1. Co świadczy o tym, że dzisiaj wielu ludziom brakuje naturalnych uczuć?

 W BIBLII zapowiedziano, że w dniach ostatnich ludzie będą „pozbawieni naturalnych uczuć” (2 Tym. 3:1, 3). Proroctwo to spełnia się na naszych oczach. Na przykład miliony rodzin się rozpada. Rodzice rozstają się w gniewie, a dzieci czują się niekochane. Nawet jeśli członkowie rodziny ze sobą mieszkają, to w rzeczywistości mogą być sobie obcy. Pewien doradca rodzinny mówi: „Mama, tata i dzieci są bardziej przywiązani do komputera, tabletu, smartfona czy konsoli do gier niż do siebie nawzajem. Chociaż żyją pod jednym dachem, to niewiele o sobie wiedzą”.

2, 3. (a) Komu zgodnie z Rzymian 12:10 powinniśmy okazywać serdeczne uczucia? (b) Czego się nauczymy z tego artykułu?

² My nie chcemy, żeby kształtował nas ten pozbawiony miłości świat (Rzym. 12:2). Chcemy raczej pielęgnować serdeczne uczucia zarówno do członków naszej rodziny cielesnej, jak i duchowej (odczytaj Rzymian 12:10). Greckie słowo przetłumaczone na „serdeczne uczucia” niesie w sobie myśl o zażyłej więzi, jaka łączy zwłaszcza bliskich krewnych. Taką samą miłość powinniśmy okazywać naszym duchowym braciom i siostrom. Dzięki temu będziemy przyczyniać się do jedności, która jest istotnym elementem religii prawdziwej (Mich. 2:12).

³ Co pomoże nam pielęgnować i okazywać serdeczne uczucia? Zobaczmy kilka biblijnych przykładów.

4. Jak słowa z Jakuba 5:11 pomagają nam docenić głębię miłości Jehowy?

⁴ Biblia wyjawia, że Jehowa odznacza się pięknymi przymiotami. Mówi na przykład, że „jest miłością” (1 Jana 4:8). Już samo to określenie sprawia, że chcemy się do Niego zbliżyć. Ale Biblia mówi też, że „Jehowa jest bardzo tkliwy w uczuciach” (odczytaj Jakuba 5:11, przypis). To niezwykle poruszające, że Jehowa darzy nas tak serdeczną miłością.

5. Jak Jehowa okazuje miłosierdzie i jak możemy Go naśladować?

⁵ Zwróćmy uwagę, że w Liście Jakuba 5:11 tkliwe uczucia Jehowy powiązano z innym Jego przymiotem, który nas do Niego zbliża — miłosierdziem (Wyjścia 34:6). Jehowa okazuje nam miłosierdzie między innymi w ten sposób, że przebacza nam nasze błędy (Ps. 51:1). Ale w Biblii miłosierdzie obejmuje dużo więcej niż przebaczanie. To silne uczucie, które rodzi się w czyimś wnętrzu na widok cierpienia drugiej osoby i pobudza do przyjścia jej z pomocą. Jehowa mówi o sobie, że Jego uczucia do nas są silniejsze niż uczucia matki do dziecka (Izaj. 49:15). Gdy cierpimy, miłosierdzie Jehowy pobudza Go do niesienia nam pomocy (Ps. 37:39; 1 Kor. 10:13). A jak my możemy okazywać miłosierdzie braciom i siostrom? Chcemy im przebaczać i nie żywić urazy, kiedy nas rozczarują (Efez. 4:32). A przede wszystkim chcemy wspierać ich, kiedy przeżywają trudne chwile. Gdy miłość pobudza nas do okazywania innym miłosierdzia, naśladujemy Jehowę, najwspanialszy wzór tkliwych, serdecznych uczuć (Efez. 5:1).

6. Jak Jonatan i Dawid pokazali, że darzą się serdecznymi uczuciami?

⁶ Biblia mówi też o niedoskonałych ludziach, którzy okazywali serdeczne uczucia. Pomyślmy o Jonatanie i Dawidzie. W Biblii czytamy: „Jonatan (...) pokochał Dawida jak samego siebie i nawiązała się między nimi bliska przyjaźń” (1 Sam. 18:1). Jehowa wybrał Dawida na następcę króla Saula. Jakiś czas później Saul zaczął zazdrościć Dawidowi i próbował go zabić. Ale Jonatan nie poparł ojca w realizacji jego morderczych zamiarów. On i Dawid przysięgli sobie, że pozostaną przyjaciółmi i że zawsze będą się wspierać (1 Sam. 20:42).

7. Co mogło dzielić Jonatana i Dawida?

⁷ Bliska przyjaźń Jonatana i Dawida jest tym bardziej niezwykła, kiedy weźmiemy pod uwagę, jak dużo mogło ich dzielić. Na przykład Jonatan był starszy o jakieś 30 lat. Mógłby dojść do wniosku, że nic go nie łączy ze znacznie młodszym i mniej doświadczonym Dawidem. Jednak on nie patrzył na Dawida z góry.

8. Dlaczego twoim zdaniem Jonatan okazał się dla Dawida dobrym przyjacielem?

⁸ Jonatan miałby powody, żeby zazdrościć Dawidowi. Jako syn Saula mógłby uważać, że ma prawo do tronu. Ale był pokorny i lojalny wobec Jehowy (1 Sam. 20:31). Dlatego w pełni poparł Jego decyzję, że to Dawid zostanie królem. Był lojalny również wobec Dawida, nawet gdy ściągnął przez to na siebie gniew ojca (1 Sam. 20:32-34).

9. Czy Jonatan uważał Dawida za rywala? Wyjaśnij to.

⁹ Ponieważ Jonatan darzył Dawida serdecznymi uczuciami, nie patrzył na niego jak na rywala. Sam był wprawnym łucznikiem i odważnym żołnierzem. On i jego ojciec zasłynęli z tego, że są ‛szybsi od orłów i potężniejsi od lwów’ (2 Sam. 1:22, 23). Jonatan miałby się więc czym przechwalać. Ale on nie chciał rywalizować z Dawidem ani mu nie zazdrościł. Przeciwnie, podziwiał go za to, że był odważny i polegał na Jehowie. Co ciekawe, „pokochał Dawida jak samego siebie” wtedy, gdy odniósł on zwycięstwo nad Goliatem. A jak my możemy okazywać takie serdeczne uczucia naszym braciom i siostrom?

10. Co to znaczy ‛kochać drugich żarliwie, z serca’?

¹⁰ Biblia zachęca nas: „Kochajcie jedni drugich żarliwie, z serca” (1 Piotra 1:22). Chcemy pod tym względem naśladować Jehowę. Jego miłość do nas jest tak silna, że jeśli tylko będziemy wobec Niego lojalni, On nigdy nie przestanie nas kochać (Rzym. 8:38, 39). Greckie słowo oddane jako „żarliwie” kryje w sobie myśl o rozciąganiu czegoś, wkładaniu w coś wysiłku. Żeby więc okazywać współwyznawcom serdeczne uczucia, czasami musimy wytężyć wszystkie siły. Kiedy ktoś nas zirytuje, powinniśmy zastosować się do rady: „Znoście jedni drugich z miłością, ze wszystkich sił starajcie się zachowywać jedność wynikającą z działania ducha, zespoleni więzią pokoju” (Efez. 4:1-3). Jeśli zależy nam na zachowywaniu z braćmi pokoju, nie będziemy się skupiać na ich błędach. Będziemy raczej starać się patrzeć na nich tak jak Jehowa (1 Sam. 16:7; Ps. 130:3).

11. Dlaczego nieraz może nam być trudno okazywać współwyznawcom serdeczne uczucia?

¹¹ Nieraz trudno nam okazywać braciom i siostrom serdeczne uczucia, zwłaszcza gdy rzucają nam się w oczy ich słabe strony. Było to też wyzwaniem dla niektórych chrześcijan w I wieku. Na przykład Ewodia i Syntycha najwyraźniej nie miały problemu, żeby współpracować z Pawłem „ramię w ramię na rzecz dobrej nowiny”. Ale z jakiegoś względu nie mogły dojść do porozumienia ze sobą nawzajem. Dlatego Paweł wezwał je, „żeby były jednomyślne w służbie dla Pana” (Filip. 4:2, 3).

12. Jak możemy pielęgnować serdeczne uczucia do braci i sióstr?

¹² Jak możemy pielęgnować serdeczne uczucia do naszych braci i sióstr? Postarajmy się lepiej ich poznać, bo dzięki temu łatwiej będzie nam ich zrozumieć. Przeszkodą nie musi być ani wiek, ani pochodzenie. Jak pamiętamy, Jonatan był jakieś 30 lat starszy od Dawida, a mimo to stali się bliskimi przyjaciółmi. Czy w twoim zborze jest ktoś starszy lub młodszy od ciebie, z kim mógłbyś się zaprzyjaźnić? W ten sposób pokażesz, że stosujesz się do rady: „Kochajcie wszystkich braci” (1 Piotra 2:17).

13. Dlaczego nie z każdą osobą w zborze musimy być w równie bliskich relacjach?

¹³ Czy okazywanie współwyznawcom serdecznych uczuć oznacza, że z każdą osobą w zborze będziemy w równie bliskich relacjach? Nie, takie myślenie nie byłoby realistyczne. To naturalne, że możemy czuć się bliżej związani z kimś, z kim łączą nas podobne zainteresowania. Nie musi być w tym nic złego. Jezus uważał za przyjaciół wszystkich apostołów, ale „szczególnie kochał” Jana (Jana 13:23; 15:15; 20:2). Nie oznaczało to jednak, że go faworyzuje. Na przykład kiedy Jan razem ze swoim bratem, Jakubem, poprosili Jezusa o zaszczytne miejsca w Królestwie Bożym, on im odpowiedział: „Przydzielanie miejsc po mojej prawej czy lewej stronie nie leży w mojej gestii” (Marka 10:35-40). Jeśli naśladujemy Jezusa, nie będziemy faworyzować bliskich przyjaciół (Jak. 2:3, 4). Gdybyśmy tak robili, wywoływalibyśmy podziały, na co w zborze chrześcijańskim nie ma miejsca (Judy 17-19).

14. Co zgodnie z Filipian 2:3 pomoże nam unikać ducha rywalizacji?

¹⁴ Kiedy okazujemy innym serdeczne uczucia, nie pozwalamy, żeby do zboru wkradł się duch rywalizacji. Jonatan nie próbował rywalizować z Dawidem o tron. Wszyscy możemy naśladować jego postawę. Nie zazdrośćmy współwyznawcom ich umiejętności, ale ‛z pokorą uważajmy ich za wyższych od siebie’ (odczytaj Filipian 2:3). Pamiętajmy, że każdy może wnieść do zboru coś cennego. Jeśli jesteśmy pokorni, umiemy dostrzec dobre strony naszych braci i sióstr i wiele się od nich uczymy (1 Kor. 12:21-25).

15. Czego się uczysz z przeżycia Tanyi i jej rodziny?

¹⁵ Może się zdarzyć, że nagle znajdziemy się w trudnej sytuacji. Jehowa pociesza nas wtedy poprzez naszych współwyznawców, którzy okazują nam serdeczne uczucia i udzielają praktycznej pomocy. Pomyślmy, co się przydarzyło pewnej rodzinie, która w roku 2019 uczestniczyła w USA w kongresie międzynarodowym pod hasłem „Miłość nigdy nie zawodzi”. „Po sobotnim programie wracaliśmy samochodem do hotelu” — opowiada Tanya, matka trójki dzieci. „Nagle inny samochód zjechał na nasz pas i w nas uderzył. Nikt nie został ranny, ale byliśmy w szoku. Wyszliśmy z samochodu i stanęliśmy na drodze. Wtedy zobaczyliśmy, że ktoś z samochodu stojącego na poboczu macha do nas, żebyśmy podeszli. Był to nasz brat, który też wracał z kongresu. Oprócz niego zatrzymało się pięcioro delegatów ze Szwecji. Siostry wyściskały mnie i moją córkę, czego tak bardzo potrzebowałyśmy. Powiedziałam, że sobie poradzimy, ale oni nie chcieli nas zostawić. Zostali z nami nawet wtedy, gdy przyjechała karetka, i upewnili się, że mamy wszystko, czego potrzebujemy. Na każdym kroku czuliśmy opiekę Jehowy. To przeżycie pogłębiło naszą miłość do braci i sióstr oraz miłość do Jehowy i wdzięczność wobec Niego”. Czy przypominasz sobie jakąś sytuację, kiedy byłeś w potrzebie i współwyznawca okazał ci serdeczne uczucia?

16. Jakie mamy powody, żeby okazywać innym serdeczne uczucia?

¹⁶ Jakie rezultaty to przynosi, gdy okazujemy sobie nawzajem serdeczne uczucia? Niesiemy pocieszenie naszym współwyznawcom, którzy przechodzą trudne chwile. Przyczyniamy się do jedności wśród ludu Bożego. Dowodzimy, że jesteśmy uczniami Jezusa, co przyciąga do zboru szczere osoby. A przede wszystkim przynosimy chwałę Jehowie, „Ojcu serdecznego współczucia i Bogu wszelkiego pocieszenia” (2 Kor. 1:3). Dalej więc pielęgnujmy i okazujmy innym serdeczne uczucia!