Dlaczego ludzie pragną żyć wiecznie? Pismo Święte mówi, że z takim pragnieniem stworzył nas Bóg (Kaznodziei 3:11). Mówi też, że „Bóg jest miłością” (1 Jana 4:8). A skoro nas kocha, to czy stworzyłby nas z pragnieniem, którego nie moglibyśmy zaspokoić?

To naturalne, że ludzie nie chcą umierać. Biblia nazywa śmierć „wrogiem” (1 Koryntian 15:26). Nikt nie może przed nią uciec — wszyscy prędzej czy później umierają. Myśl o tym jest dla wielu nieprzyjemna, a nawet przerażająca. Czy to możliwe, żeby ten wróg kiedykolwiek został pokonany?

Czy wiedziałeś o tym, że Bóg Jehowa * wcale nie zaplanował śmierci? Z biblijnej Księgi Rodzaju dowiadujemy się, że On chciał, by ludzie żyli na ziemi wiecznie. Zadbał, żeby znalazło się na niej wszystko, czego potrzebowali. Potem stworzył pierwszego człowieka, Adama, który zamieszkał w rajskim ogrodzie Eden. „Bóg widział, że wszystko, co uczynił, było bardzo dobre” (Rodzaju 1:26, 31).

Adam był doskonałym człowiekiem, stworzonym na obraz Boży (Powtórzonego Prawa 32:4). Żona Adama, Ewa, też była doskonała. Ich ciała i umysły nie miały żadnych wad. Jehowa powiedział im: „Bądźcie płodni i stańcie się liczni, napełnijcie ziemię i opanujcie ją. Panujcie nad rybami morskimi i stworzeniami latającymi pod niebem, i wszelkimi żywymi stworzeniami, które poruszają się po ziemi” (Rodzaju 1:28).

Adam i Ewa mieli napełnić ziemię swoim potomstwem, a to wymagało czasu. Ewa miała rodzić dzieci, a one — swoje dzieci, aż w końcu cała ziemia byłaby zamieszkana (Izajasza 45:18). Czy Jehowa otworzyłby przed Adamem i Ewą takie perspektywy, gdyby mieli oni żyć tylko tyle, żeby doczekać się dzieci i być może wnuków?

A co z nakazem, żeby ludzie panowali nad zwierzętami? Samo nadawanie im nazw musiało zająć Adamowi sporo czasu (Rodzaju 2:19). Ale żeby nad nimi panować, musiałby też dobrze je poznać i nauczyć się o nie dbać. A to zajęłoby jeszcze więcej czasu.

Nakazy Boga co do napełnienia ziemi i panowania nad zwierzętami świadczą o tym, że pierwsi ludzie mieli żyć bardzo długo. I w wypadku Adama rzeczywiście tak było.

Z Biblii wynika, że kiedyś ludzie żyli o wiele dłużej niż dzisiaj. Na przykład mówi ona: „Adam przeżył 930 lat”. Następnie wymienia sześciu innych ludzi, którzy żyli ponad 900 lat. Byli to Set, Enosz, Kenan, Jared i Metuszelach, którzy żyli przed potopem, oraz Noe, który w czasie potopu miał 600 lat (Rodzaju 5:5-27; 7:6; 9:29). Jak to możliwe, że żyli oni tak długo?

Mężczyźni ci urodzili się w czasach, kiedy ludzie byli znacznie bliżsi doskonałości. Prawdopodobnie właśnie temu zawdzięczali swoją długowieczność. Ale jaki jest związek między doskonałością a długim życiem? I jak zostanie pokonana śmierć? Żeby znaleźć odpowiedzi na te pytania, najpierw musimy się dowiedzieć, dlaczego starzejemy się i umieramy.