1. Jaki jest najszlachetniejszy rodzaj miłości i dlaczego można tak powiedzieć? (Zobacz ilustrację tytułową).

MIŁOŚĆ oparta na zasadach (agápe) to dar od Jehowy — On jest jej Źródłem (1 Jana 4:7). Jest to najszlachetniejszy rodzaj miłości. Może mieć związek z ciepłymi uczuciami, ale przede wszystkim wyróżnia ją niesamolubne działanie na rzecz innych. W pewnym słowniku powiedziano, że „miłość [agápe] można poznać jedynie po uczynkach, do których skłania”. Okazywanie niesamolubnej miłości oraz jej zaznawanie wzbogaca życie, nadaje mu sens i wypełnia je radością.

2, 3. Jak Jehowa dowiódł niesamolubnej miłości do ludzi?

² Jehowa okazał miłość ludziom, jeszcze zanim stworzył Adama i Ewę. Tak przygotował ziemię, żeby mogli żyć na niej wiecznie — nie mieli jedynie wegetować, ale cieszyć się pełnią życia. Zrobił to wyłącznie dla naszego pożytku, a nie dla własnych korzyści. Później dowiódł niesamolubnej miłości, dając swoim ziemskim dzieciom możliwość życia wiecznego w raju.

³ Kiedy Adam i Ewa okazali się nieposłuszni, Jehowa dał najwspanialszy dowód swojej niesamolubnej miłości. Postanowił odkupić przyszłych potomków tej zbuntowanej pary. Był pewny, że niektórzy z nich właściwie zareagują na Jego miłość (Rodz. 3:15; 1 Jana 4:10). W gruncie rzeczy od chwili, gdy obiecał okup, traktował go, jakby już został dostarczony. Po jakichś 4000 lat zdobył się na ogromne poświęcenie i ofiarował za ludzkość swojego jednorodzonego Syna (Jana 3:16). Jakże wdzięczni jesteśmy Jehowie za Jego niesamolubną miłość!

4. Skąd wiemy, że niedoskonali ludzie są w stanie okazywać niesamolubną miłość?

⁴ My też jesteśmy w stanie okazywać niesamolubną miłość, bo Bóg nas stworzył na swój obraz. Co prawda odziedziczony grzech nam to utrudnia, ale nie pozbawia nas tej zdolności. Abel dowiódł miłości do Boga, gdy niesamolubnie ofiarował to, co miał najlepszego (Rodz. 4:3, 4). Noe pokazał, że kocha ludzi — całe dziesięciolecia głosił Boże orędzie, chociaż nikt nie reagował pozytywnie (2 Piotra 2:5). Abraham, kiedy otrzymał polecenie złożenia w ofierze swojego syna Izaaka, postawił miłość do Boga ponad własne uczucia (Jak. 2:21). Tak jak ci wierni mężczyźni, my też chcemy okazywać miłość, nawet gdy nie jest to łatwe.

5. Jak możemy pokazać, że nasza miłość jest szczera?

⁵ Biblia wyjaśnia, że szczera miłość wyraża się nie „słowem ani językiem, lecz uczynkiem i prawdą” (1 Jana 3:18). Czy to znaczy, że nie możemy wyrażać miłości słowami? Wcale nie! (1 Tes. 4:18). Chodzi raczej o to, że nie może się ona ograniczać do słów, zwłaszcza kiedy sytuacja wymaga działania. Na przykład jeśli bratu brakuje środków do życia, nie wystarczą mu słowa pokrzepienia (Jak. 2:15, 16). Podobnie nasza miłość do Jehowy i ludzi nie tylko skłania nas do tego, żeby prosić Go, „aby wysłał pracowników na swe żniwo”, ale też do brania pełnego udziału w głoszeniu (Mat. 9:38).

6, 7. (a) Czym jest miłość „bez obłudy”? (b) Podaj przykłady nieszczerej miłości.

⁶ Apostoł Jan napisał, że musimy kochać „uczynkiem i prawdą”. Dlatego nasza miłość powinna być „bez obłudy” (Rzym. 12:9; 2 Kor. 6:6). To znaczy, że jeśli chcemy przejawiać szczerą miłość, nie możemy udawać kogoś, kim nie jesteśmy — jak gdybyśmy zakładali maskę. Ale możemy się zastanawiać: „Czy istnieje coś takiego jak obłudna miłość?”. W gruncie rzeczy nie. Taka nieszczera postawa nie ma nic wspólnego z prawdziwą miłością, jest tylko jej bezwartościową imitacją.

⁷ Wymieńmy kilka przykładów nieszczerej miłości. W ogrodzie Eden Szatan udawał, że troszczy się o dobro Ewy, ale w rzeczywistości postępował samolubnie i obłudnie (Rodz. 3:4, 5). Achitofel okazał się fałszywym przyjacielem króla Dawida — zdradził go, gdy stwierdził, że przyniesie mu to korzyści (2 Sam. 15:31). Podobnie obecnie odstępcy i osoby wprowadzające podziały w zborach posługują się „gładkimi słowami i pochlebiającą mową”, żeby sprawić wrażenie, że okazują miłość, ale tak naprawdę kieruje nimi samolubstwo (Rzym. 16:17, 18).

8. Jakie pytanie powinniśmy sobie zadać?

⁸ Nieszczera miłość zasługuje na szczególne potępienie, ponieważ jest przeciwieństwem ofiarnej miłości, która podoba się Bogu. Taka obłuda może zwieść człowieka, ale nie Jehowę. Jezus powiedział, że obłudnicy zostaną ukarani „z największą surowością” (Mat. 24:51). Oczywiście żaden sługa Jehowy nie chciałby przejawiać nieszczerej miłości. Warto więc zadać sobie pytanie: „Czy moja miłość zawsze jest szczera i nie ma w niej śladów samolubstwa ani nieuczciwości?”. Przeanalizujmy dziewięć sposobów, na jakie możemy dowodzić, że nasza miłość jest nieobłudna.

9. Do czego pobudzi nas szczera miłość?

⁹ Chętnie rób coś dla innych nawet wtedy, gdy pozostaje to niezauważone. Jeśli to możliwe, nasze dobre uczynki powinny pozostawać „w ukryciu” — nie chcemy się z nimi obnosić (odczytaj Mateusza 6:1-4). Inaczej postąpili Ananiasz i Safira. Zamiast cieszyć się, że mogą coś zrobić dla innych, bezczelnie wyolbrzymili wartość swojego daru, za co spotkała ich surowa kara (Dzieje 5:1-10). Ale kto przejawia szczerą miłość, czerpie radość z usługiwania braciom bez rozgłosu i wyrazów szczególnego uznania. Na przykład bracia, którzy wspierają Ciało Kierownicze w przygotowywaniu pokarmu duchowego, pozostają anonimowi — nie skupiają na sobie uwagi ani nie ujawniają, nad czym pracują.

10. Jak możemy okazywać innym szacunek?

¹⁰ Okazuj innym szacunek (odczytaj Rzymian 12:10). Wzór pod tym względem dał Jezus, kiedy umył uczniom nogi (Jana 13:3-5, 12-15). Żeby rozwinąć pokorę potrzebną do okazywania szacunku, być może będziemy musieli zdobyć się na duży wysiłek. Nawet apostołowie przed otrzymaniem ducha świętego nie w pełni rozumieli, dlaczego Jezus umył im nogi (Jana 13:7). Okazujemy innym szacunek, gdy nie myślimy o sobie zbyt wiele z powodu swojego wykształcenia, sytuacji materialnej albo przywilejów w organizacji Jehowy (Rzym. 12:3). I zamiast zazdrościć osobom, które są chwalone, cieszymy się z nimi, nawet jeśli uważamy, że zasługujemy na takie samo uznanie za wykonaną pracę.

11. Dlaczego nasze pochwały muszą być szczere?

¹¹ Szczerze chwal braci i siostry. Powinniśmy szukać okazji, żeby chwalić się nawzajem, bo jest to ‛dobre ku zbudowaniu’ (Efez. 4:29). Jednak musimy robić to szczerze. W przeciwnym razie mogłoby się okazać, że nasze słowa to zwykłe pochlebstwa lub że unikamy udzielenia komuś potrzebnej rady (Prz. 29:5). Bylibyśmy hipokrytami, gdybyśmy kogoś chwalili, a za jego plecami go obgadywali. Apostoł Paweł nie wpadł w tę pułapkę — pokazał, że jego miłość jest szczera. Na przykład pochwalił chrześcijan w Koryncie za to, co robili dobrze (1 Kor. 11:2). Ale kiedy postępowali niewłaściwie, wyraźnie i życzliwie im o tym powiedział (1 Kor. 11:20-22).

12. Jak możemy dowodzić szczerej miłości, kiedy okazujemy gościnność?

¹² Bądź szczodry. Jehowa oczekuje, że będziemy okazywać naszym braciom szczodrość (odczytaj 1 Jana 3:17). Ale musimy to robić z czystych pobudek, bez cienia samolubstwa. Możemy zadać sobie pytania: „Czy jestem gościnny przede wszystkim wobec przyjaciół, osób mających odpowiedzialne zadania w zborze albo tych, którzy mogą mi się jakoś zrewanżować? Czy raczej staram się okazywać szczodrość braciom, których dobrze nie znam, lub takim, którzy nie mogą mi się odwdzięczyć?” (Łuk. 14:12-14). A co, jeśli ktoś ze zboru jest w potrzebie, bo podjął złe decyzje? Albo nie okazuje wdzięczności za naszą gościnność? W takich sytuacjach powinniśmy zastosować radę: „Bądźcie wobec siebie nawzajem gościnni bez utyskiwania” (1 Piotra 4:9). Jeśli tak robimy, zaznamy szczęścia wynikającego z dawania z właściwych pobudek (Dzieje 20:35).

13. (a) Kiedy pomaganie słabym może być szczególnym wyzwaniem? (b) Co możemy robić dla osób słabych?

¹³ Wspieraj słabych. W Biblii znajdujemy polecenie: „Wspierajcie słabych, wobec wszystkich bądźcie wielkodusznie cierpliwi” (1 Tes. 5:14). Zastosowanie się do tych słów może być sprawdzianem tego, czy nasza miłość jest szczera. Chociaż wielu słabych z czasem nabiera sił duchowych, inni potrzebują cierpliwego i długotrwałego wsparcia. Co możemy dla nich robić? Pokrzepiać myślami z Biblii, umawiać się z nimi do służby, a czasami wystarczy ich wysłuchać. Ponadto nie powinniśmy po prostu dzielić członków zboru na „mocnych” i „słabych”, bo wszyscy mamy mocne i słabe strony. Nawet apostoł Paweł przyznawał się do swoich słabości (2 Kor. 12:9, 10). Dlatego wszyscy potrzebujemy wsparcia naszych braci i sióstr.

14. Na co powinniśmy być gotowi, żeby zachowywać pokój z braćmi?

¹⁴ Zabiegaj o pokój. Robimy wszystko, co w naszej mocy, żeby zachowywać pokój z braćmi — nawet jeśli uważamy, że zostaliśmy źle zrozumiani lub niesprawiedliwie potraktowani (odczytaj Rzymian 12:17, 18). Jeśli zraniliśmy czyjeś uczucia, często wystarczy przeprosić. Jednak musimy zrobić to szczerze. Na przykład zamiast mówić: „Przykro mi, że tak się czujesz”, mógłbyś uznać, że w jakiejś mierze przyczyniłeś się do powstania problemu, i powiedzieć: „Przepraszam, że cię zraniłem”. Pokój jest szczególnie ważny w małżeństwie. Mąż i żona nie powinni udawać przed innymi, że się kochają, a w domu nie odzywać się do siebie, używać przykrych słów lub przemocy fizycznej.

15. Jak możemy pokazać, że szczerze przebaczamy?

¹⁵ Chętnie przebaczaj. Kiedy ktoś nas obrazi, powinniśmy mu wybaczyć i nie chować urazy. A jeśli ‛znosimy jedni drugich w miłości, usilnie starając się zachować jedność ducha w jednoczącej więzi pokoju’, będziemy chętnie przebaczać nawet osobom, które nie są świadome, że nas uraziły (Efez. 4:2, 3). Ale żeby nasze przebaczenie było szczere, musimy kontrolować swoje myśli i ‛nie prowadzić rachunku krzywdy’ (1 Kor. 13:4, 5). Gdybyśmy chowali urazę, moglibyśmy na trwałe popsuć relacje nie tylko z bratem lub siostrą, ale również z Jehową (Mat. 6:14, 15). Możemy dowieść, że szczerze przebaczyliśmy, modląc się za osobę, która nas obraziła (Łuk. 6:27, 28).

16. Jaką możliwość dają nam zadania w organizacji Jehowy?

¹⁶ Zdobywaj się na poświęcenia. Mamy możliwość udowodnić, że nasza miłość jest szczera, również podczas wykonywania zadań w organizacji Jehowy. Chcemy wtedy szukać „korzyści nie swojej własnej, lecz drugiego” (1 Kor. 10:24). Na przykład na zgromadzeniach i kongresach porządkowi wchodzą na obiekt wcześniej niż inni. Zamiast zajmować najlepsze miejsca dla siebie i swoich rodzin, wielu z nich wybiera gorsze miejsca w przydzielonym im sektorze. Zdobywając się na takie poświęcenia, dowodzą miłości, w której nie ma cienia samolubstwa. Jak możesz naśladować ich przykład?

17. Do czego szczera miłość pobudzi osobę, która popełniła poważny grzech?

¹⁷ Wyznawaj i porzucaj skrywane grzechy. Czasami jakiś członek zboru popełnia poważny grzech i stara się go ukryć, żeby uniknąć zakłopotania albo nie sprawić zawodu innym (Prz. 28:13). Ale takie postępowanie dowodzi braku miłości, bo przynosi szkodę nie tylko samemu grzesznikowi. Może spowodować, że Jehowa przestanie udzielać zborowi swojego ducha, i może zagrozić pokojowi całego zboru (Efez. 4:30). Szczera miłość pobudzi chrześcijanina, który popełnił poważny grzech, do porozmawiania ze starszymi i skorzystania z niezbędnej pomocy (Jak. 5:14, 15).

18. Dlaczego szczera miłość jest tak ważna?

¹⁸ Miłość jest najważniejszym ze wszystkich przymiotów (1 Kor. 13:13). Pomaga rozpoznać w nas naśladowców Jezusa i Jehowy — Źródła miłości (Efez. 5:1, 2). Apostoł Paweł napisał: ‛Gdybym miłości nie miał, byłbym niczym’ (1 Kor. 13:2). W dalszym ciągu okazujmy miłość nie tylko „słowem”, ale także „uczynkiem i prawdą”.