1. Jak pewien chłopiec pokazał, że wierzy w zmartwychwstanie?

 MAŁY Matthew był poważnie chory i musiał przejść wiele operacji. Kiedy miał siedem lat, razem z rodziną oglądali miesięczną audycję JW Broadcasting^®. Zawierała ona wideoklip o witaniu zmartwychwstałych bliskich b. Po programie Matthew wziął rodziców za ręce i powiedział: „Mamo, tato, widzicie? Nawet jeśli umrę, to zmartwychwstanę. Możecie na mnie poczekać. Wszystko będzie dobrze”. Wyobraź sobie, jak poczuli się jego rodzice, widząc, że nadzieja zmartwychwstania jest dla niego tak realna!

2, 3. Dlaczego powinniśmy rozmyślać nad obietnicą zmartwychwstania?

² Warto od czasu do czasu rozmyślać o biblijnej obietnicy zmartwychwstania (Jana 5:28, 29). Dlaczego? Bo nigdy nie wiemy, czy nie zapadniemy na zagrażającą życiu chorobę albo czy nagle nie stracimy kogoś bliskiego (Kazn. 9:11; Jak. 4:13, 14). Nadzieja na zmartwychwstanie może pomóc nam przetrwać takie trudności (1 Tes. 4:13). Biblia zapewnia, że nasz niebiański Ojciec dobrze nas zna i bardzo nas kocha (Łuk. 12:7). Pomyśl, jak dobrze Jehowa musi nas znać, żeby dokładnie odtworzyć naszą osobowość i wspomnienia. I jak bardzo musi nas kochać, skoro dał nam możliwość życia wiecznego — nawet gdyby wiązało się to z koniecznością wzbudzenia nas z martwych!

³ W tym artykule omówimy najpierw, dlaczego możemy wierzyć w zmartwychwstanie. Potem przeanalizujemy wzmacniającą wiarę relację biblijną, z której pochodzi tytuł tego artykułu: „Twój brat zmartwychwstanie” (Jana 11:23). Na koniec dowiemy się, co zrobić, żeby nadzieja zmartwychwstania była dla nas jeszcze bardziej realna.

4. Czego musimy być pewni, żeby uwierzyć w czyjąś obietnicę? Podaj przykład.

⁴ Żeby uwierzyć w jakąś obietnicę, musimy być przekonani, że ten, który ją składa, pragnie oraz potrafi jej dotrzymać. Posłużmy się przykładem: Wyobraź sobie, że huragan poważnie uszkodził twój dom. Przychodzi do ciebie przyjaciel i obiecuje: „Pomogę ci go odbudować”. Ma szczere chęci i jesteś pewien, że chce ci pomóc. A jeśli zna się na budowlance i ma potrzebne narzędzia, to wiesz też, że jest w stanie to zrobić. Dlatego mu wierzysz. Co więc powiedzieć o obietnicy zmartwychwstania? Czy Bóg naprawdę pragnie i potrafi jej dotrzymać?

5, 6. Dlaczego możemy być przekonani, że Jehowa pragnie wskrzesić umarłych?

⁵ Czy Jehowa pragnie wskrzesić zmarłych? Z całą pewnością. Natchnął wielu pisarzy, żeby zawarli w Biblii Jego obietnicę dotyczącą przyszłego zmartwychwstania (Izaj. 26:19; Oz. 13:14; Obj. 20:11-13). A gdy Jehowa coś obiecuje, zawsze to spełnia (Joz. 23:14). On wręcz nie może się doczekać czasu, kiedy przywróci zmarłym życie. Skąd o tym wiemy?

⁶ Pomyślmy o tym, co powiedział Hiob. Był pewien, że nawet jeśli umrze, Jehowa będzie pragnął znowu go zobaczyć (Hioba 14:14, 15). I tak samo tęskni On za wszystkimi swoimi sługami, którzy zmarli. Bardzo chce przywrócić ich do życia, zdrowych i szczęśliwych. A co z miliardami ludzi, którzy umarli, ale nie mieli możliwości poznać Jehowy? Nasz kochający Bóg chce wskrzesić także ich (Dzieje 24:15). Da im szansę, żeby zostali Jego przyjaciółmi i żyli wiecznie na ziemi (Jana 3:16). Widać więc, że Jehowa naprawdę pragnie wskrzesić umarłych.

7, 8. Skąd mamy pewność, że Jehowa potrafi wskrzesić zmarłych?

⁷ A czy Jehowa potrafi wskrzesić zmarłych? Oczywiście! Jest przecież „Wszechmocny” (Obj. 1:8). Ma więc moc wystarczającą do pokonania każdego wroga, nawet śmierci (1 Kor. 15:26). Ta świadomość dodaje nam sił i nas pokrzepia. Zastanówmy się nad przeżyciami siostry Emmy Arnold. W trakcie II wojny światowej razem z rodziną doświadczyła ciężkich prób wiary. Żeby pocieszyć córkę po stracie bliskich, którzy zmarli w obozach koncentracyjnych, powiedziała jej: „Gdyby (...) śmierć wiecznie trzymała ludzi w swych więzach, to czyż nie byłaby silniejsza od Boga?”. A przecież nic nie jest silniejsze od Jehowy! Wszechmocny Bóg, który stworzył życie, z pewnością jest w stanie przywrócić je tym, którzy zmarli.

⁸ Kolejnym dowodem na to, że Bóg potrafi wskrzesić ludzi, jest Jego nieograniczona pamięć. Nawet każdą gwiazdę woła po imieniu (Izaj. 40:26). Pamięta też tych, którzy zmarli (Hioba 14:13; Łuk. 20:37, 38). Z łatwością zapamiętuje najdrobniejsze szczegóły dotyczące ludzi, których zamierza wskrzesić — między innymi ich kod genetyczny, przeżycia i wspomnienia.

9. Dlaczego wierzysz w obietnicę Jehowy dotyczącą przyszłego zmartwychwstania?

⁹ Jak widać, możemy wierzyć w obietnicę Jehowy dotyczącą przyszłego zmartwychwstania, bo wiemy, że On pragnie i potrafi ją spełnić. Teraz rozważmy inny powód, dla którego możemy w nią wierzyć: Jehowa już wcześniej wskrzeszał ludzi. W czasach biblijnych udzielił potrzebnej do tego mocy kilku wiernym mężczyznom, w tym Jezusowi. Przeanalizujmy jeden z takich cudów Jezusa, opisany w 11 rozdziale Ewangelii według Jana.

10. Co się stało, kiedy Jezus głosił za Jordanem, i co wtedy zrobił? (Jana 11:1-3).

¹⁰ Odczytaj Jana 11:1-3. Wyobraź sobie sytuację, która miała miejsce w Betanii pod koniec 32 roku n.e. W wiosce tej mieszkali bliscy przyjaciele Jezusa — Łazarz i jego dwie siostry, Marta i Maria (Łuk. 10:38-42). Pewnego razu Łazarz zachorował, a jego siostry bardzo się o niego martwiły. Przekazały wiadomość Jezusowi, który przebywał za Jordanem, jakieś dwa dni drogi od Betanii (Jana 10:40). Niestety, mniej więcej wtedy, gdy wiadomość dotarła do Jezusa, Łazarz umarł. Chociaż Jezus o tym wiedział, pozostał na miejscu jeszcze dwa dni, a potem wyruszył do Betanii. Kiedy więc tam dotarł, Łazarz był martwy od czterech dni. Ale Jezus zamierzał coś zrobić dla swojego przyjaciela — coś, co miało przynieść chwałę Bogu (Jana 11:4, 6, 11, 17).

11. Czego z tej relacji uczymy się o przyjaźni?

¹¹ Relacja ta uczy nas czegoś o przyjaźni. Pomyśl: Kiedy Maria i Marta wysłały do Jezusa wiadomość, nie poprosiły, żeby przyszedł do Betanii. Powiedziały po prostu, że jego drogi przyjaciel jest chory (Jana 11:3). Gdy Łazarz umarł, Jezus mógł go wskrzesić na odległość. Postanowił jednak pójść do Betanii, żeby być przy Marii i Marcie. Czy masz przyjaciela, który przyszedłby ci z pomocą, nawet gdybyś go o to nie prosił? Jeśli tak, to wiesz, że możesz na niego liczyć „w chwilach udręki” (Prz. 17:17). Podobnie jak Jezus bądźmy takimi przyjaciółmi dla innych! Zobaczmy, jak dalej potoczyła się ta historia.

12. Co Jezus obiecał Marcie i dlaczego nie była to pusta obietnica? (Jana 11:23-26).

¹² Odczytaj Jana 11:23-26. Marta dowiedziała się, że Jezus jest niedaleko Betanii. Wybiegła mu na spotkanie i powiedziała: „Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł” (Jana 11:21). To prawda — Jezus mógł uzdrowić Łazarza. Zamierzał jednak dokonać czegoś o wiele bardziej niezwykłego. Obiecał: „Twój brat zmartwychwstanie”. Dał też Marcie kolejny powód, żeby uwierzyła w jego obietnicę. Oświadczył jej: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem”. Rzeczywiście, Bóg dał Jezusowi moc wskrzeszania umarłych. Już wcześniej przywrócił on życie pewnej dziewczynce krótko po tym, jak zmarła. Wzbudził też z martwych młodego mężczyznę, prawdopodobnie w dniu jego śmierci (Łuk. 7:11-15; 8:49-55). Ale czy będzie w stanie wskrzesić kogoś, kto nie żyje od czterech dni, a jego ciało zaczęło się rozkładać?

13. Jak zgodnie z Jana 11:32-35 Jezus zareagował, gdy zobaczył, że Maria i inne osoby płaczą? (Zobacz też ilustrację).

¹³ Odczytaj Jana 11:32-35. Co się stało dalej? Jezusowi wyszła na spotkanie Maria, druga siostra Łazarza. Powiedziała to samo, co Marta: „Panie, gdybyś tu był, mój brat by nie umarł”. Ona i inni wokół niej byli pogrążeni w smutku. Gdy Jezus zobaczył i usłyszał, jak płaczą, też poczuł głęboki smutek. Bardzo współczuł swoim przyjaciołom i sam zaczął płakać. Rozumiał, jak bolesna była dla nich strata bliskiej osoby. I z pewnością chciał usunąć przyczynę ich łez!

14. Czego o Jehowie uczy nas reakcja Jezusa na łzy Marii?

¹⁴ Reakcja Jezusa na łzy Marii uczy nas, że Jehowa okazuje głębokie współczucie. Dlaczego możemy tak powiedzieć? Jak dowiedzieliśmy się z poprzedniego artykułu, Jezus doskonale odzwierciedla sposób myślenia i uczucia swojego Ojca (Jana 12:45). Kiedy więc czytamy o tym, że Jezus głęboko współczuł swoim przyjaciołom — do tego stopnia, że aż się rozpłakał — możemy wyciągnąć wniosek, że Jehowa też jest głęboko poruszony naszymi łzami (Ps. 56:8). Czy to nie zachęca cię, żeby dalej przybliżać się do naszego współczującego Boga?

15. Co w myśl Jana 11:41-44 wydarzyło się przy grobowcu Łazarza? (Zobacz też ilustrację).

¹⁵ Odczytaj Jana 11:41-44. Gdy Jezus dotarł do grobowca, w którym pochowano Łazarza, poprosił, żeby odsunięto kamień zakrywający wejście. Wtedy Marta stwierdziła, że ciało musi już cuchnąć. Jezus odpowiedział jej: „Czy ci nie powiedziałem, że jeśli będziesz wierzyć, to zobaczysz chwałę Bożą?” (Jana 11:39, 40). Następnie podniósł oczy ku niebu i publicznie pomodlił się do Jehowy. To Jemu chciał przypisać całą chwałę za to, co za chwilę miało się stać. Potem zawołał: „Łazarzu, wyjdź!”. I Łazarz rzeczywiście wyszedł z grobowca! Jezus dokonał czegoś, co niektórym mogło się wydawać niemożliwe (zob. komentarz do Jana 11:17).

16. Jak relacja z 11 rozdziału Ewangelii według Jana wzmacnia naszą wiarę w zmartwychwstanie?

¹⁶ Relacja z 11 rozdziału Ewangelii według Jana wzmacnia naszą wiarę w zmartwychwstanie. W jaki sposób? Jak pamiętamy, Jezus obiecał Marcie: „Twój brat zmartwychwstanie” (Jana 11:23). Jezus, podobnie jak jego Ojciec, pragnie i potrafi wskrzesić zmarłych. To, że zapłakał, pokazuje, jak bardzo chce usunąć śmierć i wywołany nią smutek. A wyjście Łazarza z grobu było kolejnym dowodem, że Jezus ma moc wskrzeszania umarłych. Pamiętajmy też o tym, co Jezus przypomniał Marcie: „Czy ci nie powiedziałem, że jeśli będziesz wierzyć, to zobaczysz chwałę Bożą?” (Jana 11:40). Mamy mocne podstawy, żeby wierzyć w Bożą obietnicę zmartwychwstania. Ale co możemy zrobić, żeby ta nadzieja była dla nas jeszcze bardziej realna?

17. O czym powinniśmy pamiętać, kiedy czytamy biblijne relacje dotyczące zmartwychwstania?

¹⁷ Czytaj i rozmyślaj o już dokonanych wskrzeszeniach. Biblia zawiera osiem opisów zmartwychwstania do życia na ziemi c. Warto je wszystkie dokładnie przestudiować. Pamiętaj przy tym, że mówią one o rzeczywistych osobach — mężczyznach, kobietach i dzieciach. Staraj się wyciągać praktyczne wnioski. Przemyśl, jak każda z tych relacji dowodzi, że Bóg pragnie i potrafi wskrzesić zmarłych. Przede wszystkim przeanalizuj relację o najważniejszym zmartwychwstaniu — zmartwychwstaniu Jezusa. Zostało ono potwierdzone przez setki naocznych świadków i jest solidną podstawą naszej wiary (1 Kor. 15:3-6, 20-22).

18. Jak możesz robić dobry użytek z pieśni dotyczących nadziei zmartwychwstania? (Zobacz też przypis).

¹⁸ Rób dobry użytek z „pieśni duchowych”, które mówią o obietnicy zmartwychwstania d (Efez. 5:19). Dzięki tym pieśniom stanie się ona dla nas bardziej realna, a nasza wiara w nią się umocni. Słuchaj ich, ćwicz je i rozmawiaj o ich treści podczas rodzinnego wielbienia. Utrwal je w swoim umyśle i sercu. Jeśli spadnie na ciebie zagrażająca życiu próba albo stracisz kogoś bliskiego, duch Jehowy pomoże ci przypomnieć sobie te pieśni i czerpać z nich pocieszenie i siły.

19. Jak możemy wyobrażać sobie zmartwychwstanie? (Zobacz ramkę „ O co byś ich zapytał?”).

¹⁹ Używaj wyobraźni. Jehowa stworzył nas tak, że umiemy oczami wyobraźni zobaczyć siebie w nowym świecie. Pewna siostra opowiada: „Tak często wyobrażam sobie siebie w raju, że praktycznie czuję zapach kwitnących tam róż”. Rozmyślaj o tym, jak spotykasz wiernych Bogu mężczyzn i kobiety z czasów biblijnych. Kogo szczególnie chciałbyś poznać? Jakie pytania byś mu zadał? Wyobrażaj też sobie, jak spotykasz swoich bliskich, którzy zmarli. Pomyśl o szczegółach takiego spotkania — pierwszych słowach, serdecznych uściskach i łzach radości.

20. Na co powinniśmy być zdecydowani?

²⁰ Jak wdzięczni jesteśmy Jehowie za to, że obiecał wskrzesić umarłych! Możemy być pewni, że On tego dokona, bo pragnie i potrafi to zrobić. Bądźmy zdecydowani wzmacniać wiarę w tę bezcenną obietnicę. Dzięki temu przybliżymy się do Boga, który w gruncie rzeczy zapewnia każdego z nas: ‛Twoi bliscy zmartwychwstaną!’.