1, 2. Co spektakularnego wydarzyło się w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e.?

 W JEROZOLIMIE był niedzielny ranek — dzień Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. Grupa około 120 uczniów Jezusa zebrała się w górnym pomieszczeniu pewnego domu (Dzieje 1:13-15; 2:1). Kilka dni wcześniej Jezus polecił im, żeby nie opuszczali Jerozolimy, bo otrzymają coś szczególnego (Dzieje 1:4, 5). Co się wydarzyło?

² „Nagle z nieba rozległ się odgłos przypominający szum gwałtownego, porywistego wiatru”. Odgłos ten wypełnił cały dom. Potem nad głowami uczniów pojawiły się „jakby języki ognia” i wszyscy „zostali napełnieni duchem świętym” (Dzieje 2:2-4). W ten spektakularny sposób Jehowa wylał na nich swojego świętego ducha (Dzieje 1:8). Byli to pierwsi namaszczeni duchem świętym * chrześcijanie, którzy zyskali nadzieję na panowanie w niebie razem z Jezusem.

3. Dlaczego chrześcijanie zebrani w dniu Pięćdziesiątnicy nie mieli wątpliwości, że zostali namaszczeni duchem świętym?

³ Gdybyś był jednym z uczniów, którzy znaleźli się na tym spotkaniu, na pewno nigdy byś tego nie zapomniał. Coś przypominającego język ognia pojawiłoby się nad twoją głową i zacząłbyś mówić językiem, którego wcześniej nie znałeś! (Dzieje 2:5-12). Nie miałbyś żadnych wątpliwości, że zostałeś namaszczony duchem świętym. Ale czy wszyscy pomazańcy zostają namaszczeni w jakiś spektakularny sposób i na tym samym etapie życia? Nie. Skąd o tym wiemy?

4. Czy wszyscy pomazańcy w I wieku byli namaszczani na tym samym etapie życia? Wyjaśnij to.

⁴ Zastanówmy się nad tym, kiedy ktoś może zostać namaszczony. W dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku ducha świętego otrzymało nie tylko 120 uczniów. Później tego samego dnia namaszczonych zostało około 3000 osób. Wydarzyło się to wtedy, gdy zostali ochrzczeni (Dzieje 2:37, 38, 41). Ale w kolejnych latach nie wszyscy chrześcijanie byli namaszczani podczas chrztu. Na przykład Samarytanie otrzymali ducha świętego jakiś czas po tym, jak zostali ochrzczeni (Dzieje 8:14-17). A wyjątkowa sytuacja miała miejsce w wypadku Korneliusza i jego domowników. Zostali oni namaszczeni duchem jeszcze przed chrztem (Dzieje 10:44-48).

5. Co zgodnie z 2 Koryntian 1:21, 22 dzieje się wtedy, gdy ktoś zostaje namaszczony duchem świętym?

⁵ Pomyślmy też o tym, co się dzieje, kiedy ktoś zostaje namaszczony duchem świętym. Takiej osobie z początku może być trudno zaakceptować fakt, że Jehowa ją wybrał. Niektórzy się zastanawiają: „Dlaczego Bóg wybrał właśnie mnie?”. Inni być może nie mają takich myśli. Tak czy inaczej, apostoł Paweł wyjaśnił, co się dzieje ze wszystkimi chrześcijanami, którzy zostają namaszczeni: „Kiedy uwierzyliście, za jego sprawą zostaliście opieczętowani * obiecanym duchem świętym, który jest gwarancją naszego dziedzictwa” (Efez. 1:13, 14). Tak więc Jehowa za pośrednictwem ducha świętego wzbudza w tych chrześcijanach całkowite przekonanie, że zostali przez Niego wybrani. W ten sposób otrzymują oni gwarancję, że w przyszłości będą żyć wiecznie w niebie, a nie na ziemi (odczytaj 2 Koryntian 1:21, 22).

6. Co muszą robić pomazańcy, żeby otrzymać nagrodę niebiańską?

⁶ Czy to znaczy, że jeśli chrześcijanin został namaszczony, pójdzie do nieba bez względu na wszystko? Nie. Ma on pewność, że został do tego wybrany. Musi jednak pamiętać o następującej radzie: „Bracia, tym pilniej starajcie się wytrwać jako powołani i wybrani, bo jeśli będziecie przejawiać te cechy, nigdy nie upadniecie” (2 Piotra 1:10). Chociaż więc pomazańcy są wybrani do życia w niebie, otrzymają tę nagrodę tylko wtedy, gdy pozostaną wierni (Filip. 3:12-14; Hebr. 3:1; Obj. 2:10).

7. Skąd pomazańcy wiedzą, że zostali wybrani do życia w niebie?

⁷ Ale skąd ktoś wie, że został wybrany do życia w niebie? Odpowiedź znajdujemy w słowach Pawła do chrześcijan w Rzymie, „powołanych, żeby być świętymi”. Napisał im: „Nie otrzymaliście ducha niewoli, żeby znowu odczuwać strach, ale ducha usynowienia, dzięki któremu wołamy: ‚Abba, Ojcze!’. Sam duch Boży razem z naszym duchem zaświadcza, że jesteśmy dziećmi Bożymi” (Rzym. 1:7; 8:15, 16). Tak więc pomazańcy wiedzą, że zostali wybrani do życia w niebie, ponieważ Bóg za pośrednictwem swojego świętego ducha wzbudza w nich taką pewność (1 Tes. 2:12).

8. Jak z 1 Jana 2:20, 27 wynika, że pomazańcy nie potrzebują, żeby ktoś potwierdzał ich namaszczenie?

⁸ Osoby, które otrzymały powołanie niebiańskie, są co do tego przekonane — Jehowa nie pozostawia w ich umysłach i sercach żadnych wątpliwości (odczytaj 1 Jana 2:20, 27). Oczywiście pomazańcy potrzebują pouczeń Jehowy udzielanych przez zbór tak samo jak wszyscy inni. Ale nie potrzebują, żeby ktokolwiek potwierdzał ich namaszczenie. Jehowa robi to osobiście za pośrednictwem ducha świętego — najpotężniejszej siły we wszechświecie!

9. Jakiej zmiany zgodnie z Efezjan 1:18 doświadcza ktoś, kto zostaje namaszczony?

⁹ Większość sług Bożych może nie rozumieć, co się dzieje, kiedy ktoś zostaje namaszczony. Nic dziwnego, skoro sami tego nie doświadczyli. Jehowa stworzył ludzi do życia na ziemi (Rodz. 1:28; Ps. 37:29). Postanowił jednak, że niektórzy z nich pójdą do nieba. Kiedy ich namaszcza, daje im nową nadzieję na przyszłość i do tego stopnia zmienia ich sposób myślenia, że zaczynają wyczekiwać życia w niebie (odczytaj Efezjan 1:18).

10. Co to znaczy ‛narodzić się ponownie’? (Zobacz też przypis).

¹⁰ Kiedy chrześcijanin zostaje namaszczony duchem świętym, ‛rodzi się ponownie [‛rodzi się z góry’]’ *. Jezus wskazał, że nie da się dokładnie wyjaśnić komuś, kto nie został namaszczony, jak to jest ‛narodzić się ponownie’, inaczej mówiąc, ‛narodzić się z ducha’ (Jana 3:3-8 i przypis).

11. Wyjaśnij, co się zmienia w sposobie myślenia kogoś, kto zostaje namaszczony.

¹¹ Co się zmienia w sposobie myślenia tych, którzy zostają namaszczeni? Wcześniej pielęgnowali oni nadzieję na życie wieczne na ziemi. Bardzo wyczekiwali czasu, kiedy Jehowa usunie z ziemi zło i zamieni ją w raj. Mogli też wyobrażać sobie, jak witają zmartwychwstałych członków rodziny oraz przyjaciół. Ale od momentu namaszczenia zaczęli myśleć inaczej. Dlaczego? Nie dlatego, że nadzieja ziemska przestała im odpowiadać. Nie dlatego, że zmienili zdanie pod wpływem problemów emocjonalnych czy trudności życiowych. I nie dlatego, że perspektywa życia wiecznego na ziemi wydała im się nudna. To sam Jehowa za pośrednictwem ducha świętego zmienił ich sposób myślenia oraz nadzieję na przyszłość.

12. Co według 1 Piotra 1:3, 4 czuje chrześcijanin namaszczony duchem?

¹² Chrześcijanin namaszczony duchem może czuć się niegodny tego wielkiego zaszczytu. Ale ani przez chwilę nie wątpi w to, że został przez Jehowę wybrany. Kiedy rozmyśla o nadziei na życie w niebie, jego serce przepełnia radość i wdzięczność (odczytaj 1 Piotra 1:3, 4).

13. Co pomazańcy myślą o swoim życiu na ziemi?

¹³ Czy to znaczy, że pomazańcy chcą umrzeć? Na to pytanie znajdujemy odpowiedź w słowach apostoła Pawła. Porównał on ludzkie ciało do namiotu i napisał: „W tym namiocie przytłoczeni wzdychamy, ale nie znaczy to, że chcemy z niego wyjść. Chcemy raczej wejść do tego drugiego — żeby życie wchłonęło to, co śmiertelne” (2 Kor. 5:4). Namaszczeni chrześcijanie nie stracili zainteresowania życiem na ziemi ani nie chcą jak najszybciej go zakończyć. Przeciwnie, cieszą się nim i wykorzystują każdy dzień na służenie Jehowie razem z rodziną i przyjaciółmi. Jednak bez względu na to, co robią, zawsze mają w pamięci swoją wspaniałą nadzieję na przyszłość (1 Kor. 15:53; 2 Piotra 1:4; 1 Jana 3:2, 3; Obj. 20:6).

14. Co nie dowodzi, że ktoś został namaszczony duchem?

¹⁴ Być może się zastanawiasz, czy nie zostałeś namaszczony duchem świętym. Jeśli tak, to odpowiedz sobie na pewne ważne pytania: Czy masz gorące pragnienie, żeby spełniać wolę Jehowy? Czy jesteś bardzo gorliwy w służbie kaznodziejskiej? Czy pilnie studiujesz Słowo Boże i lubisz wnikać w „głębokie zagadnienia związane z Bogiem”? (1 Kor. 2:10). Czy dostrzegasz, że Jehowa wyjątkowo ci błogosławi w działalności głoszenia? Czy czujesz się szczególnie odpowiedzialny za pomaganie drugim pod względem duchowym? Czy widzisz liczne dowody na to, że Jehowa wspiera cię w różnych dziedzinach życia? Jeśli z przekonaniem odpowiadasz na te pytania twierdząco, czy to dowodzi, że zostałeś namaszczony? Nie. Dlaczego? Ponieważ takie odczucia mogą mieć wszyscy słudzy Boży, nie tylko pomazańcy. Jehowa może posłużyć się swoim duchem, żeby udzielić takiego samego wsparcia każdemu swojemu słudze, niezależnie od jego nadziei. W rzeczywistości już sam fakt, że ktoś zastanawia się, czy jest namaszczony, wskazuje, że tak nie jest. Osoby wybrane przez Jehowę nie zastanawiają się, czy zostały namaszczone — one po prostu to wiedzą!

15. Skąd wiemy, że nie wszyscy, na których oddziałuje duch święty, zostali wybrani do życia w niebie?

¹⁵ W Biblii znajdujemy wiele przykładów wiernych osób, na które oddziaływał duch święty, ale które nie miały nadziei niebiańskiej. Był to między innymi Dawid (1 Sam. 16:13). Duch święty pomógł mu zrozumieć głębokie sprawy związane z Jehową i kierował nim przy spisywaniu fragmentów Biblii (Marka 12:36). Mimo to, jak powiedział apostoł Piotr, Dawid „nie poszedł do nieba” (Dzieje 2:34). Z kolei o Janie Chrzcicielu czytamy, że był „napełniony duchem świętym” (Łuk. 1:13-16). Jezus powiedział, że nie było większego człowieka niż Jan. Dodał jednak, że nie zasiądzie on w niebiańskim Królestwie (Mat. 11:10, 11). Jehowa przez ducha świętego uzdalniał tych mężczyzn do niezwykłych rzeczy, ale nie namaścił ich tym duchem do życia w niebie. Czy to znaczy, że okazali się mniej wierni niż ci, którzy idą do nieba? Nie. Po prostu Jehowa wskrzesi ich do życia w raju na ziemi (Jana 5:28, 29; Dzieje 24:15).

16. Jakiej nagrody wyczekuje większość dzisiejszych sług Bożych?

¹⁶ Ogromna większość dzisiejszych sług Bożych nie ma nadziei niebiańskiej. Podobnie jak Abraham, Sara, Dawid, Jan Chrzciciel i wiele innych mężczyzn i kobiet z czasów biblijnych, wyczekują oni życia na ziemi pod panowaniem Królestwa Bożego (Hebr. 11:10).

17. Na jakie pytania odpowie następny artykuł?

¹⁷ Ponieważ wśród nas ciągle jest część pomazańców, nasuwają się pewne pytania (Obj. 12:17). Na przykład co pomazańcy powinni o sobie myśleć? Jak traktować kogoś ze zboru, kto zaczął spożywać emblematy podczas Pamiątki? I co sądzić o tym, że liczba osób podających się za namaszczone stale rośnie? Czy powinno nas to martwić? Na te pytania odpowie następny artykuł.