1. Jak zawiść wpłynęła na rodzinę Jakuba?

 JAKUB kochał wszystkich swoich synów, ale szczególne względy okazywał 17-letniemu Józefowi. Jak na to zareagowali bracia Józefa? Poczuli do niego zawiść i go znienawidzili. Józef niczym sobie na to nie zasłużył. Ale oni sprzedali go do niewoli i oszukali ojca, że jego ukochanego syna zabiło jakieś dzikie zwierzę. Pod wpływem zawiści zburzyli pokój w rodzinie i złamali serce ojcu (Rodz. 37:3, 4, 27-34).

2. Dlaczego zgodnie z Galatów 5:19-21 zawiść jest bardzo niebezpieczna?

² W Biblii zawiść * została wymieniona wśród „uczynków ciała”, które prowadzą do śmierci — które mogą sprawić, że człowiek nie odziedziczy Królestwa Bożego (odczytaj Galatów 5:19-21). Na gruncie zawiści często wyrastają takie trujące owoce, jak wrogość, kłótnie i napady gniewu.

3. Co omówimy w tym artykule?

³ Przykład braci Józefa pokazuje, jak zawiść potrafi zniszczyć dobre relacje oraz zakłócić pokój w rodzinie. Chociaż nigdy nie zrobilibyśmy tego, co oni, wszyscy mamy niedoskonałe, zdradliwe serca (Jer. 17:9). Nic dziwnego, że czasami możemy odczuwać zawiść. Omówimy więc kilka ostrzegawczych przykładów z Biblii, które pokażą nam, dlaczego zawiść mogłaby zacząć kiełkować w naszym sercu. Potem zastanowimy się, co nam pomoże ją zwalczać i zabiegać o pokój.

4. Dlaczego Filistyni z zawiścią patrzyli na Izaaka?

⁴ Kiedy inni są bogaci. Izaak był człowiekiem bardzo zamożnym i właśnie tego zaczęli mu zazdrościć Filistyni (Rodz. 26:12-14). Doszło do tego, że pozasypywali studnie, z których Izaak czerpał wodę dla swoich stad (Rodz. 26:15, 16, 27). Podobnie jak ci Filistyni obecnie wielu ludzi z zawiścią patrzy na tych, którzy mają więcej. Nie tylko chcą mieć to samo, co oni, ale też chcieliby ich tego pozbawić.

5. Czego przywódcy religijni zazdrościli Jezusowi?

⁵ Kiedy inni są lubiani. Żydowscy przywódcy religijni zazdrościli Jezusowi, że ludzie się do niego garną (Mat. 7:28, 29). Jezus reprezentował Boga i nauczał prawdy. Mimo to ci przywódcy rozpowszechniali złośliwe kłamstwa, żeby zepsuć mu opinię (Marka 15:10; Jana 11:47, 48; 12:12, 13, 19). Jaką jest to dla nas przestrogą? Musimy uważać, żeby nie zacząć z zawiścią patrzeć na współwyznawców, którzy swoją osobowością przyciągają do siebie innych. Wręcz przeciwnie, powinniśmy starać się naśladować ich dobre cechy (1 Kor. 11:1; 3 Jana 11).

6. Jak Diotrefes okazywał zawiść?

⁶ Kiedy inni otrzymują przywileje. Żyjący w I wieku Diotrefes zazdrościł tym, którzy przewodzili w zborze. Chciał „zajmować w nim pierwsze miejsce”. Dlatego złośliwie obgadywał apostoła Jana i innych braci sprawujących przewodnictwo, próbując ich zdyskredytować (3 Jana 9, 10). Chociaż nigdy nie posunęlibyśmy się aż tak daleko, moglibyśmy zacząć odczuwać zawiść do kogoś, kto otrzymał zadanie, o którym my marzyliśmy — zwłaszcza jeśli uważamy, że nadajemy się do niego tak samo jak on.

7. Jak zawiść mogłaby na nas wpłynąć?

⁷ Zawiść jest jak niebezpieczny chwast. Kiedy zakorzeni się w naszym sercu, może być trudno ją wyplenić. Pożywką dla niej są inne negatywne uczucia, na przykład niestosowna zazdrość, duma i samolubstwo. Zawiść może zagłuszyć takie dobre cechy, jak miłość, współczucie i życzliwość. Powinniśmy wykorzeniać ją z serca, gdy tylko zauważamy, że zaczyna kiełkować.

8. Jakie cechy pomogą nam walczyć z zawiścią?

⁸ Możemy walczyć z zawiścią, pielęgnując pokorę i uczucie zadowolenia. Kiedy nasze serce wypełnią te dobre cechy, nie będzie w nim miejsca na zawiść. Osoba pokorna nie ma wygórowanego mniemania o sobie. Nie uważa, że należy się jej więcej niż innym (Gal. 6:3, 4). A kto pielęgnuje uczucie zadowolenia, cieszy się z tego, co ma, i nie porównuje się z drugimi (1 Tym. 6:7, 8). Jeśli jesteśmy pokorni i zadowoleni, to umiemy cieszyć się razem z kimś, kogo spotkało coś dobrego.

9. W czym zgodnie z Galatów 5:16 i Filipian 2:3, 4 pomoże nam duch święty?

⁹ Żeby pielęgnować pokorę i uczucie zadowolenia, a zwalczać zawiść, która jest uczynkiem ciała, potrzebujemy wsparcia świętego ducha Jehowy (odczytaj Galatów 5:16; Filipian 2:3, 4). Duch święty pomoże nam przeanalizować nasze najskrytsze myśli i pobudki. Z Bożą pomocą możemy zastąpić szkodliwe myśli i uczucia — budującymi (Ps. 26:2; 51:10). Omówmy przykład Mojżesza i apostoła Pawła, którzy skutecznie walczyli ze skłonnością do zawiści.

10. Jaka sytuacja mogła być próbą dla Mojżesza? (Zobacz ilustrację na stronie tytułowej).

¹⁰ Mojżesz miał dużą władzę nad ludem Bożym, ale nie trzymał jej zazdrośnie dla siebie. Na przykład pewnego razu Jehowa wziął część ducha, który oddziaływał na Mojżesza, i dał grupie izraelskich starszych stojących przed namiotem spotkania. Zaraz potem Mojżesz usłyszał, że dwaj starsi, którzy nie przyszli do namiotu spotkania, też otrzymali ducha i zaczęli zachowywać się jak prorocy. Jozue chciał ich powstrzymać. Jak zareagował Mojżesz? Nie był zazdrosny, że Jehowa tak wyróżnił tych dwóch mężczyzn. Przeciwnie, pokora pomogła mu cieszyć się razem z nimi (Liczb 11:24-29). Czego uczymy się od Mojżesza?

11. Jak starsi mogą naśladować Mojżesza?

¹¹ Jeśli jesteś starszym, to czy zostałeś kiedyś poproszony o przeszkolenie kogoś do zadania, które sam z przyjemnością wykonujesz? Załóżmy, że bardzo lubisz prowadzić co tydzień studium Strażnicy. Ale jeśli jesteś pokorny jak Mojżesz, nie poczujesz się zagrożony, gdy zostaniesz poproszony o przeszkolenie brata, który z czasem będzie mógł przejąć to zadanie. Przeciwnie, z radością będziesz mu pomagał.

12. Jak wielu chrześcijan okazuje pokorę i zadowolenie?

¹² Pomyślmy o innej sytuacji, w której znajduje się wielu braci. Przez lata usługują jako koordynatorzy gron starszych. Ale kiedy kończą 80 lat, chętnie przekazują to zadanie komuś innemu. Z kolei nadzorcy obwodów po ukończeniu 70 roku życia pokornie przyjmują inny przydział służby. A w ostatnich latach wielu członków rodziny Betel na całym świecie wyjechało w teren. Ci wierni bracia i siostry nie patrzą zawistnym okiem na osoby wykonujące teraz zadania, które kiedyś oni wykonywali.

13. Dlaczego Paweł mógłby zazdrościć 12 apostołom?

¹³ Apostoł Paweł też pielęgnował pokorę i uczucie zadowolenia. Nie pozwalał, żeby w jego sercu rozwinęła się zawiść. Gorliwie pełnił służbę, ale pokornie powiedział: „Jestem przecież najmniejszym z apostołów, niegodnym nazywać się apostołem” (1 Kor. 15:9, 10). Dwunastu apostołów towarzyszyło Jezusowi podczas jego ziemskiej służby, a Paweł został chrześcijaninem dopiero po jego śmierci i zmartwychwstaniu. Co prawda z czasem został „apostołem dla narodów”, ale szczególny zaszczyt bycia jednym z Dwunastu był dla niego niedostępny (Rzym. 11:13; Dzieje 1:21-26). Jednak Paweł nie zazdrościł im przynależności do tego grona ani bliskiej współpracy z Jezusem. Był zadowolony z tego, co mógł robić.

14. Co będziemy robić, jeśli jesteśmy zadowoleni z tego, co mamy, oraz pokorni?

¹⁴ Jeśli jesteśmy zadowoleni z tego, co mamy, oraz pokorni, to będziemy tak jak Paweł respektować władzę, którą Jehowa powierzył innym (Dzieje 21:20-26). Jehowa postanowił, że pewni mężczyźni będą sprawowali przewodnictwo w zborze. Chociaż są niedoskonali, uważa ich za „dary w postaci ludzi” (Efez. 4:8, 11). Kiedy ich szanujemy i pokornie stosujemy się do ich wskazówek, pozostajemy blisko Jehowy i cieszymy się pokojem ze współwyznawcami.

15. Co musimy robić?

¹⁵ Tam, gdzie pleni się zawiść, nie będzie pokoju. Dlatego musimy ją wykorzeniać ze swojego serca i wystrzegać się zasiewania jej ziaren w sercach braci. Jest to niezbędne, jeśli chcemy wprowadzić w czyn polecenie Jehowy: ‛Dążcie do tego, co sprzyja pokojowi i wzajemnemu zbudowaniu’ (Rzym. 14:19). Co konkretnie powinniśmy robić, żeby pomagać innym zwalczać zawiść? I jak możemy krzewić pokój?

16. Jak możemy pomagać innym zwalczać zawiść?

¹⁶ Nasze nastawienie i zachowanie mają na innych ogromny wpływ. W świecie popularne jest przechwalanie się posiadanymi rzeczami (1 Jana 2:16). Ale taka postawa sprzyja zawiści. Żeby nie wzbudzać jej u innych, nie będziemy ciągle rozmawiać o tym, co posiadamy albo planujemy kupić. A jeśli mamy w zborze jakieś przywileje, to powinniśmy pracować nad skromnością. Gdybyśmy podkreślali, co dobrego robimy, moglibyśmy stwarzać podatny grunt dla zawiści. Natomiast kiedy szczerze interesujemy się innymi i wyrażamy wdzięczność za to, co dobrego robią oni, pomagamy im odczuwać zadowolenie i krzewimy w zborze jedność oraz pokój.

17. Co się udało braciom Józefa i jaki był tego rezultat?

¹⁷ Walkę z zawiścią można wygrać! Wróćmy do przykładu braci Józefa. Kilkanaście lat po tym, jak sprzedali go do niewoli, spotkali go w Egipcie. Zanim Józef ujawnił, kim jest, postanowił sprawdzić, czy się zmienili. Zaprosił ich na posiłek, podczas którego okazywał nadzwyczajne względy najmłodszemu z nich, Beniaminowi (Rodz. 43:33, 34). Jednak nic nie wskazuje na to, żeby braci ogarnęła zawiść. Przeciwnie, pokazali, że szczerze troszczą się o Beniamina i o swojego ojca, Jakuba (Rodz. 44:30-34). Braciom Józefa udało się wyzbyć zawiści, co przyczyniło się do odbudowania pokojowych relacji w rodzinie (Rodz. 45:4, 15). Kiedy my wykorzeniamy z serca zawiść, przyczyniamy się do pokoju w rodzinie i zborze.

18. Co się stanie według Jakuba 3:17, 18, kiedy będziemy zabiegać o pokój?

¹⁸ Jehowa chce, żebyśmy zwalczali zawiść i zabiegali o pokój. Obie rzeczy wymagają od nas wysiłku. Jak się przekonaliśmy, mamy skłonność do zawiści (Jak. 4:5). Poza tym podsyca ją świat, w którym żyjemy. Ale jeśli pielęgnujemy pokorę, uczucie zadowolenia i wdzięczność, nie zostawimy miejsca na zawiść. Przyczynimy się też do pokojowych warunków, w których owoc wydaje prawość (odczytaj Jakuba 3:17, 18).