1, 2. Jak słowa z Kaznodziei 11:6 można odnieść do głoszenia?

 W NIEKTÓRYCH krajach ludzie z zachwytem reagują na dobrą nowinę. Właśnie na to czekali! Gdzie indziej zainteresowanie Bogiem i Biblią jest niewielkie. A jak to wygląda tam, gdzie ty mieszkasz? Jakkolwiek by było, Jehowa oczekuje, że będziemy głosić, aż On sam uzna, że to dzieło zostało zakończone.

² W czasie wyznaczonym przez Jehowę przestaniemy głosić i wtedy „nadejdzie koniec” (Mat. 24:14, 36). Zanim to nastąpi, chcemy stosować się do zachęty: „Nie daj odpocząć swojej ręce” * (odczytaj Kaznodziei 11:6). Jak możemy to robić?

3. Co omówimy w tym artykule?

³ W poprzednim artykule omówiliśmy cztery cechy, które pomagają nam stać się skutecznymi „rybakami ludzi” (Mat. 4:19). Teraz omówimy trzy rzeczy, które pomogą nam wytrwale głosić, bez względu na okoliczności. Dowiemy się, dlaczego to takie ważne, żebyśmy 1) koncentrowali się na zadaniu, 2) byli cierpliwi i 3) zachowywali silną wiarę.

4. Dlaczego powinniśmy koncentrować się na zadaniu, które zlecił nam Jehowa?

⁴ Jezus przepowiedział, jakie wydarzenia i warunki na świecie będą charakteryzować dni ostatnie. Zdawał sobie sprawę, że mogą one odwracać uwagę jego naśladowców od głoszenia. Dlatego zachęcił: „Stale czuwajcie” (Mat. 24:42). W czasach Noego ludzie byli zaaferowani różnymi codziennymi sprawami i nie zwrócili uwagi na głoszone przez niego orędzie. Podobne sprawy mogłyby zaprzątać głowę nam (Mat. 24:37-39; 2 Piotra 2:5). Musimy więc stale koncentrować się na zadaniu, które zlecił nam Jehowa.

5. Jak w Dziejach 1:6-8 wskazano na zakres działalności kaznodziejskiej?

⁵ W dzisiejszych czasach nie ma dla nas ważniejszej sprawy od głoszenia dobrej nowiny. Jezus zapowiedział, że jego naśladowcy będą zajmować się tą działalnością na znacznie większą skalę niż on i jeszcze długo po jego śmierci (Jana 14:12). Kiedy umarł, niektórzy jego uczniowie wrócili do łowienia ryb. Po zmartwychwstaniu za sprawą cudu zapewnił im niezwykle obfity połów. Przypomniał im przy tej okazji, że ‛łowienie ludzi’ jest ważniejsze niż jakiekolwiek inne zajęcie (Jana 21:15-17). Tuż przed wstąpieniem do nieba poinformował swoich uczniów, że działalność, którą rozpoczął, będzie prowadzona daleko poza granicami Izraela (odczytaj Dzieje 1:6-8). A kilkadziesiąt lat później pokazał apostołowi Janowi w wizji, co się wydarzy „w dniu Pańskim” *. Dał mu zobaczyć między innymi taką porywającą scenę: „Wiecznotrwała dobra nowina” była głoszona „każdemu narodowi, plemieniu, językowi i ludowi” (Obj. 1:10; 14:6). Nie ulega wątpliwości, że wolą Jehowy jest, byśmy uczestniczyli w tym ogólnoświatowym dziele do samego końca.

6. Co pomaga nam koncentrować się na głoszeniu?

⁶ W koncentrowaniu się na głoszeniu pomaga nam rozmyślanie o tym, co robi dla nas Jehowa. Na przykład dostarcza nam mnóstwa pokarmu duchowego w postaci publikacji drukowanych i elektronicznych, nagrań audio oraz materiałów filmowych. Pomyśl tylko: Informacje w naszym serwisie internetowym są dostępne w przeszło 1000 języków! (Mat. 24:45-47). W świecie podzielonym na tle politycznym, religijnym i ekonomicznym ponad osiem milionów sług Bożych tworzy prawdziwie zjednoczoną ogólnoświatową rodzinę. Dowodem tej jedności było między innymi to, że w piątek 19 kwietnia 2019 roku Świadkowie na całej ziemi mogli obejrzeć specjalny program zawierający omówienie tekstu dziennego. A wieczorem tego samego dnia 20 919 041 osób obchodziło Pamiątkę śmierci Jezusa. Wszystko to można nazwać współczesnym cudem! Nie tylko go obserwujemy, ale też sami w nim uczestniczymy. Kiedy o tym rozmyślamy, czujemy się zmotywowani do koncentrowania się na działalności kaznodziejskiej.

7. Jak w koncentrowaniu się na głoszeniu pomaga nam przykład Jezusa?

⁷ Ogromną pomocą jest też dla nas naśladowanie przykładu Jezusa. On nie pozwolił, żeby cokolwiek odciągnęło go od ‛dawania świadectwa prawdzie’ (Jana 18:37). Nie stracił z oczu tego, co najważniejsze, kiedy Szatan zaoferował mu „wszystkie królestwa świata oraz ich chwałę”. Nie uległ pokusie, kiedy inni chcieli go obwołać królem (Mat. 4:8, 9; Jana 6:15). I nie dopuścił, żeby miało na niego wpływ pragnienie rzeczy materialnych ani zajadły sprzeciw (Łuk. 9:58; Jana 8:59). Nasza wiara jest poddawana podobnym próbom. Ale gdy pamiętamy o przykładzie Jezusa, nie damy się rozproszyć. Właśnie do skupiania się na Jezusie zachęcił apostoł Paweł, po czym zapewnił: „Dzięki temu się nie znużycie i nie poddacie” (Hebr. 12:3).

8. Czym jest cierpliwość i dlaczego potrzebujemy jej zwłaszcza teraz?

⁸ Cierpliwość to umiejętność spokojnego czekania na zmianę sytuacji. Jest nam potrzebna zarówno wtedy, gdy wyczekujemy końca czegoś nieprzyjemnego, jak i wtedy, gdy wyczekujemy spełnienia naszych pragnień. Prorok Habakuk nie mógł się doczekać, kiedy Jehowa usunie z Judy przemoc (Hab. 1:2). Uczniowie Jezusa mieli nadzieję, że Królestwo Boże ‛objawi się natychmiast’ i uwolni ich spod władzy Rzymu (Łuk. 19:11). My tęsknimy do czasu, kiedy Królestwo Boże usunie zło i na ziemi zapanuje prawość (2 Piotra 3:13). Jednak musimy okazywać cierpliwość i czekać na moment wyznaczony przez Jehowę. Zobaczmy, jak Jehowa uczy nas tej cechy.

9. Jakie sytuacje ilustrują cierpliwość Jehowy?

⁹ Jehowa sam jest doskonałym przykładem cierpliwości. Dał wystarczającą ilość czasu Noemu, żeby mógł wybudować arkę i ostrzec ludzi przed nadchodzącym potopem (1 Piotra 3:20; 2 Piotra 2:5). Słuchał Abrahama, który kilka razy prosił Go o zmianę decyzji co do zagłady niegodziwych mieszkańców Sodomy i Gomory (Rodz. 18:20-33). Przez setki lat był wyjątkowo cierpliwy wobec niewiernego narodu izraelskiego (Nehem. 9:30, 31). A dziś dostrzegamy Jego cierpliwość w tym, że daje czas ludziom, których do siebie pociąga, żeby „zdobyli się na skruchę” (2 Piotra 3:9; Jana 6:44; 1 Tym. 2:3, 4). Postawa Jehowy jest ogromną motywacją do wytrwałego głoszenia i nauczania. A teraz zobaczmy, czego o cierpliwości uczymy się z pewnego przykładu zawartego w Jego Słowie.

10. Jakie wnioski zgodnie z Jakuba 5:7, 8 możemy wyciągnąć z przykładu rolnika?

¹⁰ Odczytaj Jakuba 5:7, 8. Czego o cierpliwości uczymy się z przykładu rolnika? To prawda, że niektóre rośliny rosną bardzo szybko. Jednak większość — zwłaszcza te, które dają plon — potrzebuje czasu, żeby dojrzeć. W Izraelu okres wegetacyjny zbóż trwał około sześciu miesięcy. Rolnik siał ziarno po wczesnym deszczu jesienią, a plon zbierał dopiero po późnym deszczu na wiosnę (Marka 4:28). Zrobimy mądrze, jeśli będziemy naśladować cierpliwość rolnika. Ale czasami może to nie być łatwe.

11. Jak cierpliwość pomoże nam w służbie?

¹¹ Niedoskonali ludzie często pragną, żeby ich wysiłki przyniosły natychmiastowe rezultaty. Ale pomyślmy: Jeśli mamy ogródek i chcemy zebrać jakieś plony, to musimy cały czas coś w nim robić — kopać, siać albo sadzić, odchwaszczać i podlewać. Pozyskiwanie uczniów też wiąże się z nieustannymi wysiłkami. Czasu wymaga na przykład usunięcie „chwastów” uprzedzeń i obojętności. Cierpliwość sprawi, że kiedy spotkamy się z takimi reakcjami, nie damy się zniechęcić. Z drugiej strony cecha ta przyda nam się też wtedy, kiedy reakcja będzie pozytywna. Nie możemy przyśpieszyć wzrostu duchowego osoby studiującej Biblię. Nawet uczniowie Jezusa czasami nie mogli zrozumieć tego, czego ich nauczał (Jana 14:9). Pamiętajmy, że my sadzimy i podlewamy, ale wzrost daje Bóg (1 Kor. 3:6).

12. Jak możemy okazywać cierpliwość, kiedy głosimy członkom rodziny?

¹² Dziedziną, w której nieraz trudno zdobyć się na cierpliwość, jest głoszenie krewnym, którzy nie są Świadkami Jehowy. Pomóc może nam zasada zawarta w Księdze Kaznodziei 3:2, 7. Czytamy tam: „Jest (...) czas milczenia i czas mówienia”. W „czasie milczenia” staramy się, żeby mówiło za nas nasze przykładne postępowanie. Jednocześnie dostrzegamy, kiedy jest „czas mówienia” o prawdzie, i wykorzystujemy takie okazje (1 Piotra 3:1, 2). Chcemy głosić gorliwie, ale przy tym zawsze pamiętać o cierpliwości — także wobec członków rodziny.

13, 14. Jakie przykłady cierpliwości możemy naśladować?

¹³ Cierpliwości możemy uczyć się od sług Bożych żyjących w przeszłości i obecnie. Habakuk bardzo chciał zobaczyć koniec zła. Ale powiedział: „Będę czekał” (Hab. 2:1). Apostoł Paweł bardzo chciał „ukończyć swój bieg i służbę”. Mimo to wytrwale ‛dawał dokładne świadectwo, przekazywał dobrą nowinę’ (Dzieje 20:24).

¹⁴ Pomyślmy o pewnym małżeństwie, które ukończyło Szkołę Gilead. Zostali skierowani do kraju, gdzie jest niewielu Świadków Jehowy i gdzie dominuje religia niechrześcijańska. Trudno im było znaleźć kogoś, kto chciałby studiować Biblię. Tymczasem ich przyjaciele z Gilead usługujący w innych krajach z entuzjazmem opowiadali im, że prowadzą mnóstwo owocnych studiów biblijnych. Małżeństwo to się nie zniechęciło, tylko cierpliwie pełniło służbę. Po ośmiu latach głoszenia na tym zdawałoby się nieowocnym terenie spotkała ich wielka radość: osoba, z którą studiowali, została ochrzczona. Co wspólnego mają ze sobą wspomniani słudzy Boży — starożytni i dzisiejsi? Nie utracili gorliwości i ‛nie dali odpocząć swojej ręce’, a Jehowa nagrodził ich za cierpliwość. Naśladujmy więc „tych, którzy dzięki wierze i cierpliwości dziedziczą obietnice” (Hebr. 6:10-12).

15. Jak wiara motywuje nas do głoszenia?

¹⁵ Pragniemy przekazywać orędzie biblijne jak największej liczbie ludzi, bo sami w nie wierzymy. Ufamy obietnicom Jehowy zawartym w Jego Słowie (Ps. 119:42; Izaj. 40:8). Jesteśmy świadkami spełniania się proroctw. Widzimy, jak ludzie, którzy wprowadzają w czyn rady z Biblii, zmieniają swoje życie na lepsze. To nas przekonuje, że każdy powinien usłyszeć dobrą nowinę o Królestwie.

16. Jak zgodnie z Psalmem 46:1-3 w wytrwałym głoszeniu pomaga nam wiara w Jehowę? Jak pomaga nam też wiara w Jezusa?

¹⁶ Wierzymy też w Jehowę, który zlecił nam głoszenie dobrej nowiny, oraz w tego, którego ustanowił Królem, Jezusa (Jana 14:1). Bez względu na to, co by nas spotkało, ufamy, że Jehowa zawsze będzie „naszym schronieniem i siłą” (odczytaj Psalm 46:1-3). Poza tym jesteśmy przekonani, że głoszeniem kieruje z nieba Jezus, korzystając z władzy otrzymanej od Boga (Mat. 28:18-20).

17. Podaj przykład zachęcający do wytrwałego głoszenia.

¹⁷ Wiara umacnia nas w przekonaniu, że Jehowa pobłogosławi naszym wysiłkom — czasami w sposób, jakiego byśmy się nie spodziewali (Kazn. 11:6). Na przykład każdego dnia tysiące ludzi przechodzi obok naszych stolików i wózków z literaturą. Czy ta metoda głoszenia jest skuteczna? Oczywiście! W Naszej Służbie Królestwa z listopada 2014 roku opisano przeżycia pewnej studentki, która chciała napisać pracę o Świadkach Jehowy. Nie mogła znaleźć Sali Królestwa, jednak na terenie kampusu zauważyła stolik z literaturą. Nie tylko zdobyła materiały do pracy, ale z czasem przyjęła chrzest i została pionierką. Takie historie zachęcają nas do wytrwałego głoszenia, bo pokazują, że są jeszcze ludzie, do których trzeba dotrzeć z dobrą nowiną.

18. Co nas upewnia, że dzieło głoszenia będzie ukończone na czas?

¹⁸ Możemy być pewni, że dzieło głoszenia zostanie ukończone na czas. Zobaczmy, co się wydarzyło za życia Noego. Jehowa dowiódł, że działa w ściśle określonym czasie. Około 120 lat naprzód wyznaczył datę potopu. Kilkadziesiąt lat później polecił Noemu wybudować arkę. Noe ciężko pracował przez jakieś 40 lub 50 lat. Chociaż nikt go nie słuchał, wytrwale głosił ludziom ostrzeżenie, dopóki Jehowa nie kazał mu wprowadzić do arki zwierząt. I wtedy, w najwłaściwszym momencie, „Jehowa zamknął za nim drzwi” (Rodz. 6:3; 7:1, 2, 16).

19. Czego możemy się spodziewać, jeśli ‛nie damy odpocząć swojej ręce’?

¹⁹ Niedługo Jehowa zakończy dzieło głoszenia i ‛zamknie drzwi’ symbolicznej arki. Zniszczy świat podległy Szatanowi i zaprowadzi na ziemi prawość. Zanim to nastąpi, naśladujmy Noego, Habakuka i innych sług Bożych, którzy ‛nie dali odpocząć swojej ręce’. Koncentrujmy się na głoszeniu, bądźmy cierpliwi i zachowujmy silną wiarę w Jehowę i Jego obietnice.