1. Co Jehowa przepowiedział o naszych czasach?

 JEHOWA przepowiedział o naszych czasach: „Dziesięciu ludzi ze wszystkich narodów mówiących różnymi językami mocno uchwyci się szaty Żyda i powie: ‚Chcemy iść z wami, bo słyszeliśmy, że z wami jest Bóg’” (Zach. 8:23). „Żyd” wyobraża tutaj osoby namaszczone przez Boga duchem świętym. Są one również nazywane „Izraelem Bożym” (Gal. 6:16). Z kolei „dziesięciu ludzi” wyobraża tych, którzy mają nadzieję żyć wiecznie na ziemi. Zdają sobie oni sprawę, że Jehowa błogosławi pomazańcom, i uważają za zaszczyt, że mogą Go wielbić razem z nimi.

2. W jakim sensie „dziesięciu ludzi” ‛idzie’ z pomazańcami?

² Chociaż nie jest możliwe, by poznać z imienia wszystkich pomazańców żyjących dzisiaj na ziemi *, to osoby z nadzieją ziemską mogą z nimi ‛iść’. W jakim sensie? W Biblii czytamy, że „dziesięciu ludzi (...) mocno uchwyci się szaty Żyda i powie: ‚Chcemy iść z wami, bo słyszeliśmy, że z wami jest Bóg’”. Pierwsza część tego wersetu mówi o jednym Żydzie, ale w drugiej części dwukrotnie występuje zaimek „wy”. Oznacza to, że wspomniany Żyd wyobraża więcej niż jedną osobę — wyobraża całe grono namaszczonych chrześcijan. Osoby z nadzieją ziemską służą Jehowie razem z pomazańcami. Nie uważają ich jednak za swoich przywódców. Rozumieją, że naszym jedynym Mistrzem jest Jezus (Mat. 23:10).

3. Jakie pytania zostaną omówione w tym artykule?

³ Ponieważ namaszczeni chrześcijanie nadal są wśród nas, nasuwają się pytania: 1) Co pomazańcy powinni o sobie myśleć? 2) Jak należy traktować tych, którzy spożywają emblematy na uroczystości Pamiątki? 3) Czy powinniśmy się martwić, jeśli liczba takich osób rośnie? Pytania te zostaną omówione w dalszej części artykułu.

4. Jakie ostrzeżenie z 1 Koryntian 11:27-29 powinni przemyśleć pomazańcy i dlaczego?

⁴ Pomazańcy powinni poważnie przemyśleć ostrzeżenie z 1 Listu do Koryntian 11:27-29 (odczytaj). Jak mogłoby dojść do tego, że pomazaniec uczestniczyłby w Pamiątce „niegodnie”? Byłoby tak, gdyby spożywał emblematy, ale nie przestrzegał prawych zasad Jehowy (Hebr. 6:4-6; 10:26-29). Namaszczeni chrześcijanie rozumieją, że jeśli chcą otrzymać „nagrodę powołania w górę, którą daje Bóg za sprawą Chrystusa Jezusa”, muszą pozostawać wierni (Filip. 3:13-16).

5. Co pomazańcy powinni o sobie myśleć?

⁵ Święty duch Jehowy pomaga Jego sługom przejawiać pokorę zamiast dumy (Efez. 4:1-3; Kol. 3:10, 12). Dlatego pomazańcy nie uważają się za lepszych od innych. Wiedzą, że Jehowa niekoniecznie daje im większą miarę ducha świętego niż pozostałym chrześcijanom. Nie myślą też, że lepiej od nich rozumieją prawdy biblijne. I nigdy nie powiedzieliby komuś, że też został namaszczony i że powinien zacząć spożywać emblematy podczas Pamiątki. Skromnie przyznają, że do życia w niebie powołuje tylko i wyłącznie Jehowa.

6. Jak w myśl 1 Koryntian 4:7, 8 powinni się zachowywać namaszczeni chrześcijanie?

⁶ Chociaż pomazańcy uważają powołanie niebiańskie za zaszczyt, to nie oczekują specjalnego traktowania (Filip. 2:2, 3). Wiedzą, że kiedy Jehowa ich namaścił, nie dał o tym znać wszystkim innym. Dlatego nie są zaskoczeni, jeśli niektórzy nie od razu w to wierzą. Pomazańcy zdają sobie sprawę z ważnego faktu: Biblia zachęca, żeby nie wierzyć bezkrytycznie osobom, które twierdzą, że otrzymały od Boga szczególne zadania (Obj. 2:2). Ponieważ namaszczeni chrześcijanie nie chcą kierować na siebie uwagi, nie mówią o swojej nadziei osobom, które spotkali po raz pierwszy. A już na pewno się tym nie przechwalają (odczytaj 1 Koryntian 4:7, 8).

7. Czego nie robią pomazańcy i z jakiego powodu?

⁷ Namaszczeni chrześcijanie nie uważają, że powinni spędzać czas wyłącznie w swoim gronie, jak gdyby tworzyli ekskluzywny klub. Nie wyszukują innych pomazańców, żeby dyskutować z nimi o swojej nadziei albo tworzyć zamknięte grupy studium Biblii (Gal. 1:15-17). Gdyby tak postępowali, zbór nie byłby zjednoczony. Sprzeciwialiby się wręcz działaniu ducha świętego, który pomaga ludowi Bożemu zachowywać pokój i jedność (Rzym. 16:17, 18).

8. Dlaczego powinniśmy uważać na to, jak traktujemy osoby spożywające emblematy podczas Pamiątki? (Zobacz też przypis).

⁸ Jak powinniśmy traktować namaszczonych duchem braci i siostry? Niestosowne jest nadmierne podziwianie kogokolwiek, nawet jeśli jest on namaszczonym bratem Chrystusa (Mat. 23:8-12). Mówiąc o starszych, Biblia zachęca, żeby ‛naśladować ich wiarę’; nie pozwala jednak traktować żadnego człowieka jako przywódcę (Hebr. 13:7). To prawda, że według Biblii niektórzy są „godni podwójnego szacunku”. Ale jest tak dlatego, że „bardzo dobrze przewodzą” i „ciężko pracują, przemawiając i nauczając”, a nie dlatego, że są namaszczeni duchem (1 Tym. 5:17). Przesadne chwalenie pomazańców czy kierowanie na nich zbytniej uwagi mogłoby wprawić ich w zakłopotanie *. Co gorsza, mogłoby wbić ich w pychę (Rzym. 12:3). Na pewno nie chcielibyśmy przyczynić się do tego, że namaszczony duchem brat Chrystusa popełniłby tak poważny błąd! (Łuk. 17:2).

9. Jak możemy okazywać szacunek namaszczonym chrześcijanom?

⁹ Jak możemy okazywać szacunek tym, których Jehowa namaścił duchem? Nie będziemy ich pytać o to, jak zostali namaszczeni. To sprawa osobista, o której nie mamy prawa wiedzieć (1 Tes. 4:11; 2 Tes. 3:11). Poza tym nie powinniśmy zakładać, że mąż, żona, rodzice czy inni członkowie rodziny pomazańca również są namaszczeni. Nadziei niebiańskiej się nie dziedziczy. Otrzymuje się ją od Boga (1 Tes. 2:12). Nie powinniśmy też zadawać pytań, które mogłyby sprawić komuś ból. Na przykład nie będziemy pytać żony namaszczonego brata, jak się czuje z myślą o wiecznym życiu na ziemi bez swojego męża. Przecież możemy być całkowicie pewni, że w nowym świecie Jehowa ‛zaspokoi pragnienie wszystkiego, co żyje’ (Ps. 145:16).

10. Jak to, że wystrzegamy się ‛podziwiania osobistości’, stanowi dla nas ochronę?

¹⁰ To, że nie wywyższamy pomazańców ponad inne osoby, stanowi też ochronę dla nas samych. W jakim sensie? Biblia mówi, że niektórzy namaszczeni chrześcijanie mogą okazać się niewierni (Mat. 25:10-12; 2 Piotra 2:20, 21). Jeśli wystrzegamy się ‛podziwiania osobistości’, nigdy nie staniemy się naśladowcami ludzi — czy to pomazańców, czy jakichś znanych braci, czy też tych, którzy służą Jehowie od długiego czasu (Judy 16, przypis). Nawet gdyby takie osoby okazały się niewierne albo odeszły od zboru, nie stracimy zaufania do Jehowy ani nie przestaniemy Mu służyć.

11. Jak się zmieniała liczba spożywających emblematy podczas Pamiątki?

¹¹ Przez lata liczba spożywających emblematy na uroczystości Pamiątki się zmniejszała. Ale ostatnio liczba ta z każdym rokiem rośnie. Czy powinno nas to martwić? Nie. Przeanalizujmy kilka ważnych czynników.

12. Dlaczego nie powinniśmy się martwić liczbą spożywających emblematy podczas Pamiątki?

¹² „Jehowa zna tych, którzy do Niego należą” (2 Tym. 2:19). W przeciwieństwie do Jehowy bracia, którzy liczą spożywających emblematy podczas Pamiątki, nie wiedzą, kto naprawdę jest namaszczony. Liczba ta obejmuje więc tych, którzy uważają się za pomazańców, ale nimi nie są. Niektóre osoby spożywające emblematy z czasem przestały to robić. Inne mają problemy psychiczne lub emocjonalne i niekiedy pod ich wpływem uznają, że będą panować z Chrystusem w niebie. Jak widać, nie jesteśmy w stanie dokładnie ustalić, ilu pomazańców pozostało na ziemi.

13. Czy Biblia wyjawia, ilu pomazańców pozostanie na ziemi, kiedy rozpocznie się wielki ucisk?

¹³ Kiedy Jezus przyjdzie zabrać pomazańców do nieba, będą oni obecni w wielu miejscach na ziemi (Mat. 24:31). Biblia wskazuje, że w dniach ostatnich ma być na ziemi pewna niewielka liczba pomazańców (Obj. 12:17). Nie wyjawia jednak, ilu ich pozostanie, kiedy rozpocznie się wielki ucisk.

14. Co zgodnie z Rzymian 9:11b, 16 musimy wziąć pod uwagę, jeśli chodzi o wybieranie pomazańców?

¹⁴ To Jehowa decyduje, kiedy wybiera pomazańców (Rzym. 8:28-30). Jehowa zaczął wybierać pomazańców po zmartwychwstaniu Jezusa. Wydaje się, że w I wieku n.e. wszyscy prawdziwi chrześcijanie byli namaszczeni. W kolejnych stuleciach większość tych, którzy podawali się za chrześcijan, wcale nie naśladowała Chrystusa. Ale nawet w tym okresie Jehowa namaszczał nielicznych prawdziwych chrześcijan. Byli oni jak pszenica między chwastami z przypowieści Jezusa (Mat. 13:24-30). W dniach ostatnich Jehowa dalej wybiera chrześcijan do grona 144 000 *. Jeśli więc postanawia namaścić kogoś tuż przed końcem tego okresu, z pewnością nie powinniśmy kwestionować Jego mądrości (odczytaj Rzymian 9:11b, 16). Musimy uważać, żeby nie reagować podobnie jak pracownicy z pewnego przykładu Jezusa. Narzekali oni na to, jak ich pan potraktował osoby, które przepracowały tylko godzinę (Mat. 20:8-15) *.

15. Czy wszyscy pomazańcy wchodzą w skład „niewolnika wiernego i roztropnego”, o którym czytamy w Mateusza 24:45-47? Wyjaśnij to.

¹⁵ Nie wszyscy chrześcijanie z nadzieją niebiańską wchodzą w skład „niewolnika wiernego i roztropnego” (odczytaj Mateusza 24:45-47). Dzisiaj, podobnie jak w I wieku, Jehowa i Jezus posługują się niewielką grupą braci, żeby karmić (czyli nauczać) wielu innych. W I wieku tylko niektórzy pomazańcy brali udział w spisaniu Chrześcijańskich Pism Greckich. A w naszych czasach tylko garstka pomazańców ma za zadanie dawać ludowi Bożemu „pokarm we właściwym czasie”.

16. Czego nauczyłeś się z tego artykułu?

¹⁶ Czego się nauczyliśmy z tego artykułu? Ogromnej większości swoich sług Jehowa dał nadzieję na życie wieczne na ziemi, a nielicznym — na życie w niebie i panowanie tam razem z Jezusem. Jehowa nagradza wszystkich swoich sług — zarówno „Żyda”, jak i „dziesięciu ludzi” — i od wszystkich wymaga okazywania wierności i przestrzegania tych samych praw. Wszyscy muszą być pokorni. Wszyscy muszą Mu służyć w jedności. I wszyscy muszą dbać o to, by w zborze panował pokój. W miarę jak zbliża się koniec, służmy razem Jehowie i naśladujmy Chrystusa jako „jedna trzoda” (Jana 10:16).