1, 2. (a) Z jakimi wyzwaniami muszą sobie radzić obcokrajowcy? (Zobacz ilustrację tytułową). (b) Do czego zachęca Biblia i jakie w związku z tym pojawiają się pytania?

JAKIEŚ 30 lat temu Osei ^[1], który wtedy jeszcze nie był Świadkiem Jehowy, przyjechał z Ghany do Europy. Wspomina: „Szybko zrozumiałem, że większości ludzi nie obchodzi mój los. Byłem zaskoczony panującym tu klimatem. Kiedy po wyjściu z lotniska pierwszy raz w życiu poczułem zimno, rozpłakałem się”. Co więcej, nauka języka nie przychodziła mu łatwo i dlatego przez ponad rok miał trudności ze znalezieniem odpowiedniej pracy. A będąc z dala od krewnych, bardzo za nimi tęsknił i czuł się samotny.

² Jak chciałbyś zostać potraktowany, gdybyś się znalazł w podobnej sytuacji? Z pewnością pragnąłbyś zostać mile przyjęty przez braci i siostry, dla których twój kolor skóry czy pochodzenie nie miałyby najmniejszego znaczenia. Biblia zachęca prawdziwych chrześcijan, żeby ‛nie zapominali o gościnności’, czyli życzliwości wobec obcych (Hebr. 13:2). W związku z tym omówimy następujące pytania: Jaki stosunek do obcokrajowców ma Jehowa? Dlaczego warto przeanalizować swój stosunek do obcokrajowców? I co możemy zrobić, by w zborze poczuli się jak w domu?

3, 4. Jak zgodnie ze słowami z Wyjścia 23:9 Izraelici mieli traktować obcokrajowców i dlaczego?

³ Kiedy Izraelici wychodzili z Egiptu, przyłączyło się do nich wiele osób z innych narodów. Jehowa dał swojemu ludowi prawa, które pokazywały Jego szczególną troskę o tych obcokrajowców (Wyjścia 12:38, 49; 22:21). Ludzie tacy często znajdowali się w trudnym położeniu, dlatego Bóg życzliwie o nich dbał. Na przykład mieli prawo do zbierania pokłosia (Kapł. 19:9, 10).

⁴ Zamiast po prostu nakazać Izraelitom, żeby szanowali obcokrajowców, Jehowa odwołał się do ich empatii (odczytaj Wyjścia 23:9). Izraelici sami mieszkali kiedyś w obcej ziemi. Jeszcze zanim zostali niewolnikami, byli traktowani przez Egipcjan z pogardą, która mogła wynikać z dumy i uprzedzeń religijnych lub rasowych (Rodz. 43:32; 46:34; Wyjścia 1:11-14). Izraelici mieli ciężkie życie w obcym kraju. Jehowa chciał, żeby o tym pamiętali i traktowali osiadłych przybyszów ‛jak rodowitych mieszkańców’ (Kapł. 19:33, 34).

5. Co nam pomoże wzorem Jehowy troszczyć się o obcokrajowców?

⁵ Możemy być pewni, że również obecnie Jehowa troszczy się o obcokrajowców, którzy przychodzą na nasze zebrania (Powt. Pr. 10:17-19; Malach. 3:5, 6). Warto pomyśleć o wyzwaniach, z jakimi muszą sobie radzić, takich jak przejawy dyskryminacji lub bariera językowa. Pomoże nam to okazywać im życzliwość i braterską miłość (1 Piotra 3:8).

6, 7. Skąd wiadomo, że chrześcijanie w I wieku nauczyli się przezwyciężać uprzedzenia?

⁶ Chrześcijanie w I wieku n.e. nauczyli się przezwyciężać głęboko zakorzenione uprzedzenia, które były powszechne wśród Żydów. Na święto Pięćdziesiątnicy w 33 roku przybyli ludzie z różnych krajów. Wielu z nich przyjęło chrystianizm. Chrześcijanie mieszkający w Jerozolimie serdecznie się o nich zatroszczyli (Dzieje 2:5, 44-47). W ten sposób pokazali, że rozumieją, czym jest gościnność — życzliwością wobec obcych.

⁷ Jednak z czasem w tym nowo powstałym zborze najwyraźniej pojawiły się przejawy dyskryminacji. Żydzi mówiący po grecku skarżyli się, że ich wdowy są traktowane niesprawiedliwie (Dzieje 6:1). Aby nikogo nie pomijano przy podziale żywności, apostołowie wyznaczyli do tego zadania siedmiu mężczyzn. Mieli oni greckie imiona. Przypuszczalnie apostołowie chcieli w ten sposób złagodzić ewentualne napięcia na tle narodowościowym (Dzieje 6:2-6).

8, 9. (a) Co mogłoby świadczyć o uprzedzeniach lub dumie narodowej? (b) Czego powinniśmy się wyzbyć? (1 Piotra 1:22).

⁸ Bez względu na to, czy jesteśmy tego świadomi, czy nie, nasza kultura silnie na nas oddziałuje (Rzym. 12:2). Poza tym z pewnością często słyszymy, jak sąsiedzi, współpracownicy lub koledzy szkolni w poniżający sposób wypowiadają się o osobach mających inne pochodzenie, narodowość lub kolor skóry. Jak duży wpływ wywierają na nas ich poglądy? I jak reagujemy, gdy ktoś wyśmiewa się z naszej narodowości — na przykład wyolbrzymia jakieś cechy charakterystyczne naszej kultury?

⁹ Przez jakiś czas apostoł Piotr żywił uprzedzenia wobec osób niebędących Żydami. Jednak stopniowo nauczył się je przezwyciężać (Dzieje 10:28, 34, 35; Gal. 2:11-14). Jeśli zauważymy u siebie oznaki uprzedzeń lub dumy narodowej, podobnie jak Piotr powinniśmy podejmować świadome wysiłki, żeby się ich wyzbyć (odczytaj 1 Piotra 1:22). Pomyślmy: nikt z nas nie zasługuje na zbawienie, bo wszyscy, bez względu na pochodzenie, jesteśmy niedoskonali (Rzym. 3:9, 10, 21-24). Czy mamy więc powód, żeby czuć się lepsi od innych? (1 Kor. 4:7). Powinniśmy naśladować apostoła Pawła, który o swoich namaszczonych współbraciach powiedział, że ‛nie są już obcymi ani osiadłymi przybyszami, lecz (...) domownikami Boga’ (Efez. 2:19). Szczere starania, by wyzbyć się uprzedzeń, bez wątpienia pomogą nam ‛przyodziać się w nową osobowość’ (Kol. 3:10, 11).

10, 11. Jak w kontaktach z Moabitką Rut Boaz pokazał, że traktuje obcokrajowców tak jak Jehowa?

¹⁰ W kontaktach z Moabitką Rut Boaz pokazał, że traktuje obcokrajowców tak jak Jehowa. W czasie żniw Boaz przyszedł na swoje pole, gdzie jego uwagę zwróciła ta pracowita cudzoziemka. Kiedy dowiedział się, że poprosiła o zgodę na zbieranie pokłosia — chociaż miała do tego pełne prawo — życzliwie pozwolił jej zbierać „wśród zżętych kłosów” (odczytaj Rut 2:5-7, 15, 16).

¹¹ Z dalszej części relacji wynika, że Boaz troszczył się o Rut, ponieważ jako cudzoziemka była w trudnym położeniu. Dlatego zaprosił ją, żeby trzymała się blisko jego dziewcząt i w ten sposób uniknęła zaczepek ze strony żniwiarzy. Zadbał też o to, by dostała odpowiednią porcję jedzenia i wody, tak jak jego pracownicy. Ponadto nie traktował Rut z góry, ale ją pokrzepił (Rut 2:8-10, 13, 14).

12. Jaki wpływ na obcokrajowców może mieć nasza życzliwość?

¹² Boaz był poruszony niesamolubną miłością, jaką Rut okazała swojej teściowej, Noemi. Był też pod wrażeniem, że ta cudzoziemka została czcicielką Jehowy. W gruncie rzeczy życzliwość Boaza stanowiła wyraz lojalnej miłości samego Jehowy — ‛Boga Izraela, pod którego skrzydła Rut przyszła się schronić’ (Rut 2:12, 20; Prz. 19:17). Podobnie jest obecnie. Nasz życzliwy stosunek do „ludzi wszelkiego pokroju” może im pomóc w poznaniu prawdy i zrozumieniu, jak wielką miłością darzy ich Jehowa (1 Tym. 2:3, 4).

13, 14. (a) Dlaczego powinniśmy serdecznie witać obcokrajowców, którzy przychodzą do naszej Sali Królestwa? (b) Co możesz zrobić, jeśli masz opory, żeby rozmawiać z obcokrajowcami?

¹³ Okazujemy życzliwość obcokrajowcom, którzy pojawiają się w Sali Królestwa, serdecznie ich witając. Zapewne zauważyliśmy, że niektórzy imigranci są nieśmiali i trzymają się na uboczu. Ze względu na wychowanie lub status społeczny mogą czuć się gorsi. Dlatego chcemy przejawiać inicjatywę i szczerze się nimi interesować. Jeśli w twoim języku jest dostępna aplikacja JW Language, mógłbyś nauczyć się krótkiego przywitania w ich języku (odczytaj Filipian 2:3, 4).

¹⁴ A co jeśli masz opory, żeby rozmawiać z osobami pochodzącymi z innych kultur? Spróbuj opowiedzieć im coś o sobie. Zapewne szybko zobaczysz, że jest między wami więcej podobieństw niż różnic — rzeczywistych czy wyimaginowanych — i że każda kultura ma swoje mocne i słabe strony.

15. Co nam pomoże okazywać większą wyrozumiałość obcokrajowcom?

¹⁵ Jeżeli chcesz, żeby inni czuli się mile widziani w zborze, odpowiedz sobie na pytanie: „Gdybym to ja znalazł się w obcym kraju, jak chciałbym być traktowany?” (Mat. 7:12). Okazuj cierpliwość osobom, które adaptują się w nowym miejscu. Początkowo możesz nie w pełni rozumieć ich mentalność czy zachowania. Ale zamiast oczekiwać, że dostosują się do twojej kultury, po prostu zaakceptuj ich takimi, jakimi są (odczytaj Rzymian 15:7).

16, 17. (a) Co możemy zrobić, by mieć lepsze kontakty z obcokrajowcami? (b) Jak w praktyczny sposób możemy pomagać obcokrajowcom w naszym zborze?

¹⁶ Kontakty z cudzoziemcami będą dla nas znacznie łatwiejsze, jeżeli dowiemy się czegoś więcej o innych kulturach. Na przykład podczas studium rodzinnego moglibyśmy poszukać informacji na temat krajów, z których pochodzą bracia w naszym zborze i ludzie na terenie. Żeby lepiej poznać obcokrajowców, możemy też zaprosić ich na wspólny posiłek. Skoro Jehowa „otworzył narodom drzwi wiary”, czy my również nie moglibyśmy otworzyć drzwi naszych domów „tym, którzy są z nami spokrewnieni w wierze”? (Dzieje 14:27; Gal. 6:10; Hioba 31:32).

¹⁷ Kiedy spędzamy czas z jakąś rodziną imigrantów, jeszcze lepiej rozumiemy, ile ich kosztuje przystosowanie się do naszej kultury. Być może zauważymy, że potrzebują pomocy w nauce języka. Moglibyśmy też skierować ich do miejscowych agencji, które pomogą im znaleźć odpowiednie mieszkanie i pracę. Nasza inicjatywa może dla nich bardzo wiele znaczyć (Prz. 3:27).

18. Czyj przykład okazywania szacunku i wdzięczności mogą naśladować imigranci?

¹⁸ Oczywiście imigranci w miarę możliwości będą się starali dostosować do kultury kraju, w którym się znaleźli. Dobry przykład pod tym względem dała Rut. Po pierwsze, prosząc o pozwolenie na zbieranie pokłosia, pokazała, że szanuje miejscowe zwyczaje (Rut 2:7). Nie uznała tego prawa za coś oczywistego — jakby jej się to należało. Po drugie, od razu wyraziła wdzięczność za okazaną życzliwość (Rut 2:13). Kiedy imigranci mają takie dobre nastawienie, zapewne zyskają szacunek mieszkańców danego kraju oraz współbraci.

19. Dlaczego powinniśmy życzliwie przyjmować obcokrajowców?

¹⁹ Cieszymy się, że Jehowa okazuje niezasłużoną życzliwość wszystkim ludziom i że bez względu na pochodzenie każdy może usłyszeć dobrą nowinę. Wiele osób w swoim kraju nie mogło studiować Biblii ani swobodnie korzystać z zebrań. Ale teraz, kiedy mają taką możliwość, traktujmy ich w taki sposób, żeby nie czuli się obco w naszym towarzystwie. Nawet jeśli nie możemy udzielić im praktycznej pomocy, na przykład materialnej, nasza życzliwość będzie wyrazem miłości samego Jehowy. Dlatego jako „naśladowcy Boga” róbmy, co w naszej mocy, żeby okazywać życzliwość obcokrajowcom (Efez. 5:1, 2).