1, 2. Dlaczego Jehowa odrzucił Saula? (Zobacz ilustrację tytułową).

STAROŻYTNY król izraelski Saul rozpoczął swoje rządy jako skromny i szanowany człowiek (1 Sam. 9:1, 2, 21; 10:20-24). Ale krótko po tym, jak został władcą, zaczął postępować zuchwale. Kiedy przygotowywał się w Gilgal do bitwy z Filistynami, stracił cierpliwość, bo prorok Samuel nie przyszedł w wyznaczonym czasie. Poza tym Izraelici zaczęli go opuszczać. Król zapewne myślał: „Muszę coś zrobić, i to szybko!”. Chociaż nie miał do tego prawa, postanowił złożyć ofiarę. Jehowie bardzo się to nie spodobało (1 Sam. 13:5-9).

² Kiedy Samuel dotarł do Gilgal, zganił Saula. Ale on, zamiast przyjąć skarcenie, zaczął się usprawiedliwiać, zrzucać winę na innych i pomniejszać swoje złe postępowanie (1 Sam. 13:10-14). Zapoczątkowało to ciąg wydarzeń, które doprowadziły go do utraty władzy królewskiej i co ważniejsze, uznania Jehowy (1 Sam. 15:22, 23). Mimo dobrego początku życie Saula zakończyło się haniebną śmiercią (1 Sam. 31:1-6).

3. (a) Co wielu ludzi sądzi o skromności? (b) Na jakie pytania odpowiemy?

³ W dzisiejszym świecie panuje duch rywalizacji i wiele osób uważa, że aby osiągnąć sukces, trzeba się wybić. Takie osoby skromność uznają za przeszkodę. Na przykład pewien gwiazdor filmowy, który został politykiem, powiedział: „Skromność to słowo, które nie pasuje do mnie w żaden sposób i mam nadzieję, że nigdy nie będzie”. Dlaczego więc warto być skromnym? Czym jest, a czym nie jest skromność? I jak możemy pozostać skromni mimo różnych wyzwań oraz presji otoczenia? W tym artykule odpowiemy na dwa pierwsze pytania. Trzecie omówimy w kolejnym artykule.

4. Wyjaśnij, czym jest zuchwałość.

⁴ W Biblii skromność przeciwstawiono zuchwałości (odczytaj Przysłów 11:2). Dawid błagał Jehowę: „Od zuchwałych uczynków powstrzymaj swego sługę” (Ps. 19:13). O jakie „zuchwałe uczynki” może chodzić? Zuchwałością jest pochopne lub rozmyślne robienie czegoś, do czego nie ma się prawa. Z powodu niedoskonałości wszyscy od czasu do czasu postępujemy zuchwale. Ale jak pokazuje przykład króla Saula, jeśli stanie się to naszym zwyczajem, prędzej czy później stracimy uznanie Boga. W Psalmie 119:21 czytamy, że Jehowa ‛zgromi zuchwalców’. Dlaczego to zrobi?

5. Dlaczego zuchwałość nie jest sprawą błahą?

⁵ Zuchwałe uczynki nie są zwykłymi błędami. Po pierwsze, gdy postępujemy nieskromnie, odbieramy chwałę należną Jehowie — naszemu prawowitemu Władcy. Po drugie, jeśli przekraczamy swoje kompetencje, narażamy się na konflikty z innymi (Prz. 13:10). I po trzecie, kiedy nasze zuchwałe postępowanie wyjdzie na jaw, możemy czuć się zakłopotani lub nawet upokorzeni (Łuk. 14:8, 9). Zuchwałość nigdy nie wychodzi na dobre. Natomiast jak wynika z Biblii, przejawianie skromności zawsze przynosi pozytywne rezultaty.

6, 7. Czym jest pokora i jaki ma związek ze skromnością?

⁶ Skromność to cecha ściśle związana z pokorą. Pokora jest przeciwieństwem pychy i arogancji. W Biblii opisano ją jako „uniżenie umysłu” (Filip. 2:3). Człowiek pokorny jest też zazwyczaj skromny. Trafnie ocenia swoje możliwości i dokonania, przyznaje się do błędów i korzysta z sugestii oraz nowych pomysłów. Pokora to cecha, która bardzo podoba się Jehowie.

⁷ W znaczeniu biblijnym skromność to zrównoważone spojrzenie na samego siebie i świadomość własnych ograniczeń. Greckie słowo tłumaczone na „skromność” podkreśla, że taka świadomość pobudza do traktowania innych z szacunkiem i życzliwością.

8. Jakie są symptomy braku skromności?

⁸ Kiedy moglibyśmy zacząć myśleć lub postępować nieskromnie? Przyjrzyjmy się kilku ostrzegawczym symptomom. Może podchodzimy zbyt poważnie do samych siebie lub do otrzymywanych zadań (Rzym. 12:16). Albo w niewłaściwy sposób skupiamy na sobie uwagę (1 Tym. 2:9, 10). Może też chodzić o wygłaszanie kategorycznych opinii z racji swojej pozycji czy znajomości z braćmi pełniącymi odpowiedzialne funkcje (1 Kor. 4:6). Często nie jesteśmy wtedy nawet świadomi, że postępujemy zuchwale.

9. Co może prowadzić do zuchwałości? Podaj przykład opisany w Biblii.

⁹ Możemy zacząć postępować nieskromnie, jeśli pozwolimy, by chociaż na chwilę zawładnęły nami cielesne pragnienia. Już niejedna osoba stała się zuchwała z powodu samolubnych ambicji, zazdrości czy niekontrolowanego gniewu. Biblia opisuje, jak takich czynów dopuścili się Absalom, Uzzjasz i Nebukadneccar. Mówi też, jak Jehowa ich upokorzył (2 Sam. 15:1-6; 18:9-17; 2 Kron. 26:16-21; Dan. 5:18-21).

10. Dlaczego nie powinniśmy pochopnie osądzać cudzych pobudek? Wyjaśnij na biblijnym przykładzie.

¹⁰ Nieskromne postępowanie może mieć jeszcze inne przyczyny. Przyjrzyjmy się biblijnym relacjom z Księgi Rodzaju 20:2-7 oraz z Ewangelii według Mateusza 26:31-35. Czy pozornie zuchwałe czyny Abimelecha i Piotra były spowodowane grzesznymi pragnieniami? Czy raczej byli oni nieświadomi wszystkich faktów lub stracili czujność? Ponieważ nie potrafimy czytać w sercach, postąpimy mądrze i życzliwie, gdy nie będziemy pochopnie przypisywać innym niewłaściwych pobudek (odczytaj Jakuba 4:12).

11. Jaki zachodzi związek między skromnością a uznawaniem swojego miejsca w organizacji Bożej?

¹¹ Żeby przejawiać skromność, musimy najpierw uznać swoje miejsce w organizacji Bożej. Jehowa jest Bogiem porządku i dlatego przydzielił każdemu z nas miejsce, inaczej mówiąc zakres obowiązków w zborze. Chociaż nasze role się różnią, wszyscy jesteśmy potrzebni. Jehowa życzliwie dał nam pewne dary, zdolności i umiejętności. Możemy z nich korzystać dla dobra innych oraz żeby przynosić Mu chwałę (Rzym. 12:4-8). Jehowa nam ufa, dlatego powierzył nam zaszczytną i jednocześnie odpowiedzialną funkcję „szafarzy” (odczytaj 1 Piotra 4:10).

12, 13. Dlaczego nie powinniśmy być zaskoczeni, gdy otrzymujemy zmianę przydziału zadań?

¹² Jednak nasze miejsce w organizacji Bożej z czasem może się zmienić. Przeanalizujmy przykład Jezusa. Na początku istniał sam u boku Jehowy (Prz. 8:22). Następnie pomagał w stwarzaniu aniołów, wszechświata i ludzi (Kol. 1:16). Później został wysłany na ziemię, gdzie urodził się jako bezbronne dziecko (Filip. 2:7). Po swojej ofiarnej śmierci powrócił do nieba jako osoba duchowa i w 1914 roku został Królem w Królestwie Bożym (Hebr. 2:9). I nie była to dla niego ostatnia zmiana. Po Tysiącletnim Panowaniu odda Królestwo Jehowie, „by Bóg był wszystkim dla każdego” (1 Kor. 15:28).

¹³ My również możemy się spodziewać, że od czasu do czasu nasz przydział zadań się zmieni. Często ma to związek z naszymi decyzjami. Czy byłeś w stanie wolnym, ale postanowiłeś kogoś poślubić? Może potem urodziły się wam dzieci. Czy w późniejszych latach uprościliście życie, żeby podjąć służbę pełnoczasową? Każda z tych decyzji wiązała się z przywilejami i odpowiedzialnością. Zmiana sytuacji może poszerzyć lub ograniczyć możliwości działania. Jesteś młody czy starszy wiekiem? Masz dobre czy słabe zdrowie? Jehowa wie, jak najlepiej wykorzystać potencjał każdego z nas. Nie oczekuje zbyt wiele i bardzo ceni wszystko, co dla Niego robimy (Hebr. 6:10).

14. Jak skromność pomaga nam znajdować zadowolenie bez względu na wykonywane zadania?

¹⁴ Jezus z radością wywiązywał się ze wszystkich otrzymywanych zadań i podobnie może być w naszym wypadku (Prz. 8:30, 31). Osoba skromna jest zadowolona ze swoich zadań w zborze. Nie martwi się, czy w przyszłości otrzyma kolejne przywileje, ani nie skupia się na tym, czym zajmują się inni. Cieszy się z tego, co może robić obecnie, bo wie, że dane zadanie otrzymała od Jehowy. Jednocześnie chętnie uznaje, że Bóg powierza obowiązki różnym osobom. Skromność pomaga nam szanować innych i ich wspierać (Rzym. 12:10).

15. Czego możemy się nauczyć od Gedeona?

¹⁵ Znakomitym przykładem skromności jest Gedeon. Kiedy po raz pierwszy ukazał mu się anioł, Gedeon szczerze przyznał, że nie jest kimś znaczącym (Sędz. 6:15). Po przyjęciu zadania od Jehowy upewnił się, że dobrze zrozumiał, co ma zrobić, i modlił się o Jego kierownictwo (Sędz. 6:36-40). Chociaż był dzielny i odważny, postępował ostrożnie i roztropnie (Sędz. 6:11, 27). Nie wykorzystywał otrzymanych przywilejów, żeby zdobyć pozycję. Kiedy wykonał zlecone zadanie, po prostu wrócił do domu (Sędz. 8:22, 23, 29).

16, 17. Co osoba skromna bierze pod uwagę?

¹⁶ Skromność nie oznacza, że nie powinniśmy się ubiegać o dodatkowe przywileje ani ich przyjmować. Biblia zachęca każdego sługę Jehowy do robienia postępów (1 Tym. 4:13-15). Ale czy to zawsze oznacza, że otrzymamy nowe zadania? Niekoniecznie. Dzięki błogosławieństwu Jehowy możemy wzrastać duchowo bez względu na to, co robimy. W dalszym ciągu możemy rozwijać zdolności otrzymane od Boga i w większym stopniu pomagać innym.

¹⁷ Zanim osoba skromna przyjmie nowe zadanie, chce się dowiedzieć, za co będzie odpowiedzialna. Może wtedy dokonać rzetelnej oceny swoich możliwości. Na przykład czy będzie w stanie wywiązywać się z kolejnych obowiązków bez zaniedbywania innych ważnych spraw? Czy któreś z dotychczasowych zadań może powierzyć innym? Jeśli chociaż na jedno z tych pytań odpowiedź brzmi: nie, być może w tej chwili lepiej będzie, żeby podjął się tego ktoś inny. Połączona z modlitwą analiza osobistych warunków pomoże nam realistycznie spojrzeć na własne możliwości i ograniczenia. Jeśli jesteśmy skromni, będziemy umieli odmówić.

18. (a) Do czego pobudzi nas skromność, gdy otrzymamy nowe zadanie? (b) Jak Rzymian 12:3 pomaga nam zachowywać skromność?

¹⁸ Kiedy podejmujemy się nowych zadań, pamiętajmy o przykładzie Gedeona. Uczymy się od niego, że nie poradzimy sobie bez kierownictwa i błogosławieństwa Jehowy. A On oczekuje, że będziemy skromni (Mich. 6:8). Dlatego za każdym razem, gdy otrzymujemy nowe zadanie, warto z modlitwą przeanalizować wskazówki, których Bóg udziela przez swoje Słowo oraz organizację. Powinniśmy pozwolić Jehowie kierować naszymi krokami. Pamiętajmy, że to nie nasze zdolności, tylko Jego pokora ‛czyni nas wielkimi’ (Ps. 18:35). Kiedy przejawiamy skromność, łatwiej nam mieć zrównoważone spojrzenie na samych siebie (odczytaj Rzymian 12:3).

19. Dlaczego powinniśmy być skromni?

¹⁹ Osoba skromna oddaje cześć Jehowie, ponieważ jest On Stwórcą i Władcą Wszechświata (Obj. 4:11). Skromność pomaga nam cieszyć się z zadań, które otrzymujemy w zborze, i z całego serca się z nich wywiązywać. Ponadto powstrzymuje nas przed niewłaściwym postępowaniem i przyczynia się do jedności wśród sług Jehowy. Skłania nas też do uwzględniania odczuć innych i działania z rozwagą, dzięki czemu unikamy poważnych błędów. Właśnie z tych powodów wszyscy prawdziwi chrześcijanie chcą być skromni. Jehowa ceni osoby, które pielęgnują ten przymiot. Ale jak zareagujemy, gdy znajdziemy się pod presją? Następny artykuł wyjaśni, jak zachować skromność w stresujących sytuacjach.