1. Jakie naturalne pragnienie ma każdy z nas i z czym się ono wiąże?

JAK byś się czuł, gdyby ktoś, kogo znasz i szanujesz, zapomniał twojego imienia albo nawet cię nie rozpoznał? Pewnie byłoby ci przykro. Dlaczego? Ponieważ wszyscy mamy naturalne pragnienie bycia zauważonym. Jednak nie chodzi jedynie o to, żeby inni nas rozpoznawali, ale też, by wiedzieli, jakimi jesteśmy ludźmi i co osiągnęliśmy (Liczb 11:16; Hioba 31:6).

2, 3. W jaki sposób potrzeba bycia docenianym może zostać wypaczona? (Zobacz ilustrację tytułową).

² Ale tak jak w wypadku innych naturalnych pragnień potrzeba bycia docenianym może zostać wypaczona i sprawić, że zapragniemy uznania, które jest niestosowne. Świat Szatana podsyca chęć zdobycia sławy i pozycji. W ten sposób odciąga uwagę od jedynej Osoby, której naprawdę należy się uznanie i cześć — od naszego niebiańskiego Ojca, Jehowy Boga (Obj. 4:11).

³ W czasach Jezusa niewłaściwe spojrzenie na kwestię uznania mieli niektórzy przywódcy religijni. Jezus powiedział swoim naśladowcom: „Strzeżcie się uczonych w piśmie, którzy pragną chodzić w długich szatach i lubią pozdrowienia na rynkach oraz pierwsze siedzenia w synagogach i najpocześniejsze miejsca na wieczerzach”. Dodał jeszcze: „Ci otrzymają cięższy wyrok” (Łuk. 20:46, 47). Ale inaczej wypowiedział się o biednej wdowie. Chociaż jej skromnego datku najwyraźniej nikt nie zauważył, Jezus ją pochwalił (Łuk. 21:1-4). Jak widać, jego pogląd na uznanie był zupełnie inny niż otaczających go ludzi. Ten artykuł pomoże nam patrzeć na kwestię uznania we właściwy sposób — tak jak patrzy Jehowa.

4. Czyje uznanie jest najważniejsze i dlaczego?

⁴ O jakie uznanie powinniśmy więc zabiegać? Nie chodzi o odniesienie sukcesu w świecie nauki, biznesu czy rozrywki. Paweł wyjaśnił, na czym powinno nam zależeć: „Skoro poznaliście Boga albo raczej skoro wy zostaliście poznani przez Boga, czemuż znowu zawracacie do słabych i nędznych rzeczy elementarnych i znowu chcecie być ich niewolnikami?” (Gal. 4:9). To niezwykły przywilej, że możemy ‛zostać poznani przez Boga’, Władcę Wszechświata! On chce nawiązać z nami bliską więź. Jak stwierdził pewien uczony, Bóg „życzliwie zwraca na nas szczególną uwagę”. Kiedy Jehowa uznaje nas za swoich przyjaciół, osiągamy cel swojego istnienia (Kazn. 12:13, 14).

5. Co należy robić, żeby Jehowa nas znał?

⁵ Przyjacielem Boga był na przykład Mojżesz. Kiedy zwrócił się do Jehowy: „Daj mi, proszę, poznać twoje drogi”, otrzymał taką odpowiedź: „Uczynię również to, co powiedziałeś, gdyż znalazłeś łaskę w moich oczach i znam cię po imieniu” (Wyjścia 33:12-17). Tak samo może być z każdym z nas. Ale co zrobić, żeby Jehowa nas znał? Musimy Go kochać i oddać Mu swoje życie (odczytaj 1 Koryntian 8:3).

6, 7. Z jakiego powodu moglibyśmy stracić więź z Jehową?

⁶ Powinniśmy dbać o naszą cenną więź z niebiańskim Ojcem. Tak jak bracia w Galacji, do których pisał Paweł, musimy przestać zabiegać o „słabe i nędzne rzeczy elementarne”, czyli między innymi o uznanie tego świata (Gal. 4:9). Ci chrześcijanie już wcześniej ‛zostali poznani przez Boga’. Ale Paweł napisał, że ‛znowu zawracali’ do tego, co nic niewarte. To tak, jakby do nich mówił: „Tak wiele udało się wam osiągnąć. Dlaczego teraz chcecie wracać do tych głupich, nic niewartych rzeczy?”.

⁷ Czy to samo może się przydarzyć nam? Owszem. Kiedy poznaliśmy Jehowę, tak jak Paweł przestaliśmy zabiegać o uznanie tego szatańskiego świata (odczytaj Filipian 3:7, 8). Możliwe, że zrezygnowaliśmy z wyższego wykształcenia, z awansu lub okazji do zarobienia dużych pieniędzy. Albo mamy talent muzyczny lub sportowy i mogliśmy zdobyć sławę oraz bogactwo, ale świadomie tego nie zrobiliśmy (Hebr. 11:24-27). Jak niemądrze byłoby spoglądać teraz wstecz i uznać te decyzje za zmarnowane szanse! Pod wpływem takiego myślenia moglibyśmy zacząć zabiegać o coś, co przecież uznaliśmy już za „słabe i nędzne rzeczy elementarne” tego świata.

8. Co umocni nasze postanowienie zabiegania o uznanie Jehowy?

⁸ Co możemy zrobić, żeby umocnić swoje postanowienie zabiegania o uznanie Jehowy, a nie tego świata? Musimy pamiętać o dwóch ważnych rzeczach. Po pierwsze, Jehowa zawsze patrzy z uznaniem na osoby, które wiernie Mu służą (odczytaj Hebrajczyków 6:10; 11:6). Bardzo ceni każdą taką osobę i uważa, że gdyby nie zwrócił uwagi na kogoś, kto jest Mu wierny, byłby nieprawy. „Jehowa zna tych, którzy do niego należą” (2 Tym. 2:19). On „poznaje drogę prawych” i wie, jak ich „wyzwolić z doświadczenia” (Ps. 1:6; 2 Piotra 2:9).

9. Jak Jehowa pokazał, że ceni swój lud? Podaj przykłady.

⁹ Zdarzało się, że Jehowa wyrażał swoje uznanie w szczególny sposób (2 Kron. 20:20, 29). Pomyślmy o tym, jak nad Morzem Czerwonym uratował swoich sług przed potężną armią faraona (Wyjścia 14:21-30; Ps. 106:9-11). Wydarzenie to było tak spektakularne, że ludzie w tamtej części świata mówili o nim jeszcze 40 lat później! (Joz. 2:9-11). Wspominanie niezwykłych przejawów Bożej miłości i mocy bardzo nas podnosi na duchu, bo przecież spodziewamy się zapowiadanego od dawna ataku Goga z Magog (Ezech. 38:8-12). Kiedy do niego dojdzie, będziemy się cieszyć, że zabiegaliśmy o uznanie Boga, a nie tego świata.

10. O czym jeszcze musimy pamiętać?

¹⁰ Po drugie, Jehowa może wyrazić swoje uznanie w sposób, którego nigdy byśmy się nie spodziewali. Ci, którzy postępują dobrze wyłącznie dlatego, że widzą ich inni, nie dostaną od Jehowy żadnej nagrody. Zapłatą, którą otrzymają, będzie tylko uznanie ludzi (odczytaj Mateusza 6:1-5). Z drugiej strony Jezus powiedział, że Jego Ojciec ‛przygląda się w ukryciu’ tym, których uczynki nie zostały dostrzeżone. On je zauważa i nagradza. Ale zdarza się, że robi to w sposób, którego byśmy się nie spodziewali. Rozważmy kilka przykładów.

11. Jak Jehowa wyraził swoje uznanie Marii?

¹¹ Kiedy nadszedł czas, żeby Jezus przyszedł na świat jako człowiek, Jehowa wybrał na matkę tego niezwykłego dziecka skromną kobietę o imieniu Maria. Mieszkała ona w niewiele znaczącym Nazarecie, daleko od Jerozolimy i wspaniałej świątyni (odczytaj Łukasza 1:26-33). Dlaczego Marię spotkał taki zaszczyt? W rozmowie z nią anioł Gabriel powiedział, że ‛znalazła łaskę u Boga’. O usposobieniu duchowym Marii świadczy jej późniejsza rozmowa z Elżbietą (Łuk. 1:46-55). Jehowa obserwował Marię i za wierność nagrodził ją niespodziewanym zaszczytem.

12, 13. Jak Jehowa uhonorował Jezusa w chwili jego narodzin oraz 40 dni później w świątyni?

¹² Kiedy Maria urodziła Jezusa, Jehowa nie poinformował o tym wydarzeniu władców ani wysokich urzędników w Jerozolimie i Betlejem. Aniołowie ukazali się prostym pasterzom, którzy na polach w pobliżu Betlejem pilnowali owiec (Łuk. 2:8-14). Później ci pasterze przyszli zobaczyć nowo narodzone dziecko (Łuk. 2:15-17). Maria i Józef musieli być mile zaskoczeni, że właśnie w taki sposób Jehowa uhonorował Jezusa. Warto zwrócić uwagę na kontrast między sposobem postępowania Jehowy i Diabła. Kiedy Szatan wysłał astrologów do Jezusa i jego rodziców, na wieść o narodzinach tego dziecka poruszona była cała Jerozolima (Mat. 2:3). Ale podanie tego do wiadomości publicznej ostatecznie doprowadziło do śmierci wielu niewinnych dzieci (Mat. 2:16).

¹³ Czterdzieści dni po narodzinach Jezusa Maria musiała złożyć ofiarę w świątyni Jehowy, oddalonej o jakieś 10 kilometrów od Betlejem (Łuk. 2:22-24). Maria wybrała się w podróż razem z Józefem i Jezusem. W drodze mogła się zastanawiać, czy pełniący służbę kapłan w jakiś szczególny sposób wyrazi uznanie dla roli, jaką Jezus odegra w przyszłości. Jezus rzeczywiście został uhonorowany, ale nie tak, jak Maria mogłaby się spodziewać. Jehowa posłużył się „prawym i bogobojnym” człowiekiem o imieniu Symeon oraz 84-letnią owdowiałą prorokinią Anną, którzy potwierdzili, że dziecko to stanie się obiecanym Mesjaszem, czyli Chrystusem (Łuk. 2:25-38).

14. Jakie błogosławieństwa spotkały Marię?

¹⁴ A co z Marią? Czy Jehowa nadal dawał jej odczuć, że ceni to, jak troszczyła się o Jezusa i go wychowywała? Tak. Zadbał, żeby jej słowa i czyny zostały zapisane w Biblii. Wydaje się, że Maria nie miała możliwości podróżowania z Jezusem w trakcie jego trzyipółletniej służby. Możliwe, że jako wdowa musiała zostać w Nazarecie. Ale chociaż ominęło ją wiele niezwykłych przeżyć, była przy Jezusie, kiedy umierał (Jana 19:26). Później przebywała w Jerozolimie razem z innymi uczniami w dniach poprzedzających Pięćdziesiątnicę i wylanie ducha świętego (Dzieje 1:13, 14). Najwyraźniej tak jak inni obecni została namaszczona. Jeśli tak było, to otrzymała możliwość życia w niebie razem z Jezusem przez całą wieczność. To naprawdę wspaniała nagroda za wierną służbę!

15. Jak w trakcie ziemskiej służby Jezusa Jehowa wyraził mu swoje uznanie?

¹⁵ Jezusowi nie zależało na uznaniu przywódców religijnych ani politycznych. Ale na pewno czuł się bardzo zachęcony, że przy trzech różnych okazjach Jehowa przemówił do niego z nieba. Zaraz po chrzcie Jezusa w rzece Jordan Jehowa powiedział: „To jest mój Syn, umiłowany, którego darzę uznaniem” (Mat. 3:17). Wydaje się, że oprócz Jezusa słowa te usłyszał tylko Jan Chrzciciel. Później, jakiś rok przed śmiercią Jezusa, trzech apostołów słyszało, jak Jehowa powiedział o nim: „To jest mój Syn, umiłowany, którego darzę uznaniem; jego słuchajcie” (Mat. 17:5). Trzeci raz Jehowa przemówił z nieba do Jezusa na kilka dni przed jego śmiercią (Jana 12:28).

16, 17. W jaki niespodziewany sposób Jehowa uhonorował Jezusa?

¹⁶ Chociaż Jezus wiedział, że zostanie niesłusznie oskarżony o bluźnierstwo oraz że czeka go haniebna śmierć, modlił się, żeby Jehowa spełnił swoją wolę, a nie jego (Mat. 26:39, 42). „Zniósł on pal męki, gardząc hańbą”, i nie zabiegał o uznanie tego świata, tylko swojego Ojca (Hebr. 12:2). W jaki sposób Jehowa je wyraził?

¹⁷ Podczas pobytu na ziemi Jezus prosił Ojca, żeby została mu przywrócona chwała, którą miał wcześniej w niebie (Jana 17:5). Nic nie wskazuje, że oczekiwał czegoś więcej. Nie liczył na „niebiański awans”. Ale co zrobił Jehowa? Uhonorował Jezusa w niespodziewany sposób — wskrzesił go i wyniósł „na wyższe stanowisko” oraz dał mu coś, czego do tamtej pory nie otrzymał nikt — nieśmiertelne życie duchowe *! (Filip. 2:9; 1 Tym. 6:16). Jehowa nagrodził go za wierną służbę w naprawdę niezwykły sposób!

18. Co pomoże nam nie zabiegać o uznanie tego świata?

¹⁸ Co pomoże nam nie zabiegać o uznanie tego świata? Pamiętajmy, że Jehowa zawsze patrzy z aprobatą na osoby, które wiernie Mu służą, oraz że często nagradza je w niespodziewany sposób. Kto wie, jakie niespodzianki czekają nas w przyszłości! A teraz, kiedy zmagamy się z trudnościami, pamiętajmy, że ten świat i jego uznanie przemijają (1 Jana 2:17). Nasz kochający Ojciec, Jehowa, ‛nie jest nieprawy, żeby miał zapomnieć o naszej pracy oraz o miłości, którą okazaliśmy Jego imieniu’ (Hebr. 6:10). Na pewno wyrazi swoje uznanie, i to być może w sposób, którego nie potrafimy sobie nawet wyobrazić!