ZAGROŻENIE: Pisarze biblijni i kopiści używali przede wszystkim papirusu i pergaminu * (2 Tymoteusza 4:13). Dlaczego stanowiło to zagrożenie dla przetrwania Biblii?

Papirus szybko płowieje oraz łatwo się drze i rozpada. „Po arkuszu ostatecznie mogą pozostać tylko szczątki włókien i garstka pyłu” — mówią egiptolodzy Richard Parkinson i Stephen Quirke. „W trakcie przechowywania zwój może zapleśnieć, zgnić albo zostać zjedzony przez gryzonie lub owady, zwłaszcza przez termity, jeśli został zakopany pod ziemią”. Niektóre papirusy po odkryciu były wystawione na nadmierne działanie światła lub wilgoci, co przyśpieszyło ich rozpad.

Pergamin jest trwalszy niż papirus, jednak również niszczeje, gdy jest niewłaściwie przechowywany albo wystawiony na działanie skrajnych temperatur, wilgoci bądź światła *. Także dla niego zagrożeniem są owady. Dlatego w odniesieniu do starożytnych zapisków w pewnej książce czytamy, że ich „przetrwanie jest raczej wyjątkiem niż regułą” (R. S. Bagnall, Everyday Writing in the Graeco-Roman East). Gdyby podobny los spotkał odpisy Biblii, wraz z nimi przepadłoby jej orędzie.

JAK BIBLIA PRZETRWAŁA: Każdy żydowski król miał obowiązek „napisać w księdze odpis tego prawa”, czyli pierwszych pięciu ksiąg biblijnych (Powtórzonego Prawa 17:18). Co więcej, zawodowi przepisywacze sporządzili tak wiele manuskryptów, że w I wieku n.e. można je było napotkać w synagogach w całym Izraelu, a nawet w dalekiej Macedonii! (Łukasza 4:16, 17; Dzieje 17:11). Ale dzięki czemu niektóre starożytne rękopisy przetrwały do chwili obecnej?

„Aby zachować zwoje zawierające Pisma, Żydzi mieli zwyczaj umieszczać je w dzbanach” — wyjaśnia znawca Nowego Testamentu Philip Comfort (The Quest for the Original Text of the New Testament). Chrześcijanie najwyraźniej przejęli ten zwyczaj. Wiele wczesnych manuskryptów biblijnych odnaleziono właśnie w glinianych dzbanach, a także w niewielkich ciemnych pomieszczeniach i jaskiniach oraz w wyjątkowo suchych miejscach.

REZULTAT: Do dziś przetrwało tysiące fragmentów manuskryptów biblijnych — niektóre mają przeszło 2000 lat. Żaden inny starożytny tekst nie jest potwierdzony tak wieloma rękopisami z tak dawnych czasów.