PRAWO MOJŻESZOWE pozwalało na składanie Jehowie zarówno turkawek, jak i gołębi. W przepisach dotyczących ofiar te dwa ptaki zawsze wymieniano razem. Izraelita mógł ofiarować albo jednego, albo drugiego (Kapł. 1:14; 12:8; 14:30). Dlaczego było to korzystne? Między innymi dlatego, że turkawki nie zawsze były dostępne.

Turkawka zwyczajna (Streptopelia turtur) jest ptakiem wędrownym i występuje na terenie Izraela w cieplejszych miesiącach. W październiku migruje na południe, a do Izraela wraca wiosną (Pieśń 2:11, 12; Jer. 8:7). Zimą więc Izraelitom trudno byłoby składać ofiary z turkawek.

Z kolei gołąb skalny (Columba livia) zwykle nie migruje, dlatego był dostępny przez cały rok. Co więcej, był udomowiony (por. Jana 2:14, 16). W książce Bible Plants and Animals (Rośliny i zwierzęta w Biblii) napisano: „W Palestynie gołębie hodowano w każdej wiosce i miejscowości. Gołębnik, czyli wgłębienie w murze, w którym mogły mieszkać ptaki, był w każdym gospodarstwie” (por. Izaj. 60:8).

To, że Jehowa przyjmował od Izraelitów ofiary z ptaków dostępnych przez cały rok, świadczyło o Jego miłości i rozsądnych oczekiwaniach.