Jezus, zanim urodził się na ziemi, w odróżnieniu od pozostałych ludzi żył w niebie jako istota duchowa (Jana 8:23). Był pierwszym stworzeniem Bożym i pomagał Jehowie Bogu przy stwarzaniu. Tylko on został powołany do istnienia bezpośrednio przez Jehowę i dlatego słusznie jest nazywany Jego „jednorodzonym” Synem (Jana 1:14). Biblia nazywa go też „Słowem”, ponieważ występował w roli Rzecznika Bożego. Przeczytaj Kolosan 1:15, 16.

Posyłając swego Syna na ziemię, Bóg przeniósł jego życie z nieba do łona żydowskiej dziewicy Marii. Jezus nie miał więc człowieczego ojca (Łukasza 1:30-35). Przyszedł tutaj, 1) by uczyć prawdy o Bogu, 2) by pokazać nam, jak powinniśmy wykonywać wolę Bożą nawet w obliczu przeciwności, i 3) by ofiarować swoje doskonałe życie na „okup”. Przeczytaj Mateusza 20:28.

Okup to zapłata za uwolnienie kogoś, komu grozi śmierć (Wyjścia 21:29, 30). Gdy Bóg stworzył ludzi, nie chciał, żeby starzeli się i umierali. Powiedział, że pierwszy człowiek, Adam, umrze, jeśli przekroczy pewien zakaz — jeśli popełni grzech. A zatem śmierć miała być karą za grzech. Gdyby Adam nie zgrzeszył, żyłby wiecznie (Rodzaju 2:16, 17; 5:5). Adam przekazał grzeszny stan i śmierć swoim potomkom. Biblia mówi, że przez niego ‛śmierć weszła na świat’. Aby ludzie mogli zostać uwolnieni z niewoli śmierci — niewoli, do której dostali się z winy pierwszego człowieka — potrzebny był okup. Przeczytaj Rzymian 5:12; 6:23.

Dlaczego nikt z nas nie może ofiarować swego życia na okup, który by uwolnił ludzkość od śmierci? Kiedy my umieramy, ponosimy karę za swoje grzechy. Ponieważ jesteśmy niedoskonali, nie możemy za nikogo zapłacić okupu. Przeczytaj Psalm 49:7-9.

Jezus w przeciwieństwie do nas był doskonały. Nie musiał umrzeć z powodu własnych grzechów, bo żadnego nie popełnił. Oddał życie za grzechy innych. W ten sposób posłusznie spełnił wolę swego Ojca. Zarówno Jezus, jak i Jehowa Bóg pokazali, że darzą ludzi niezwykłą miłością. Przeczytaj Jana 3:16 i Rzymian 5:18, 19.

Przebywając na ziemi, Jezus uzdrawiał chorych, wskrzeszał umarłych i pomagał potrzebującym. Pokazał przez to, co w przyszłości uczyni dla tych, którzy będą mu posłuszni (Mateusza 15:30, 31; Jana 5:28). Gdy umarł, Bóg przywrócił go do życia jako istotę duchową (1 Piotra 3:18). Potem Jezus czekał po prawicy swego Ojca, aż zostanie przez Niego wyniesiony na tron, by panować nad ziemią (Hebrajczyków 10:12, 13). Obecnie jest już Królem w niebie, a jego naśladowcy rozgłaszają tę dobrą nowinę po całym świecie. Przeczytaj Daniela 7:13, 14 i Mateusza 24:14.

Już wkrótce Jezus użyje swej władzy królewskiej, by położyć kres wszelkim cierpieniom i unicestwić niegodziwych. Miliony ludzi, którzy w niego wierzą i są mu posłuszni, będą rozkoszować się życiem w ziemskim raju. Przeczytaj Psalm 37:9-11.