1, 2. Jakie duchowe braki zauważył u siebie pewien brat i co z tym zrobił?

 ROBERT przyjął chrzest jako nastolatek, jednak prawda nie była dla niego najważniejsza. Opowiada: „Nie robiłem niczego złego, ale nie w pełni się angażowałem. Wydawało się, że jestem silny duchowo, bo chodziłem na wszystkie zebrania i parę razy w roku byłem pionierem pomocniczym. Ale coś było nie tak”.

² Brat ten zrozumiał, na czym polega problem, kiedy się ożenił. Razem z żoną spędzali czas wolny, zadając sobie zagadki biblijne. Jego żona była silna duchowo i z łatwością odpowiadała na pytania. Z kolei Robert często był zawstydzony, bo nie znał odpowiedzi. Mówi: „Czułem się, jakbym nic nie wiedział. Pomyślałem sobie: ‚Jeśli mam przewodzić żonie pod względem duchowym, muszę wziąć się za siebie’”. Co zrobił? Opowiada: „Studiowałem, studiowałem i studiowałem, aż w końcu elementy układanki zaczęły do siebie pasować. Teraz mam lepsze zrozumienie prawdy i co najważniejsze, nawiązałem bliską więź z Jehową”.

3. (a) Czego możemy się nauczyć z przeżyć Roberta? (b) Na jakie ważne pytania teraz odpowiemy?

³ Z przeżyć Roberta płyną ważne wnioski. Możemy mieć wiedzę biblijną i regularnie chodzić na zebrania i do służby, ale niekoniecznie być usposobieni duchowo. A może zrobiliśmy już postępy, jednak kiedy zastanawiamy się nad swoim stanem duchowym, widzimy, że coś trzeba ulepszyć (Filip. 3:16). Ten artykuł pomoże nam w dalszym ciągu się rozwijać. Odpowiemy w nim na trzy pytania: 1) W jaki sposób można ocenić swój stan duchowy? 2) Jak dbać o usposobienie duchowe i je rozwijać? 3) Jak usposobienie duchowe pomaga w życiu codziennym?

4. Do kogo odnosi się rada z Efezjan 4:23, 24?

⁴ Kiedy staliśmy się sługami Bożymi, przeszliśmy metamorfozę, która miała wpływ na każdą dziedzinę naszego życia. Proces ten nie skończył się z chwilą chrztu. W Biblii powiedziano: „Macie się odnowić w sile pobudzającej wasz umysł” (Efez. 4:23, 24). Forma greckiego czasownika przetłumaczonego tu na „odnowić się” wskazuje na trwanie czynności. Ponieważ jesteśmy niedoskonali, musimy cały czas dokonywać zmian. Nawet długoletni słudzy Jehowy muszą dbać o swoje usposobienie duchowe (Filip. 3:12, 13).

5. Jakie pytania pomogą nam przeanalizować samego siebie?

⁵ Żeby ulepszyć i zachować usposobienie duchowe, musimy dokonać szczerej samoanalizy. Niezależnie od wieku możemy zadać sobie pytania: „Czy dostrzegam u siebie zmiany, które wskazują, że robię postępy jako człowiek duchowy? Czy moja osobowość coraz bardziej przypomina osobowość Chrystusa? Co o moim stanie duchowym mówi moje zachowanie na zebraniach i nastawienie do nich? O jakich pragnieniach świadczą moje rozmowy? Co pokazuje moje podejście do studium osobistego, wygląd zewnętrzny i sposób reagowania na rady? Jak zachowuję się w obliczu pokus? Czy stałem się dojrzałym chrześcijaninem?” (Efez. 4:13). Przeanalizowanie tych pytań pomoże nam ocenić swój poziom duchowy.

6. Czego możemy potrzebować, żeby ocenić swój stan duchowy?

⁶ Aby ocenić swój stan duchowy, czasami potrzebujemy pomocy innych. Jak wykazał apostoł Paweł, człowiek cielesny nie zdaje sobie sprawy, że jego postępowanie nie podoba się Bogu. Z drugiej strony człowiek duchowy rozumie Boży punkt widzenia oraz dostrzega, jakie błędy popełnia człowiek fizyczny (1 Kor. 2:14-16; 3:1-3). Starsi, którzy mają umysł Chrystusowy, potrafią zauważyć wczesne oznaki cielesnego sposobu myślenia. Jeśli zwracają nam na nie uwagę, to czy przyjmujemy ich rady i się do nich stosujemy? Kiedy tak robimy, dowodzimy, że naprawdę chcemy rozwijać nasze usposobienie duchowe (Kazn. 7:5, 9).

7. Skąd wiemy, że wiedza biblijna nie wystarczy, żeby być człowiekiem duchowym?

⁷ Trzeba pamiętać, że samo zdobycie wiedzy biblijnej nie wystarczy, żeby stać się człowiekiem duchowym. Król Salomon dużo wiedział o Jehowie, a jego mądre przysłowia znalazły się w Biblii. Ale z czasem jego więź z Jehową osłabła i okazał się niewierny (1 Król. 4:29, 30; 11:4-6). Co jest więc potrzebne poza wiedzą z Biblii? Musimy cały czas robić postępy pod względem duchowym (Kol. 2:6, 7). Jak to osiągnąć?

8, 9. (a) Co pomoże nam osiągnąć stabilność duchową? (b) Co jest celem studium połączonego z rozmyślaniem? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁸ Paweł napisał do chrześcijan w I wieku: „Przyjmy do dojrzałości” (Hebr. 6:1). Jak obecnie możemy wprowadzać radę Pawła w czyn? Jednym z ważnych kroków jest przestudiowanie całej książki „Trwajcie w miłości Bożej”. Dzięki temu dostrzeżesz, jak stosować w życiu zasady biblijne. Jeśli już ją przeanalizowałeś, mógłbyś zapoznawać się z innymi materiałami do studium, które pomogą ci nabrać stabilności duchowej (Kol. 1:23). Czy z modlitwą rozmyślasz, jak wprowadzać w życie to, czego się uczysz?

⁹ Gdy studiujemy i rozmyślamy, powinniśmy pamiętać, że chcemy rozwijać pragnienie przestrzegania przykazań Jehowy i sprawiania Mu radości (Ps. 40:8; 119:97). Jednocześnie pracujemy nad tym, żeby odrzucać rzeczy, które mogą zahamować nasz rozwój duchowy (Tyt. 2:11, 12).

10. Jak młodzi mogą rozwijać usposobienie duchowe?

¹⁰ Jeśli jesteś młodą osobą, to czy masz jasno sprecyzowane cele duchowe? Pewien brat z Betel przed programem zgromadzeń obwodowych ma zwyczaj rozmawiać z kandydatami do chrztu. Jest wśród nich sporo młodych. Brat ten pyta ich o cele duchowe. Wielu odpowiada w sposób, który świadczy, że dobrze wiedzą, co chcą robić dla Jehowy — na przykład pełnić jakąś formę służby pełnoczasowej albo usługiwać na terenie z potrzebami. Jednak niektórzy młodzi najwyraźniej nie wiedzą, jak odpowiedzieć. Może to wynikać z tego, że nie są jeszcze przekonani o konieczności stawiania sobie jasno sprecyzowanych celów. Jeśli jesteś młody, zadaj sobie pytania: „Czy biorę udział w zajęciach duchowych tylko dlatego, że oczekują tego moi rodzice? Czy pielęgnuję osobistą więź z Jehową?”. Oczywiście wszyscy, niezależnie od wieku, powinniśmy wyznaczać sobie cele w służbie dla Boga. Dzięki temu będziemy rozwijać się pod względem duchowym (Kazn. 12:1, 13).

11. (a) Co musimy robić, żeby naprawdę rozwijać się pod względem duchowym? (b) Z kogo możemy brać przykład?

¹¹ Kiedy już ocenimy, w jakich dziedzinach powinniśmy robić postępy, musimy podjąć zdecydowane działania. Rozwinięcie usposobienia duchowego jest bardzo ważne — to sprawa życia i śmierci (Rzym. 8:6-8). Z całą pewnością Jehowa nie oczekuje od nas doskonałości. Wspiera nas też swoim świętym duchem. Ale żeby zrobić postępy, musimy się wysilać. John Barr, który był członkiem Ciała Kierowniczego, podkreślił tę myśl, kiedy omawiał wypowiedź z Ewangelii według Łukasza 13:24. Powiedział, że wielu nie zdoła wejść przez wąskie drzwi, bo w umacnianie swojej wiary nie wkłada wystarczającego wysiłku. Powinniśmy brać przykład z Jakuba, który nie przestał walczyć z aniołem, dopóki nie otrzymał błogosławieństwa (Rodz. 32:26-28). Chociaż studiowanie Biblii może być przyjemne, nie możemy się spodziewać, że będziemy ją czytać jak pierwszą lepszą powieść, po prostu dla rozrywki. Musimy dokładać starań, żeby odnajdywać duchowe skarby, które będą dla nas praktyczne.

12, 13. (a) Co pomoże nam zastosować słowa z Rzymian 15:5? (b) Jaką pomocą może być dla nas przykład i rada apostoła Piotra? (c) Co mógłbyś zrobić, żeby pielęgnować usposobienie duchowe? (Zobacz ramkę „ Jak robić postępy duchowe”).

¹² Jeśli staramy się robić postępy, duch święty dodaje nam sił do przeobrażania naszego umysłu. Z jego pomocą coraz bardziej dostosowujemy swój sposób myślenia do sposobu myślenia Chrystusa (Rzym. 15:5). Poza tym duch święty pomaga nam eliminować cielesne pragnienia i pielęgnować przymioty podobające się Bogu (Gal. 5:16, 22, 23). Kiedy uświadamiamy sobie, że zaczynamy skupiać się na dążeniach materialnych lub przyjemnościach, nie dawajmy za wygraną. Nieustannie prośmy o ducha świętego, a Jehowa pomoże nam przekierować myśli na właściwe tory (Łuk. 11:13). Na przykład apostoł Piotr kilka razy w życiu nie zareagował jak człowiek duchowy (Mat. 16:22, 23; Łuk. 22:34, 54-62; Gal. 2:11-14). Ale się nie poddał. Z pomocą Jehowy stopniowo rozwinął takie samo nastawienie umysłu, jakie miał Chrystus. Nam też może się to udać.

¹³ Później Piotr konkretnie wskazał, nad czym możemy pracować (odczytaj 2 Piotra 1:5-8). Kiedy dokładamy „wszelkich gorliwych starań”, żeby pielęgnować takie przymioty, jak panowanie nad sobą, wytrwałość czy uczucie braterskie, będziemy cały czas robić postępy. Każdego dnia warto zadać sobie pytanie: „Nad czym dzisiaj mogę popracować, żeby rozwinąć się pod względem duchowym?”.

14. Jak usposobienie duchowe wpływa na nasze życie?

¹⁴ Jeśli myślimy tak jak Chrystus, wpływa to na naszą mowę i zachowanie w pracy lub w szkole oraz na decyzje, które podejmujemy każdego dnia. To one pokażą, że staramy się naśladować Chrystusa. Jako ludzie duchowi, nie chcemy, żeby cokolwiek zagroziło naszej więzi z niebiańskim Ojcem. Gdy pojawia się pokusa, Chrystusowe nastawienie umysłu skłania nas do jej odrzucenia. Gdy podejmujemy jakąś decyzję, zadajemy sobie pytania: „Jakie zasady biblijne wchodzą w grę? Co w takim wypadku zrobiłby Chrystus? Jaka decyzja spodoba się Jehowie?”. Żeby nauczyć się przeprowadzać taką analizę, przyjrzyjmy się kilku konkretnym sytuacjom. Za każdym razem ustalimy, jaka zasada biblijna może pomóc podjąć mądrą decyzję.

15, 16. Jak Chrystusowy sposób myślenia pomaga nam, kiedy podejmujemy decyzje dotyczące (a) wyboru współmałżonka? (b) doboru towarzystwa?

¹⁵ Wybór współmałżonka. Odpowiednią zasadę znajdujemy w Liście 2 do Koryntian 6:14, 15 (odczytaj). Ze słów Pawła jasno wynika, że między człowiekiem duchowym a fizycznym nigdy nie będzie pełnej harmonii. Jak tę zasadę można zastosować przy wyborze męża lub żony?

¹⁶ Dobór towarzystwa. Zwróćmy uwagę na słowa z Listu 1 do Koryntian 15:33 (odczytaj). Człowiek duchowy nie przyjaźni się z ludźmi, którzy mogliby osłabić jego wiarę. W jakich sytuacjach można zastosować tę zasadę? Jak odnosi się ona na przykład do korzystania z portali społecznościowych? Albo co byś zrobił, gdybyś został zaproszony do udziału w grze internetowej z nieznajomymi?

17-19. Jak duchowe spojrzenie pomoże ci (a) wystrzegać się pustych dążeń? (b) wyznaczać sobie cele w życiu? (c) wyjaśniać nieporozumienia?

¹⁷ Dążenia, które hamują rozwój duchowy. Ważne ostrzeżenie zawierają słowa Pawła zapisane w Liście do Hebrajczyków 6:1 (odczytaj). Czym są „martwe uczynki”, których mamy się wystrzegać? Chodzi o wszelkie dążenia, które z duchowego punktu widzenia są puste i bezowocne. Zasada ta może nam pomóc znaleźć odpowiedzi na pytania: „Czy to, co chcę zrobić, nie jest martwym uczynkiem? Czy mam przyjąć tę propozycję zarobienia pieniędzy? Dlaczego nie powinienem angażować się w ruchy społeczne?”.

¹⁸ Cele duchowe. Wyraźną wskazówką dotyczącą wyznaczania sobie celów są słowa Jezusa z Kazania na Górze (Mat. 6:33). Człowiek duchowy dąży do celów duchowych. Pamiętanie o tym pomoże nam odpowiedzieć sobie na pytania: „Czy moim celem powinno być zdobycie wyższego wykształcenia? Czy mam przyjąć tę propozycję pracy?”.

¹⁹ Nieporozumienia. Jak w wyjaśnianiu różnicy zdań pomaga rada, której Paweł udzielił chrześcijanom w Rzymie? Jako naśladowcy Chrystusa, staramy się ‛zachowywać pokój ze wszystkimi ludźmi’ (Rzym. 12:18). Jak reagujemy, gdy dochodzi do nieporozumienia? Czy trudno jest nam ustąpić, czy raczej jesteśmy znani jako „ci, którzy czynią pokój”? (Jak. 3:18).

20. Dlaczego chcesz robić postępy duchowe?

²⁰ To zaledwie kilka przykładów pokazujących, jak uwzględnienie zasad biblijnych pomaga podejmować decyzje, które dowiodą, że jesteśmy ludźmi duchowymi. Dzięki temu będziemy prowadzić szczęśliwsze i bardziej satysfakcjonujące życie. Wspomniany na wstępie Robert mówi: „Kiedy nawiązałem bliską więź z Jehową, stałem się lepszym mężem i ojcem. Poczułem się naprawdę szczęśliwy”. Jeśli robienie postępów duchowych będzie naszym priorytetem, doświadczymy czegoś podobnego — już dziś poprawi się jakość naszego życia, a w przyszłości będziemy cieszyć się „rzeczywistym życiem” (1 Tym. 6:19).