1. Jaką drogą idziemy zgodnie z Mateusza 7:13, 14?

 W PEWNYM sensie wszyscy jesteśmy w podróży. Celem, do którego zmierzamy, jest życie w nowym świecie pod panowaniem naszego kochającego Boga. Każdego dnia stawiamy kolejne kroki na drodze do tego celu. Ale jak powiedział Jezus, droga ta jest wąska, więc nieraz trudno nam nią iść (odczytaj Mateusza 7:13, 14). Ponieważ jesteśmy niedoskonali, możemy łatwo z niej zboczyć (Gal. 6:1).

2. Co omówimy w tym artykule? (Zobacz też ramkę „ Pokora pomaga nam korygować swoje kroki”).

² Jeśli chcemy pozostać na drodze prowadzącej do życia wiecznego, musimy chętnie zmieniać swój sposób myślenia, nastawienie i postępowanie. Apostoł Paweł zachęcił chrześcijan w Koryncie, żeby ‛wciąż poprawiali to, co konieczne’ (2 Kor. 13:11). Rada ta dotyczy również nas. W tym artykule omówimy, jak w korygowaniu naszych kroków i pozostaniu na drodze do życia może nam pomóc Biblia i dojrzali przyjaciele ze zboru. Powiemy też, kiedy może nam być niełatwo zastosować się do wskazówek udzielanych przez organizację Jehowy. Zobaczymy, jak pokora pomoże nam dokonywać zmian i nie stracić przy tym radości ze służenia Bogu.

3. Jak może ci pomóc Słowo Boże?

³ Analizowanie własnych myśli i uczuć to prawdziwe wyzwanie. Nasze serce jest zdradliwe i czasami trudno nam ocenić, czy kieruje nas we właściwą stronę (Jer. 17:9). Moglibyśmy oszukać samych siebie „fałszywym rozumowaniem” (Jak. 1:22). Dlatego musimy się badać za pomocą Słowa Bożego. Pokazuje ono, kim jesteśmy wewnątrz, wyjawia nasze najskrytsze „myśli i zamiary serca” (Hebr. 4:12, 13). Jest jak aparat rentgenowski, który potrafi prześwietlić nasze wnętrze. Ale żeby odnieść korzyść z rad zawartych w Biblii albo otrzymywanych od Bożych przedstawicieli, musimy być pokorni.

4. W czym ujawniła się duma króla Saula?

⁴ Co może się stać, kiedy komuś brakuje pokory? Widać to na przykładzie króla Saula. Był on tak dumny, że nie potrafił przyznać nawet przed samym sobą, że musi zmienić swój sposób myślenia i postępowanie (Ps. 36:1, 2; Hab. 2:4). Ujawniło się to wtedy, gdy Jehowa dał mu konkretne polecenie, co powinien zrobić po pokonaniu Amalekitów. Saul nie posłuchał Jehowy. A kiedy prorok Samuel wprost mu o tym powiedział, nie przyznał się do błędu. Próbował się usprawiedliwiać, bagatelizując powagę sytuacji i zrzucając winę na innych (1 Sam. 15:13-24). Zresztą podobnie zachował się już wcześniej (1 Sam. 13:10-14). Niestety, pozwolił, żeby jego serce stało się wyniosłe. Nie skorygował swojego sposobu myślenia, dlatego Jehowa go zganił i odrzucił.

5. Jakie wnioski możemy wyciągnąć z postawy Saula?

⁵ Jeśli nie chcemy być tacy jak Saul, powinniśmy zadać sobie pytania: „Czy nie mam tendencji do szukania wymówek, kiedy natknę się w Słowie Bożym na jakąś radę? Czy nie bagatelizuję skutków nieposłuszeństwa? Czy za swoje czyny nie zrzucam winy na innych?”. Jeżeli na któreś z tych pytań odpowiadamy twierdząco, musimy skorygować swój sposób myślenia i nastawienie. W przeciwnym razie moglibyśmy stać się tak wyniośli, że Jehowa przestałby nas uważać za swoich przyjaciół (Jak. 4:6).

6. Pod jakim względem Dawid różnił się od Saula?

⁶ Zwróćmy uwagę na kontrast między królem Saulem a jego następcą, królem Dawidem. Dawid kochał prawo Jehowy (Ps. 1:1-3). Wiedział, że Jehowa wybawia pokornych, a wyniosłym się przeciwstawia (2 Sam. 22:28). Dlatego pozwalał, żeby prawo Boże zmieniało jego sposób myślenia. Napisał: „Będę sławił Jehowę, który mi udziela rad. Nawet w nocy korygują mnie moje najskrytsze myśli” (Ps. 16:7).

7. Co robimy, jeśli jesteśmy pokorni?

⁷ Jeśli jesteśmy pokorni, pozwalamy, żeby Słowo Boże korygowało nasze niewłaściwe myśli, zanim przerodzą się w niewłaściwe czyny. Pozwalamy, żeby do nas mówiło: „To jest ta droga. Nią idźcie” i żeby nas ostrzegało, gdybyśmy ‛zbaczali z niej na prawo lub na lewo’ (Izaj. 30:21). Słuchanie Jehowy wychodzi nam na dobre (Izaj. 48:17). Na przykład nikt nie musi nam zwracać uwagi i unikamy związanego z tym wstydu. Co więcej, zbliżamy się do Jehowy, bo widzimy, że traktuje nas jak swoje ukochane dzieci (Hebr. 12:7).

8. Jak w myśl Jakuba 1:22-25 możemy korzystać ze Słowa Bożego jak z lustra?

⁸ Słowo Boże jest dla nas jak lustro (odczytaj Jakuba 1:22-25). Większość z nas przegląda się w lustrze codziennie rano. Dzięki temu możemy zobaczyć, co musimy poprawić, zanim wyjdziemy z domu i pokażemy się ludziom. Podobnie kiedy każdego dnia czytamy Biblię, możemy zauważyć, co powinniśmy poprawić w swoim sposobie myślenia i nastawieniu. Wiele osób ma zwyczaj codziennie rano przed wyjściem z domu czytać tekst dzienny. Pozwalają, żeby to, co przeczytali, wpłynęło na ich sposób myślenia. A potem w ciągu dnia szukają okazji, żeby zastosować to w praktyce. Oprócz codziennego czytania Biblii i rozmyślania nad nią musimy też ją regularnie studiować. Można by pomyśleć: „To takie oczywiste”. Ale właśnie to jest jedną z najważniejszych rzeczy, które pomogą nam pozostać na wąskiej drodze prowadzącej do życia wiecznego.

9. Kiedy moglibyśmy potrzebować rady przyjaciela?

⁹ Czy zdarzyło ci się kiedyś, że zacząłeś schodzić z właściwej drogi i oddalać się od Jehowy? (Ps. 73:2, 3). Jeśli dojrzały przyjaciel zdobył się na odwagę i cię skorygował, czy posłuchałeś jego rady? Jeżeli tak, to postąpiłeś słusznie i z pewnością jesteś mu wdzięczny, że cię ostrzegł (Prz. 1:5).

10. Jak powinieneś zareagować, kiedy przyjaciel cię skoryguje?

¹⁰ Słowo Boże przypomina: „Wierny przyjaciel może nawet zadać rany” (Prz. 27:6). Zilustrujmy to przykładem: Wyobraź sobie, że chcesz przejść przez ruchliwą ulicę, ale jesteś rozproszony, bo sprawdzasz coś w telefonie. Nie podnosząc głowy, wchodzisz na jezdnię. W tym momencie przyjaciel łapie cię za ramię i z powrotem wciąga na chodnik. Łapie cię tak mocno, że robi ci wielkiego siniaka, ale dzięki jego szybkiej reakcji nie wpadasz pod samochód. Nawet jeśli potem przez kilka dni dokucza ci ból, to czy obrazisz się na przyjaciela? Na pewno nie! Raczej będziesz mu wdzięczny. Podobnie jest wtedy, gdy przyjaciel ostrzega cię, że to, co mówisz lub robisz, kłóci się z zasadami Bożymi. Z początku możesz czuć się zraniony. Ale nie miej mu za złe, że udzielił ci rady, i się na niego nie obrażaj. Byłoby to głupie (Kazn. 7:9). Bądź mu wdzięczny, że miał odwagę się odezwać.

11. Co mogłoby sprawić, że ktoś odrzuciłby dobrą radę przyjaciela?

¹¹ Co mogłoby sprawić, że ktoś odrzuciłby udzieloną z miłości radę przyjaciela? Duma. Ludzie dumni lubią, jak się im ‛łechcze uszy’. Nie chcą słuchać prawdy (2 Tym. 4:3, 4). Uważają, że nie potrzebują rad, bo są mądrzejsi i ważniejsi od innych. Tymczasem apostoł Paweł napisał: „Jeśli ktoś myśli, że coś znaczy, choć nic nie znaczy, to oszukuje samego siebie” (Gal. 6:3). Dobrze to podsumowują słowa króla Salomona: „Lepszy jest chłopiec ubogi, ale mądry niż król stary, ale głupi, który nie ma już na tyle rozsądku, żeby usłuchać ostrzeżenia” (Kazn. 4:13).

12. Czego się uczymy ze zdarzenia opisanego w Galatów 2:11-14?

¹² Pomyślmy, jak zachował się apostoł Piotr, kiedy został publicznie skarcony przez apostoła Pawła (odczytaj Galatów 2:11-14). Mógłby się obrazić za to, co Paweł powiedział — skupić się na tym, w jaki sposób i gdzie to zrobił. Ale Piotr był mądry. Przyjął radę i nie chował urazy. Później nazwał Pawła „kochanym bratem” (2 Piotra 3:15).

13. Co powinniśmy wziąć pod uwagę, jeśli chcemy udzielić komuś rady?

¹³ A co, jeśli to ty uznasz, że powinieneś udzielić przyjacielowi rady? Weź pod uwagę kilka spraw. Zanim z nim porozmawiasz, zadaj sobie pytanie: „Czy nie jestem zbyt prawy?” (Kazn. 7:16). Osoba zbyt prawa osądza innych nie na podstawie norm Jehowy, ale swoich własnych. I prawdopodobnie nie jest zbyt wyrozumiała. Jeśli po przeanalizowaniu siebie dalej uważasz, że powinieneś porozmawiać z przyjacielem, jasno powiedz mu, w czym jest problem, i za pomocą pytań pomóż mu zrozumieć swój błąd. Nie zapominaj, że twój przyjaciel odpowiada za swoje czyny nie przed tobą, tylko przed Jehową (Rzym. 14:10). Upewnij się więc, że to, co powiesz, jest oparte na Biblii — polegaj na mądrości zawartej w tej Księdze (Prz. 3:5). I wzorem Jezusa okazuj empatię (Mat. 12:20). Pamiętaj, że Jehowa potraktuje nas tak, jak my traktujemy innych (Jak. 2:13).

14. Co zapewnia nam organizacja Jehowy?

¹⁴ Jehowa pomaga nam iść drogą prowadzącą do życia wiecznego, posługując się ziemską częścią swojej organizacji. Filmy, publikacje i zebrania uczą nas, jak stosować w życiu zasady biblijne. Wszystkie materiały dostarczane przez organizację Jehowy są oparte na Słowie Bożym. Gdy Ciało Kierownicze podejmuje decyzje dotyczące jak najskuteczniejszego prowadzenia działalności kaznodziejskiej, poddaje się pod wpływ ducha świętego. A potem regularnie analizuje te decyzje, czy nie trzeba wprowadzić jakichś zmian. Dlaczego? Bo „scena tego świata się zmienia” i organizacja Boża musi dostosowywać się do nowych okoliczności (1 Kor. 7:31).

15. Co dla niektórych głosicieli jest wyzwaniem?

¹⁵ Z pewnością chętnie stosujemy się do opartych na Biblii wskazówek w sprawach doktrynalnych i moralnych. Ale jak reagujemy, kiedy organizacja Boża wprowadza zmiany, które mają wpływ na inne dziedziny naszego życia? Na przykład w ostatnich latach drastycznie wzrosły koszty budowy i utrzymania miejsc wielbienia. Dlatego Ciało Kierownicze zaleciło, żeby Sale Królestwa były wykorzystywane optymalnie. W rezultacie wiele zborów jest łączonych, a niektóre Sale się sprzedaje. Zaoszczędzone pieniądze przeznacza się na budowę Sal tam, gdzie są najbardziej potrzebne. Jeśli te zmiany dotknęły cię osobiście, to dostosowanie się do nowych okoliczności może być dla ciebie trudne. Niektórzy głosiciele mają teraz dalej na zebrania. Inni ciężko pracowali przy budowie czy konserwacji jakiejś Sali i mogą się zastanawiać, dlaczego musi być sprzedana. Mogą mieć poczucie, że ich czas i wysiłki poszły na marne. Zaakceptowali jednak podjętą decyzję, za co należy im się pochwała.

16. Jak w zachowaniu radości pomaga nam stosowanie się do rady z Kolosan 3:23, 24?

¹⁶ W zachowaniu radości pomoże nam pamiętanie, że wszystko, co robimy, robimy dla Jehowy i że to On kieruje swoją organizacją (odczytaj Kolosan 3:23, 24). Dobry przykład dał nam król Dawid. Kiedy przekazywał środki na budowę świątyni, powiedział: „Kim ja jestem i czym jest mój lud, żebyśmy mogli składać Ci te ofiary? Przecież wszystko pochodzi od Ciebie i to, co Ci dajemy, otrzymaliśmy z Twojej ręki” (1 Kron. 29:14). Kiedy składamy datki, my też dajemy to, co otrzymaliśmy od Jehowy. Mimo to On bardzo ceni czas, siły i środki, które dla Niego poświęcamy (2 Kor. 9:7).

17. Dlaczego nie powinniśmy się zniechęcać, jeśli musimy dokonać jakichś zmian?

¹⁷ Żeby pozostać na wąskiej drodze prowadzącej do życia wiecznego, wszyscy musimy ‛dokładnie podążać śladami’ Jezusa (1 Piotra 2:21). Jeśli czujesz, że powinieneś skorygować swoje kroki, nie zniechęcaj się. W rzeczywistości to dobry znak — może pokazywać, że jesteś wrażliwy na Boże wskazówki. Pamiętaj, że Jehowa nie oczekuje od nas, niedoskonałych ludzi, naśladowania Jezusa w sposób doskonały.

18. Co musimy robić, żeby osiągnąć nasz cel?

¹⁸ Patrzmy w przyszłość i chętnie zmieniajmy swój sposób myślenia, nastawienie i postępowanie (Prz. 4:25; Łuk. 9:62). Pielęgnując pokorę, ‛wciąż się radujmy i poprawiajmy to, co konieczne’ (2 Kor. 13:11). Wtedy „Bóg miłości i pokoju będzie z [nami]”. I nie tylko dotrzemy do celu, ale też sama podróż będzie nam sprawiać radość.