał Tymoteusza, żeby zatroszczył się o potrzeby tych nowych braci i sióstr (1 Tes. 3:1-3). Tesaloniczanie musieli się bardzo cieszyć, że Tymoteusz był gotowy usługiwać tam, gdzie był potrzebny!

15. Jak zmieniające się okoliczności mogą wpływać na nasze cele? Podaj przykład.

¹⁵ Z przeżyć Pawła w Tesalonice dużo się uczymy. Możemy zmierzać do jakiegoś przywileju służby, ale okoliczności, które są poza naszą kontrolą, mogą nam w tym przeszkodzić (Kazn. 9:11). Jeśli jest tak w twoim wypadku, spróbuj wyznaczyć sobie inny cel, który leży w twoim zasięgu. Tak właśnie zrobili Ted i Hiedi. Z powodu problemów zdrowotnych musieli opuścić Betel. Ale miłość do Jehowy pobudziła ich do szukania innych sposobów na poszerzenie zakresu służby. Najpierw podjęli stałą służbę pionierską. Z czasem zostali pionierami specjalnymi, a Ted przeszedł szkolenie na zastępcę nadzorcy obwodu. Wtedy zmienił się limit wiekowy dla nadzorców obwodów i Ted z Hiedi zrozumieli, że nie będą już mogli wykonywać tego zadania. Chociaż byli rozczarowani, uświadomili sobie, że mogą robić dla Jehowy wiele innych rzeczy. Ted mówi: „Nauczyliśmy się, że nie można się skupiać tylko na jednym rodzaju służby”.

16. Czego się uczymy z Galatów 6:4?

¹⁶ Nie mamy wpływu na wszystko, co się dzieje w naszym życiu. Dlatego nie powinniśmy patrzeć na siebie przez pryzmat przywilejów, jakimi się cieszymy, ani porównywać swoich zadań z zadaniami, które wykonują inni. Hiedi wyjaśnia: „Porównywanie swojego życia z życiem innych odbiera spokój” (odczytaj Galatów 6:4). Ważne jest więc, żeby szukać różnych sposobów na służenie Jehowie i pomaganie współwyznawcom *.

17. Co możesz zrobić, żeby nadawać się do pewnych przywilejów służby?

¹⁷ W robieniu czegoś więcej w służbie dla Jehowy pomoże ci prowadzenie prostego życia i unikanie niepotrzebnych długów. Wyznaczaj też sobie pomniejsze cele, dzięki którym łatwiej ci będzie osiągać cele długoterminowe. Na przykład jeśli chciałbyś zostać pionierem stałym, mógłbyś najpierw bezterminowo podjąć pomocniczą służbę pionierską. A jeśli chciałbyś zostać sługą pomocniczym, mógłbyś zacząć od zwiększenia udziału w służbie kaznodziejskiej i odwiedzania chorych i starszych współwyznawców. Doświadczenie, które zdobędziesz teraz, może otworzyć ci drzwi do przywilejów służby w przyszłości. Bądź zdecydowany jak najlepiej wywiązywać się z każdego przydzielonego ci zadania (Rzym. 12:11).

18. Czego się uczymy z przykładu Beverley? (Zobacz też ilustrację).

¹⁸ Na wyznaczanie sobie celów duchowych i osiąganie ich nigdy nie jest za późno. Rozważmy przykład 75-letniej siostry o imieniu Beverley. Była poważnie chora i miała trudności z chodzeniem. Ale bardzo chciała w pełni zaangażować się w kampanię w okresie Pamiątki. Wyznaczyła więc sobie konkretne cele. Kiedy je osiągnęła, była przeszczęśliwa. Jej postawa zmotywowała innych do podjęcia dodatkowych wysiłków. Jehowa bardzo ceni naszych starszych braci i siostry, nawet jeśli mają ograniczone możliwości (Ps. 71:17, 18).

19. Jakie cele duchowe mógłbyś sobie wyznaczyć?

¹⁹ Wyznaczaj sobie cele leżące w twoim zasięgu. Wypracowuj przymioty, które podobają się Jehowie. Rozwijaj umiejętności, które pozwolą ci być bardziej użytecznym dla naszego Boga i Jego organizacji. Szukaj sposobów, żeby w większym zakresie pomagać swoim braciom i siostrom *. Podobnie jak to było w wypadku Tymoteusza, dzięki błogosławieństwu Jehowy ‛wszyscy będą wyraźnie widzieli twój postęp’ (1 Tym. 4:15).