1. Co Jehowa może zrobić, żeby spełnić swoje zamierzenie?

 JEHOWA może stać się, kimkolwiek trzeba, żeby spełnić swoje zamierzenie. Na przykład stał się Nauczycielem, Pocieszycielem i Ewangelizatorem, który przekazuje dobre wiadomości — żeby wymienić tylko niektóre role, w jakie się wcielił (Izaj. 48:17; 2 Kor. 7:6; Gal. 3:8). Ale często do wykonania swojej woli posługuje się ludźmi (Mat. 24:14; 28:19, 20; 2 Kor. 1:3, 4). Może dać każdemu z nas mądrość i siły, dzięki którym staniemy się, kim trzeba, żeby wykonać Jego wolę. Właśnie taka myśl kryje się w znaczeniu Jego imienia, podawanym przez niektórych uczonych.

2. (a) Dlaczego czasem możemy mieć wątpliwości, czy Jehowa się nami posługuje? (b) Co rozważymy w tym artykule?

² Każdy z nas chce być użyteczny dla Jehowy, ale niektórzy mogą mieć wątpliwości, czy On się nimi posługuje. Dlaczego? Bo czują, że ogranicza ich wiek, okoliczności albo że nie są wystarczająco zdolni. Z kolei inni mogą być zadowoleni z tego, co już robią, i nie widzą potrzeby robienia dalszych postępów. Z tego artykułu dowiemy się, jak Jehowa może pomóc każdemu z nas spełniać Jego wolę. Potem przeanalizujemy biblijne przykłady mężczyzn i kobiet, którym Bóg dał i pragnienie, i siły do działania. A na koniec zastanowimy się, jak możemy Mu pozwalać, by się nami posługiwał.

3. Jak zgodnie z obietnicą z Filipian 2:13 Jehowa może wzbudzić w nas pragnienie działania?

³ Odczytaj Filipian 2:13 *. Jehowa może wzbudzić w nas „pragnienie” działania. Jak może to zrobić? Może usłyszeliśmy o konkretnej potrzebie w zborze. Albo starsi przeczytali list z Biura Oddziału o jakichś szczególnych potrzebach w innym rejonie. Może nasunęło się nam pytanie: „Jak mogę pomóc w tej sytuacji?”. A może zaproszono nas do jakiegoś zadania i zastanawiamy się, czy jesteśmy w stanie dobrze się z niego wywiązać. Albo po przeczytaniu fragmentu Biblii myślimy, jak go zastosować, żeby komuś pomóc. Jehowa do niczego nas nie zmusi. Ale kiedy widzi, że jesteśmy gotowi przeanalizować swoje warunki, może sprawić, że zapragniemy podjąć się danego zadania.

4. Jak Jehowa może udzielić nam sił do działania?

⁴ Jehowa może nam też dać „siły” potrzebne do działania (Izaj. 40:29). Może w tym celu posłużyć się swoim świętym duchem, żeby rozwinąć nasze wrodzone zdolności (Wyjścia 35:30-35). Różnych umiejętności uczy nas również przez swoją organizację. Jeśli nie wiesz, jak wykonać jakieś zadanie, proś innych o pomoc. Zawsze też możesz prosić naszego szczodrego niebiańskiego Ojca o „moc wykraczającą poza to, co normalne” (2 Kor. 4:7, przypis; Łuk. 11:13). W Biblii możemy znaleźć wiele przykładów mężczyzn i kobiet, którym Jehowa dał i pragnienie, i siły do działania. Podczas analizy ich przeżyć zastanawiaj się, czy Jehowa może w podobny sposób posłużyć się tobą.

5. Czego uczymy się z tego, jak i kiedy Jehowa posłużył się Mojżeszem do wyzwolenia swojego ludu?

⁵ Jehowa posłużył się Mojżeszem do uwolnienia Izraelitów z Egiptu. Ale kiedy to zrobił? Czy wtedy, kiedy Mojżesz czuł się wykwalifikowany, bo „został wyszkolony we wszelkiej mądrości Egipcjan”? (Dzieje 7:22-25, przypis). Nie. Jehowa posłużył się nim dopiero wtedy, gdy pomógł mu stać się pokornym i łagodnym człowiekiem (Dzieje 7:30, 34-36). Dał mu odwagę, żeby stanął przed potężnym władcą Egiptu (Wyjścia 9:13-19). Czego się uczymy z tego, jak i kiedy Jehowa posłużył się Mojżeszem? Jehowa używa osób, które naśladują Jego przymioty i które polegają na Jego sile (Filip. 4:13).

6. Jaka lekcja wypływa z tego, jak Jehowa posłużył się Barzillajem, żeby pomóc Dawidowi?

⁶ Wieki później Jehowa posłużył się Barzillajem, żeby pomóc królowi Dawidowi, kiedy ten uciekał przed swoim synem Absalomem. Dawid i jego ludzie byli „głodni, zmęczeni i spragnieni”. Żeby ich nakarmić, Barzillaj, który był wtedy w podeszłym wieku, razem z innymi narażał swoje życie. Nie stwierdził, że skoro ma już swoje lata, nie może być dla Jehowy użyteczny. Wręcz przeciwnie, skorzystał ze wszystkiego, co miał, żeby pomóc sługom Bożym w potrzebie (2 Sam. 17:27-29). Jaka wypływa z tego lekcja? Bez względu na to, ile mamy lat, Jehowa może się nami posłużyć, żeby zaspokoić potrzeby współwyznawców z naszej okolicy lub z innych krajów, którzy nie mają podstawowych środków do życia (Prz. 3:27, 28; 19:17). Nawet jeśli nie możemy się o nich zatroszczyć osobiście, możemy przekazywać datki na ogólnoświatową działalność. Dzięki temu, kiedy zajdzie gdzieś taka potrzeba, będą środki na udzielenie pomocy (2 Kor. 8:14, 15; 9:11).

7. Jak Jehowa posłużył się Symeonem i dlaczego nas to pokrzepia?

⁷ Jehowa obiecał Symeonowi, starszemu lojalnemu mężczyźnie z Jerozolimy, że nie umrze, dopóki nie zobaczy Mesjasza. Obietnica ta musiała bardzo go pokrzepić, bo czekał na Mesjasza wiele lat. Jego wiara i wytrwałość zostały nagrodzone. Pewnego dnia „pod wpływem ducha” przyszedł do świątyni, gdzie zobaczył nowo narodzonego Jezusa. Jehowa posłużył się Symeonem do przekazania proroctwa dotyczącego tego dziecka, które miało być „Pomazańcem Jehowy” (Łuk. 2:25-35). Chociaż Symeon prawdopodobnie nie dożył momentu, kiedy Jezus rozpoczął służbę, to był wdzięczny za przywilej, który otrzymał, a w przyszłości zazna jeszcze wspanialszych rzeczy. W nowym świecie ten wierny mężczyzna będzie mógł oglądać, jakie korzyści ludzkość odniesie z rządów Jezusa (Rodz. 22:18). My też jesteśmy wdzięczni za każdy przywilej otrzymany od Jehowy.

8. Jak Jehowa może się nami posłużyć podobnie jak Barnabasem?

⁸ W I wieku n.e. szczodry mężczyzna o imieniu Józef chętnie stawił się do dyspozycji Jehowy (Dzieje 4:36, 37). Józef najpewniej wyróżniał się tym, że pocieszał innych, dlatego apostołowie nazwali go Barnabasem, czyli „Synem Pocieszenia”. Na przykład kiedy Saul został chrześcijaninem, wielu braci się go bało, bo był znany jako prześladowca zboru. Ale serdeczny Barnabas przyszedł Saulowi z pomocą, za co ten na pewno był mu bardzo wdzięczny (Dzieje 9:21, 26-28). Później starsi w Jerozolimie dostrzegli potrzebę zachęcenia braci mieszkających w odległej Antiochii Syryjskiej. Kogo tam posłali? Barnabasa! To był dobry wybór, ponieważ „zaczął ich wszystkich zachęcać, żeby sobie postanowili całym sercem trwać przy Panu” (Dzieje 11:22-24). Obecnie Jehowa również nam może pomóc stać się „synem pocieszenia” dla kogoś ze zboru. Może się nami posłużyć między innymi, żeby pocieszyć kogoś, kto stracił bliską osobę. Albo może nas pobudzić do odwiedzenia lub zadzwonienia do kogoś, kto jest chory albo przygnębiony, i powiedzenia kilku życzliwych słów. Czy pozwolisz Jehowie, żeby posługiwał się tobą tak jak Barnabasem? (1 Tes. 5:14).

9. Czego się uczymy ze sposobu, w jaki Jehowa pomógł bratu Wasilijowi stać się umiejętnym pasterzem?

⁹ Jehowa pomógł bratu o imieniu Wasilij stać się umiejętnym pasterzem. Kiedy Wasilij w wieku 26 lat został starszym, obawiał się, że nie jest wykwalifikowany, żeby pomagać braciom pod względem duchowym — zwłaszcza tym, którzy przechodzą trudne chwile. Jednak otrzymał cenne wskazówki od doświadczonych starszych oraz na Kursie Służby Królestwa. Ciężko też pracował nad podnoszeniem swoich kwalifikacji. Na przykład stworzył listę mniejszych celów do zrealizowania. Kiedy osiągał kolejne z nich, udawało mu się przezwyciężać obawy. Mówi: „To, co wcześniej mnie przerażało, teraz sprawia mi dużo radości. Kiedy Jehowa pomaga mi znaleźć odpowiedni fragment, żeby pocieszyć kogoś ze zboru, odczuwam ogromną satysfakcję”. Bracia, jeżeli tak jak Wasilij stawiacie się do dyspozycji, z pomocą Jehowy będziecie mogli wziąć na siebie odpowiedzialne zadania.

10. Co zrobiła Abigail i czego możemy się nauczyć z jej przykładu?

¹⁰ Kiedy Dawida i jego lojalnych towarzyszy ścigał król Saul, potrzebowali oni pomocy. Towarzysze Dawida poprosili wtedy bogatego Izraelitę Nabala o trochę jedzenia. Nie mieli oporów, żeby o to poprosić, bo wcześniej chronili jego trzody na pustyni. Ale samolubny Nabal nie chciał im niczego dać. Dawid się oburzył i postanowił zabić Nabala oraz wszystkich jego ludzi (1 Sam. 25:3-13, 22). Na szczęście żona Nabala, Abigail, była nie tylko piękna, ale i mądra. Dowodząc wielkiej odwagi, upadła do stóp Dawida i błagała go, żeby się nie mścił, bo w ten sposób obciąży się winą krwi. Taktownie doradziła mu zostawić tę sprawę w rękach Jehowy. Jej pokorne słowa oraz rozsądne działanie poruszyły serce Dawida. Zdał on sobie sprawę, że wysłał ją Jehowa (1 Sam. 25:23-28, 32-34). Bóg posłużył się Abigail, bo wypracowała cenne przymioty. Podobnie kiedy chrześcijanka rozwija takt i wnikliwość, może On się nią posłużyć do budowania rodziny oraz innych osób w zborze (Prz. 24:3; Tyt. 2:3-5).

11. Co zrobiły córki Szalluma i kto je dzisiaj naśladuje?

¹¹ Jehowa posłużył się córkami Szalluma przy odbudowywaniu murów Jerozolimy (Nehem. 2:20; 3:12). Chociaż ich ojciec był księciem, były gotowe wykonywać tę trudną i niebezpieczną pracę (Nehem. 4:15-18). Bardzo różniły się od mężczyzn z Tekoi, którzy „nie zniżyli się do tego, żeby wspólnie pracować” (Nehem. 3:5). Tylko pomyśl, jak cieszyły się córki Szalluma, gdy projekt udało się zakończyć w 52 dni! (Nehem. 6:15). W naszych czasach pełne zapału siostry z radością biorą udział w wyjątkowym rodzaju świętej służby — w budowaniu i konserwacji budynków, które służą oddawaniu czci Jehowie. Ich umiejętności, entuzjazm i lojalność są niezbędne w realizacji tych przedsięwzięć.

12. Jak Jehowa może się posłużyć nami tak jak Tabitą?

¹² Jehowa pobudził Tabitę, żeby „robiła (...) wiele dobrego i rozdawała dary miłosierdzia”, szczególnie wdowom (Dzieje 9:36). Była znana z wyjątkowej hojności i życzliwości, więc kiedy umarła, bardzo ją opłakiwano. A gdy apostoł Piotr ją wskrzesił, wszyscy się ucieszyli (Dzieje 9:39-41). Czego się uczymy od Tabity? Każdy z nas — młodzi i starsi, mężczyźni i kobiety — może w praktyczny sposób pomagać braciom i siostrom (Hebr. 13:16).

13. W jaki sposób Jehowa posłużył się pewną nieśmiałą siostrą i do jakiego doszła ona wniosku?

¹³ Nieśmiała siostra o imieniu Ruth chciała zostać misjonarką. Kiedy była małą dziewczynką, pędziła od domu do domu, roznosząc traktaty. Mówi: „Bardzo lubiłam tę pracę”. Ale prowadzenie rozmowy przy drzwiach na temat Królestwa Bożego było dla niej wyzwaniem. W wieku 18 lat, pomimo nieśmiałości, została pionierką. W roku 1946 ukończyła Szkołę Gilead i później pełniła służbę na Hawajach i w Japonii. Jehowa posługiwał się nią do rozgłaszania dobrej nowiny w tych krajach. Po prawie 80 latach służby Ruth doszła do wniosku: „Jehowa okazywał się dla mnie źródłem krzepiącego wsparcia. Pomógł mi pokonać nieśmiałość. Mocno wierzę, że Jehowa może się posłużyć każdym, kto Mu ufa”.

14. Co zgodnie z Kolosan 1:29 musimy robić, jeśli chcemy, żeby Jehowa się nami posługiwał?

¹⁴ Przez wieki Jehowa używał swoich sług do różnych zadań. Kim ty możesz się stać dzięki Jehowie? Wiele zależy od tego, czy jesteś gotowy ciężko pracować (odczytaj Kolosan 1:29). Jeżeli chętnie stawisz się do dyspozycji, Jehowa może sprawić, że staniesz się gorliwym ewangelizatorem, skutecznym nauczycielem, umiejętnym pocieszycielem, wykwalifikowanym pracownikiem, dobrym przyjacielem lub kimkolwiek jeszcze będzie trzeba, żebyś spełnił Jego wolę.

15. O co zgodnie z 1 Tymoteusza 4:12, 15 powinni prosić Jehowę młodzi bracia?

¹⁵ A co z wami, młodzi bracia, którzy niedługo osiągniecie dorosłość? W organizacji potrzeba wielu energicznych mężczyzn, którzy wezmą na siebie obowiązki sług pomocniczych. Obecnie w zborach często usługuje mniej sług pomocniczych niż starszych. Czy moglibyście pielęgnować pragnienie wzięcia na siebie dodatkowych obowiązków w zborze? Czasem niektórzy bracia mówią: „Wystarczy mi, że jestem głosicielem”. Jeżeli myślisz tak samo, proś Jehowę, żeby pomógł ci rozwinąć pragnienie usługiwania jako sługa pomocniczy i żeby dał ci siły do robienia wszystkiego, co możesz, by Mu służyć (Kazn. 12:1). Potrzebujemy twojej pomocy! (Odczytaj 1 Tymoteusza 4:12, 15).

16. O co powinniśmy prosić Jehowę i dlaczego?

¹⁶ Jehowa może sprawić, że staniesz się, kim trzeba, żeby wykonać Jego wolę. Dlatego proś Go o pragnienie działania oraz o siły, których potrzebujesz. Bez względu na to, czy jesteś młody, czy starszy, korzystaj ze swojego czasu, energii, umiejętności oraz środków materialnych, żeby przynosić Jehowie chwałę (Kazn. 9:10). Nigdy nie pozwól, żebyś z powodu strachu albo braku pewności siebie przegapił wspaniałą okazję robienia czegoś więcej w służbie dla Jehowy. Jaki to ogromny przywilej, że możemy mieć choćby skromny udział w wysławianiu naszego Ojca, który na to zasługuje!