„JEŻELI któryś odmówi walczenia przeciwko Francji lub Anglii, wszyscy umrzecie!” — warknął hitlerowski oficer do grupy Świadków Jehowy podczas II wojny światowej. Chociaż w pobliżu czekali uzbrojeni żołnierze SS, ani jeden z naszych braci nie uległ. Jakże odważna postawa! To zdarzenie dobrze pokazuje, jaki stosunek do wojny mają Świadkowie Jehowy: Nie bierzemy udziału w wojnach tego świata. Nawet jeśli grozi nam śmierć, nie stajemy po żadnej ze stron w toczących się konfliktach.

1. WSZYSCY SŁUDZY BOŻY NALEŻELI DO JEDNEGO NARODU

W przeszłości Jehowa zebrał swój lud w jeden naród — Izrael. Nazwał Izraelitów swoją „szczególną własnością wśród wszystkich ludów” (Wyjścia 19:5). Bóg wyznaczył im też konkretne terytorium. Dlatego kiedy kazał im wyruszyć na wojnę z innymi narodami, nie walczyli ze swoimi współwyznawcami ani ich nie zabijali a.

Dzisiaj prawdziwi czciciele Jehowy pochodzą „ze wszystkich narodów, plemion, ludów i języków” (Obj. 7:9). Gdyby brali udział w wojnach, mogłoby się okazać, że walczą ze swoimi współwyznawcami, a nawet ich zabijają.

2. TO JEHOWA POLECIŁ IZRAELITOM WALCZYĆ

W przeszłości sam Jehowa decydował, kiedy i z jakich powodów Izraelici mają wyruszyć na wojnę. Na przykład polecił im wykonać wyrok na Kananejczykach, znanych z oddawania czci demonom, dopuszczania się rażącej niemoralności i składania ofiar z dzieci. Jehowa chciał, żeby Ziemia Obiecana była wolna od takich niegodziwych wpływów (Kapł. 18:24, 25). Kiedy Izraelici się w niej osiedlili, Bóg czasami kazał im walczyć z okrutnymi najeźdźcami (2 Sam. 5:17-25). Ale nigdy nie pozwolił im samym decydować, kiedy wyruszą na wojnę. Jeśli to robili, skutki często były opłakane (Liczb 14:41-45; 2 Kron. 35:20-24).

Dzisiaj Jehowa nie upoważnia ludzi do prowadzenia wojen. Narody walczą, żeby zadbać o własne interesy, a nie interesy Boga. Wszczynają wojny ze względów terytorialnych, ekonomicznych, politycznych albo ideologicznych. A co z tymi, którzy twierdzą, że walczą w imię Boga, żeby chronić swoją religię albo zabijać Jego przeciwników? Jehowa będzie chronił swoich sług i zniszczy swoich wrogów w nadchodzącej wojnie — Armagedonie (Obj. 16:14, 16). Wtedy wojsko Boga będzie się składać wyłącznie z Jego niebiańskich sił, a nie z oddanych Mu ludzi (Obj. 19:11-15).

3. IZRAELICI NIE ZABIJALI TYCH, KTÓRZY WIERZYLI W JEHOWĘ

W przeszłości wojsko izraelskie często okazywało litość tym, którzy wierzyli w Jehowę, a zabijało tylko tych, których Jehowa kazał uśmiercić. Oto dwa przykłady. Chociaż Jehowa kazał zburzyć Jerycho, Izraelici ze względu na wiarę Rachab ocalili ją i jej rodzinę (Joz. 2:9-16; 6:16, 17). Później oszczędzili całe miasto Gibeon, gdy Gibeonici okazali bojaźń przed Bogiem (Joz. 9:3-9, 17-19).

Dzisiaj walczące narody nie mają litości dla tych, którzy okazują wiarę. I czasami w takich konfliktach giną niewinni cywile.

4. IZRAELICI MIELI SIĘ STOSOWAĆ DO WYTYCZNYCH BOGA

W przeszłości Jehowa oczekiwał, że Izraelici będą prowadzić wojny zgodnie z Jego wskazówkami. Na przykład czasami kazał, żeby ogłosili „warunki pokoju” miastu, z którym walczyli (Powt. Pr. 20:10). Wymagał też, żeby żołnierze izraelscy byli czyści pod względem fizycznym i moralnym (Powt. Pr. 23:9-14). Wojska okolicznych narodów często dopuszczały się gwałtów na kobietach pochodzących z podbitych ziem, ale Jehowa zabronił Izraelitom takich praktyk. Jeszcze przez miesiąc od zdobycia jakiegoś miasta nie mogli żenić się z kobietami, które uprowadzili do niewoli (Powt. Pr. 21:10-13).

Dzisiaj większość krajów ma podpisane międzynarodowe umowy, które regulują prowadzenie działań wojennych. Postanowienia te mają na celu ochronę cywilów, ale niestety często są łamane.

5. BÓG WALCZYŁ ZA SWÓJ NARÓD

W przeszłości Jehowa walczył za Izraelitów, często w cudowny sposób doprowadzając do zwycięstwa. Jak na przykład pomógł im zdobyć Jerycho? Sprawił, że gdy Izraelici wydali „potężny okrzyk wojenny, mur runął”, co ułatwiło im zdobycie miasta (Joz. 6:20). A dzięki czemu pokonali Amorytów? „Jehowa sprawił, że (...) zaczęły spadać na nich z nieba wielkie bryły gradu (...). W rzeczywistości więcej było tych, którzy zginęli od gradu, niż tych, których Izraelici zabili mieczem” (Joz. 10:6-11).

PRAWDZIWI CHRZEŚCIJANIE KRZEWIĄ POKÓJ

Jak się przekonaliśmy, nasza sytuacja bardzo różni się od sytuacji starożytnego Izraela. Ale te różnice to nie jedyne powody, dla których nie bierzemy udziału w wojnach. Istnieją jeszcze inne. Na przykład Bóg zapowiedział, że w dniach ostatnich Jego słudzy „nie będą się już uczyć sztuki wojennej” — tym bardziej nie mieli uczestniczyć w wojnach (Izaj. 2:2-4). Ponadto Chrystus oświadczył, że jego uczniowie ‛nie będą częścią świata’ — mieli nie stawać po żadnej ze stron w różnych konfliktach (Jana 15:19).

Chrystus zachęcił też swoich naśladowców, żeby poszli o krok dalej. Polecił im unikać nastawienia, które prowadzi do żywienia urazy, złości i wojny (Mat. 5:21, 22). Poza tym uczył swoich naśladowców, żeby ‛krzewili pokój’ i kochali swoich wrogów (Mat. 5:9, 44).

Jak możemy to robić jako jednostki? Zapewne nie chcemy brać udziału w żadnej wojnie, ale czy w naszym sercu nie ma śladów wrogości, która może powodować konflikty lub podziały w zborze? Nie ustawajmy w wysiłkach, żeby pozbywać się takich uczuć (Jak. 4:1, 11).

Nie przyłączamy się do konfliktów między narodami, a w naszym gronie zabiegamy o pokój i okazujemy miłość (Jana 13:34, 35). Bądźmy więc zdecydowani pozostawać neutralni, wyczekując dnia, w którym Jehowa usunie wojny na zawsze (Ps. 46:9).