KAŻDY z nas chce, żeby uważano go za dobrego człowieka. Jednak bycie dobrym w obecnym świecie wcale nie jest takie proste. Wielu ludzi ‛nienawidzi tego, co dobre’ (2 Tym. 3:3). Ustalają oni swoje mierniki dobra i zła — mówią, że „dobre jest złe, a złe jest dobre” (Izaj. 5:20). Poza tym na nas wszystkich ma wpływ niedoskonałość i to, co już przeżyliśmy. Dlatego możemy się czuć podobnie jak Anne *, która chociaż służy Jehowie od dziesiątków lat, mówi: „Bardzo trudno mi uwierzyć, że mogę być dobrym człowiekiem”.

Na szczęście wszyscy możemy rozwijać w sobie dobroć. Jest ona rezultatem oddziaływania świętego ducha Bożego, który może nam pomóc przezwyciężyć wszelkie trudności — czy to zewnętrzne, czy wewnętrzne. Dowiedzmy się więcej na temat dobroci i tego, jak możemy ją okazywać w większym stopniu.

Mówiąc najprościej, dobroć to cecha i postawa kogoś, kto jest dobry. Oznacza skłonność do czynienia dobrze; kierowanie się w postępowaniu wzniosłymi normami moralnymi i życzliwością dla otoczenia. Człowiek dobry szuka okazji, żeby pomagać innym.

Na pewno widziałeś, jak niektórzy chętnie robią dobre rzeczy dla swoich bliskich i przyjaciół. Ale czy dobroć nie oznacza czegoś więcej? Oczywiście nikt z nas nie może być doskonale dobry, ponieważ w Biblii napisano, że „nie ma na ziemi prawego człowieka, który zawsze postępuje dobrze i nigdy nie grzeszy” (Kazn. 7:20). Apostoł Paweł szczerze przyznał: „Wiem, że we mnie, czyli w moim ciele, nie mieszka nic dobrego” (Rzym. 7:18). Jeśli chcemy rozwinąć dobroć, rozsądne będzie zwrócenie się do jej Źródła — do Jehowy.

O tym, co jest dobre, decyduje Bóg Jehowa. Na Jego temat w Biblii czytamy: „Jesteś dobry i postępujesz dobrze. Naucz mnie swoich przepisów” (Ps. 119:68). Przeanalizujmy dwa aspekty dobroci Jehowy, o których wspomniano w tym wersecie.

Jehowa jest dobry. Dobroć to nieodłączna część osobowości Jehowy. Rozważmy, co się wydarzyło, kiedy Jehowa powiedział Mojżeszowi: „Przejdę przed tobą i zobaczysz całą moją dobroć”. Kiedy Mojżesz oglądał chwałę Jehowy — w tym Jego dobroć — usłyszał słowa: „Jehowa, Jehowa, Bóg miłosierny i współczujący, nieskłonny do gniewu, pełen lojalnej miłości i prawdomówny, Bóg, który okazuje lojalną miłość tysiącom, przebacza niegodziwość, wykroczenie i grzech, lecz w żadnym razie nie pozwoli winnemu ujść bezkarnie” (Wyjścia 33:19; 34:6, 7). Jak więc widać, Jehowa jest doskonale dobry pod każdym względem. Jezus, chociaż jako człowiek był uosobieniem dobroci, powiedział: „Nikt nie jest dobry oprócz jednego, Boga” (Łuk. 18:19).

Jehowa postępuje dobrze. Dobroć jest widoczna we wszystkim, co Bóg robi. „Jehowa jest dobry dla każdego, a Jego miłosierdzie widać we wszystkich Jego dziełach” (Ps. 145:9). Jehowa okazuje dobroć bezstronnie — wszystkim daje życie i to, co jest potrzebne, żeby je podtrzymać (Dzieje 14:17). Okazuje ją też wtedy, kiedy wybacza nasze grzechy. Psalmista napisał: „Ty, Jehowo, jesteś dobry i chętnie przebaczasz” (Ps. 86:5). Możemy być pewni, że „Jehowa nie odmówi żadnego dobra tym, którzy postępują nieskazitelnie” (Ps. 84:11).

Zostaliśmy stworzeni na obraz Boga, możemy więc być dobrzy i czynić dobro (Rodz. 1:27). Mimo to Słowo Boże zachęca, żebyśmy ‛uczyli się wyświadczać dobro’ (Izaj. 1:17). Jak możemy to robić? Rozważmy trzy sposoby.

Po pierwsze, możemy modlić się o ducha świętego, który pomaga chrześcijanom być dobrymi w oczach Boga (Gal. 5:22). Jego duch pomoże nam kochać to, co dobre, i odrzucać to, co złe (Rzym. 12:9). Biblia wskazuje, że Jehowa może nas ‛umocnić, żebyśmy zawsze robili i mówili to, co dobre’ (2 Tes. 2:16, 17).

Po drugie, powinniśmy czytać natchnione Słowo Boże. Kiedy to robimy, Jehowa może nas pouczyć, „na czym polega dobre postępowanie”, i ‛wyposażyć do wszelkiego dobrego czynu’ (Prz. 2:9; 2 Tym. 3:17). Takie czytanie i rozmyślanie napełni nasze serce dobrymi rzeczami związanymi z Jehową i Jego wolą. W ten sposób gromadzimy skarb, z którego będziemy mogli korzystać później (Łuk. 6:45; Efez. 5:9).

Po trzecie, z całych sił ‛naśladujmy to, co dobre’ (3 Jana 11). Przykłady do naśladowania znajdziemy w Biblii. Oczywiście najlepszymi z nich są Jehowa i Jezus. Ale możemy też zastanowić się nad innymi osobami znanymi z dobroci. Do głowy mogliby nam przyjść na przykład Tabita i Barnabas (Dzieje 9:36; 11:22-24). Możesz odnieść wiele korzyści z przeanalizowania tego, co mówi o nich Biblia. Zwróć uwagę, w jaki sposób pomagali drugim. Zastanów się, jak ty mógłbyś wykazać inicjatywę, żeby pomóc komuś w rodzinie czy zborze. Ponadto zauważ, jakie korzyści Tabita i Barnabas odnieśli z tego, że byli znani z dobroci. Z tobą może być podobnie.

Warto też pomyśleć o współczesnych przykładach osób, które czynią dobro — na przykład ciężko pracujących starszych zboru, którzy ‛kochają dobroć’. Nie zapomnij też o wiernych siostrach, które słowem i przykładem starają się „uczyć tego, co dobre” (Tyt. 1:8; 2:3). Siostra o imieniu Roslyn opowiada: „Moja przyjaciółka dokłada wielu starań, żeby pomagać innym osobom w zborze i je zachęcać. Myśli o ich sytuacji i często daje im drobne prezenty albo pomaga w jakiś praktyczny sposób. Uważam, że jest naprawdę dobrym człowiekiem”.

Jehowa zachęca swoich sług, żeby ‛szukali tego, co dobre’ (Am. 5:14). Dzięki temu nie tylko pokochamy to, o czym Jehowa mówi, że jest dobre, ale też będziemy chcieli to robić.

Nie powinniśmy sądzić, że bycie dobrym polega na zdobywaniu się na wielkie akty poświęcenia. Przypomina raczej malowanie obrazu, którego artysta nie tworzy jednym czy dwoma pociągnięciami pędzla. Żeby powstał obraz, trzeba wielu małych pociągnięć. Nasza dobroć też będzie widoczna w wielu drobnych uczynkach.

W Biblii zachęcono, żebyśmy byli przygotowani i gotowi do czynienia dobra (2 Tym. 2:21; Tyt. 3:1). Jeśli zwracamy uwagę na sytuację drugich, to dostrzeżemy, jak możemy robić „to, co dobre dla bliźniego, co służy jego zbudowaniu” (Rzym. 15:2). Może to się wiązać z tym, że coś komuś damy (Prz. 3:27). Możemy kogoś zaprosić, żeby zjadł z nami skromny posiłek albo spędził czas w budującym towarzystwie. A jeśli wiemy, że ktoś jest chory, możemy napisać mu kartkę, odwiedzić go albo do niego zadzwonić. Jest wiele okazji, żeby wypowiadać „słowa dobre, które w razie potrzeby mogą zbudować i przynieść słuchającym korzyść” (Efez. 4:29).

Tak jak Jehowa staramy się wyświadczać dobro wszystkim ludziom. Dlatego traktujemy ich bezstronnie. Robimy to, kiedy głosimy dobrą nowinę o Królestwie. Zgodnie z poleceniem Jezusa wyświadczamy dobro nawet tym, którzy nas nienawidzą (Łuk. 6:27). Kiedy będziemy okazywać życzliwość i wyświadczać dobro, nigdy nie postąpimy źle, ponieważ „przeciwko takim rzeczom nie występuje żadne prawo” (Gal. 5:22, 23). Dobrym postępowaniem mimo sprzeciwu czy prób możemy pociągnąć innych do prawdy i przysparzać chwały Bogu (1 Piotra 3:16, 17).

„Dobry człowiek jest nagradzany za to, co robi” (Prz. 14:14). W jaki sposób? Kiedy jesteśmy dobrzy dla innych, oni prawdopodobnie też będą dobrzy dla nas (Prz. 14:22). A nawet jeśli nie będą, ale my nie przestaniemy czynić dobra, może to ich zmiękczyć i niejako roztopić ich niechęć (Rzym. 12:20, przypis).

Wiele osób może potwierdzić, że odniosło korzyści, kiedy zaczęło robić dobre rzeczy, a przestało robić złe. Na przykład Nancy mówi: „Dorastając, byłam nierozważna, nie miałam zasad moralnych i nie szanowałam innych. Ale kiedy poznałam i zaczęłam stosować Boże zasady, poczułam się szczęśliwsza. Teraz mam szacunek do samej siebie”.

Najważniejszym powodem do rozwijania dobroci jest fakt, że cieszy to Jehowę. Nawet jeśli inni nie zauważają tego, co robimy, On na pewno to widzi — dostrzega każdy dobry uczynek i każdą dobrą myśl (Efez. 6:7, 8). A jak nas nagradza? „Dobry człowiek zyskuje uznanie Jehowy” (Prz. 12:2). Dlatego dalej rozwijajmy dobroć. Jehowa obiecuje, że ‛każdego, kto czyni to, co dobre, czeka chwała, szacunek i pokój’ (Rzym. 2:10).