1, 2. Co zgodnie z 1 Piotra 4:7, 8 pomoże nam przetrwać trudności?

PONIEWAŻ żyjemy w końcowym okresie „dni ostatnich”, możemy napotkać poważne przeciwności (2 Tym. 3:1). Na przykład w pewnym kraju zachodniej Afryki po kampanii wyborczej dochodziło do niepokojów społecznych i ataków motłochu. Przez ponad sześć miesięcy nasi bracia i siostry nie mogli się swobodnie przemieszczać, ponieważ żyli w strefie walki. Co pomogło im poradzić sobie w tej trudnej sytuacji? Niektórym udało się znaleźć schronienie w domach braci mieszkających w bezpieczniejszym rejonie. Pewien brat wspomina: „Bardzo cieszyłem się, że miałem wtedy obok siebie przyjaciół. Mogliśmy się nawzajem zachęcać”.

² Kiedy nadejdzie „wielki ucisk”, na pewno będziemy się cieszyć z tego, że mamy przy sobie ludzi, którzy nas kochają (Obj. 7:14). Dlatego to bardzo ważne, żebyśmy już teraz nawiązywali bliskie przyjaźnie (odczytaj 1 Piotra 4:7, 8). Wiele możemy się nauczyć z przeżyć Jeremiasza, któremu bliscy przyjaciele pomogli przetrwać okres poprzedzający zburzenie Jerozolimy *. W jaki sposób możemy go naśladować?

3. (a) Z jakiego powodu Jeremiasz mógłby się odosabniać? (b) O czym Jeremiasz mówił swojemu sekretarzowi Baruchowi i jaki był tego rezultat?

³ Przez co najmniej 40 lat Jeremiasz żył wśród nielojalnych ludzi, do których mogli też należeć jego krewni z rodzinnego miasta Anatot (Jer. 11:21; 12:6). Mimo to się nie odosabniał. Podzielił się swoimi odczuciami z Baruchem, który był jego lojalnym sekretarzem. My też możemy się dowiedzieć, co Jeremiasz wtedy czuł, bo jego słowa zostały spisane (Jer. 8:21; 9:1; 20:14-18; 45:1). Możemy sobie wyobrazić, jak Baruch zapisuje wydarzenia z życia Jeremiasza i jak zawiązuje się między nimi przyjaźń (Jer. 20:1, 2; 26:7-11).

4. Co Jehowa polecił zrobić Jeremiaszowi i jak to zadanie umocniło więź między Jeremiaszem i Baruchem?

⁴ Przez wiele lat Jeremiasz odważnie ostrzegał Izraelitów przed tym, co miało spotkać Jerozolimę (Jer. 25:3). Żeby po raz kolejny spróbować nakłonić naród do okazania skruchy, Jehowa polecił Jeremiaszowi zapisać te ostrzeżenia w zwoju (Jer. 36:1-4). Kiedy Jeremiasz i Baruch pracowali razem nad tym zadaniem — co mogło trwać kilka miesięcy — na pewno wiele razy rozmawiali na budujące tematy.

5. Dlaczego można powiedzieć, że Baruch okazał się dobrym przyjacielem Jeremiasza?

⁵ Kiedy nadszedł czas na wyjawienie treści zwoju, Jeremiasz musiał ufać, że jego przyjaciel Baruch odczyta słowa Jehowy (Jer. 36:5, 6). Baruch odważnie wywiązał się z tego niebezpiecznego zadania. Czy wyobrażasz sobie, jak Jeremiasz musiał być dumny z Barucha, gdy poszedł on na dziedziniec świątyni, żeby przekazać ostrzeżenie Jehowy? (Jer. 36:8-10). Kiedy książęta Judy dowiedzieli się, co zrobił Baruch, poprosili, żeby również im odczytał treść zwoju (Jer. 36:14, 15). Potem postanowili powiedzieć królowi Jehojakimowi o tym, co usłyszeli. A Baruchowi poradzili: „Idźcie, ukryjcie się — ty i Jeremiasz — i nikomu nie mówcie, gdzie jesteście” (Jer. 36:16-19). To była bardzo dobra rada!

6. Jak Jeremiasz i Baruch zareagowali na sprzeciw?

⁶ Kiedy król Jehojakim usłyszał słowa, które przekazał Jeremiasz, tak bardzo się rozzłościł, że spalił zwój i kazał pojmać Jeremiasza i Barucha. Jednak Jeremiasz się nie przestraszył. Wziął kolejny zwój i dał go Baruchowi. Baruch spisał „wszystkie słowa podyktowane przez Jeremiasza, które były w zwoju spalonym przez judzkiego króla Jehojakima” (Jer. 36:26-28, 32).

7. Jak wspólna praca mogła wpłynąć na Jeremiasza i Barucha?

⁷ Między osobami, które wspólnie przechodzą próby, często nawiązuje się bliska więź. Bardzo prawdopodobne, że kiedy Jeremiasz i Baruch razem pracowali nad odtworzeniem treści zwoju, który zniszczył zły król Jehojakim, mogli jeszcze lepiej się poznać i umocnić łączącą ich przyjaźń. Co możemy robić, żeby nawiązywać bliskie przyjaźnie, takie jak ta, która łączyła Jeremiasza i Barucha?

8. Co mogłoby nam utrudniać nawiązywanie przyjaźni, ale dlaczego nie powinniśmy łatwo rezygnować?

⁸ Może być nam trudno otworzyć się przed innymi, jeśli w przeszłości ktoś nas zranił (Prz. 18:19, 24). Możemy mieć też wrażenie, że nie mamy tyle czasu i sił, żeby dbać o utrzymywanie bliskich relacji z innymi. Nie powinniśmy jednak łatwo z tego rezygnować. Jeśli liczymy na to, że bracia będą nas wspierać w czasie prób, musimy już teraz nauczyć się im ufać i budować trwałe przyjaźnie. Niezbędne do tego jest mówienie innym o tym, co myślimy i czujemy (1 Piotra 1:22).

9. (a) Jak Jezus pokazał, że ufa swoim przyjaciołom? (b) Jak otwarta wymiana myśli może ci pomóc z kimś się zaprzyjaźnić? Podaj przykład.

⁹ Jezus pokazał, że ufa swoim przyjaciołom, kiedy otwarcie z nimi rozmawiał (Jana 15:15). Możesz go naśladować, mówiąc innym o swoich radościach, zmartwieniach lub rozczarowaniach. A jeśli będziesz uważnie słuchać, kiedy ktoś opowiada ci o sobie, może się okazać, że macie podobne poglądy, odczucia i cele życiowe. Pomyśl o przykładzie 29-letniej siostry o imieniu Cindy. Zaprzyjaźniła się ona z Marie-Louise — pionierką, która jest przed siedemdziesiątką. W każdy czwartek rano chodzą razem do służby i rozmawiają na różne tematy. Cindy mówi: „Lubię prowadzić z przyjaciółmi głębokie rozmowy, bo pomaga mi to lepiej ich poznać i zrozumieć”. Przyjaźń rozkwita dzięki serdecznej i otwartej wymianie myśli. Jeśli tak jak Cindy będziesz wychodzić z inicjatywą, żeby życzliwie i szczerze rozmawiać z przyjaciółmi, wasza przyjaźń będzie się rozwijać (Prz. 27:9).

10. Jaki wpływ może mieć na nas współpraca z naszymi braćmi i siostrami zgodnie z Przysłów 27:17?

¹⁰ Tak jak to było w przypadku Jeremiasza i Barucha, kiedy współpracujemy z naszymi braćmi i siostrami i dostrzegamy ich ujmujące cechy, uczymy się od nich oraz umacniamy łączące nas więzi (odczytaj Przysłów 27:17). Co czujesz, kiedy w służbie twój przyjaciel odważnie staje w obronie swojej wiary albo z przekonaniem mówi o Jehowie i Jego zamierzeniu? Na pewno jeszcze bardziej się do niego zbliżasz.

11, 12. Podaj przykład, jak wspólna służba może umocnić przyjaźń.

¹¹ Zastanów się nad dwoma przykładami, które pokazują, jak wspólna służba zbliża ludzi. Adeline, mająca 23 lata, zapytała swoją przyjaciółkę Candice, czy nie chciałaby z nią pojechać na teren rzadziej opracowywany. Adeline opowiada: „Chciałyśmy rozbudzić swój zapał do służby i mieć z niej więcej radości. Obie potrzebowałyśmy zastrzyku duchowej energii”. Jaką korzyść odniosły z tej współpracy? Adeline mówi: „Pod koniec każdego dnia mówiłyśmy sobie o swoich odczuciach, o tym, co nas poruszyło w rozmowach z ludźmi i gdzie dostrzegłyśmy kierownictwo Jehowy. Bardzo lubiłyśmy te głębokie rozmowy i jeszcze lepiej się poznałyśmy”.

¹² Laïla i Marianne, dwie siostry z Francji będące w stanie wolnym, wyjechały na pięć tygodni do Bangi — tętniącej życiem stolicy Republiki Środkowoafrykańskiej. Laïla wspomina: „Razem z Marianne przeszłyśmy pewne trudności, ale dzięki dobrej wymianie myśli i wzajemnej miłości jeszcze bardziej się zaprzyjaźniłyśmy. Kiedy widziałam, jak Marianne potrafi dostosować się do różnych okoliczności, jak kocha ludzi i jaka jest gorliwa w służbie, jeszcze bardziej ją doceniłam”. Nie musisz przeprowadzać się do innego kraju, żeby doświadczyć tego, co te siostry. Za każdym razem, kiedy idziesz do służby z kimś ze swojego zboru, masz możliwość lepiej go poznać i się z nim zaprzyjaźnić.

13. Co czasem może się zdarzyć, kiedy bliżej z kimś współpracujemy?

¹³ Czasem kiedy bliżej z kimś współpracujemy, poznajemy lepiej nie tylko jego zalety, ale też wady. Co pomoże nam nie przekreślać takiej przyjaźni? Pomyśl jeszcze raz o sytuacji Jeremiasza. Dzięki czemu widział w innych dobro i nie skupiał się na ich błędach?

14. Czego Jeremiasz dowiedział się na temat Jehowy i jak mu to pomogło?

¹⁴ Jeremiasz spisał księgę noszącą jego imię i prawdopodobnie też 1 i 2 Księgę Królów. Zadanie to bez wątpienia upewniło go o miłosierdziu Jehowy wobec niedoskonałych ludzi. Na przykład wiedział, że kiedy król Achab okazał skruchę za złe postępowanie, Jehowa sprawił, że rodzina tego króla nie została zgładzona za jego życia (1 Król. 21:27-29). Wiedział też, że Manasses obrażał Jehowę jeszcze bardziej niż Achab. Mimo to kiedy okazał skruchę, Jehowa mu przebaczył (2 Król. 21:16, 17; 2 Kron. 33:10-13). Przeżycia tych królów na pewno pomogły Jeremiaszowi naśladować cierpliwość i miłosierdzie Jehowy w kontaktach z przyjaciółmi (Ps. 103:8, 9).

15. Jak Jeremiasz naśladował cierpliwość Jehowy, kiedy Baruch był rozproszony?

¹⁵ Pomyśl, jak Jeremiasz pomógł Baruchowi, który przez pewien czas nie skupiał się na swoim zadaniu, tylko miał uwagę rozproszoną czymś innym. Zamiast od razu przekreślić Barucha, Jeremiasz pomógł swojemu przyjacielowi, przekazując mu życzliwą, ale bezpośrednią radę od Jehowy (Jer. 45:1-5). Czego możemy się z tego nauczyć?

16. Jak według Przysłów 17:9 powinniśmy dbać o przyjaźń?

¹⁶ Nie możemy oczekiwać od naszych współwyznawców doskonałości. Dlatego kiedy już się z kimś zaprzyjaźnimy, musimy dokładać starań, żeby dbać o tę przyjaźń. Jeśli nasz przyjaciel popełni jakiś błąd, być może będziemy musieli udzielić mu życzliwej i bezpośredniej rady opartej na Słowie Bożym (Ps. 141:5). A jeśli nas zrani, powinniśmy mu przebaczyć. Kiedy już to zrobimy, musimy unikać wracania do sprawy (odczytaj Przysłów 17:9). To bardzo ważne, żeby w tych trudnych czasach skupiać się na zaletach naszych braci, a nie na ich wadach. Pomoże nam to umocnić nasze więzi przyjaźni, które będą niezbędne podczas wielkiego ucisku.

17. Jak Jeremiasz okazał się prawdziwym przyjacielem w chwilach udręki?

¹⁷ Jeremiasz dowiódł, że jest prawdziwym przyjacielem w chwilach udręki. Pewnego razu dworzanin Ebed-Melech wyciągnął go z błotnistej cysterny, w której prorok na pewno by zginął. Kiedy Jeremiasz dowiedział się, że Ebed-Melech boi się książąt, nie zignorował tego, mając nadzieję, że jego przyjaciel sam sobie jakoś poradzi. Chociaż prorok był uwięziony, zrobił, co mógł — przekazał Ebed-Melechowi pokrzepiającą obietnicę Jehowy (Jer. 38:7-13; 39:15-18).

18. Jak zgodnie z Przysłów 17:17 powinniśmy zareagować, kiedy nasz przyjaciel przeżywa trudności?

¹⁸ Obecnie nasi bracia i siostry przeżywają różne trudności. Na przykład wielu cierpi na skutek klęsk żywiołowych lub tragedii spowodowanych przez człowieka. Niektórzy z nas mogą zaprosić takich braci do swojego domu. Inni mogą pomóc materialnie. A wszyscy możemy prosić Jehowę, żeby ich wspierał. Jeśli dowiemy się, że ktoś z naszych braci jest zniechęcony, możemy nie wiedzieć, jak się zachować albo co powiedzieć. Wszyscy jednak możemy zrobić bardzo wiele — na przykład spędzić czas z taką osobą, życzliwie jej wysłuchać albo pokazać, który werset biblijny nas najbardziej pokrzepia (Izaj. 50:4). Najważniejsze jest to, żebyśmy byli obok naszych przyjaciół, kiedy nas potrzebują (odczytaj Przysłów 17:17).

19. Jak nawiązywanie już teraz trwałych przyjaźni pomoże nam w przyszłości?

¹⁹ Bądźmy zdecydowani nawiązywać trwałe przyjaźnie z naszymi współwyznawcami i o nie dbać. Dlaczego? Ponieważ wrogowie będą chcieli zburzyć naszą jedność przez rozpowszechnianie kłamstw na nasz temat. Będzie im zależało na tym, żebyśmy przestali sobie nawzajem ufać i się wspierać. Jednak ich wysiłki pójdą na marne. Nie uda im się sprawić, żebyśmy przestali kochać naszych braci. Nic, co zrobią nasi przeciwnicy, nie zrujnuje łączącej nas przyjaźni. Tak naprawdę nie tylko przetrwa ona koniec tego systemu rzeczy, ale będzie trwać wiecznie!