1, 2. (a) Co odróżnia Świadków Jehowy od innych religii? (b) Co omówimy w tym i następnym artykule?

„KTO jest waszym przywódcą?” Takie pytanie często słyszą Świadkowie Jehowy. I nic dziwnego, bo w wielu religiach jakiś mężczyzna lub kobieta pełni taką funkcję. Natomiast naszym przywódcą nie jest żaden niedoskonały człowiek. Jesteśmy podporządkowani Chrystusowi, który z kolei podlega swojemu Ojcu, Jehowie (Mat. 23:10).

² Jednak obecnie ludowi Bożemu przewodzi grupa mężczyzn — „niewolnik wierny i roztropny” (Mat. 24:45). Skąd więc możemy mieć pewność, że tak naprawdę prowadzi nas Jehowa, posługując się swoim Synem? W tym i następnym artykule omówimy, jak Bóg od wieków wyznaczał pewnych mężczyzn, by przewodzili Jego ludowi. Rozważymy też trzy grupy argumentów świadczące, że tymi ludźmi — a co za tym idzie całym swoim ludem — kieruje Jehowa (Izaj. 58:11).

3. Dzięki czemu Mojżesz mógł przewodzić Izraelitom?

³ Na przedstawicieli Boga oddziaływał duch święty. Na przykład Mojżesz miał przewodzić Izraelitom. Dzięki czemu mógł wywiązać się z tego odpowiedzialnego zadania? Jehowa ‛włożył w niego swego świętego ducha’ (odczytaj Izajasza 63:11-14). Ponieważ na Mojżesza oddziaływał duch Boży, tak naprawdę to Jehowa zapewniał przewodnictwo swojemu ludowi.

4. Skąd Izraelici wiedzieli, że na Mojżesza oddziałuje duch Boży? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁴ Skąd Izraelici wiedzieli, że na Mojżesza oddziałuje duch święty, skoro jest to niewidzialna siła? Uzdolnił on Mojżesza do dokonania cudów i oznajmienia faraonowi imienia Bożego (Wyjścia 7:1-3). Pomógł mu też przejawiać takie cechy, jak miłość, łagodność czy cierpliwość, dzięki którym nadawał się do przewodzenia Izraelitom. Mojżesz bardzo różnił się od surowych i egocentrycznych władców w tamtych czasach (Wyjścia 5:2, 6-9). Nie było żadnych wątpliwości: to Jehowa wybrał Mojżesza, żeby przewodził Jego ludowi.

5. Wyjaśnij, jak Jehowa pomagał mężczyznom wyznaczonym do przewodzenia Jego ludowi.

⁵ Później duch święty oddziaływał też na innych mężczyzn wyznaczonych do przewodzenia ludowi Jehowy. „Jozue, syn Nuna, był pełen ducha mądrości” (Powt. Pr. 34:9). „Duch Jehowy ogarnął Gedeona” (Sędz. 6:34). Również na Dawida zaczął „oddziaływać duch Jehowy” (1 Sam. 16:13). Wszyscy ci mężczyźni polegali na wsparciu ducha Bożego i dlatego mogli dokonywać rzeczy, których o własnych siłach by nie zrobili (Joz. 11:16, 17; Sędz. 7:7, 22; 1 Sam. 17:37, 50). W rezultacie całą chwałę za te potężne czyny przypisywano Jehowie.

6. Dlaczego Jehowa oczekiwał, że Izraelici będą szanować osoby sprawujące władzę?

⁶ Jak Izraelici powinni reagować na wyraźne dowody, że na tych mężczyzn oddziałuje duch święty? Kiedy szemrali przeciwko Mojżeszowi, Jehowa zapytał: „Jak długo lud ten będzie mnie traktował bez szacunku?” (Liczb 14:2, 11). To Jehowa wybrał Mojżesza, Jozuego, Gedeona i Dawida, żeby Go reprezentowali. Gdy Izraelici byli im posłuszni, w gruncie rzeczy poddawali się przewodnictwu Jehowy.

7. Jak aniołowie wspierali Mojżesza?

⁷ Przedstawicieli Boga wspierali aniołowie (odczytaj Hebrajczyków 1:7, 14). Jehowa przez aniołów zlecił Mojżeszowi zadanie, odpowiednio go wyposażył i go prowadził. Przez ‛anioła, który ukazał się w ciernistym krzewie’, polecił mu wyzwolić Izraelitów (Dzieje 7:35). „Przez aniołów” przekazał Prawo, dzięki któremu Mojżesz mógł pouczać naród (Gal. 3:19). Ponadto polecił mu: „Zaprowadź lud tam, dokąd ci powiedziałem. Oto pójdzie przed tobą mój anioł” (Wyjścia 32:34). Biblia nie wspomina, żeby Izraelici widzieli jakiegoś zmaterializowanego anioła. Jednak sposób, w jaki Mojżesz ich pouczał i prowadził, wyraźnie świadczył, że korzysta z nadludzkiej pomocy.

8. W jaki sposób aniołowie pomogli Jozuemu i Ezechiaszowi?

⁸ Następca Mojżesza, Jozue, został pokrzepiony przez „księcia wojska Jehowy” i dzięki temu poprowadził Izraelitów do zwycięskiej bitwy przeciwko Kananejczykom (Joz. 5:13-15; 6:2, 21). Wiele lat później król Ezechiasz musiał stawić czoła przytłaczającym siłom asyryjskich wojsk, które zagrażały Jerozolimie. Wtedy jednej nocy anioł Jehowy „zabił w obozie Asyryjczyków sto osiemdziesiąt pięć tysięcy” żołnierzy (2 Król. 19:35).

9. Czego od Izraelitów oczekiwał Jehowa, chociaż Jego przedstawiciele popełniali błędy?

⁹ Oczywiście aniołowie są doskonali, natomiast ludzie, których wspierają — nie. Mojżesz pewnego razu nie oddał chwały Jehowie (Liczb 20:12). Jozue nie zabiegał o Boże kierownictwo przed zawarciem przymierza z Gibeonitami (Joz. 9:14, 15). Na krótki czas serce Ezechiasza „stało się wyniosłe” (2 Kron. 32:25, 26). Chociaż przedstawiciele Jehowy popełniali błędy, Izraelici powinni uznawać ich przewodnictwo. Jehowa wspierał tych mężczyzn przez aniołów. Bez wątpienia to On prowadził swój lud.

10. Co świadczy o tym, że Mojżesz podporządkowywał się Prawu Jehowy?

¹⁰ Przedstawiciele Boga podporządkowywali się Jego Słowu. W Biblii prawo dane Izraelitom jest nazywane „Prawem Mojżeszowym” (1 Król. 2:3). Jednak Księga ta wskazuje, że tak naprawdę pochodziło ono od Jehowy, a Mojżesz należał do osób, które miały go przestrzegać (2 Kron. 34:14). Gdy Jehowa powiedział mu, jak ma wyglądać przybytek, Mojżesz wykonał go „zgodnie ze wszystkim, co mu nakazał Jehowa. Tak właśnie uczynił” (Wyjścia 40:1-16).

11, 12. (a) Czego Jehowa oczekiwał od Jozuego oraz od królów? (b) Jaki wpływ na mężczyzn przewodzących ludowi Bożemu miało Słowo Boże?

¹¹ Kiedy Jozue został wodzem, miał do dyspozycji spisane Słowo Boże. Jehowa mu powiedział: „Czytaj (...) [księgę prawa] półgłosem dniem i nocą, byś dbał o postępowanie zgodne ze wszystkim, co jest w niej napisane” (Joz. 1:8). Później podobnie postępowali królowie sprawujący władzę nad ludem Bożym. Byli zobowiązani każdego dnia czytać Prawo, sporządzić jego odpis i „przestrzegać wszystkich słów tego prawa oraz tych przepisów, wprowadzając je w czyn” (odczytaj Powtórzonego Prawa 17:18-20).

¹² Jaki wpływ na mężczyzn sprawujących przewodnictwo miało Słowo Boże? Pokazuje to przykład króla Jozjasza. Gdy odnaleziono zwój z Prawem Mojżeszowym, sekretarz Jozjasza zaczął mu go czytać *. Jak król zareagował? Kiedy „usłyszał słowa księgi prawa, natychmiast rozdarł swe szaty”. Ale zrobił coś więcej — podjął zdecydowane działania, żeby wytępić bałwochwalstwo, i zorganizował niezwykle uroczyste obchody Paschy (2 Król. 22:11; 23:1-23). Ponieważ Jozjasz i inni wierni mężczyźni podporządkowywali się wskazówkom Jehowy, chętnie dostosowywali do nich sposób, w jaki przewodzili. Takie zmiany pozwoliły ludowi Jehowy działać zgodnie z Jego wolą.

13. Co odróżniało mężczyzn przewodzących ludowi Bożemu od pogańskich władców?

¹³ Tacy wierni królowie bardzo różnili się od przywódców okolicznych narodów, którzy byli krótkowzroczni i kierowali się mądrością ludzką. Na przykład kananejscy władcy i ich poddani dopuszczali się różnych obrzydliwości, między innymi kazirodztwa, homoseksualizmu, sodomii, rażącego bałwochwalstwa, a także składali ofiary z dzieci (Kapł. 18:6, 21-25). Królowie babilońscy i egipscy nie przestrzegali takich samych zasad higieny jak Izraelici, którzy trzymali się przepisów otrzymanych od Jehowy (Liczb 19:13). W przeciwieństwie do tych władców wierni mężczyźni przewodzący ludowi Bożemu zachęcali do zachowywania czystości duchowej, moralnej i fizycznej. Nie było wątpliwości, że to Jehowa ich prowadzi.

14. Dlaczego Jehowa korygował niektórych mężczyzn przewodzących Jego ludowi?

¹⁴ Nie wszyscy królowie izraelscy stosowali się do wskazówek Jehowy. Ci, którzy Go nie słuchali, odrzucali kierownictwo zapewniane przez ducha świętego, aniołów i Słowo Boże. Niektórych z nich Jehowa musiał skorygować lub zastąpić kimś innym (1 Sam. 13:13, 14). W stosownym czasie wyznaczył kogoś, kto miał w doskonały sposób przewodzić ludowi Bożemu.

15. (a) Jak prorocy przepowiadali pojawienie się wyjątkowego wodza? (b) Kto okazał się zapowiedzianym wodzem?

¹⁵ Jehowa przez wieki zapowiadał, że wyznaczy dla swojego ludu wyjątkowego wodza. Mojżesz powiedział Izraelitom: „Jehowa, twój Bóg, wzbudzi ci spośród ciebie, spośród twoich braci, proroka jak ja — jego macie słuchać” (Powt. Pr. 18:15). Izajasz prorokował, że będzie to „wódz i rozkazodawca” (Izaj. 55:4). A Daniel pod natchnieniem napisał o przyjściu „Mesjasza Wodza” (Dan. 9:25). W końcu Jezus wyjaśnił, że to on jest „Wodzem” ludu Bożego (odczytaj Mateusza 23:10). Uczniowie Jezusa chętnie za nim podążali i byli pewni, że posłał go Bóg (Jana 6:68, 69). Co ich przekonywało, że Chrystus jest osobą, za pośrednictwem której Jehowa prowadzi swoich sług?

16. Co dowodziło, że na Jezusa oddziałuje duch święty?

¹⁶ Na Jezusa oddziaływał duch święty. W trakcie chrztu Jezusa Jan Chrzciciel zobaczył otwarte niebiosa oraz „ducha zstępującego na niego niczym gołąb”. Następnie „duch (...) przymusił [Jezusa], aby poszedł na pustkowie” (Marka 1:10-12). Przez całą ziemską służbę na Jezusa oddziaływał duch święty. Dlatego Syn Boży mógł dokonywać cudów i nauczać jak ktoś mający władzę od Jehowy (Dzieje 10:38). Ponadto mógł w doskonały sposób przejawiać takie przymioty, jak miłość, radość i niezachwiana wiara (Jana 15:9; Hebr. 12:2). Dowody jednoznacznie wskazywały, że Jezusem posługuje się Bóg.

17. W jaki sposób Jezusa wspierali aniołowie?

¹⁷ Jezusa wspierali aniołowie. Krótko po chrzcie Jezusa „aniołowie przyszli i zaczęli mu usługiwać” (Mat. 4:11). W nocy przed jego śmiercią „ukazał mu się anioł z nieba i go umocnił” (Łuk. 22:43). Jezus był pewien, że w razie potrzeby Jehowa udzieli mu wsparcia przez aniołów (Mat. 26:53).

18, 19. Jak na czyny i nauki Jezusa wpływało Słowo Boże?

¹⁸ Jezus podporządkowywał się Słowu Bożemu. Od samego początku swojej służby Jezus działał zgodnie z treścią Pism (Mat. 4:4). Był tak posłuszny Słowu Bożemu, że zgodził się umrzeć na palu męki. Nawet jego ostatnie słowa nawiązywały do proroctw mesjańskich (Mat. 27:46; Łuk. 23:46). W przeciwieństwie do niego współcześni mu przywódcy religijni przykładali większą wagę do swoich tradycji niż do praw Bożych. Jezus odniósł do nich słowa Jehowy zapisane przez proroka Izajasza: „Lud ten okazuje mi szacunek swoimi wargami, ale ich serce jest ode mnie bardzo oddalone. Lecz na próżno mnie czczą, gdyż jako nauk uczą nakazów ludzkich” (Mat. 15:7-9). Jehowa z pewnością nie wybrałby do prowadzenia swojego ludu kogoś, kto lekceważy Jego Słowo.

¹⁹ Wpływ Słowa Bożego na Jezusa widać nie tylko w jego działaniu, ale też w naukach. Kiedy przedstawiano mu kontrowersyjne kwestie, nie odwoływał się do swojej niezwykłej mądrości ani olbrzymiego doświadczenia. Zawsze jako ostateczny autorytet cytował Pisma (Mat. 22:33-40). I nie zabawiał słuchaczy anegdotami na temat życia w niebie czy stwarzania wszechświata, ale pomagał im w pełni ‛pojmować znaczenie Pism’ (Łuk. 24:32, 45). Jezus kochał Słowo Boże i chętnie o nim rozmawiał.

20. (a) Jak Jezus dowodził, że rozumie, jaką pozycję zajmuje względem Boga? (b) Kogo Jehowa wybiera, by przewodził Jego ludowi? Wyjaśnij na przykładzie Jezusa i Heroda.

²⁰ Chociaż Jezus zdumiewał słuchaczy „ujmującymi słowami”, chwałę przypisywał swojemu Nauczycielowi, Jehowie (Łuk. 4:22). Kiedy pewien bogaty człowiek chciał oddać mu chwałę, nazywając go „Dobrym Nauczycielem”, Jezus skromnie powiedział: „Dlaczego nazywasz mnie dobrym? Nikt nie jest dobry oprócz jednego, Boga” (Marka 10:17, 18). Zupełnie inaczej postąpił Herod Agryppa, który jakieś osiem lat po śmierci Jezusa został królem w Judei. Pewnego dnia ubrał się „w szatę królewską”. Gdy przemawiał, zgromadzony lud zaczął wykrzykiwać: „To głos boga, a nie człowieka!”. Herodowi najwyraźniej to schlebiało. Co się wtedy wydarzyło? „Natychmiast uderzył go anioł Jehowy, ponieważ nie oddał chwały Bogu; i stoczony przez robactwo, skonał” (Dzieje 12:21-23). Żaden postronny obserwator nie pomyślałby, że to Jehowa wyznaczył Heroda, by przewodził Jego ludowi. Natomiast Jezus dał wyraźne dowody, że został wybrany przez Boga, i wciąż sławił Go jako Najwyższego Władcę.

21. Co omówimy w następnym artykule?

²¹ Jezus nie miał przewodzić ludowi Jehowy jedynie przez kilka lat. Po zmartwychwstaniu powiedział: „Dano mi wszelką władzę w niebie i na ziemi. A oto ja jestem z wami przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mat. 28:18-20). Ale skoro Jezus wrócił do nieba, to jak miał przewodzić ludowi Bożemu na ziemi? Kogo Jehowa wybierze, by reprezentował Jezusa? I jak chrześcijanie mieli rozpoznać przedstawicieli Boga? Odpowiedzi na te pytania omówimy w następnym artykule.