1. Jakich dwóch rzeczy możemy być pewni?

BÓG JEHOWA kocha tych, którzy oddają Mu cześć. Zawsze tak było i zawsze tak będzie. Kocha też sprawiedliwość (Ps. 33:5). Dlatego możemy być pewni dwóch rzeczy: 1) Jehowa odczuwa ból, kiedy widzi, że Jego słudzy są traktowani niesprawiedliwie. 2) Jehowa zadba, żeby sprawiedliwość została wymierzona. Z pierwszego artykułu w tej serii * dowiedzieliśmy się, że Prawo, które Bóg nadał przez Mojżesza Izraelitom, opierało się na miłości. Zapewniało też sprawiedliwe traktowanie wszystkim, nawet tym, którzy sami nie byli w stanie się bronić (Powt. Pr. 10:18). Prawo to pokazuje, jak bardzo Jehowa troszczy się o swoich czcicieli.

2. Na jakie pytania odpowiemy?

² Prawo Mojżeszowe przestało obowiązywać w 33 roku n.e., kiedy powstał zbór chrześcijański. Czy więc chrześcijanie mieli być pozbawieni ochrony opartego na miłości, sprawiedliwego prawa? Nie! Otrzymali oni nowe prawo. W tym artykule omówimy, czym ono jest. Później odpowiemy na następujące pytania: Dlaczego można powiedzieć, że prawo to opiera się na miłości? W jaki sposób strzeże sprawiedliwości? Jak według tego prawa osoby dysponujące pewną władzą mają odnosić się do innych?

3. Co obejmuje wspomniane w Galatów 6:2 „prawo Chrystusowe”?

³ Odczytaj Galatów 6:2. Chrześcijanie podlegają „prawu Chrystusowemu”. Jezus nie spisał dla swoich naśladowców kodeksu prawnego, ale udzielił im wskazówek, dał polecenia oraz nauczył zasad, zgodnie z którymi mieli żyć. „Prawo Chrystusowe” obejmuje wszystko, czego Jezus uczył. Więcej o tym prawie dowiemy się z kolejnych akapitów.

4, 5. Jak i kiedy nauczał Jezus?

⁴ W jaki sposób Jezus nauczał? Po pierwsze, tym, co mówił. Jego słowa miały moc, ponieważ wyjawiały prawdę o Bogu i prawdziwym celu życia oraz wskazywały, że tylko Królestwo Boże może uwolnić ludzi od cierpień (Łuk. 24:19). Po drugie, Jezus nauczał swoim przykładem. Tym, jak żył, pokazał uczniom, jakie życie oni powinni prowadzić (Jana 13:15).

⁵ Kiedy Jezus nauczał? Robił to w trakcie swojej ziemskiej służby (Mat. 4:23). Robił to także krótko po zmartwychwstaniu. Na przykład gdy ukazał się dużej grupie naśladowców — mogącej liczyć ponad 500 osób — polecił im ‛pozyskiwać uczniów’ (Mat. 28:19, 20; 1 Kor. 15:6). Po wniebowstąpieniu Jezus jako głowa zboru nadal przekazywał uczniom wskazówki. Na przykład około 96 roku n.e. polecił apostołowi Janowi udzielić zachęt i rad namaszczonym chrześcijanom (Kol. 1:18; Obj. 1:1).

6, 7. (a) Gdzie zapisano nauki Jezusa? (b) Na czym polega bycie posłusznym prawu Chrystusowemu?

⁶ Gdzie zapisano nauki Jezusa? Wiele rzeczy, które powiedział i zrobił Jezus, zapisano w czterech Ewangeliach. Pozostała część Chrześcijańskich Pism Greckich też pomaga lepiej zrozumieć sposób myślenia Jezusa, ponieważ spisali ją mężczyźni, którzy zostali natchnieni duchem świętym i mieli „umysł Chrystusowy” (1 Kor. 2:16).

⁷ Wnioski: Nauki Jezusa dotyczą wszystkich dziedzin życia. Dlatego prawo Chrystusowe ma wpływ na to, co robimy w domu, w pracy, w szkole i w zborze. Poznajemy to prawo, czytając Chrześcijańskie Pisma Greckie i rozmyślając nad ich treścią. Jesteśmy mu posłuszni, jeśli staramy się dostosować swoje życie do wskazówek, poleceń i zasad zawartych w tej części Biblii. Kiedy przestrzegamy prawa Chrystusowego, okazujemy posłuszeństwo naszemu kochającemu Bogu, Jehowie, który jest Źródłem wszystkiego, czego uczył Jezus (Jana 8:28).

8. Na czym opiera się prawo Chrystusowe?

⁸ Dobrze zbudowany i postawiony na solidnym fundamencie dom zapewnia mieszkańcom poczucie bezpieczeństwa. Podobnie prawo oparte na odpowiednim fundamencie daje poczucie bezpieczeństwa tym, którzy go przestrzegają. Prawo Chrystusowe opiera się na najlepszej możliwej podstawie — na miłości. Dlaczego możemy tak powiedzieć?

9, 10. Co świadczy o tym, że Jezus kierował się miłością, i jak możemy go naśladować?

⁹ Po pierwsze, Jezus kierował się miłością we wszystkim, co robił. Miłość wyraża się między innymi poprzez litość, czyli szczere współczucie. Pobudzany litością Jezus nauczał tłumy, uzdrawiał chorych, karmił głodnych i wskrzeszał zmarłych (Mat. 14:14; 15:32-38; Marka 6:34; Łuk. 7:11-15). Chociaż pochłaniało to dużo czasu i sił, Jezus chętnie przedkładał potrzeby innych ponad swoje. Największym wyrazem jego miłości jest to, że oddał za nas życie (Jana 15:13).

¹⁰ Wnioski: Możemy naśladować Jezusa, przedkładając potrzeby innych ponad własne. Oprócz tego możemy rozwijać szczere współczucie dla osób mieszkających na naszym terenie. Kiedy to uczucie pobudza nas do głoszenia i nauczania, okazujemy posłuszeństwo prawu Chrystusowemu.

11, 12. (a) Co świadczy o tym, że Jehowa bardzo się o nas troszczy? (b) Jak możemy naśladować miłość Jehowy?

¹¹ Po drugie, Jezus pomagał ludziom dostrzec miłość Ojca. W trakcie swojej służby Jezus pokazał, jak bardzo Jehowa troszczy się o swoich sług. Między innymi uczył, że dla naszego niebiańskiego Ojca niezwykle cenny jest każdy człowiek (Mat. 10:31). Jehowa chętnie przyjmuje każdą zagubioną owieczkę, która okazuje skruchę i powraca do zboru (Łuk. 15:7, 10). Dowiódł miłości do nas, kiedy dał swojego Syna jako okup (Jana 3:16).

¹² Wnioski: Jak możemy naśladować miłość Jehowy? (Efez. 5:1, 2). Bardzo cenimy wszystkich braci i siostry i chętnie przyjmujemy „zagubione owce”, które wracają do Jehowy (Ps. 119:176). Dowodzimy, że kochamy współwyznawców, kiedy wykorzystujemy czas i siły, żeby im pomagać, szczególnie jeśli znajdują się w potrzebie (1 Jana 3:17). Kiedy okazujemy innym miłość, jesteśmy posłuszni prawu Chrystusowemu.

13, 14. (a) Jakie przykazanie Jezusa znajdujemy w Jana 13:34, 35 i dlaczego jest to nowe przykazanie? (b) Na czym polega przestrzeganie nowego przykazania?

¹³ Po trzecie, Jezus nakazał swoim naśladowcom okazywać ofiarną miłość (odczytaj Jana 13:34, 35). Podane przez Jezusa przykazanie było nowe, ponieważ mówiło o okazywaniu miłości w sposób, który nie był wymagany przez Prawo Mojżeszowe — mamy kochać współwyznawców, tak jak Jezus kocha nas. To ofiarna miłość *. Powinniśmy kochać braci i siostry bardziej niż samych siebie — do tego stopnia, że będziemy gotowi oddać za nich życie, tak jak Jezus oddał życie za nas.

¹⁴ Wnioski: Jak możemy być posłuszni temu nowemu przykazaniu? Najprościej rzecz ujmując, zdobywając się na poświęcenia ze względu na braci i siostry. Jesteśmy gotowi nie tylko na najwyższą ofiarę — na oddanie życia za braci — ale również na mniejsze wyrzeczenia. Na przykład jeśli regularnie zdobywamy się na dodatkowy wysiłek, żeby pomagać starszym osobom docierać na zebrania, albo chętnie rezygnujemy z własnych upodobań, żeby sprawić radość bliskiej osobie, czy też bierzemy wolne w pracy, żeby pomagać ofiarom klęski żywiołowej — stosujemy się w ten sposób do prawa Chrystusowego. Mamy też swój wkład w to, żeby zbór był miejscem, w którym wszyscy czują się bezpieczni.

15-17. (a) Jak postępowanie Jezusa dowodzi jego poczucia sprawiedliwości? (b) Jak możemy naśladować Jezusa?

¹⁵ W znaczeniu biblijnym sprawiedliwość to robienie tego, o czym Bóg mówi, że jest właściwe, oraz wystrzeganie się stronniczości. Dlaczego możemy powiedzieć, że prawo Chrystusowe strzeże sprawiedliwości?

¹⁶ Po pierwsze, rozważmy, jak postępowanie Jezusa świadczy o jego poczuciu sprawiedliwości. Żydowscy przywódcy religijni nienawidzili nie-Żydów, gardzili niewykształconymi rodakami i nie szanowali kobiet. Ale Jezus nie był stronniczy i wszystkich traktował sprawiedliwie. Nie odrzucał ludzi innej narodowości, którzy w niego wierzyli (Mat. 8:5-10, 13). Był wolny od uprzedzeń, głosił wszystkim — bogatym i biednym (Mat. 11:5; Łuk. 19:2, 9). Nigdy nie traktował kobiet szorstko ani w sposób uwłaczający ich godności. Wręcz przeciwnie, do wszystkich odnosił się życzliwie i z szacunkiem — nawet do tych, które inni ludzie potępiali (Łuk. 7:37-39, 44-50).

¹⁷ Wnioski: Możemy naśladować Jezusa, traktując innych sprawiedliwie i głosząc wszystkim, którzy chcą słuchać, bez względu na ich status społeczny czy pochodzenie. Mężczyźni tak jak Jezus powinni odnosić się do kobiet z szacunkiem. Kiedy to wszystko robimy, przestrzegamy prawa Chrystusowego.

18, 19. Czego Jezus uczył o sprawiedliwości i jakie możemy z tego wyciągnąć wnioski?

¹⁸ Po drugie, weźmy pod uwagę, czego Jezus uczył o sprawiedliwości. Uczył zasad, które miały pomóc jego naśladowcom sprawiedliwie traktować innych. Przykładem może być Złota Reguła (Mat. 7:12). Wszyscy chcemy być traktowani sprawiedliwie, dlatego sami powinniśmy tak traktować innych. Jeśli to robimy, może to ich skłonić do traktowania nas w podobny sposób. A co, jeśli spotkała nas niesprawiedliwość? Jezus uczył, że Jehowa „dopilnuje, żeby została oddana sprawiedliwość Jego wybranym, którzy wołają do Niego dniem i nocą” (Łuk. 18:6, 7). W gruncie rzeczy słowa te są obietnicą: Nasz Bóg jest świadomy, przez co przechodzimy w dniach ostatnich, i w odpowiednim czasie uczyni zadość sprawiedliwości (2 Tes. 1:6).

¹⁹ Wnioski: Kiedy stosujemy zasady, których uczył Jezus, traktujemy innych sprawiedliwie. A jeśli padliśmy ofiarą niesprawiedliwości panującej w świecie Szatana, pociesza nas świadomość, że Jehowa na pewno się tym zajmie.

20, 21. (a) Jak osoby dysponujące pewną władzą powinny traktować innych? (b) Jak mężowie mogą okazywać ofiarną miłość i jak ojcowie powinni odnosić się do dzieci?

²⁰ Jak zgodnie z prawem Chrystusowym osoby dysponujące władzą powinny odnosić się do innych? Ponieważ podstawą tego prawa jest miłość, osoby takie powinny odnosić się do innych życzliwie i z szacunkiem. Muszą pamiętać, że Jezus chce, żebyśmy zawsze kierowali się miłością.

²¹ W rodzinie. Mąż ma kochać żonę, „tak jak Chrystus pokochał zbór” (Efez. 5:25, 28, 29). Musi naśladować ofiarną miłość Chrystusa i stawiać potrzeby żony ponad własne. Niektórym mężczyznom trudno jest wyrażać taką miłość, szczególnie jeśli wychowali się w środowisku, w którym nie postępowano życzliwie ani sprawiedliwie. Może im być trudno pozbyć się złych nawyków, jednak żeby przestrzegać prawa Chrystusowego, muszą się zdobyć na te zmiany. Mąż, który okazuje ofiarną miłość, zyskuje szacunek żony. Ojciec, który naprawdę kocha swoje dzieci, nigdy nie będzie wyrządzał im krzywdy słowami ani czynami (Efez. 4:31). Okazuje dzieciom miłość i wyraża swoje uznanie dla nich, co sprawia, że czują się bezpieczne. Dzięki temu dzieci go kochają i mu ufają.

22. Do kogo zgodnie z 1 Piotra 5:1-3 należą owce i jak powinny być traktowane?

²² W zborze. Starsi muszą pamiętać, że owce nie są ich własnością (Jana 10:16; odczytaj 1 Piotra 5:1-3). Wyrażenia „trzoda Boża”, „jak to się podoba Bogu” i „Boża własność” przypominają starszym, że owce należą do Jehowy. Oczekuje On, że otoczą je miłością i będą dla nich delikatni (1 Tes. 2:7, 8). Nadzorcy, którzy są właśnie takimi pasterzami, zdobywają uznanie Jehowy. Bracia w zborze kochają ich i szanują.

23, 24. (a) Jaka jest rola starszych, kiedy ktoś ze zboru popełni poważny grzech? (b) Co starsi biorą pod uwagę, zajmując się takimi sprawami?

²³ Co powinni zrobić starsi, kiedy ktoś dopuszcza się poważnego wykroczenia? Obecnie mają oni inną rolę niż starsi usługujący w czasach obowiązywania Prawa Mojżeszowego, które Bóg nadał Izraelitom. Starsi zajmowali się wtedy nie tylko sprawami związanymi z oddawaniem czci Jehowie, ale też sprawami cywilnymi i karnymi. Ale odkąd obowiązuje prawo Chrystusowe, starsi zajmują się tylko duchowym aspektem złego postępowania. Rozumieją, że postępowanie cywilne i karne prowadzą władze świeckie, które otrzymały taki obowiązek od Boga. Mogą one również nakładać kary — na przykład w postaci grzywny lub uwięzienia (Rzym. 13:1-4).

²⁴ Jaki obowiązek spoczywa na starszych, kiedy zajmują się duchowym aspektem czyjegoś niegodziwego postępowania? Opierając się na Piśmie Świętym, muszą zbadać sprawę i podjąć decyzję. Pamiętają, że u podstaw prawa Chrystusowego leży miłość. Pobudza ona starszych do zastanowienia się, co trzeba zrobić, żeby pomóc tym w zborze, którzy zostali skrzywdzeni przez czyjeś złe postępowanie. Jeśli chodzi o grzesznika, miłość skłania starszych do rozważenia, czy okazuje on skruchę i czy są w stanie pomóc mu naprawić relacje z Jehową.

25. Co zostanie omówione w następnym artykule?

²⁵ Bardzo się cieszymy, że podlegamy prawu Chrystusowemu. Kiedy staramy się być mu posłuszni, przyczyniamy się do tego, żeby w zborze panowała atmosfera miłości i żeby należące do niego osoby czuły się cenione i bezpieczne. Żyjemy jednak w czasach, w których ‛ludzie niegodziwi coraz bardziej brną w zło’ (2 Tym. 3:13). Nie możemy utracić czujności. Jak zbór chrześcijański może odzwierciedlać sprawiedliwość Boga, kiedy jakieś dziecko zostanie wykorzystane seksualnie? Następny artykuł odpowie na to pytanie.