1. Jakie wyraźne polecenie Jezus dał swoim uczniom? (Zobacz ilustrację na stronie tytułowej).

 W OSTATNIĄ noc przed swoją śmiercią Jezus dał uczniom wyraźne polecenie: „Jak ja kocham was, tak wy kochajcie jedni drugich”. Następnie dodał: „Po miłości widocznej wśród was wszyscy rozpoznają, że jesteście moimi uczniami” (Jana 13:34, 35).

2. Dlaczego okazywanie miłości jest bardzo ważne?

² Jezus powiedział, że jego uczniów będzie łatwo rozpoznać, jeśli będą naśladować jego miłość. Tak było w I wieku i tak jest dzisiaj. Dlatego to bardzo ważne, żebyśmy okazywali sobie miłość nawet w trudnych sytuacjach!

3. Co omówimy w tym artykule?

³ Okazywanie miłości może być wyzwaniem, bo wszyscy jesteśmy niedoskonali. Mimo to musimy starać się naśladować Jezusa. W tym artykule omówimy, w jaki sposób miłość pomoże nam dbać o pokój z innymi, zachowywać bezstronność i okazywać gościnność. Studiując go, zastanawiaj się: „Czego mogę się nauczyć od braci i sióstr, którzy w trudnych sytuacjach nie przestali okazywać miłości?”.

4. Dlaczego zgodnie z Mateusza 5:23, 24 powinniśmy pogodzić się z bratem, który ma coś przeciwko nam?

⁴ Jezus uczył, jakie to ważne, żeby pogodzić się z bratem, który ma coś przeciwko nam (odczytaj Mateusza 5:23, 24). Podkreślił, że pokój z innymi jest niezbędny, żeby podobać się Bogu. Jehowa bardzo się cieszy, kiedy zabiegamy o dobre relacje z naszymi braćmi. Jeśli czujemy do kogoś urazę i nie staramy się przywrócić pokoju, nasza służba nie będzie miała dla Boga żadnego znaczenia (1 Jana 4:20).

5. Dlaczego pewnemu bratu było trudno przywrócić pokój?

⁵ Przywrócenie pokoju może nie być łatwe. Dlaczego? Zobaczmy, co spotkało Marka *. Pewien brat go skrytykował i rozpowiedział o nim złe rzeczy w zborze. Mark poczuł się urażony. Wspomina: „Nie wytrzymałem i mu to wygarnąłem”. Potem Mark tego żałował i próbował przeprosić. Ale ten brat nie chciał się pogodzić. W pierwszej chwili Mark pomyślał: „Skoro jemu nie zależy, to mnie ma zależeć?”. Jednak nadzorca obwodu zachęcił go, żeby się nie poddawał. Co zrobił Mark?

6. (a) W jaki sposób Mark próbował przywrócić pokój? (b) Jak Mark zastosował Kolosan 3:13, 14?

⁶ Kiedy Mark przemyślał swoje nastawienie, zrozumiał, że brakuje mu pokory i że ma zbyt wysokie mniemanie o sobie. Zdał sobie sprawę, że musi to zmienić (Kol. 3:8, 9, 12). Jeszcze raz podszedł do tego brata i pokornie przeprosił za swoje zachowanie. Pisał też do niego listy, w których go przepraszał i prosił, żeby znowu byli przyjaciółmi. Mark dawał mu nawet drobne prezenty. Niestety, brat ten nadal chował do niego urazę. Mimo to Mark był posłuszny poleceniu Jezusa, żeby kochać swojego brata i przebaczać (odczytaj Kolosan 3:13, 14). Nawet jeśli inni nie chcą się z nami pogodzić, chrześcijańska miłość pomoże nam przebaczyć i modlić się o przywrócenie pokojowych relacji (Mat. 18:21, 22; Gal. 6:9).

7. (a) Do czego zachęcił nas Jezus? (b) W jakiej trudnej sytuacji znalazła się pewna siostra?

⁷ Jezus zachęcił nas, żebyśmy traktowali innych tak, jak sami chcielibyśmy być traktowani. Powiedział też, żeby nie ograniczać miłości tylko do osób, które ją odwzajemniają (Łuk. 6:31-33). Na przykład co, jeśli ktoś w zborze cię unika i nawet nie chce się z tobą witać? Coś takiego nie zdarza się często, ale przeżyła to Lara. Opowiada: „Pewna siostra traktowała mnie jak powietrze, a ja nie miałam pojęcia dlaczego. Chodziłam na zebrania cała zestresowana”. Na początku Lara myślała sobie: „To nie moja wina. A poza tym inni w zborze też uważają, że ta siostra jest dziwna”.

8. Co zrobiła Lara, żeby przywrócić pokojowe relacje, i czego możemy się z tego nauczyć?

⁸ Lara postanowiła zrobić coś, żeby przywrócić pokojowe relacje. Pomodliła się do Jehowy i poszła porozmawiać z tą siostrą. Wyjaśniły problem, przytuliły się i pogodziły. Wydawało się, że wszystko jest w porządku. Lara opowiada: „Ale później traktowała mnie tak samo jak wcześniej. Byłam załamana”. Na początku Lara myślała, że nie będzie spokojna, póki ta siostra nie zacznie jej normalnie traktować. Ale w końcu zrozumiała, że najlepsze, co może zrobić, to okazywać jej miłość i ‛wspaniałomyślnie przebaczyć’ (Efez. 4:32 do 5:2). Lara pamiętała, że chrześcijańska miłość „nie prowadzi rachunku krzywd”. Poza tym „wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, na wszystko ma nadzieję, wszystko przetrzymuje” (1 Kor. 13:5, 7). Lara odzyskała spokój. Z czasem siostra ta zaczęła lepiej ją traktować. Jeśli kochasz braci i zabiegasz o dobre relacje z nimi, możesz być pewny, że ‛Bóg miłości i pokoju będzie z tobą’ (2 Kor. 13:11).

9. Dlaczego zgodnie z Dziejami 10:34, 35 nie chcemy być stronniczy?

⁹ Jehowa nie jest stronniczy (odczytaj Dzieje 10:34, 35). Jeśli Go w tym naśladujemy, dowodzimy, że jesteśmy Jego dziećmi. Kochamy też bliźniego jak samego siebie i dbamy o dobre relacje z naszą duchową rodziną (Rzym. 12:9, 10; Jak. 2:8, 9).

10, 11. Jak pewna siostra pokonała uprzedzenia?

¹⁰ Niektórym trudno jest być bezstronnym. Zobaczmy, co się przydarzyło siostrze o imieniu Rut. Kiedy była nastolatką, osoba z innego kraju bardzo skrzywdziła jej rodzinę. Jak to wpłynęło na Rut? Przyznaje ona: „Nienawidziłam wszystkiego, co kojarzyło mi się z tym krajem. Uważałam, że wszyscy ludzie stamtąd są tacy sami, nawet bracia i siostry”. Jak Rut pokonała negatywne uczucia?

¹¹ Rut zdała sobie sprawę, że musi walczyć z uprzedzeniami. Zaczęła czytać w Roczniku doświadczenia i sprawozdania z tego kraju. Opowiada: „Starałam się myśleć pozytywnie o ludziach tej narodowości. Dostrzegłam, że pochodzący stamtąd bracia też gorliwie służą Jehowie. Zrozumiałam, że są oni częścią naszej międzynarodowej rodziny”. Z czasem Rut doszła do wniosku, że musi robić coś więcej — okazywać miłość. Wyjaśnia: „Kiedy spotykałam braci i siostry z tego kraju, bardzo starałam się być dla nich życzliwa. Rozmawiałam z nimi i poznawałam ich bliżej”. Jaki przyniosło to efekt? Rut mówi: „W końcu pokonałam uprzedzenia”.

12. Jaki problem miała siostra o imieniu Sara?

¹² Niektórzy mogą być stronniczy i nawet nie zdawać sobie z tego sprawy. Na przykład Sara myślała, że jest bezstronna, bo nie oceniała ludzi po kolorze skóry, sytuacji finansowej czy zadaniach w organizacji. Ale przyznaje: „Dotarło do mnie, że tak naprawdę jestem stronnicza”. Dlaczego? Sara pochodziła z wykształconej rodziny i wolała towarzystwo ludzi, którzy też byli wykształceni. Kiedyś nawet powiedziała przyjacielowi: „Najbardziej lubię w zborze osoby z wykształceniem. Unikam tych, którzy go nie mają”. Nie ma wątpliwości — Sara musiała zmienić swoje nastawienie. W jaki sposób?

13. Czego uczymy się z tego, jak Sara zmieniła swoje nastawienie?

¹³ Nadzorca obwodu pomógł Sarze przemyśleć jej postawę. Opowiada ona: „Pochwalił mnie za wierną służbę, przemyślane komentarze i znajomość Biblii. Następnie wyjaśnił, że w parze z wiedzą powinny iść chrześcijańskie przymioty, takie jak pokora, skromność i miłosierdzie”. Sara wzięła sobie te słowa do serca. Mówi: „Uświadomiłam sobie, że najważniejsza jest miłość i życzliwość”. W rezultacie zaczęła patrzeć na braci zupełnie inaczej. Wyjaśnia: „Próbowałam dostrzegać w nich to, za co cenił ich Jehowa”. A jak jest z nami? Nigdy nie chcielibyśmy z powodu wykształcenia uważać się za lepszych od innych! Jeśli mocno kochamy wszystkich braci, nie będziemy stronniczy (1 Piotra 2:17).

14. Jak według Hebrajczyków 13:16 czuje się Jehowa, widząc naszą gościnność?

¹⁴ Jehowa bardzo ceni gościnność (odczytaj Hebrajczyków 13:16). Uważa ją za formę oddawania Mu czci, szczególnie jeśli pomagamy tym, którzy są w potrzebie (Jak. 1:27; 2:14-17). Dlatego Biblia zachęca nas: „Prześcigajcie się w okazywaniu gościnności” (Rzym. 12:13). Jeśli jesteśmy gościnni, pokazujemy, że troszczymy się o innych i że naprawdę nam na nich zależy. Jehowa się cieszy, kiedy zapraszamy kogoś na posiłek czy coś do picia albo kiedy poświęcamy mu swój czas i uwagę (1 Piotra 4:8-10). Ale są rzeczy, które mogą nam utrudniać okazywanie gościnności.

15, 16. (a) Co może powstrzymywać niektórych przed okazywaniem gościnności? (b) Co pomogło Edit przełamać się, żeby okazywać gościnność?

¹⁵ Przed okazywaniem gościnności mogą nas powstrzymywać nasze warunki, pochodzenie albo przeszłość. Zobaczmy przykład wdowy o imieniu Edit. Zanim poznała prawdę, nie była zbyt towarzyska. Poza tym uważała, że inni mają lepsze warunki do okazywania gościnności.

¹⁶ Kiedy Edit została Świadkiem Jehowy, przełamała się — starała się być gościnna. Wspomina: „Na budowę naszej Sali Królestwa przyjechało pewne małżeństwo. Starszy zapytał mnie, czy mogłabym przyjąć je do siebie na dwa tygodnie. Pomyślałam wtedy o wdowie z Sarepty i o tym, jak Jehowa ją nagrodził” (1 Król. 17:12-16). Edit zgodziła się przyjąć to małżeństwo pod swój dach. Czy Jehowa jej to wynagrodził? Opowiada: „Dwa tygodnie zamieniły się w dwa miesiące. Przez ten czas bardzo się zaprzyjaźniliśmy”. Edit zyskała też przyjaciół w zborze. Teraz jest pionierką i lubi gościć tych, z którymi współpracuje w służbie. Mówi: „Bardzo lubię dawać innym! Ale prawda jest taka, że o wiele więcej dostaję w zamian” (Hebr. 13:1, 2).

17. Co uświadomili sobie Luke i jego żona?

¹⁷ Nawet jeśli jesteśmy gościnni, czy możemy coś ulepszyć? Na przykład Luke i jego żona okazywali gościnność. Często zapraszali do siebie rodziców, krewnych, przyjaciół i nadzorcę obwodu z żoną. Ale Luke przyznaje: „Uświadomiliśmy sobie, że zapraszamy tylko bliskie nam osoby”. Co Luke i jego żona postanowili ulepszyć?

18. Dzięki czemu Luke i jego żona stali się jeszcze bardziej gościnni?

¹⁸ Luke i jego żona zrozumieli, na czym polega prawdziwa gościnność, kiedy zastanowili się nad słowami Jezusa: „Jeśli kochacie tylko tych, którzy was kochają, to na jaką nagrodę zasługujecie?” (Mat. 5:45-47). Doszli do wniosku, że powinni naśladować Jehowę, który jest szczodry dla wszystkich. Dlatego postanowili zapraszać do siebie osoby, które jeszcze u nich nie były. Luke mówi: „Każdy ma z tego radość. Wszystkich nas zbliża to do siebie i do Jehowy”.

19. Jak możemy pokazać, że jesteśmy uczniami Jezusa? Co postanowiłeś robić?

¹⁹ Omówiliśmy, jak żarliwa miłość może pomóc nam dbać o pokój z innymi, zachowywać wobec nich bezstronność i okazywać im gościnność. Musimy przezwyciężać wszelkie negatywne uczucia i kochać braci żarliwie, z serca. Dzięki temu będziemy szczęśliwi i pokażemy, że naprawdę jesteśmy uczniami Jezusa (Jana 13:17, 35).