1, 2. Dlaczego Paweł napisał list do chrześcijan pochodzenia hebrajskiego?

BYŁ 61 rok n.e. Zbory chrześcijańskie w Izraelu cieszyły się względnym spokojem. Chociaż apostoł Paweł przebywał w więzieniu w Rzymie, miał nadzieję, że wkrótce wyjdzie na wolność. Dopiero co odzyskał ją jego współpracownik Tymoteusz i obaj zamierzali odwiedzić braci w Judei (Hebr. 13:23). Tymczasem zgodnie z proroctwem Jezusa Jerozolima miała zostać „otoczona przez obozujące wojska”, do czego doszło pięć lat później. Chrześcijanie z Judei, a zwłaszcza ci mieszkający w Jerozolimie, musieli działać zdecydowanie. W myśl ostrzeżenia Jezusa mieli uciekać, gdy tylko zobaczą początek zapowiedzianych wydarzeń (Łuk. 21:20-24).

² W ciągu 28 lat, które upłynęły od wypowiedzenia przez Jezusa tego proroctwa, wierni chrześcijanie pochodzenia żydowskiego żyjący w Izraelu z powodzeniem stawili czoła wielu sprzeciwom i prześladowaniom (Hebr. 10:32-34). Paweł wiedział jednak, że czeka ich największa próba wiary (Mat. 24:20, 21; Hebr. 12:4). Chciał, żeby byli przygotowani na to, co jeszcze mogło ich spotkać. Potrzebowali oni wyjątkowej wytrwałości i wiary — wiary na tyle silnej, by mogli zachować życie (odczytaj Hebrajczyków 10:36-39). Dlatego Paweł, kierowany duchem Jehowy, napisał do tych drogich braci i sióstr list, w którym uwzględnił ich szczególne potrzeby. Dzisiaj jest on znany jako List do Hebrajczyków.

3. Dlaczego List do Hebrajczyków powinien nas interesować?

³ Obecnie każdy z nas powinien być zainteresowany tym, co Paweł napisał do wspomnianych chrześcijan z I wieku. Dlaczego? Ponieważ znajdujemy się w podobnej sytuacji. W tych „krytycznych czasach trudnych do zniesienia” słudzy Jehowy napotykają przeróżne formy sprzeciwu i prześladowań (2 Tym. 3:1, 12). Nie ulega wątpliwości, że nasza wiara jest silna, a oddanie głębokie. Wielu z nas zaznaje teraz względnego spokoju i nie przechodzi otwartych prześladowań. Ale wzorem chrześcijan z czasów Pawła nie powinniśmy stracić z oczu ważnego faktu — wkrótce staniemy w obliczu najtrudniejszej próby wiary! (Odczytaj Łukasza 21:34-36).

4. Jak brzmi myśl przewodnia na rok 2016 i dlaczego jest stosowna?

⁴ Co pomoże nam przygotować się na wydarzenia, które rozegrają się lada chwila? W Liście do Hebrajczyków Paweł wspomniał o wielu czynnikach mogących wzmocnić naszą wiarę. Na jeden z kluczowych wskazał w pierwszym wersecie ostatniego rozdziału owego listu. Werset ten wybrano na myśl przewodnią na rok 2016. Zawiera on następującą zachętę: „Wasza miłość braterska niech trwa” (Hebr. 13:1).

5. Czym jest miłość braterska?

⁵ Co to znaczy okazywać miłość braterską? Użyty przez Pawła grecki termin filadelfía dosłownie oznacza „kochanie brata”. Miłość braterska to uczucie, które obejmuje silne, serdeczne, osobiste przywiązanie, jakim się darzy krewnego lub bliskiego przyjaciela (Jana 11:36). Nie udajemy braci i sióstr, lecz nimi jesteśmy (Mat. 23:8). Nasze silne wzajemne przywiązanie zwięźle ujmują słowa: „W miłości braterskiej żywcie jedni do drugich tkliwe uczucie. Przodujcie w okazywaniu sobie nawzajem szacunku” (Rzym. 12:10). Ten rodzaj miłości w połączeniu z miłością opartą na zasadach (agápe) sprzyja zacieśnianiu kontaktów między sługami Bożymi.

6. Kogo chrześcijanin powinien uważać za brata?

⁶ Według pewnego biblisty „wyrażenie ‚miłość braterska’ stosunkowo rzadko pojawia się w literaturze pozachrześcijańskiej”. W judaizmie słowem „brat” czasami określano osoby spoza kręgu rodziny, ale należące do narodu żydowskiego. Terminu tego nie odnoszono jednak do pogan. Tymczasem wszyscy wyznający chrystianizm są braćmi, bez względu na swoją narodowość (Rzym. 10:12). Jehowa uczy nas, byśmy jako bracia darzyli się nawzajem miłością braterską (1 Tes. 4:9). Ale dlaczego to takie ważne, by w niej trwać?

7. (a) Głównie z jakiego powodu mamy okazywać miłość braterską? (b) Dlaczego jeszcze musimy umacniać wzajemną miłość?

⁷ Odpowiedź jest prosta: okazywania wzajemnej miłości braterskiej wymaga od nas Jehowa. Nie możemy deklarować miłości do Boga, a jednocześnie nie miłować braci (1 Jana 4:7, 20, 21). Poza tym jesteśmy sobie potrzebni — zwłaszcza w obliczu trudności. Paweł wiedział, że część chrześcijan pochodzenia hebrajskiego, do których pisał, będzie wkrótce musiała opuścić swoje domy i mienie. Trudności, jakie miały się wówczas pojawić, opisał już Jezus (Marka 13:14-18; Łuk. 21:21-23). Dlatego chrześcijanie ci musieli umacniać wzajemną miłość jak nigdy dotąd (Rzym. 12:9).

8. Co powinniśmy robić już teraz, zanim rozpocznie się wielki ucisk?

⁸ Niebawem zostaną uwolnione niszczycielskie wichry największego w dziejach ucisku (Marka 13:19; Obj. 7:1-3). Powinniśmy wtedy usłuchać natchnionej rady: „Idź, mój ludu, wejdź do swych wewnętrznych komnat i zamknij za sobą drzwi. Schowaj się tylko na chwilę, aż przeminie potępienie” (Izaj. 26:20). Te „wewnętrzne komnaty” mogą się odnosić do naszych zborów. Właśnie na zebraniach zborowych jako bracia i siostry oddajemy cześć Jehowie. Ale nie wystarczy jedynie regularnie się spotykać. Paweł przypomniał chrześcijanom pochodzenia hebrajskiego, że przy takich okazjach powinni pobudzać się „do miłości i do szlachetnych uczynków” (Hebr. 10:24, 25). Miłość braterską powinniśmy rozwijać już teraz, gdyż dzięki temu zdołamy przetrwać wszelkie próby i przeciwności, które możemy jeszcze napotkać.

9. (a) W jakich sytuacjach możemy obecnie dowodzić miłości braterskiej? (b) Podaj przykłady, jak słudzy Jehowy okazują taką miłość.

⁹ Miłości braterskiej bardzo potrzebujemy obecnie, jeszcze przed wybuchem wielkiego ucisku. Wielu naszych braci ponosi szkody wskutek trzęsień ziemi, powodzi, huraganów, tsunami czy innych klęsk żywiołowych. Inni cierpią z powodu sprzeciwu i prześladowań (Mat. 24:6-9). Dochodzą do tego trudności finansowe, których doświadczamy, żyjąc w skorumpowanym systemie rzeczy (Obj. 6:5, 6). Takich problemów przybywa, więc wykorzystujmy okazje, by dowieść głębi swego uczucia braterskiego. Chociaż „miłość większości oziębnie”, musimy pokazać, że nasza miłość braterska trwa (Mat. 24:12) ^[1].

10. Co teraz przeanalizujemy?

¹⁰ Co pomimo dotykających nas problemów możemy robić, żeby trwać w miłości braterskiej? Jak możemy jej dowodzić? Apostoł Paweł po udzieleniu zachęty, by ‛nasza miłość braterska trwała’, podał kilka sposobów, na jakie chrześcijanie mogą to robić. Rozważmy sześć z nich.

11, 12. Co to znaczy okazywać gościnność? (Zobacz ilustrację tytułową).

¹¹ „Nie zapominajcie o gościnności” (odczytaj Hebrajczyków 13:2). Greckie słowo przetłumaczone tu na „gościnność” oznacza „miłość, życzliwość do obcych”. Może przywodzić na myśl przykład Abrahama i Lota. Obaj życzliwie przyjęli nieznanych im gości, którymi okazali się aniołowie (Rodz. 18:2-5; 19:1-3). Paweł nawiązał do tych przykładów, ponieważ chciał zachęcić chrześcijan pochodzenia hebrajskiego, by w dowód miłości braterskiej przejawiali gościnność.

¹² Czy jesteśmy gościnni wobec innych, zapraszając ich do siebie na posiłek lub po to, żeby miło spędzić czas? Gościnność nie wymaga wymyślnych ani kosztownych przygotowań. Ponadto nie chcielibyśmy zapraszać tylko tych, którzy mogą nam się jakoś zrewanżować (Łuk. 10:42; 14:12-14). Naszym celem powinno być zachęcanie, a nie robienie wrażenia! Czy z zapałem okazujemy gościnność nadzorcy obwodu i jego żonie, nawet jeśli dobrze ich nie znamy? (3 Jana 5-8). Jakie to ważne, żebyśmy mimo mnóstwa zajęć i codziennych stresów ‛nie zapominali o gościnności’!

13, 14. Jak możemy ‛pamiętać o tych, którzy są w więzach więziennych’?

¹³ „Pamiętajcie o tych, którzy są w więzach więziennych” (odczytaj Hebrajczyków 13:3). Paweł nie miał na myśli wszystkich więźniów. Mówił o braciach więzionych za wiarę. Gdy pisał te słowa do chrześcijan pochodzenia hebrajskiego, sam przebywał w więzieniu już jakieś cztery lata (Filip. 1:12-14). Pochwalił ich za to, że ‛wyrazili współczucie dla uwięzionych’ (Hebr. 10:34). W przeciwieństwie do braci, którzy wyświadczali uwięzionemu apostołowi osobiste przysługi, chrześcijanie pochodzenia hebrajskiego byli daleko od Pawła. Jak więc mogli o nim pamiętać? Zanosząc za niego żarliwe modlitwy (Hebr. 13:18, 19).

¹⁴ Obecnie my też możemy nie mieć bezpośredniego kontaktu z braćmi pozbawionymi wolności. Być może nie jesteśmy w stanie udzielić im praktycznej pomocy, z którą mogą pośpieszyć Świadkowie mieszkający w pobliżu więzienia. Ale swego poparcia i uczucia braterskiego dowiedziemy, gdy będziemy mieć stale w pamięci te wierne osoby i prosić za nimi w modlitwach. Czy pamiętamy o wielu braciach, siostrach, a nawet dzieciach więzionych w Erytrei — wśród których są Paulos Eyassu, Isaac Mogos i Negede Teklemariam, przebywający w więzieniu od przeszło 20 lat?

15. Jak możemy dowodzić, że szanujemy swoje małżeństwo?

¹⁵ „Małżeństwo niech będzie w poszanowaniu u wszystkich” (odczytaj Hebrajczyków 13:4). Miłości braterskiej możemy też dowieść, zachowując czystość moralną (1 Tym. 5:1, 2). Gdyby ktoś ‛posunął się do szkodzenia i wkroczył w prawa’ brata lub siostry, dopuszczając się niemoralności z taką osobą lub z jej krewnym, to podważyłby zaufanie leżące u podstaw miłości braterskiej (1 Tes. 4:3-8). Poza tym wyobraź sobie, jak by się poczuła żona, gdyby odkryła, że mąż ją zdradził, oglądając pornografię. Czy takim postępowaniem dowiódłby, że kocha żonę i szanuje instytucję małżeństwa? (Mat. 5:28).

16. Jak zadowolenie pomaga okazywać miłość braterską?

¹⁶ ‛Zadowalajcie się tym, co jest obecnie’ (odczytaj Hebrajczyków 13:5). Prawdziwe zadowolenie jest oparte na zaufaniu do Jehowy. Pozwala mieć zrównoważony pogląd na dobra materialne (1 Tym. 6:6-8). Pomaga uświadomić sobie, że nasza więź z Jehową i współwyznawcami jest daleko ważniejsza niż wszystko, co można kupić za pieniądze. Człowiek zadowolony nie uskarża się, nie narzeka ani nie doszukuje się winy. Nie ulega też zawiści ani chciwości — uczuciom, które mogą zahamować rozwój miłości braterskiej. Zadowolenie sprzyja szczodrości (1 Tym. 6:17-19).

17. Jak otucha pomaga nam przejawiać miłość braterską?

¹⁷ ‛Bądźcie pełni otuchy’ (odczytaj Hebrajczyków 13:6). Zaufanie do Jehowy wlewa w nasze serca otuchę, dzięki czemu możemy zachowywać pozytywne nastawienie bez względu na wyzwania, którym musimy stawić czoła. Nasza miłość braterska w połączeniu z takim pozytywnym nastawieniem pozwoli nam budować i pocieszać współwyznawców (1 Tes. 5:14, 15). Nawet kiedy w czasie wielkiego ucisku nastanie dla tego świata najmroczniejszy punkt w jego dziejach, będziemy mogli ‛wyprostować się i podnieść głowy’, wiedząc, że nasze wyzwolenie jest blisko (Łuk. 21:25-28).

18. Jak możemy umacniać miłość braterską do starszych zboru?

¹⁸ „Pamiętajcie o tych, którzy (...) przewodzą” (odczytaj Hebrajczyków 13:7, 17). Kiedy myślimy o starszych zboru, którzy ciężko pracują na naszą rzecz, i to bez żadnej zapłaty, przepełnia nas miłość braterska i wdzięczność. Nie chcielibyśmy, żeby kiedykolwiek z naszego powodu stracili radość lub wzdychali. Z uwagi na ich pracę pragniemy swoim posłuszeństwem i uległością ‛darzyć ich w miłości bardziej niż nadzwyczajnymi względami’ (1 Tes. 5:13).

19, 20. Jak możemy okazywać miłość braterską w większej mierze?

¹⁹ Bez wątpienia lud Jehowy jest dobrze znany z miłości braterskiej. Było tak też za czasów Pawła. Niemniej zachęcił on wszystkich, by „dalej czynili to w jeszcze pełniejszej mierze” (1 Tes. 4:9, 10). Zawsze możemy coś ulepszyć.

²⁰ Kiedy w ciągu tego roku będziemy patrzeć na myśl przewodnią, rozmyślajmy nad następującymi pytaniami: Czy mogę być bardziej gościnny? Jak mogę pamiętać o braciach przebywających w więzieniu? Czy okazuję należny szacunek dla Bożej instytucji małżeństwa? Co mi pomoże być naprawdę zadowolonym? Jak mogę pogłębiać zaufanie do Jehowy? Jak mogę w pełniejszej mierze współpracować z tymi, którzy przewodzą? Jeżeli poświęcimy uwagę tym sześciu dziedzinom, to tegoroczna myśl przewodnia będzie nie tyle czymś, co wisi na ścianie w Sali Królestwa, ile motywacją do usłuchania rady: „Wasza miłość braterska niech trwa” (Hebr. 13:1).