1. Jak powinniśmy patrzeć na wiarę?

WIELU ludzi nie przejawia wiary (2 Tes. 3:2). Jednak dla chrześcijan jest ona czymś wyjątkowo cennym. Pewną jej miarę Jehowa dał każdemu swojemu słudze (Rzym. 12:3; Gal. 5:22). Wszyscy, którzy ją otrzymali, powinni być bardzo wdzięczni.

2, 3. (a) Co umożliwia wiara? (b) Jakie pytania rozważymy?

² Niebiański Ojciec pociąga do siebie ludzi za pośrednictwem Jezusa Chrystusa (Jana 6:44, 65). Z kolei wiara w Jezusa umożliwia przebaczenie grzechów. A to otwiera nam drogę do wiecznej przyjaźni z Jehową (Rzym. 6:23). Czy zasłużyliśmy na tak wspaniały zaszczyt? Jako grzesznicy zasługujemy jedynie na śmierć (Ps. 103:10). Ale Jehowa dostrzegł, że jesteśmy w stanie robić to, co właściwe, i okazał nam niezasłużoną życzliwość, otwierając nasze serca na dobrą nowinę. Dlatego zaczęliśmy przejawiać wiarę w Jezusa i mamy nadzieję na życie wieczne (odczytaj 1 Jana 4:9, 10).

³ Ale czym właściwie jest wiara? Czy oznacza jedynie, że wiemy, jakie błogosławieństwa przygotował dla nas Jehowa? I co ważniejsze, w jaki sposób powinniśmy przejawiać wiarę?

4. Jak powinna na nas wpływać wiara?

⁴ Żeby mieć wiarę, nie wystarczy po prostu rozumieć, na czym polega zamierzenie Boże. Przymiot ten ma ogromną siłę oddziaływania — pobudza do życia w zgodzie z wolą Bożą. Kto wierzy, że Jehowa wybawi ludzi, chce dzielić się tą dobrą nowiną z innymi. Apostoł Paweł wyjaśnił: „Jeśli publicznie wyznasz to ‛słowo w twoich ustach’, że Jezus jest Panem, i w swoim sercu uwierzysz, że Bóg wskrzesił go z martwych, to będziesz wybawiony. Gdyż sercem wierzy się ku prawości, lecz ustami składa się publiczne wyznanie ku wybawieniu” (Rzym. 10:9, 10; 2 Kor. 4:13).

5. Dlaczego wiara jest ważna i jak możemy o nią dbać? Wyjaśnij na przykładzie.

⁵ Jeśli chcemy cieszyć się życiem wiecznym w Bożym nowym świecie, musimy przejawiać wiarę i stale o nią dbać. Wiarę można przyrównać do rośliny, która do życia potrzebuje wody. W przeciwieństwie do sztucznych kwiatów wciąż się zmienia — więdnie, gdy się jej nie podlewa, z kolei dobrze nawodniona się rozrasta. Nawet zdrowa roślina pozbawiona dostatecznej ilości wody z czasem obumrze. Podobnie jest z wiarą — jeśli się o nią nie dba, zwiędnie i stanie się martwa (Łuk. 22:32; Hebr. 3:12). Natomiast gdy ją pielęgnujemy, pozostaje żywa i dalej „rośnie”, a my jesteśmy „zdrowi w wierze” (2 Tes. 1:3; Tyt. 2:2).

6. O jakich dwóch aspektach wiary czytamy w Hebrajczyków 11:1?

⁶ Biblijną definicję wiary znajdujemy w Liście do Hebrajczyków 11:1 (odczytaj). Wiara obejmuje rzeczy, które są dla nas niewidoczne: 1) „rzeczy spodziewane” — między innymi zapowiedziane przyszłe wydarzenia, takie jak koniec niegodziwości oraz nastanie nowego świata; 2) „rzeczy realne, choć nie widziane”. W tym kontekście greckie słowo przetłumaczone na „oczywisty przejaw” zawiera myśl o przekonujących dowodach na istnienie tego, czego nie widzimy: Jehowy Boga, Jezusa Chrystusa, aniołów oraz niebiańskiego Królestwa (Hebr. 11:3). Jak możemy pokazać, że nasza nadzieja jest żywa oraz że wierzymy w niewidzialne rzeczy, o których mówi Biblia? Słowem i czynem — bez tego nasza wiara nie byłaby zupełna.

7. Jak przykład Noego pomaga nam zrozumieć, co to znaczy mieć wiarę? (Zobacz ilustrację tytułową).

⁷ W Liście do Hebrajczyków 11:7 apostoł Paweł nawiązał do wiary Noego, który „otrzymawszy Boskie ostrzeżenie przed tym, czego jeszcze nie widziano, okazał zbożną bojaźń i zbudował arkę ku wybawieniu swego domu”. Noe dowiódł wiary, budując olbrzymią arkę. Bez wątpienia sąsiedzi pytali, dlaczego to robi. Czy Noe ich zbywał lub mówił, żeby zajęli się własnymi sprawami? Z pewnością nie! Wiara pobudzała go do odważnego głoszenia i ostrzegania współczesnych mu ludzi przed nadchodzącym wyrokiem Bożym. Możliwe, że Noe powtarzał dokładnie te same słowa, które usłyszał od Jehowy: „Pojawił się przede mną kres wszelkiego ciała, gdyż z ich powodu ziemia jest pełna przemocy (...). A oto ja sprowadzam potop wód na ziemię, żeby wytracić spod niebios wszelkie ciało, w którym działa siła życiowa. Wszystko, co jest na ziemi, wyginie”. Poza tym gdy Noe informował, jaka jest jedyna możliwość ocalenia, zapewne powtarzał polecenie Jehowy: ‛Wejdźcie do arki’. W ten sposób jako „głosiciel prawości” dał kolejny dowód wiary (Rodz. 6:13, 17, 18; 2 Piotra 2:5).

8. Co Jakub pod natchnieniem powiedział o prawdziwej wierze?

⁸ Krótko po tym, jak apostoł Paweł pod natchnieniem napisał, czym jest wiara, powstał List Jakuba. Podobnie jak Paweł, Jakub wyjaśnił w nim, że prawdziwa wiara wymaga działania. Powiedział: „Pokaż mi swą wiarę bez uczynków, a ja pokażę ci wiarę poprzez moje uczynki” (Jak. 2:18). Dalej Jakub podkreślił, że prawdziwa wiara nie jest tym samym, co przeświadczenie. Demony zdają sobie sprawę z istnienia Boga, ale nie mają wiary — wręcz przeciwnie, próbują utrudnić realizację zamierzenia Bożego (Jak. 2:19, 20). Następnie Jakub wspomniał o człowieku, który przejawiał prawdziwą wiarę: „Czy nasz ojciec Abraham nie został uznany za prawego na podstawie uczynków, gdy na ołtarzu ofiarował swego syna Izaaka? Widzisz, że jego wiara współdziałała z jego uczynkami i dzięki uczynkom jego wiara została wydoskonalona”. W dalszych słowach Jakub podkreślił, że wiara przejawia się w działaniu: „Jak ciało bez ducha jest martwe, tak i wiara bez uczynków jest martwa” (Jak. 2:21-23, 26).

9, 10. Jak słowa apostoła Jana pomagają nam zrozumieć znaczenie okazywania wiary?

⁹ Ponad 30 lat później apostoł Jan napisał Ewangelię i trzy listy. Z pewnością dobrze rozumiał, z czym wiąże się prawdziwa wiara chrześcijan, o której wspominali inni natchnieni pisarze Biblii. Jan więcej razy niż którykolwiek z nich użył greckiego czasownika niekiedy tłumaczonego na „wierzyć”.

¹⁰ Powiedział na przykład: „Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne; kto jest nieposłuszny Synowi, nie ujrzy życia, lecz pozostaje na nim srogi gniew Boży” (Jana 3:36). Taka wiara wymaga stosowania się do poleceń Jezusa. Jan często cytował jego słowa wskazujące, jak ważne jest okazywanie wiary (Jana 3:16; 6:29, 40; 11:25, 26; 14:1, 12).

11. Jak możemy okazywać wdzięczność za to, że znamy prawdę?

¹¹ Powinniśmy być wdzięczni Jehowie, że posłużył się swoim świętym duchem, by objawić nam prawdę i umożliwić okazywanie wiary (odczytaj Łukasza 10:21). Zawsze ceńmy to, że Jehowa pociągnął nas do siebie przez swojego Syna, „Naczelnego Pełnomocnika i Udoskonaliciela naszej wiary” (Hebr. 12:2). Chcąc okazać wdzięczność za ten przejaw niezasłużonej życzliwości Bożej, powinniśmy wzmacniać wiarę przez modlitwę i studium Biblii (Efez. 6:18; 1 Piotra 2:2).

12. W jaki sposób powinniśmy przejawiać wiarę?

¹² Chcemy wciąż okazywać wiarę w obietnice Jehowy, i to w sposób widoczny dla innych. Dlatego stale głosimy o Królestwie Bożym i czynimy uczniów. Ponadto ‛wyświadczamy dobro wszystkim, a zwłaszcza tym, którzy są z nami spokrewnieni w wierze’ (Gal. 6:10). Dokładamy też starań, żeby pozbyć się „starej osobowości razem z jej praktykami”, i unikamy wszystkiego, co mogłoby nas osłabić pod względem duchowym (Kol. 3:5, 8-10).

13. Jakie znaczenie ma wiara w Boga, do czego jest przyrównana w Biblii i dlaczego?

¹³ Biblia mówi: „Bez wiary nie można się (...) [Bogu] podobać, bo kto przystępuje do Boga, musi wierzyć, że on istnieje i że nagradza tych, którzy go pilnie szukają” (Hebr. 11:6). Zgodnie z Biblią wiara w Boga jest częścią „fundamentu” potrzebnego każdemu, kto chce być chrześcijaninem (Hebr. 6:1). Żeby ‛trwać w miłości Bożej’, słudzy Jehowy muszą budować na tym fundamencie, czyli ‛uzupełniać wiarę’ innymi ważnymi przymiotami (odczytaj 2 Piotra 1:5-7; Judy 20, 21).

14, 15. Dlaczego oprócz wiary potrzebna jest miłość?

¹⁴ Chrześcijańscy pisarze Biblii podkreślili znaczenie wiary, nawiązując do niej setki razy. Żaden inny przymiot nie jest przez nich wymieniany tak często. Czy oznacza to, że wiara jest dla chrześcijan najważniejsza?

¹⁵ Paweł napisał: „Gdybym miał całą wiarę, tak iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym” (1 Kor. 13:2). Jezus podkreślił nadrzędną rolę miłości do Boga, kiedy odpowiedział na pytanie: „Które przykazanie w Prawie jest największe?” (Mat. 22:35-40). Miłość mieści w sobie wiele ważnych przymiotów chrześcijańskich, również wiarę. W Biblii czytamy: „Miłość (...) wszystkiemu wierzy”, czyli wierzy w prawdę zawartą w Słowie Bożym (1 Kor. 13:4, 7).

16, 17. Jak Biblia łączy miłość z wiarą? Który z tych przymiotów jest ważniejszy i dlaczego?

¹⁶ Wiara i miłość odgrywają kluczową rolę, dlatego pisarze Chrześcijańskich Pism Greckich wielokrotnie wymieniają je razem, często w tym samym zdaniu lub wyrażeniu. Paweł zachęcał braci, żeby nałożyli „napierśnik wiary i miłości” (1 Tes. 5:8). Piotr napisał: „Chociaż nigdy (...) nie widzieliście [Jezusa], miłujecie go. Chociaż obecnie na niego nie patrzycie, to jednak wierzycie w niego” (1 Piotra 1:8). Jakub zapytał namaszczonych braci: „Czyż Bóg nie wybrał biednych względem świata, żeby byli bogaci w wierze i dziedzicami królestwa, które obiecał tym, co go miłują?” (Jak. 2:5). Jan napisał: „To jest (...) przykazanie [Boże], żebyśmy wierzyli w imię jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie” (1 Jana 3:23).

¹⁷ W przyszłości nie będziemy musieli przejawiać wiary w Boże obietnice, ponieważ wszystkie się spełnią. Ale nadal będziemy pielęgnować miłość do Boga i bliźnich. Właśnie dlatego Paweł napisał: „Teraz jednak pozostaje wiara, nadzieja, miłość — te trzy; lecz z nich największa jest miłość” (1 Kor. 13:13).

18, 19. Jaki niezwykły przejaw wiary możemy obserwować i komu to zawdzięczamy?

¹⁸ Obecnie słudzy Jehowy okazują wiarę w ustanowione przez Niego Królestwo. Dzięki temu rozwija się raj duchowy. Przebywa w nim ponad osiem milionów osób, które pielęgnują owoce ducha Bożego (Gal. 5:22, 23). Raj ten jest niezwykłym przejawem chrześcijańskiej wiary i miłości.

¹⁹ Tego niezwykłego osiągnięcia nie zawdzięczamy żadnemu z ludzi. ‛Wybawienie przez wiarę to dar Boży’ (Efez. 2:8). Raj duchowy jest dla Boga źródłem chwały — „znakiem, który nie będzie usunięty” (Izaj. 55:13). Granice tego raju będą się poszerzać, aż w końcu na ziemi pozostaną tylko doskonali, prawi i szczęśliwi ludzie, a to przyniesie cześć imieniu Jehowy. Dlatego w dalszym ciągu przejawiajmy wiarę w Boże obietnice!