1. O czym jesteśmy przekonani?

 JAKO słudzy Jehowy jesteśmy przekonani, że On nas kocha i chce, żebyśmy prowadzili najlepsze możliwe życie (Rzym. 8:35-39). Wiemy też, że stosowanie się do zasad biblijnych zawsze wychodzi nam na dobre (Izaj. 48:17, 18). Ale co wtedy, gdy stajemy przed wyzwaniami, których się nie spodziewaliśmy?

2. Jakie trudności możemy przeżywać i jakie pytania mogą nam się w związku z tym nasuwać?

² Wszyscy słudzy Jehowy przeżywają jakieś trudności. Na przykład mogliśmy zawieść się na kimś z rodziny. Możemy zmagać się z poważnymi problemami zdrowotnymi, które ograniczają nasz udział w służbie. Być może doświadczyliśmy przykrych skutków klęski żywiołowej. Albo jesteśmy prześladowani za nasze wierzenia. Gdy przechodzimy takie próby, możemy się zastanawiać: „Dlaczego mnie to spotyka? Czy zrobiłem coś nie tak? Czy to znaczy, że Jehowa mi nie błogosławi?”. Czy kiedykolwiek miałeś takie odczucia? Jeśli tak, to się nie zniechęcaj. Podobnie czuje się wielu lojalnych sług Jehowy (Ps. 22:1, 2; Hab. 1:2, 3).

3. Czego uczymy się z Psalmu 34:19?

³ Odczytaj Psalm 34:19. Zwróćmy uwagę na dwie ważne myśli w tym psalmie: 1) Prawe osoby napotykają problemy. 2) Jehowa nas z nich ratuje. Jak to robi? Między innymi pomaga nam realistycznie patrzeć na życie w tym świecie. Chociaż obiecuje, że w służbie dla Niego zaznamy radości, to nie gwarantuje, że nie będziemy mieli żadnych problemów (Izaj. 66:14). Zachęca nas, żebyśmy skupiali się na przyszłości, kiedy już zawsze będziemy cieszyć się takim życiem, jakiego On dla nas chciał (2 Kor. 4:16-18). Ale zanim to nastąpi, każdego dnia pomaga nam wiernie Mu służyć (Lam. 3:22-24).

4. Co omówimy w tym artykule?

⁴ Omówmy teraz, czego możemy się nauczyć od niektórych wiernych sług Jehowy — tych żyjących w czasach biblijnych oraz tych żyjących obecnie. Jak zobaczymy, każdego z nas mogą spotkać nieoczekiwane wyzwania. Jeśli jednak polegamy na Jehowie, On zawsze będzie nas wspierał (Ps. 55:22). W trakcie omawiania tych przykładów zadawaj sobie pytania: „Jak bym zareagował w podobnej sytuacji? Jak te przykłady wzmacniają moje zaufanie do Jehowy? Co mogę zastosować w swoim życiu?”.

5. Z jakimi wyzwaniami Jakub spotkał się przez Labana? (Zobacz ilustrację na stronie tytułowej).

⁵ Już w czasach biblijnych słudzy Jehowy spotykali się z niespodziewanymi wyzwaniami. Rozważmy przykład Jakuba. Ojciec polecił mu, żeby poszukał sobie żony wśród córek Labana — jego krewnego, który wierzył w Jehowę. Zapewnił, że Jehowa hojnie go za to pobłogosławi (Rodz. 28:1-4). Jakub zrobił to, co należało. Opuścił ziemię Kanaan i udał się do domu Labana, który miał dwie córki — Leę i Rachelę. Zakochał się w młodszej, Racheli, i zgodził się za nią pracować siedem lat (Rodz. 29:18). Ale sprawy nie potoczyły się tak, jak się spodziewał. Laban wmanewrował go w małżeństwo ze starszą córką, Leą. Pozwolił Jakubowi poślubić Rachelę tydzień później, ale pod warunkiem, że będzie on dla niego pracował przez kolejnych siedem lat (Rodz. 29:25-27). Laban był też nieuczciwy w interesach, jakie prowadził z Jakubem. W sumie wyzyskiwał go jakieś 20 lat! (Rodz. 31:41, 42).

6. Przed jakimi jeszcze wyzwaniami stanął Jakub?

⁶ Jakub stanął też przed innymi wyzwaniami. Miał dużą rodzinę, a jego synowie nie zawsze żyli ze sobą w zgodzie. Sprzedali nawet do niewoli swojego własnego brata, Józefa. Dwóch synów Jakuba, Symeon i Lewi, ściągnęło hańbę na rodzinę i imię Jehowy. Poza tym jego ukochana żona, Rachela, zmarła w trakcie drugiego porodu. A on, ze względu na klęskę głodu, w podeszłym wieku musiał przenieść się do Egiptu (Rodz. 34:30; 35:16-19; 37:28; 45:9-11, 28).

7. Jak Jehowa pokazywał Jakubowi, że darzy go uznaniem?

⁷ W tych wszystkich trudnych sytuacjach Jakub nigdy nie stracił wiary w Jehowę ani w Jego obietnice. A Jehowa pokazywał mu, że darzy go uznaniem. Na przykład mimo nieuczciwości Labana błogosławił Jakubowi pod względem materialnym. Pomyślmy też, jak bardzo Jakub musiał być Mu wdzięczny, kiedy znowu spotkał się z Józefem, którego od dawna uważał za zmarłego! Jakub z powodzeniem przetrwał wszystkie próby dzięki bliskiej więzi z Jehową (Rodz. 30:43; 32:9, 10; 46:28-30). Jeśli my też o nią dbamy, poradzimy sobie z każdym nieoczekiwanym wyzwaniem.

8. Czego pragnął król Dawid?

⁸ Król Dawid nie mógł zrobić w służbie dla Jehowy wszystkiego, czego pragnął. Na przykład bardzo chciał zbudować dla Niego świątynię. Powiedział o tym prorokowi Natanowi. W odpowiedzi usłyszał od niego: „Rób wszystko, co nakazuje ci serce, bo prawdziwy Bóg jest z tobą” (1 Kron. 17:1, 2). Możemy sobie wyobrazić, jak zachęcające musiały być dla Dawida te słowa. Być może od razu zaczął układać plany związane z tym ogromnym przedsięwzięciem.

9. Jak Dawid zareagował na rozczarowującą wiadomość?

⁹ Ale wkrótce prorok wrócił z rozczarowującą wiadomością. Jeszcze „tej nocy” Jehowa powiedział Natanowi, że to nie Dawid zbuduje świątynię. Miał to zrobić jeden z jego synów (1 Kron. 17:3, 4, 11, 12). Jak Dawid zareagował na tę wiadomość? Dostosował się do sytuacji. Skupił się na gromadzeniu funduszy i materiałów, których do budowy miał użyć jego syn Salomon (1 Kron. 29:1-5).

10. Jak Jehowa pobłogosławił Dawidowi?

¹⁰ Zaraz po tym, jak Jehowa przekazał Dawidowi, że to nie on zbuduje świątynię, zawarł z nim przymierze. Obiecał mu, że jeden z jego potomków będzie panował na zawsze (2 Sam. 7:16). Pomyślmy, jak szczęśliwy będzie Dawid, kiedy w trakcie Tysiącletniego Panowania dowie się, że Królem jest Jezus — jeden z jego potomków! Ta relacja przypomina nam o czymś ważnym: Nawet jeśli nie jesteśmy w stanie robić dla Jehowy wszystkiego, czego byśmy chcieli, On może pobłogosławić nam w sposób, którego nigdy byśmy się nie spodziewali.

11. Jak Jehowa błogosławił chrześcijanom w I wieku, mimo że Królestwo Boże nie przyszło wtedy, gdy się spodziewali? (Dzieje 6:7).

¹¹ Z nieoczekiwanymi wyzwaniami spotykali się też chrześcijanie w I wieku. Na przykład bardzo pragnęli, żeby przyszło Królestwo Boże, ale nie wiedzieli, kiedy się to stanie (Dzieje 1:6, 7). Co więc robili? Byli pilnie zajęci głoszeniem. Dobra nowina docierała do coraz większej liczby osób, co stanowiło wyraźny dowód, że Jehowa błogosławi ich wysiłkom (odczytaj Dzieje 6:7).

12. Co zrobili pierwsi chrześcijanie, kiedy nastała klęska głodu?

¹² W I wieku „na całym świecie” nastała wielka klęska głodu (Dzieje 11:28). Nie ominęła też chrześcijan. Wyobraź sobie, jak to na nich wpłynęło! Mężczyźni będący głowami rodzin z pewnością martwili się, jak zadbają o potrzeby domowników. A co z młodymi, którzy planowali poszerzyć zakres służby? Może zastanawiali się, czy nie odłożyć tych planów w czasie. Bez względu na swoje warunki ci chrześcijanie dostosowali się do sytuacji. Wykorzystywali każdą okazję do głoszenia i z radością dzielili się ze współwyznawcami z Judei tym, co posiadali (Dzieje 11:29, 30).

13. Jakich błogosławieństw zaznali chrześcijanie w trakcie klęski głodu?

¹³ Jakich błogosławieństw zaznali chrześcijanie w trakcie klęski głodu? Ci, którzy otrzymali dary materialne, bezpośrednio odczuli na sobie wsparcie Jehowy (Mat. 6:31-33). Z pewnością zacieśniły się ich relacje z niosącymi im pomoc braćmi i siostrami. A ci, którzy coś ofiarowali albo w inny sposób brali udział w akcji niesienia pomocy, doświadczyli szczęścia wynikającego z dawania (Dzieje 20:35). Jehowa błogosławił wszystkim, którzy dostosowywali się do zmieniających się okoliczności.

14. Czego doświadczyli Barnabas i apostoł Paweł i jaki był tego rezultat? (Dzieje 14:21, 22).

¹⁴ Chrześcijanie w I wieku często byli prześladowani, czasem w najmniej spodziewanym momencie. Zastanówmy się nad tym, co spotkało Barnabasa i apostoła Pawła, kiedy głosili w okolicy Listry. Na początku ludzie chętnie ich słuchali. Ale później przeciwnicy „podburzyli tłumy” i niektórzy z wcześniejszych słuchaczy Pawła ukamienowali go i zostawili, myśląc, że umarł (Dzieje 14:19). Mimo to Barnabas i Paweł kontynuowali głoszenie w innym miejscu. Z jakim rezultatem? „Pozyskali wielu uczniów”, a swoimi słowami i przykładem wzmocnili współwyznawców (odczytaj Dzieje 14:21, 22). Ponieważ nie poddali się w obliczu prześladowań, wielu odniosło z tego korzyści. Jeśli my również nie poddajemy się w służbie dla Jehowy, zaznamy błogosławieństw.

15. Czego uczysz się z przykładu brata Alexandra Macmillana?

¹⁵ Przed rokiem 1914 słudzy Jehowy mieli duże oczekiwania. Rozważmy przykład brata Alexandra Macmillana. Podobnie jak wielu innych w tym czasie, brat Macmillan uważał, że wkrótce otrzyma nagrodę niebiańską. W przemówieniu, które wygłosił we wrześniu 1914 roku, powiedział: „Najprawdopodobniej jest to mój ostatni wykład publiczny”. Oczywiście wcale tak nie było. Brat Macmillan napisał później: „Niektórzy z nas chyba się nieco pośpieszyli, spodziewając się pójść od razu do nieba”. Dodał też: „Powinniśmy w dalszym ciągu pełnić służbę dla Pana”. Brat Macmillan tak właśnie postępował. Gorliwie pełnił służbę. Miał wspaniałą możliwość zachęcać wielu braci więzionych za neutralność. Wytrwale chodził na zebrania nawet w podeszłym wieku. Jakie korzyści odniósł z tego, że czekając na swoją nagrodę, dobrze wykorzystywał czas? Krótko przed śmiercią w roku 1966 napisał: „Wiara moja jest dziś tak samo silna, jak zawsze była”. Jakie piękne nastawienie! Wszyscy możemy je naśladować — zwłaszcza jeśli nasze próby trwają dłużej, niż się spodziewaliśmy (Hebr. 13:7).

16. Przed jakim nieoczekiwanym wyzwaniem stanęli brat Herbert Jennings i jego żona? (Jakuba 4:14).

¹⁶ Wielu sług Jehowy zmaga się z nieoczekiwanymi problemami zdrowotnymi. W swoim życiorysie brat Herbert Jennings b napisał, jak wiele radości sprawiała jemu i jego żonie służba misjonarska w Ghanie. Jednak z czasem zdiagnozowano u niego poważne zaburzenie nastroju. Nawiązując do słów z Listu Jakuba 4:14, brat Jennings nazwał ten rozwój wypadków ‛jutrem, którego się nie spodziewali’ (odczytaj). Napisał: „Zmuszeni stawić czoła rzeczywistości, postanowiliśmy opuścić Ghanę oraz wielu naszych bliskich przyjaciół i (...) wróciliśmy do Kanady [na leczenie]”. Mimo wyzwania, przed jakim stanęli brat Jennings i jego żona, Jehowa pomógł im dalej wiernie Mu służyć.

17. Jaką korzyść z przykładu brata Jenningsa odnieśli jego współwyznawcy?

¹⁷ Szczere wypowiedzi brata Jenningsa z jego życiorysu miały na innych wielki wpływ. Pewna siostra napisała: „Nigdy żaden artykuł nie poruszył mnie tak jak ten. (...) Gdy przeczytałam, że brat Jennings musiał przerwać służbę, by zatroszczyć się o swoje zdrowie, mogłam spojrzeć na własną sytuację w bardziej zrównoważony sposób”. Podobne spostrzeżenia miał pewien brat: „Przez 10 lat usługiwałem jako starszy w zborze, ale z powodu choroby psychicznej musiałem zrezygnować z przywileju. Czułem się do tego stopnia nic niewart, że nawet lektura życiorysów (...) była dla mnie zbyt przygnębiająca. Ale wytrwałość brata Jenningsa podniosła mnie na duchu”. Przypomina nam to, że kiedy spotykają nas nieoczekiwane problemy, możemy być dla drugich pokrzepieniem. Nawet gdy życie nie układa się nam tak, jak byśmy chcieli, swoją wiarą i wytrwałością możemy zachęcać innych (1 Piotra 5:9).

18. Czego się uczysz od pewnej wdowy z Nigerii? (Zobacz zdjęcia poglądowe).

¹⁸ Wielu sług Jehowy odczuło skutki tragedii takich jak pandemia COVID-19. Na przykład pewnej wdowie z Nigerii kończyły się środki do życia. Któregoś ranka jej córka zapytała, co zjedzą po ugotowaniu ostatniej miski ryżu. Siostra odpowiedziała, że nie mają już więcej pieniędzy ani jedzenia, ale powinny naśladować wdowę z Sarepty — ugotować ostatni posiłek i w pełni zaufać Jehowie (1 Król. 17:8-16). Zanim jeszcze zaczęły się zastanawiać, co zjedzą na obiad, otrzymały od współwyznawców paczkę z artykułami pierwszej potrzeby. Zawierała ona jedzenie na ponad dwa tygodnie. Siostra powiedziała, że nie zdawała sobie sprawy, jak uważnie Jehowa słuchał tego, co mówiła swojej córce. Kiedy polegamy na Jehowie, nieoczekiwane wyzwania w gruncie rzeczy mogą nas do Niego przybliżyć (1 Piotra 5:6, 7).

19. Jakich prześladowań doświadczył Aleksiej Jerszow?

¹⁹ W ostatnich latach wielu naszych braci i sióstr doświadczyło prześladowań, których się nie spodziewali. Pomyślmy o bracie Aleksieju Jerszowie, który mieszka w Rosji. Został ochrzczony w roku 1994. W tym okresie słudzy Jehowy cieszyli się tam pewną miarą wolności. Ale w kolejnych latach sytuacja w Rosji się zmieniła. W roku 2020 dom brata Jerszowa został przeszukany, a wiele jego rzeczy skonfiskowano. Kilka miesięcy później postawiono mu zarzuty. Co gorsza, ich podstawą były nagrania wideo dostarczone przez człowieka, który przez ponad rok udawał, że chce studiować Biblię. Jakie to podłe!

20. Jak brat Jerszow umacniał swoją więź z Jehową?

²⁰ Czy z trudnych przeżyć brata Jerszowa wyniknęło coś dobrego? Tak. Umocniła się jego więź z Jehową. Mówi: „Razem z żoną częściej się modlimy. Rozumiem, że bez pomocy Jehowy bym sobie nie poradził”. Dodaje: „Bardzo pomaga mi studium osobiste. Rozmyślam o przykładzie wiernych sług Jehowy z przeszłości. Wiele relacji biblijnych pokazuje, jak ważne jest zachowywanie spokoju i poleganie na Jehowie”.

21. Czego nauczyliśmy się z tego artykułu?

²¹ Czego nauczyliśmy się z tego artykułu? Życie w tym świecie jest nieprzewidywalne. Mimo to Jehowa zawsze wspiera swoich sług, którzy na Nim polegają. Jak mówi myśl przewodnia tego artykułu, „prawego spotyka wiele ciężkich przeżyć, ale Jehowa ratuje go z nich wszystkich” (Ps. 34:19). Starajmy się koncentrować nie na trudnościach, ale na sile pochodzącej od Jehowy. Będziemy wtedy mogli powtórzyć za apostołem Pawłem: „Do wszystkiego mam siłę dzięki Temu, który mnie umacnia” (Filip. 4:13).