1. Co Jezus polecił swoim naśladowcom zgodnie z Mateusza 28:18-20?

 JEZUS po zmartwychwstaniu ukazał się swoim naśladowcom zebranym w Galilei. Powiedział im wtedy coś bardzo ważnego. Jego słowa są zapisane w Ewangelii według Mateusza 28:18-20 (odczytaj).

2. Jakie pytania omówimy?

² Polecenie Jezusa, żeby pozyskiwać uczniów, dotyczy też każdego dzisiejszego sługi Jehowy. Omówmy teraz trzy pytania związane z tym zadaniem. Po pierwsze, co powinniśmy robić oprócz przekazywania nowym uczniom wiedzy? Po drugie, jak do duchowego wzrostu zainteresowanych przyczyniają się wszyscy głosiciele w zborze? I po trzecie, jak możemy pomagać nieczynnym głosicielom *, żeby ponownie zaangażowali się w pozyskiwanie uczniów?

3. Jaki ważny szczegół zawiera polecenie Jezusa?

³ Polecenie Jezusa jest wyraźne — musimy uczyć ludzi jego nakazów. Nie możemy jednak przeoczyć ważnego szczegółu. Jezus nie powiedział po prostu: ‛Uczcie ich wszystkiego, co wam nakazałem’. Powiedział raczej: „Uczcie ich przestrzegać wszystkiego, co wam nakazałem”. Wynika stąd, że musimy nie tylko przekazywać wiedzę, ale też uczyć stosowania jej w życiu.

4. Podaj przykład ilustrujący, co to znaczy uczyć kogoś przestrzegania jakichś nakazów.

⁴ Jak możemy uczyć kogoś przestrzegania tego, co nakazał Chrystus? Zobaczmy pewien przykład. W jaki sposób instruktor nauki jazdy uczy kursantów przepisów ruchu drogowego? Najpierw objaśnia je na zajęciach teoretycznych. Ale żeby kursanci nauczyli się ich przestrzegać, musi zrobić coś więcej. Musi wyjechać razem z nimi na drogę i pokazać im, jak zdobytą wiedzę stosować w praktyce. Jakie wnioski płyną z tego przykładu?

5. (a) Czego musimy nauczyć zainteresowanego zgodnie z Jana 14:15 i 1 Jana 2:3? (b) Jak możemy pomóc zainteresowanemu stosować zasady biblijne?

⁵ Kiedy studiujemy z zainteresowanym Biblię, uczymy go, czego wymaga od nas Bóg. Ale nie możemy na tym poprzestać. Musimy go nauczyć przestrzegania tych przykazań w codziennym życiu (odczytaj Jana 14:15; 1 Jana 2:3). Własnym przykładem pokazujmy, jak może stosować podstawowe zasady biblijne w szkole, w pracy lub przy wyborze rozrywki. Moglibyśmy opowiedzieć mu jakąś sytuację, w której posłuchanie rady biblijnej uchroniło nas przed szkodą albo pomogło nam podjąć mądrą decyzję. Modląc się razem z zainteresowanym, prośmy Jehowę, żeby pokierował nim przez swojego świętego ducha (Jana 16:13).

6. Co obejmuje uczenie innych przestrzegania nakazów Jezusa?

⁶ Co jeszcze obejmuje uczenie innych przestrzegania tego, co nakazał Jezus? Powinniśmy pomóc zainteresowanym rozwinąć pragnienie pozyskiwania uczniów. Dla niektórych myśl o głoszeniu może być przytłaczająca. Dlatego chcemy być cierpliwi i uczyć ich w taki sposób, żeby coraz lepiej rozumieli prawdę, żeby poruszała ona ich serca i pobudzała do działania. Co konkretnie możemy zrobić, żeby ktoś zapragnął dzielić się dobrą nowiną?

7. Jak możemy pomóc zainteresowanemu rozwinąć pragnienie głoszenia?

⁷ Moglibyśmy zadać zainteresowanemu pytania w rodzaju: „Co w twoim życiu zmieniło się na lepsze, odkąd poznałeś prawdę z Biblii? A czy twoim zdaniem inni ludzie też jej potrzebują? Co mógłbyś zrobić, żeby im pomóc?” (Prz. 3:27; Mat. 9:37, 38). Pokaż mu nasze traktaty, należące do podstawowych narzędzi do nauczania. Zachęć go, żeby wybrał te, które mogłyby się spodobać jego krewnym, przyjaciołom czy kolegom z pracy. Daj mu kilka z nich. Przećwiczcie wspólnie, jak mógłby w taktowny sposób zaproponować taki traktat. Oczywiście kiedy zostanie nieochrzczonym głosicielem, będziesz chciał pomóc mu stawiać w służbie pierwsze kroki (Kazn. 4:9, 10; Łuk. 6:40).

8. Dlaczego to ważne, żeby zainteresowany rozwinął głęboką miłość do Boga i bliźnich? (Zobacz też ramkę „ Jak pomóc zainteresowanemu pogłębiać miłość do Boga”).

⁸ Jak pamiętamy, Jezus polecił nam uczyć innych przestrzegania wszystkiego, co nakazał. Z pewnością obejmuje to dwa największe przykazania — żeby kochać Boga i bliźnich (Mat. 22:37-39). Taka miłość jest najważniejszą pobudką do brania udziału w głoszeniu i pozyskiwaniu uczniów. To zrozumiałe, że niektórzy zainteresowani mogą obawiać się głoszenia. Ale możemy ich zapewnić, że z pomocą Jehowy stopniowo uda im się pokonać strach przed człowiekiem (Ps. 18:1-3; Prz. 29:25). W ramce dołączonej do tego artykułu pokazano, jak możemy pomóc zainteresowanemu pogłębiać miłość do Boga. A jak może się do tego przyczyniać cały zbór?

9. Od kogo uczy się przyszły kierowca?

⁹ Wróćmy do przykładu nauki jazdy. Od kogo uczy się kursant, kiedy wyjeżdża na drogę? Od instruktora, gdy słucha jego wskazówek, i od innych kierowców, gdy obserwuje ich rozważną jazdę. Instruktor może zwrócić jego uwagę na kierowcę, który życzliwie pozwala włączyć się innemu do ruchu. Albo na takiego, który zmienia światła drogowe na światła mijania, by nie oślepiać nadjeżdżających z przeciwka. Pomaga to kursantowi wyciągnąć ważne wnioski dla siebie.

10. Co pomoże zainteresowanemu robić postępy duchowe?

¹⁰ Podobnie jest z zainteresowanym, który wchodzi na drogę prowadzącą do życia wiecznego. Uczy się nie tylko od swojego nauczyciela, ale też od innych sług Jehowy. Co mu w tym pomoże? Przychodzenie na nasze zebrania. To na nich może poszerzać wiedzę biblijną, wzmacniać swoją wiarę oraz pogłębiać miłość do Boga (Dzieje 15:30-32). I to na nich nauczyciel zapozna go z braćmi i siostrami, z którymi może go coś łączyć. Jak ich przykład może pomóc zainteresowanemu? Pomyślmy o kilku sytuacjach.

11. Jak przykład różnych osób ze zboru może wpłynąć na zainteresowanych?

¹¹ Zainteresowana będąca samotną matką widzi siostrę w podobnej sytuacji. Jest pod wrażeniem tego, jak wiele wysiłku wkłada siostra, żeby przychodzić do Sali Królestwa razem z małymi dziećmi. Zainteresowany, któremu trudno rzucić palenie, poznaje głosiciela, który w przeszłości też miał ten problem i udało mu się go pokonać. Głosiciel opowiada zainteresowanemu, jak miłość do Jehowy pomogła mu zastosować się do Jego przykazań, i mówi: „Ty też dasz radę” (2 Kor. 7:1; Filip. 4:13). Przeżycia tego brata upewniają zainteresowanego, że również jemu uda się rzucić palenie. Nastolatka studiująca Biblię poznaje siostrę w swoim wieku. Widzi, z jaką radością służy ona Jehowie, i chce się dowiedzieć, co sprawia, że jest taka szczęśliwa.

12. Dlaczego możemy powiedzieć, że zainteresowanym może pomóc każdy głosiciel ze zboru?

¹² Kiedy osoba studiująca Biblię poznaje różnych wiernych chrześcijan, uczy się od nich, co to znaczy przestrzegać tego, co nakazał Chrystus — zwłaszcza tego, żeby kochać Boga i bliźnich (Jana 13:35; 1 Tym. 4:12). I jak już wspomnieliśmy, dobrym przykładem są dla niej głosiciele, którzy zmagają się z podobnymi wyzwaniami jak ona. Może się od nich nauczyć, że dokonanie zmian potrzebnych do zostania uczniem Chrystusa jest w jej zasięgu (Powt. Pr. 30:11). Do duchowego wzrostu osób poznających Biblię może się przyczynić każdy głosiciel ze zboru (Mat. 5:16). A co ty osobiście robisz, żeby być zachętą dla zainteresowanych, którzy przychodzą na zebrania?

13, 14. Jak Jezus potraktował zniechęconych apostołów?

¹³ Chcemy pomóc naszym nieaktywnym braciom i siostrom, żeby znów zaczęli spełniać polecenie Chrystusa dotyczące pozyskiwania uczniów. Co możemy dla nich zrobić? Zobaczmy, jak Jezus potraktował zniechęconych apostołów.

¹⁴ Pod koniec służby Jezusa na ziemi, tuż przed jego śmiercią, apostołowie „pozostawili go i uciekli” (Marka 14:50; Jana 16:32). Jak Jezus ich potraktował, gdy chwilowo osłabli? Krótko po swoim zmartwychwstaniu powiedział kilku wierzącym w niego kobietom: „Nie bójcie się! Idźcie opowiedzieć o tym [że zostałem wskrzeszony] moim braciom” (Mat. 28:10a). Nie przekreślił więc apostołów. Chociaż go opuścili, dalej uważał ich za swoich braci. Tak jak Jehowa, był wspaniałomyślny i chętnie przebaczał (2 Król. 13:23).

15. Co myślimy o osobach, które przestały głosić?

¹⁵ Podobnie jest z nami. Bardzo zależy nam na osobach, które przestały głosić. To nasi bracia i siostry i mocno ich kochamy! Pamiętamy to, co z miłości robili wcześniej — być może przez całe dziesięciolecia (Hebr. 6:10). Naprawdę za nimi tęsknimy! (Łuk. 15:4-7). Jak wzorem Jezusa możemy okazać im naszą troskę?

16. Jak możemy okazać troskę naszym nieczynnym braciom i siostrom?

¹⁶ Serdecznie zapraszajmy. Jezus zachęcił zniechęconych apostołów, zapraszając ich na spotkanie (Mat. 28:10b; 1 Kor. 15:6). Tak samo my możemy zachęcać nieczynnych do przychodzenia na zebrania. Czasami będziemy musieli to robić wiele razy. Ale kiedy przyjdą, będziemy cieszyć się tak samo, jak z pewnością cieszył się Jezus, gdy uczniowie zareagowali na jego zaproszenie (Mat. 28:16; por. Łuk. 15:6).

17. Jak powinniśmy zareagować, kiedy osoba nieczynna przyjdzie na zebranie?

¹⁷ Ciepło witajmy. Kiedy uczniowie przyszli na spotkanie z Jezusem, on sprawił, że poczuli się mile widziani. Sam do nich podszedł i się do nich odezwał (Mat. 28:18). A co my robimy, gdy do Sali Królestwa przychodzi nieczynny głosiciel? Powinniśmy do niego podejść i serdecznie go przywitać. Może się martwimy, że nie będziemy wiedzieć, jak zacząć rozmowę. Nie chcemy przecież wprawiać go w zakłopotanie. Ale możemy po prostu powiedzieć, jak bardzo cieszymy się, że go widzimy.

18. Jak możemy wspierać nieczynnych głosicieli?

¹⁸ Zapewniajmy o swoim wsparciu. Uczniowie Jezusa mogli poczuć się przytłoczeni, że mają głosić na całym świecie. Ale Jezus ich zapewnił: „Będę z wami przez wszystkie dni” (Mat. 28:20). Jak to na nich wpłynęło? Już wkrótce gorliwie „nauczali i głosili dobrą nowinę” (Dzieje 5:42). Nieczynni głosiciele też potrzebują takiego zapewnienia. Na myśl o ponownym głoszeniu mogą czuć się przytłoczeni. Dlatego upewniajmy ich, że nie zostawimy ich samych. Kiedy będą gotowi wyruszyć do służby, pójdziemy razem z nimi. Na pewno docenią nasze wsparcie. Patrzmy więc na nieczynnych głosicieli jak na braci i siostry i tak ich traktujmy. A gdy się uaktywnią, cały zbór będzie się bardzo cieszył.

19. Na czym nam bardzo zależy i dlaczego?

¹⁹ Jak długo mamy pozyskiwać uczniów? Aż do końca tego systemu rzeczy (Mat. 28:20; zobacz Słowniczek pojęć, hasło „Zakończenie systemu rzeczy”). Czy będziemy w stanie się z tego wywiązać? Oczywiście! I jesteśmy na to zdecydowani! Chętnie poświęcamy czas, siły i środki na szukanie osób, które mają „właściwe nastawienie serca, potrzebne do uzyskania życia wiecznego” (Dzieje 13:48). W ten sposób naśladujemy Jezusa, który powiedział: „Moim pokarmem jest spełnianie woli Tego, który mnie posłał, i dokończenie dzieła, które mi zlecił” (Jana 4:34; 17:4). Nam też bardzo na tym zależy. Chcemy dokończyć powierzone nam zadanie (Jana 20:21). I chcemy, żeby inni — w tym nasi nieczynni bracia i siostry — również wytrwali w tej działalności (Mat. 24:13).

20. Dzięki czemu zgodnie z Filipian 4:13 jesteśmy w stanie wywiązać się z powierzonego nam zadania?

²⁰ Ogrom pracy zleconej nam przez Jezusa mógłby nas przytłaczać. Ale wiemy, że nie jesteśmy zdani na własne siły. Jezus obiecał, że będzie z nami. Pozyskując uczniów, współpracujemy też z samym Bogiem (1 Kor. 3:9; 2 Kor. 2:17). Dlatego jesteśmy w stanie wywiązać się z tego zadania. Wykonywanie go i pomaganie w tym innym to dla nas zaszczyt i źródło wielkiej radości! (Odczytaj Filipian 4:13).