Tak. Na całym świecie kilka milionów kobiet będących Świadkami Jehowy działa w charakterze kaznodziejów. Głoszą one wspaniałą wieść o Królestwie Bożym. Można do nich odnieść proroczą wypowiedź z Psalmu 68:11: „Jehowa podaje słowo; zwiastunek dobrej nowiny jest wielki zastęp”.

Ale istnieją zasadnicze różnice między ich służbą a działalnością kobiet, które w innych religiach sprawują funkcję duchownych. Na czym polegają te różnice?

Jedna dotyczy kręgu osób pouczanych przez te kobiety. W rozmaitych religiach, zwłaszcza chrześcijańskich, kobiety ordynowane na duchownych działają w obrębie swoich kościołów i nauczają głównie współwyznawców. Natomiast kobiety będące Świadkami Jehowy głoszą ludziom spoza zboru, to znaczy tym, których spotykają podczas działalności ewangelizacyjnej od domu do domu lub przy innych okazjach.

Kolejna różnica wiąże się z rolą tych kobiet w kościele czy zborze. Kobiety piastujące urzędy duchowne w kościołach chrześcijaństwa i innych religiach przewodzą współwyznawcom i nauczają ich dogmatów wiary. Tymczasem w zborach Świadków Jehowy, w których są ochrzczeni mężczyźni, kobiety nie nauczają. Zadanie to spoczywa wyłącznie na wyznaczonych do tego mężczyznach (1 Tymoteusza 3:2; Jakuba 3:1).

Biblijne wzmianki o osobach sprawujących nadzór w zborze odnoszą się tylko do mężczyzn. Zwróćmy uwagę, jaki wzór podał apostoł Paweł, pisząc do Tytusa, który tak jak on był nadzorcą: „Zostawiłem cię na Krecie w tym celu, byś (...) mianował starszych w jednym mieście po drugim”. Dalej Paweł zaznaczył, że nadzorcą ma być „mężczyzna wolny od oskarżenia, mąż jednej żony” (Tytusa 1:5, 6). Podobnych wskazówek udzielił Tymoteuszowi: „Jeżeli mężczyzna ubiega się o urząd nadzorcy, to pragnie wspaniałej pracy. Dlatego też nadzorcą winien być człowiek nieposzlakowany, mąż jednej żony, (...) wykwalifikowany do nauczania” (1 Tymoteusza 3:1, 2).

Dlaczego nadzór w zborze powierzono mężczyznom? Paweł oświadczył: „Nie pozwalam kobiecie nauczać ani sprawować władzy nad mężczyzną, lecz ma zachowywać milczenie. Bo Adam został ukształtowany pierwszy, potem Ewa” (1 Tymoteusza 2:12, 13). A zatem kolejność stwarzania wskazuje, kogo Bóg wyznaczył do nauczania i sprawowania nadzoru w zborze.

Kaznodzieje Świadków Jehowy naśladują przykład swego Wodza, Jezusa Chrystusa, o którym ewangelista Łukasz napisał: „Ruszył w drogę od miasta do miasta i od wsi do wsi, głosząc i oznajmiając dobrą nowinę o królestwie Bożym”. Później Jezus zlecił to zadanie swoim uczniom, dlatego oni również „szli przez ten teren od wsi do wsi, oznajmiając dobrą nowinę” (Łukasza 8:1; 9:2-6).

Dzisiaj Świadkowie Jehowy — zarówno mężczyźni, jak i kobiety — biorą gorliwy udział w działalności kaznodziejskiej zapowiedzianej przez Jezusa: „Ta dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a potem nadejdzie koniec” (Mateusza 24:14).