1. Co może nas pocieszyć, gdy poczujemy się osamotnieni albo przytłoczeni problemami? (Psalm 118:5-7).

 CZY czułeś kiedyś, że zostałeś całkiem sam, że nikt nie jest w stanie ci pomóc? Właśnie tak czuje się nieraz wiele osób, również wierni słudzy Jehowy (1 Król. 19:14). Jeśli coś takiego przydarzy się tobie, przypomnij sobie obietnicę Jehowy: „Nigdy cię nie pozostawię i nigdy cię nie porzucę”. Możemy więc z przekonaniem powiedzieć: „Jehowa mnie wspiera. Nie będę się bał” (Hebr. 13:5, 6). Apostoł Paweł napisał te słowa do współwyznawców w Judei około roku 61 n.e. Przywodzą nam one na myśl odczucia psalmisty wyrażone w Psalmie 118:5-7 (odczytaj).

2. Co rozważymy w tym artykule i dlaczego?

² Podobnie jak psalmista, Paweł osobiście się przekonał, że Jehowa go wspiera. Na przykład przeszło dwa lata przed napisaniem Listu do Hebrajczyków odbył niebezpieczną podróż po wzburzonym morzu (Dzieje 27:4, 15, 20). Przez całą tę podróż i w poprzedzających ją latach Jehowa pomagał mu na różne sposoby. Rozważmy teraz trzy z nich: wsparcie za pośrednictwem Jezusa i aniołów, przedstawicieli władzy oraz współwyznawców. Po przeanalizowaniu tych przeżyć Pawła będziemy jeszcze mocniej ufać obietnicy Jehowy, że zareaguje On też na nasze prośby o pomoc.

3. Nad czym Paweł mógł się zastanawiać i dlaczego?

³ Paweł potrzebował wsparcia. Kiedy około roku 56 przybył do Jerozolimy i pewnego razu poszedł do świątyni, tłum go stamtąd wywlekł i próbował zabić. Następnego dnia Paweł stanął przed Sanhedrynem i mało brakowało, a wrogowie ‛by go rozszarpali’ (Dzieje 21:30-32; 22:30; 23:6-10). W tamtej chwili mógł się zastanawiać: „Ile jeszcze będę musiał znieść?”.

4. Jak Jehowa pomógł Pawłowi za pośrednictwem Jezusa?

⁴ Jakie wsparcie otrzymał Paweł? Następnej nocy stanął przy nim Jezus i powiedział: „Nie bój się! Bo jak dawałeś o mnie dokładne świadectwo w Jerozolimie, tak musisz również dać świadectwo w Rzymie” (Dzieje 23:11). Zachęta w samą porę! Jezus pochwalił Pawła za dawanie świadectwa w Jerozolimie. I obiecał mu, że cało dotrze do Rzymu, gdzie dalej będzie głosił. Po tym zapewnieniu Paweł musiał się poczuć bezpiecznie jak dziecko utulone w ramionach ojca.

5. Jak Jehowa pomógł Pawłowi za pośrednictwem anioła? (Zobacz ilustrację na stronie tytułowej).

⁵ Co jeszcze spotkało Pawła? Kiedy jakieś dwa lata później znalazł się na statku do Italii, na morzu zerwał się taki sztorm, że załoga i pasażerowie myśleli, że zginą. Ale Paweł się nie bał. Pokrzepił towarzyszy podróży: „Tej nocy stanął przy mnie anioł Boga, do którego należę i dla którego pełnię świętą służbę, i powiedział: ‚Nie bój się, Pawle. Musisz stanąć przed Cezarem, a ze względu na ciebie Bóg uratuje wszystkich, którzy z tobą żeglują’”. Jehowa posłużył się aniołem i powtórzył zapewnienie, które wcześniej dał Pawłowi Jezus. I Paweł rzeczywiście dotarł do Rzymu (Dzieje 27:20-25; 28:16).

6. Jaka obietnica Jezusa bardzo nas pokrzepia i dlaczego?

⁶ Jakie wsparcie my otrzymujemy? Tak samo jak Pawła może nas wesprzeć Jezus. Na przykład obiecuje on swoim naśladowcom: „Będę z wami przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mat. 28:20). Słowa te bardzo nas pokrzepiają. Dlaczego? Bo niektóre dni w naszym życiu są trudne. Gdy umiera nam ktoś bliski, musimy zmagać się z bólem — i to nie przez kilka dni, ale często przez wiele lat. Niejeden z nas przeżywa mroczne dni z powodu podeszłego wieku albo depresji. Mimo to znajdujemy siły, żeby się nie poddać, bo wiemy, że Jezus jest z nami przez „wszystkie dni” naszego życia, nawet te najczarniejsze (Mat. 11:28-30).

7. Jak Jehowa nam pomaga zgodnie z Objawieniem 14:6?

⁷ Poza tym jak zapewnia Słowo Boże, Jehowa pomaga nam za pośrednictwem aniołów (Hebr. 1:7, 14). Aniołowie wspierają nas w głoszeniu „dobrej nowiny o Królestwie” ludziom z „każdego narodu, plemienia [i] języka” (Mat. 24:13, 14; odczytaj Objawienie 14:6).

8. Jak Jehowa pomógł Pawłowi za pośrednictwem dowódcy wojskowego?

⁸ Jakie wsparcie otrzymał Paweł? Wróćmy do roku 56. Jezus zapewnił wtedy Pawła, że dotrze do Rzymu. Ale pewni Żydzi z Jerozolimy uknuli spisek na jego życie. Kiedy dowiedział się o tym rzymski dowódca wojskowy Klaudiusz Lizjasz, przyszedł Pawłowi z pomocą. Szybko wysłał go pod eskortą licznego oddziału żołnierzy do Cezarei, leżącej jakieś 100 kilometrów od Jerozolimy. Tam namiestnik Feliks „nakazał trzymać go pod strażą w pałacu Heroda”. Paweł znalazł się więc poza zasięgiem swoich niedoszłych morderców (Dzieje 23:12-35).

9. Jak Pawłowi pomógł namiestnik Festus?

⁹ Dwa lata później, w roku 58, Paweł dalej był więziony w Cezarei. W tym czasie miejsce namiestnika Feliksa zajął Festus. Żydzi poprosili go, żeby sprowadził Pawła na przesłuchanie do Jerozolimy, ale on odmówił. Być może był świadomy, że „planowali na niego zasadzkę, żeby go w drodze zabić” (Dzieje 24:27 do 25:5).

10. Jak Festus zareagował na apelację Pawła?

¹⁰ Przesłuchanie Pawła odbyło się w Cezarei. Festus, „chcąc zyskać przychylność Żydów”, zapytał go: „Czy chcesz iść do Jerozolimy i tam być sądzony w mojej obecności?”. Paweł wiedział, że w Jerozolimie prawdopodobnie zostanie zabity. Ale wiedział też, co może zrobić, żeby ocalić życie, dotrzeć do Rzymu i kontynuować służbę. Oświadczył: „Odwołuję się do Cezara!”. Po omówieniu tego z doradcami Festus zadecydował: „Odwołałeś się do Cezara, więc do Cezara pójdziesz”. Decyzja ta uratowała Pawła z rąk wrogów. Miał się znaleźć w Rzymie — daleko od tych, którzy czyhali na jego życie (Dzieje 25:6-12).

11. O jakim zapewnieniu Izajasza mógł rozmyślać Paweł?

¹¹ Kiedy Paweł czekał na transport do Italii, mógł sobie przypomnieć ostrzeżenie, jakie do przeciwników Jehowy skierował pod natchnieniem prorok Izajasz: „Obmyślcie plan, lecz on i tak zostanie udaremniony! Mówcie, co chcecie, lecz to się nie uda, bo z nami jest Bóg!” (Izaj. 8:10). Paweł był przekonany, że Bóg mu pomoże. A to na pewno dodało mu sił do przetrwania czekających go jeszcze prób.

12. Jak Juliusz traktował Pawła i o czym Paweł z pewnością był przekonany?

¹² W końcu Paweł wyruszył do Italii. Oddano go pod straż rzymskiego oficera o imieniu Juliusz. Jak skorzysta on ze swojej władzy? Czy jeszcze bardziej uprzykrzy Pawłowi życie, czy uczyni je nieco znośniejszym? Gdy zawinęli do pierwszego portu, „Juliusz potraktował Pawła życzliwie i pozwolił mu iść do przyjaciół”. Później nawet ocalił mu życie. W jakich okolicznościach? Kiedy statek się rozbił, żołnierze zamierzali zabić wszystkich więźniów. Ale Juliusz ich powstrzymał, bo „chciał uratować Pawła”. Paweł z pewnością dostrzegł, że to Jehowa posłużył się tym życzliwym oficerem, żeby go chronić (Dzieje 27:1-3, 42-44).

13. Jak Jehowa może wpłynąć na przedstawicieli władzy?

¹³ Jakie wsparcie my otrzymujemy? Gdy jest to zgodne z zamierzeniem Jehowy, może On za pośrednictwem swojego potężnego ducha wpłynąć na przedstawicieli władzy, żeby wykonali Jego wolę. Król Salomon napisał: „Serce króla jest w ręku Jehowy jak strumienie wody. Kieruje On je tam, gdzie chce” (Prz. 21:1). Co oznacza to przysłowie? Ludzie mogą wykopać kanał i zmienić kierunek strumienia tam, gdzie zaplanują. Podobnie Jehowa może posłużyć się swoim duchem, żeby zmienić sposób myślenia urzędników państwowych. Może ich pobudzić, by postąpili zgodnie z Jego wolą i podjęli decyzje na korzyść Jego sług (por. Ezd. 7:21, 25, 26).

14. Za kogo możemy się modlić zgodnie z Dziejami 12:5?

¹⁴ Co możemy robić? Możemy modlić się „za królów i wszystkich zajmujących wysokie stanowiska”, kiedy podejmują decyzje mające wpływ na nasze życie i służbę (1 Tym. 2:1, 2; Nehem. 1:11). Poza tym tak samo jak pierwsi chrześcijanie możemy ‛żarliwie modlić się do Boga’ za naszych uwięzionych braci i siostry (odczytaj Dzieje 12:5; Hebr. 13:3). Możemy też modlić się za strażników więziennych, którzy ich pilnują. Błagajmy Jehowę, żeby wpłynął na sposób myślenia tych ludzi — żeby tak jak Juliusz traktowali naszych współwyznawców życzliwie, „po ludzku” (Dzieje 27:3, przypis).

15, 16. Jak Jehowa posłużył się Arystarchem i Łukaszem, żeby wesprzeć Pawła?

¹⁵ Jakie wsparcie otrzymał Paweł? Podczas podróży Pawła do Rzymu Jehowa raz po raz udzielał mu pomocy za pośrednictwem braci i sióstr. Zobaczmy kilka przykładów.

¹⁶ W podróży do Rzymu wspierało Pawła dwóch jego wiernych przyjaciół, Arystarch i Łukasz *. Ryzykowali życie, bo nic nie wskazuje na to, by oni też otrzymali od Jezusa zapewnienie, że bezpiecznie dotrą do Rzymu. Dopiero później, gdy podczas żeglugi zerwał się gwałtowny sztorm, dowiedzieli się, że przeżyją. Kiedy wsiadali na statek w Cezarei, Paweł na pewno z serca podziękował Jehowie, że udziela mu pomocy za pośrednictwem tych dwóch odważnych braci (Dzieje 27:1, 2, 20-25).

17. Jak Jehowa pomagał Pawłowi za pośrednictwem innych współwyznawców?

¹⁷ W czasie tej podróży Pawłowi kilkakrotnie pomogli też inni współwyznawcy. W portowym Sydonie Juliusz pozwolił mu „iść do przyjaciół, żeby mogli się o niego zatroszczyć”. A w Puteoli Paweł i jego towarzysze ‛znaleźli braci i na ich prośbę pozostali z nimi siedem dni’. Współwyznawcy w tych miejscach zadbali o ich potrzeby, a Paweł z pewnością opowiadał budujące przeżycia, sprawiając braciom wielką radość (por. Dzieje 15:2, 3). Po takich wizytach on i jego towarzysze z nowymi siłami ruszali w dalszą drogę (Dzieje 27:3; 28:13, 14).

18. Co sprawiło, że Paweł podziękował Bogu i nabrał odwagi?

¹⁸ Kiedy Paweł pokonywał pieszo ostatni etap podróży do Rzymu, niewątpliwie myślał o tym, co napisał do tamtejszego zboru jakieś trzy lata wcześniej: „Od wielu lat gorąco pragnę do was przybyć” (Rzym. 15:23). Nie spodziewał się jednak, że przybędzie tam jako więzień. Pomyślmy, jak pokrzepiony musiał się poczuć, kiedy bracia z Rzymu wyszli mu na spotkanie. „Na ich widok podziękował Bogu i nabrał odwagi” (Dzieje 28:15). Dlaczego Paweł podziękował Bogu? Bo i tym razem był przekonany, że to Jehowa wspiera go za pośrednictwem braci.

19. Jak w myśl 1 Piotra 4:10 Jehowa może się nami posłużyć, żeby pomóc naszym braciom?

¹⁹ Co możemy robić? Czy wiesz, że ktoś w twoim zborze przeżywa trudne chwile z powodu choroby albo innych problemów? A może bratu lub siostrze umarł ktoś bliski? Proś Jehowę, żeby pomógł ci powiedzieć takiej osobie coś miłego albo coś dla niej zrobić. Może się to okazać zachętą, której właśnie potrzebuje (odczytaj 1 Piotra 4:10) *. Ci, którym udzielimy wsparcia, mogą odzyskać pewność, że również ich dotyczy obietnica Jehowy: „Nigdy cię nie pozostawię i nigdy cię nie porzucę”. Bardzo by nas to ucieszyło!

20. Dlaczego możemy śmiało powiedzieć: „Jehowa mnie wspiera”?

²⁰ Podczas podróży morskiej Paweł i jego towarzysze przeżyli gwałtowną nawałnicę. My także w czasie naszej podróży przez życie możemy napotkać wiele „sztormów”. Ale nie musimy się bać, bo wiemy, że z nami jest Jehowa. Wspiera nas za pośrednictwem Jezusa i aniołów. Jeśli jest to zgodne z Jego zamierzeniem, może też w tym celu posłużyć się przedstawicielami władzy. I jak osobiście przekonało się wielu z nas, Jehowa przez ducha świętego pobudza serca swoich sług, żeby pomagali braciom i siostrom. Dlatego podobnie jak Paweł śmiało możemy powiedzieć: „Jehowa mnie wspiera. Nie będę się bał. Co może mi zrobić człowiek?” (Hebr. 13:6).