1. Dlaczego niektórym należy się szacunek i co omówimy w tym artykule?

KIEDY kogoś szanujemy, liczymy się z jego zdaniem i okazujemy mu szczególne względy. Zazwyczaj traktujemy tak osoby, które na to zasłużyły swoim postępowaniem lub zajmują określone stanowisko. Stosowne jest więc pytanie: Komu powinniśmy okazywać szacunek i dlaczego?

2, 3. (a) Dlaczego Jehowa zasługuje na wyjątkowy szacunek? (Zobacz ilustrację tytułową). (b) Kim jest Baranek wspomniany w Objawieniu 5:13 i dlaczego zasługuje na szacunek?

² Słowa z Księgi Objawienia 5:13 wskazują, że szacunek należy się „Zasiadającemu na tronie i Barankowi”. W czwartym rozdziale tej księgi podano jeden z powodów, dla których Jehowa zasługuje na szacunek. Stworzenia duchowe głośno wysławiają „Tego, który żyje na wieki wieków”, mówiąc: „Godzien jesteś, Jehowo, Boże nasz, przyjąć chwałę i szacunek, i moc, ponieważ tyś stworzył wszystko i z twojej woli wszystko zaistniało i zostało stworzone” (Obj. 4:9-11).

³ Wspomnianym Barankiem jest Jezus Chrystus — „Baranek Boży, który usuwa grzech świata” (Jana 1:29). Biblia wskazuje, że daleko przewyższa on wszystkich wcześniejszych i obecnych królów. Nazywa go „Królem królujących i Panem panujących, jedynym mającym nieśmiertelność, mieszkającym w niedostępnym świetle, tym, którego żaden z ludzi nie widział ani widzieć nie może” (1 Tym. 6:14-16). Czy jakiś inny władca chętnie oddał swoje życie za nasze grzechy? Z pewnością zgadzamy się z milionami stworzeń niebiańskich, które ogłaszają: „Baranek, który był zabity, jest godzien przyjąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i szacunek, i chwałę, i błogosławieństwo” (Obj. 5:12).

4. Dlaczego okazywanie szacunku Jehowie i Chrystusowi jest tak ważne?

⁴ Od okazywania szacunku Jehowie i Chrystusowi zależy to, czy będziemy żyć wiecznie. Wyraźnie to wynika z Ewangelii według Jana 5:22, 23: „Ojciec (...) w ogóle nikogo nie sądzi, lecz wszelkie sądzenie powierzył Synowi, aby wszyscy szanowali Syna, tak jak szanują Ojca. Kto nie szanuje Syna, ten nie szanuje Ojca, który go posłał”. (Odczytaj Psalm 2:11, 12).

5. Dlaczego należy okazywać szacunek innym ludziom?

⁵ Ludzie zostali stworzeni „na obraz Boży” (Rodz. 1:27). Dlatego większość z nich w jakimś stopniu przejawia przymioty Boże. Na przykład okazują sobie miłość, życzliwość i współczucie. Mają też sumienie — wewnętrzne poczucie dobra i zła. To prawda, że nie zawsze funkcjonuje ono właściwie, ale wskazuje im, co jest uczciwe i przyzwoite (Rzym. 2:14, 15). Ludzie z reguły lubią porządek i piękno oraz pragną żyć z innymi w pokoju. Czy sobie zdają z tego sprawę, czy nie, do pewnego stopnia odzwierciedlają chwałę Jehowy i dlatego zasługują na szacunek (Ps. 8:5).

6, 7. Pod jakim względem Świadkowie Jehowy różnią się od wielu ludzi?

⁶ Musimy przejawiać równowagę w tym, w jaki sposób i w jakim stopniu okazujemy innym szacunek. Na większość niedoskonałych ludzi silnie oddziałuje duch szatańskiego świata. Dlatego mają skłonność do ubóstwiania pewnych mężczyzn i kobiet: przywódców religijnych i politycznych, sportowców, gwiazd show-biznesu i innych celebrytów. Często traktują ich wręcz jak nadludzi i zarówno młodsi, jak i starsi naśladują ich gesty, wygląd i styl bycia.

⁷ Prawdziwi chrześcijanie wystrzegają się takich niewłaściwych przejawów szacunku. Jedynym człowiekiem, który pozostawił nam doskonały wzór do naśladowania, jest Chrystus (1 Piotra 2:21). Gdybyśmy czcili innych ludzi, nie podobałoby się to Bogu. Powinniśmy pamiętać o podstawowej prawdzie: „Wszyscy zgrzeszyli i brakuje im chwały Bożej” (Rzym. 3:23). Żaden człowiek nie zasługuje na szacunek graniczący z uwielbieniem.

8, 9. (a) Jaki stosunek do urzędników państwowych mają Świadkowie Jehowy? (b) Do jakiego stopnia okazujemy szacunek i posłuszeństwo przedstawicielom władzy?

⁸ W społeczeństwie niektóre osoby pełnią odpowiedzialne funkcje. Zadaniem urzędników państwowych jest praca na rzecz drugich: dbanie o przestrzeganie prawa i porządku oraz zaspokajanie potrzeb obywateli. Dlatego apostoł Paweł polecił chrześcijanom podporządkowywać się im jako „władzom zwierzchnim”. Ponadto powiedział: „Oddawajcie wszystkim to, co im się należy — kto żąda podatku, temu podatek, (...) kto żąda szacunku, temu taki szacunek” (Rzym. 13:1, 7).

⁹ W związku z tym jako Świadkowie Jehowy chętnie okazujemy szacunek przedstawicielom władzy. Uwzględniamy przy tym zwyczaje panujące w danym kraju. Współpracujemy z nimi, gdy wypełniają swoje obowiązki. Oczywiście nasz szacunek i posłuszeństwo mają rozsądne, określone w Biblii granice. Nie robimy niczego, co jest sprzeczne z wolą Bożą, i zachowujemy chrześcijańską neutralność (odczytaj 1 Piotra 2:13-17).

10. Jaki przykład okazywania szacunku przedstawicielom władz dali nam dawni słudzy Jehowy?

¹⁰ Przykład tego, jak okazywać szacunek przedstawicielom władz, dali nam dawni słudzy Jehowy. Kiedy w imperium rzymskim został ogłoszony spis ludności, Józef i Maria posłusznie zrobili to, czego od nich oczekiwano. Wyruszyli w drogę do Betlejem, chociaż Maria była w zaawansowanej ciąży i miała wkrótce urodzić pierwsze dziecko (Łuk. 2:1-5). Kiedy apostoł Paweł występował w swojej obronie przed królem Herodem Agryppą i namiestnikiem Judei Festusem, odnosił się do nich z należnym szacunkiem (Dzieje 25:1-12; 26:1-3).

11, 12. (a) Dlaczego przywódcom religijnym nie okazujemy takiego szacunku jak przedstawicielom władz? (b) Jakie rezultaty przyniosło okazanie szacunku pewnemu austriackiemu politykowi?

¹¹ Z drugiej strony Świadkowie Jehowy nie traktują w wyjątkowy sposób przywódców religijnych, chociaż oni sami mogą tego oczekiwać. Religia fałszywa przedstawia Boga w złym świetle i wypacza nauki pochodzące z Jego Słowa. Dlatego w żaden sposób nie wywyższamy przywódców religijnych, ale traktujemy ich tak jak wszystkich innych ludzi. Pamiętamy, że Jezus demaskował współczesnych sobie przywódców religijnych — nazwał ich obłudnikami i ślepymi przewodnikami (Mat. 23:23, 24). Natomiast nie ma nic złego w okazywaniu stosownego szacunku urzędnikom państwowym. Czasami przynosi to pozytywne, wręcz zaskakujące, rezultaty.

¹² Leopold Engleitner był gorliwym Świadkiem Jehowy w Austrii. Został aresztowany przez nazistów i zesłany do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie. Jechał jednym pociągiem z Heinrichem Gleissnerem, austriackim prawnikiem i politykiem, który również został uwięziony przez nazistów. W trakcie podróży brat Engleitner z szacunkiem wyjaśniał mu swoje przekonania, a ten uważnie słuchał. Po II wojnie światowej wspomniany polityk wielokrotnie korzystał ze swojej pozycji, żeby pomagać Świadkom Jehowy w Austrii. Być może przychodzą ci na myśl jeszcze inne przykłady, jak zastosowanie się do biblijnego nakazu szanowania przedstawicieli władz przyniosło pozytywne rezultaty.

13. Kto szczególnie zasługuje na nasz szacunek i dlaczego?

¹³ Na szacunek z pewnością zasługują nasi współwyznawcy, a zwłaszcza starsi, ponieważ przewodzą w działalności zboru (odczytaj 1 Tymoteusza 5:17). Okazujemy szacunek tym braciom bez względu na ich narodowość, poziom wykształcenia, status społeczny czy finansowy. Biblia nazywa ich „darami w ludziach”, bo odgrywają ważną rolę w dbaniu o potrzeby ludu Bożego (Efez. 4:8). Pomyśl o starszych w zborach, nadzorcach obwodów, członkach Komitetów Oddziałów i członkach Ciała Kierowniczego. Podobnie jak chrześcijanie w I wieku bardzo cenimy tych, którzy nam przewodzą. Ale nie okazujemy znanym braciom uwielbienia ani nie zachowujemy się w ich obecności, jakby byli nadludźmi. Po prostu szanujemy ich za ciężką pracę i pokorę (odczytaj 2 Koryntian 1:24; Objawienie 19:10).

14, 15. Wyjaśnij, jaka jest różnica między prawdziwymi chrześcijańskimi pasterzami a przywódcami religijnymi.

¹⁴ Wspomniani bracia są pokornymi pasterzami. Nie pozwalają, żeby traktowano ich jak celebrytów. Pod tym względem różnią się od wielu współczesnych przywódców religijnych oraz od tych z I wieku, o których Jezus powiedział: „Lubią najpocześniejsze miejsce na wieczerzach i pierwsze siedzenia w synagogach, i pozdrowienia na rynkach” (Mat. 23:6, 7).

¹⁵ Prawdziwi chrześcijańscy pasterze pokornie stosują się do słów Jezusa: „Nie dajcie się nazywać Rabbi, bo jeden jest wasz nauczyciel, natomiast wy wszyscy jesteście braćmi. I nikogo na ziemi nie nazywajcie waszym ojcem, bo jeden jest wasz Ojciec, ten niebiański. Ani nie dajcie się nazywać ‚wodzami’, bo jeden jest wasz Wódz, Chrystus. Lecz największy wśród was ma być waszym sługą. Kto by się wywyższał, będzie ukorzony, a kto by się korzył, będzie wywyższony” (Mat. 23:8-12). Gdy starsi zboru postępują zgodnie z tymi słowami, bracia i siostry chętnie okazują im miłość i szacunek.

16. Dlaczego powinniśmy pracować nad okazywaniem innym szacunku?

¹⁶ Wyrobienie sobie zrównoważonego podejścia do okazywania innym szacunku wymaga czasu. Widać to na przykładzie chrześcijan z I wieku (Dzieje 10:22-26; 3 Jana 9, 10). Ale bez wątpienia warto się zdobywać na wysiłki, żeby dobrze rozumieć i stosować zasady biblijne. Przyniesie to wiele korzyści.

17. Jakie korzyści daje okazywanie szacunku osobom pełniącym odpowiedzialne funkcje?

¹⁷ Gdy okazujemy szacunek przedstawicielom władz, mogą być skłonni bronić naszego prawa do głoszenia. Ponadto dzięki temu wiele osób patrzy przychylnie na naszą działalność. Na przykład jakiś czas temu Birgit, pionierka z Niemiec, poszła do szkoły swojej córki na zakończenie roku szkolnego. Nauczyciele powiedzieli Birgit, że uczenie dzieci Świadków zawsze było prawdziwą przyjemnością i co roku chcieliby mieć taką młodzież. Birgit wyjaśniła, że Świadkowie uczą dzieci postępować zgodnie z zasadami Bożymi, między innymi okazywać szacunek nauczycielom. Jeden z pedagogów powiedział: „Gdyby wszystkie dzieci były jak wasze, szkoła przypominałaby raj”. Kilka tygodni później jedna z nauczycielek skorzystała z kongresu w Lipsku.

18, 19. Dlaczego to takie ważne, żebyśmy okazywali starszym szacunek we właściwy sposób?

¹⁸ Okazując szacunek starszym zboru, należy kierować się mądrymi radami ze Słowa Bożego (odczytaj Hebrajczyków 13:7, 17). Możemy, a nawet powinniśmy chwalić ich za wysiłki. Powinniśmy też stosować ich wskazówki. Kiedy tak robimy, mogą czerpać radość ze swojej pracy. Ale nie oznacza to, że mamy upodabniać się do znanych braci, kopiując ich wygląd, sposób nauczania czy mówienia. Gdybyśmy tak robili, można by odnieść wrażenie, że naśladujemy niedoskonałych ludzi, a nie Chrystusa.

¹⁹ Gdy okazujemy starszym szacunek, ale nie traktujemy ich jak celebrytów, w gruncie rzeczy im pomagamy — łatwiej jest im unikać pychy, uczucia wyższości czy przekonania o własnej nieomylności.

20. Jakie korzyści odnosimy, gdy okazujemy innym szacunek?

²⁰ Z okazywania innym szacunku odnosimy również osobiste korzyści. Na przykład nie skupiamy się na samych sobie. Dzięki temu gdy otrzymujemy jakieś zaszczytne zadanie, nie mamy wygórowanego mniemania o sobie. Ponadto w ten sposób dostosowujemy swoje podejście do tego, które ma organizacja Jehowy — nie okazujemy niestosownego szacunku ani współwyznawcom, ani osobom spoza zboru. Poza tym nie zgorszymy się, jeśli ktoś, kogo szanujemy, nas rozczaruje.

21. Jaka jest największa korzyść z okazywania szacunku osobom, którym się on należy?

²¹ Kiedy okazujemy szacunek osobom, którym się on należy, działamy zgodnie z wolą Jehowy i jesteśmy wobec Niego lojalni. W ten sposób odnosimy największą korzyść: zyskujemy Boże uznanie. Dzięki naszej postawie Jehowa może ‛dać odpowiedź każdemu, kto Mu urąga’ (Prz. 27:11). Większość ludzi ma niewłaściwy pogląd na to, jak okazywać szacunek. Jesteśmy naprawdę wdzięczni, że wiemy, jakie spojrzenie na tę sprawę ma Jehowa.