1. Jak Jehowa posłużył się apostołem Piotrem krótko przed jego śmiercią?

 APOSTOŁ Piotr wiedział, że wkrótce umrze. Przez dziesięciolecia wiernie służył Jehowie. Towarzyszył Jezusowi, rozpoczął działalność kaznodziejską wśród ludzi z innych narodów i usługiwał jako członek ciała kierowniczego. Ale jego służba na tym się nie skończyła. Mniej więcej w latach 62-64 n.e. napisał dwa natchnione listy, znane jako 1 i 2 List Piotra. Wyraził nadzieję, że po jego śmierci chrześcijanie będą odnosić z nich pożytek (2 Piotra 1:12-15).

2. Dlaczego listy Piotra były na czasie?

² Piotr napisał swoje listy, gdy jego współwyznawcy ‛cierpieli z powodu najróżniejszych prób’ (1 Piotra 1:6). Niegodziwi ludzie próbowali przemycić do zboru fałszywe nauki i propagowali nieczyste postępowanie (2 Piotra 2:1, 2, 14). Chrześcijanie mieszkający w Jerozolimie wkrótce mieli zobaczyć „koniec wszystkiego” — zniszczenie tego miasta przez Rzymian i zagładę żydowskiego systemu rzeczy (1 Piotra 4:7). Bez wątpienia listy Piotra pomogły chrześcijanom przetrwać ten trudny czas i przygotować się na przyszłe próby b.

3. Dlaczego powinniśmy przeanalizować natchnione listy Piotra?

³ Chociaż listy Piotra były skierowane do chrześcijan w I wieku, Jehowa zadbał, żeby stały się częścią Jego Słowa. Dlatego dzisiaj możemy odnosić z nich korzyści (Rzym. 15:4). Ponieważ żyjemy w świecie, który pochwala nieczyste postępowanie, nam też może być trudno wiernie służyć Jehowie. Co więcej, wkrótce nadejdzie ucisk jeszcze większy niż ten, którego doświadczyli Żydzi. W dwóch listach Piotra znajdziemy ważne przypomnienia. Pomogą nam one dalej wyczekiwać dnia Jehowy, pokonywać strach przed człowiekiem i rozwijać gorącą miłość do braci i sióstr. Pomogą też starszym troskliwie dbać o potrzeby współwyznawców.

4. Co w myśl 2 Piotra 3:3, 4 mogłoby osłabić naszą wiarę?

⁴ Żyjemy wśród ludzi, którzy nie wierzą w proroctwa biblijne. Ponieważ od wielu lat wyczekujemy nadejścia końca, przeciwnicy mogą się z nas wyśmiewać. Niektórzy twierdzą, że koniec nigdy nie nadejdzie (odczytaj 2 Piotra 3:3, 4). Takie uwagi ze strony osób napotykanych w służbie, współpracowników lub krewnych mogą osłabić naszą wiarę. Piotr wyjaśnił, co może nam pomóc.

5. Co pomoże nam patrzeć na zakończenie tego systemu rzeczy z właściwej perspektywy? (2 Piotra 3:8, 9).

⁵ Niektórym może się wydawać, że Jehowa zwleka z zakończeniem tego złego systemu rzeczy. Słowa Piotra pomagają nam patrzeć na to z właściwej perspektywy — przypominają nam, że Jehowa postrzega czas zupełnie inaczej niż ludzie (odczytaj 2 Piotra 3:8, 9). Dla Niego tysiąc lat jest jak jeden dzień. Jehowa jest cierpliwy i nie chce, żeby ktokolwiek zginął. Ale gdy Jego dzień nadejdzie, ten świat zostanie zniszczony. Dlatego wykorzystujemy pozostały czas na głoszenie ludziom ze wszystkich narodów. To ogromny zaszczyt!

6. Dzięki czemu będziemy ‛stale pamiętać’ o dniu Jehowy? (2 Piotra 3:11, 12).

⁶ Piotr zachęca nas, żebyśmy ‛stale pamiętali o dniu Jehowy’ (odczytaj 2 Piotra 3:11, 12). Co nam w tym pomoże? Jeśli to możliwe, każdego dnia rozmyślaj o błogosławieństwach, które nadejdą w nowym świecie. Wyobrażaj sobie, że oddychasz czystym powietrzem, jesz zdrowe jedzenie, witasz swoich bliskich, którzy zmartwychwstali, i uczysz ludzi żyjących wieki temu, jak spełniły się proroctwa biblijne. Takie rozmyślanie pomoże ci dalej wyczekiwać dnia Jehowy i nie zapominać, że żyjemy w dniach ostatnich. Ponieważ ‛z góry wiemy’ o tym, co czeka nas w przyszłości, nie damy się zwieść fałszywym naukom (2 Piotra 3:17).

7. Jak może na nas wpłynąć strach przed człowiekiem?

⁷ Zachowywanie w pamięci dnia Jehowy pobudza nas do dzielenia się z innymi dobrą nowiną. Ale czasami możemy się tego obawiać. Dlaczego? Być może chwilowo ulegliśmy strachowi przed człowiekiem. Coś takiego przytrafiło się Piotrowi. W noc, gdy Jezus był sądzony, Piotr nie przyznał się, że jest jego uczniem, a później nawet kilka razy zaprzeczył, że go zna (Mat. 26:69-75). Ale z czasem pokonał swoje obawy i z przekonaniem napisał: „Nie bójcie się (...) tego, czego oni się boją, ani nie bądźcie zaniepokojeni” (1 Piotra 3:14). Jego słowa upewniają nas, że możemy pokonać strach przed człowiekiem.

8. Co pomoże nam pokonać strach przed człowiekiem? (1 Piotra 3:15).

⁸ Co pomoże nam pokonać strach przed człowiekiem? Piotr powiedział: „Uznawajcie w swoich sercach, że Chrystus jest Panem i że jest święty” (odczytaj 1 Piotra 3:15). Obejmuje to rozmyślanie o pozycji i mocy naszego Pana i Króla, Chrystusa Jezusa. Jeśli czujesz podenerwowanie albo strach, gdy nadarza się okazja do podzielenia się z kimś dobrą nowiną, pamiętaj o naszym Królu. Wyobraź sobie, jak panuje w niebie i jest otoczony ogromną liczbą aniołów. Pamiętaj, że ma „wszelką władzę w niebie i na ziemi” i że będzie z tobą „przez wszystkie dni aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mat. 28:18-20). Piotr zachęca nas, żebyśmy ‛zawsze byli gotowi’ bronić swojej wiary. Czy chciałbyś głosić nieoficjalnie w pracy, szkole lub innym miejscu? Zastanów się wcześniej, kiedy mógłbyś to zrobić i co wtedy powiedzieć. Pomódl się o odwagę, ufając, że Jehowa pomoże ci pokonać strach przed człowiekiem (Dzieje 4:29).

9. Jak w pewnej sytuacji Piotr nie okazał miłości? (Zobacz też ilustrację).

⁹ Piotr nauczył się okazywać innym miłość. Był obecny przy tym, jak Jezus powiedział: „Daję wam nowe przykazanie, żebyście się nawzajem kochali. Jak ja kocham was, tak wy kochajcie jedni drugich” (Jana 13:34). Mimo to później uległ presji i nie chciał jeść z braćmi i siostrami z innych narodów. Apostoł Paweł nazwał zachowanie Piotra „hipokryzją” (Gal. 2:11-14). Piotr przyjął skorygowanie i wyciągnął z niego wnioski. W obu swoich listach podkreślił, że powinniśmy nie tylko odczuwać miłość do naszych współwyznawców, ale też ją okazywać.

10. Z czego wynika szczera miłość do braci? Wyjaśnij to (1 Piotra 1:22).

¹⁰ Piotr napisał, że powinniśmy ‛szczerze kochać jedni drugich jak braci’ (odczytaj 1 Piotra 1:22). Taka miłość wynika z „posłuszeństwa prawdzie”, która obejmuje naukę, że „Bóg nie jest stronniczy” (Dzieje 10:34, 35). Pokazujemy, że jesteśmy posłuszni przykazaniu Jezusa, żeby okazywać innym miłość, jeśli darzymy nią wszystkie osoby w zborze, a nie tylko wybrane. To prawda, że z niektórymi mamy bliższe relacje niż z innymi. Podobnie było w wypadku Jezusa (Jana 13:23; 20:2). Ale Piotr przypomina nam, że powinniśmy ‛kochać wszystkich braci’ i traktować ich jak członków rodziny (1 Piotra 2:17).

11. Co to znaczy ‛kochać jedni drugich żarliwie, z serca’?

¹¹ Piotr zachęca nas, żebyśmy ‛kochali jedni drugich żarliwie, z serca’. W tym kontekście słowo „żarliwie” oznacza między innymi, że staramy się okazywać miłość nawet wtedy, gdy nie przychodzi nam to naturalnie. Na przykład jak się zachowamy, kiedy współwyznawca nas urazi albo sprawi nam przykrość? Odruchowo moglibyśmy chcieć się zemścić, a nie okazać miłość. Ale Piotr nauczył się od Jezusa, że zemsta nie podoba się Bogu (Jana 18:10, 11). Napisał: „Nie odpłacajcie krzywdą za krzywdę ani zniewagą za zniewagę. Przeciwnie, odpłacajcie błogosławieństwem” (1 Piotra 3:9). Żarliwa miłość będzie pobudzać nas do okazywania życzliwości i wyrozumiałości nawet tym, którzy nas skrzywdzili.

12. (a) Do czego jeszcze będzie nas pobudzać żarliwa miłość? (b) Na co jesteś zdecydowany zgodnie z materiałem filmowym Dbajmy o cenny dar jedności?

¹² W swoim pierwszym liście Piotr wspomniał, że żarliwa miłość pomoże nam przebaczać — nie tylko niektóre grzechy, ale „mnóstwo grzechów” (1 Piotra 4:8). Być może Piotr przypomniał sobie lekcję dotyczącą wybaczania, jakiej Jezus udzielił mu lata wcześniej. Prawdopodobnie uważał się wtedy za bardzo miłosiernego, bo stwierdził, że jest gotowy przebaczyć „aż siedem razy”. Ale Jezus powiedział mu, żeby przebaczał „aż 77 razy”, czyli bez ograniczeń. To samo odnosi się do nas (Mat. 18:21, 22). Jeśli trudno ci zastosować się do tej rady, nie zniechęcaj się! Każdy niedoskonały sługa Jehowy miewa z tym trudności. Ważne jest jednak, żebyś z całych sił starał się przebaczyć współwyznawcy i zachować z nim pokojowe relacje c.

13. Dlaczego troszczenie się o braci i siostry może być dla starszych wyzwaniem?

¹³ Piotr z pewnością nigdy nie zapomniał tego, co Jezus powiedział mu po zmartwychwstaniu: „Paś moje owieczki” (Jana 21:16). Jeśli jesteś starszym, to wiesz, że to polecenie odnosi się również do ciebie. Może ci jednak nie być łatwo znaleźć czas, żeby zajmować się tym ważnym zadaniem. Starsi w pierwszej kolejności muszą zadbać o potrzeby fizyczne, emocjonalne i duchowe własnych rodzin. Przewodzą też w działalności kaznodziejskiej oraz przygotowują i przedstawiają punkty na zebraniach, zgromadzeniach i kongresach. Niektórzy są również członkami Komitetów Łączności ze Szpitalami albo współpracują z Lokalnym Działem Projektowo-Budowlanym. Starsi są naprawdę bardzo zajęci!

14. Co może pobudzać starszych do troszczenia się o owce Jehowy? (1 Piotra 5:1-4).

¹⁴ Piotr zachęcał współstarszych: „Paście powierzoną wam trzodę Bożą” (odczytaj 1 Piotra 5:1-4). Jeśli jesteś starszym, bez wątpienia kochasz braci i siostry i chcesz im usługiwać. Ale niekiedy może ci się wydawać, że jesteś tak zajęty lub zmęczony, że nie dasz rady sprostać temu zadaniu. Co możesz zrobić? Powiedz o swoich odczuciach Jehowie. Piotr napisał: „Jeśli ktoś usługuje, niech to robi, polegając na sile, której udziela Bóg” (1 Piotra 4:11). Twoi współwyznawcy mogą zmagać się z problemami, których nie da się w pełni rozwiązać w tym systemie rzeczy. Ale pamiętaj, że „naczelny pasterz”, Jezus Chrystus, może im pomóc lepiej, niż ktokolwiek inny. Może to zrobić zarówno teraz, jak i w nowym świecie. Jehowa pragnie, żeby starsi po prostu kochali swoich braci, zapewniali im pasterską opiekę i byli „przykładami dla trzody”.

15. Jak pewien starszy zapewnia współwyznawcom pasterską opiekę? (Zobacz też ilustrację).

¹⁵ William, wieloletni starszy, dobrze rozumie, jak ważna jest praca pasterska. W trakcie pandemii COVID-19 razem z innymi starszymi uznali za priorytet, żeby każdego tygodnia skontaktować się z każdą osobą należącą do ich grupy służby. Wyjaśnia: „Wielu braci było w domu samych i łatwo mogliby wpaść w negatywne myślenie”. Kiedy jego współwyznawcy przechodzą jakieś trudności, uważnie ich słucha i stara się poznać ich potrzeby i zmartwienia. Następnie wyszukuje dla nich odpowiednie materiały, na przykład filmy zamieszczone w serwisie jw.org. Zauważa: „Praca pasterska jest pilniejsza niż kiedykolwiek. Wkładamy wiele wysiłku, żeby pomagać ludziom w poznaniu Jehowy. Ale powinniśmy tak samo się wysilać, żeby pomagać Jego owcom trzymać się prawdy”.

16. W jakich dziedzinach możemy stosować się do lekcji płynących z listów Piotra?

¹⁶ Omówiliśmy tylko kilka lekcji płynących z dwóch natchnionych listów Piotra. Być może zauważyłeś coś, co mógłbyś ulepszyć. Na przykład czy chciałbyś częściej rozmyślać o błogosławieństwach, których zaznasz w nowym świecie? Czy postawiłeś sobie za cel, żeby głosić nieoficjalnie w pracy, szkole lub innym miejscu? Czy dostrzegasz dziedziny, w których mógłbyś w jeszcze większym stopniu okazywać braciom i siostrom żarliwą miłość? Starsi, czy jesteście zdecydowani ochoczo i gorliwie paść owce Jehowy? Szczera samoanaliza może ujawnić pewne słabości, ale się nie zniechęcaj. „Pan [Jezus] jest życzliwy” i pomoże ci robić postępy (1 Piotra 2:3). Piotr zapewnia: „Sam Bóg (...) całkowicie was wyszkoli. On sprawi, że będziecie niezłomni, silni i niewzruszeni” (1 Piotra 5:10).

17. Co osiągniemy, jeśli się nie poddamy i pozwolimy, by Jehowa nas szkolił?

¹⁷ Z początku Piotr nie czuł się godny nawet przebywać w obecności Syna Bożego (Łuk. 5:8). Ale dzięki życzliwemu wsparciu Jehowy, a także samego Jezusa, nie poddał się i dalej wiernie go naśladował. Z czasem otrzymał zaszczyt ‛wejścia do wiecznego Królestwa naszego Pana i Wybawcy, Jezusa Chrystusa’ (2 Piotra 1:11). Jaka wspaniała nagroda! Jeśli tak jak Piotr się nie poddajesz i pozwalasz, by Jehowa cię szkolił, ty również otrzymasz nagrodę życia wiecznego. ‛Osiągniesz cel swojej wiary — swoje wybawienie’ (1 Piotra 1:9).