W jakich sytuacjach związanych z wielbieniem Jehowy kobieta powinna nakrywać głowę i dlaczego? Pomocne wskazówki podał pod natchnieniem Bożym apostoł Paweł. W Liście 1 do Koryntian 11:3-16 zwrócił uwagę na trzy czynniki, które musi uwzględnić chrześcijanka, by swymi decyzjami przynosić chwałę Bogu. Chodzi o: 1) rodzaj czynności, 2) okoliczności i 3) powody.

Rodzaj czynności. Apostoł wskazał na dwie sprawy: zanoszenie modlitw i prorokowanie (wersety 4 i 5). W grę wchodzi zatem zwracanie się do Jehowy oraz prorokowanie, które w naszych czasach polega na nauczaniu prawdy biblijnej. Ale czy Paweł sugerował, że kobieta powinna mieć nakrytą głowę zawsze, gdy się modli albo naucza na podstawie Biblii? Nie. Zależy to od okoliczności.

Okoliczności. Apostoł Paweł nawiązał do dwóch dziedzin — do życia rodzinnego i zborowego. Oświadczył: „Głową kobiety jest mężczyzna, (...) każda zaś kobieta, która się modli lub prorokuje z głową odkrytą, hańbi swą głowę” (wersety 3 i 5). Jehowa postanowił, by w rodzinie „głową” kobiety był mąż. Gdyby żona wykonywała jakieś zadania zlecone przez Boga mężowi, nie okazując, że uznaje jego władzę, okrywałaby go hańbą. Dlatego jeśli musi przeprowadzić studium biblijne w jego obecności, powinna na znak uznawania jego zwierzchnictwa włożyć nakrycie głowy. Powinna tak uczynić niezależnie od tego, czy jest on ochrzczony, czy nie — z uwagi na jego rolę głowy rodziny *. Nakrywa głowę także wtedy, gdy modli się lub naucza w obecności młodocianego ochrzczonego syna — nie ze względu na jego pozycję w rodzinie, ale ze względu na władzę powierzoną ochrzczonym mężczyznom w zborze.

Mówiąc o funkcjonowaniu zboru, Paweł wspomniał: „Jeśli ktoś zdaje się spierać o jakiś inny zwyczaj, to my nie mamy żadnego innego ani też zbory Boże” (werset 16). W społeczności chrześcijańskiej zwierzchnictwo sprawują ochrzczeni mężczyźni (1 Tymoteusza 2:11-14; Hebrajczyków 13:17). Jedynie oni są mianowani starszymi i sługami pomocniczymi, którym Bóg powierzył opiekę nad swoją trzodą (Dzieje 20:28). Od czasu do czasu jednak chrześcijanka może być poproszona o wykonanie czegoś, co normalnie należy do obowiązków ochrzczonych braci spełniających wymagania biblijne. Niekiedy chodzi o przeprowadzenie zbiórki do służby kaznodziejskiej, jeśli żaden ze wspomnianych braci nie może tego zrobić, albo o poprowadzenie umówionego studium Biblii w towarzystwie ochrzczonego współwyznawcy *. W takiej sytuacji siostra powinna włożyć nakrycie głowy na znak, że rozumie, iż wykonuje zadanie przewidziane dla mężczyzny.

Jednakże w wielu okolicznościach związanych z oddawaniem czci Bogu chrześcijanka nie musi nakrywać głowy. Nie jest do tego zobowiązana, gdy odpowiada na zebraniach, gdy głosi z mężem lub innym ochrzczonym chrześcijaninem od drzwi do drzwi albo gdy studiuje czy modli się z nieochrzczonymi dziećmi. Oczywiście to nie wszystkie sytuacje, jakie mogą się zdarzyć, i jeżeli siostra nie jest pewna, jak postąpić, mogłaby poszukać dodatkowych wskazówek *. Gdyby wciąż nie miała pewności, a sumienie skłaniałoby ją do nakrycia głowy, nie będzie w tym nic niewłaściwego, jeśli tak uczyni — jak widać na zdjęciu.

Powody. W wersecie 10 znajdujemy dwa powody, dla których chrześcijanka nakrywa głowę. Czytamy tam: „Kobieta powinna mieć na głowie znak władzy ze względu na aniołów”. Do pierwszego powodu nawiązuje wyrażenie „znak władzy”. Przez nakrycie głowy kobieta dowodzi, że uznaje władzę, którą Jehowa powierzył w zborze ochrzczonym mężczyznom. Tym samym pokazuje Bogu, że Go kocha i jest wobec Niego lojalna. Drugi powód kryje się w słowach „ze względu na aniołów”. Jakie znaczenie ma dla tych potężnych stworzeń duchowych postawa kobiety?

Aniołowie cieszą się, gdy w organizacji Jehowy — w niebie i na ziemi — uznawana jest Jego władza. Odnoszą pożytek, kiedy niedoskonały człowiek daje w tej dziedzinie dobry przykład. Przecież oni również muszą podporządkowywać się postanowieniom Jehowy — jest to próba, której wielu aniołów nie przeszło pomyślnie (Judy 6). Jakie sytuacje niejednokrotnie dzisiaj widzą? Zdarza się, że chrześcijanka przewyższa ochrzczonego brata ze zboru doświadczeniem, wiedzą i inteligencją, a jednak chętnie podporządkowuje się jego zwierzchnictwu. Albo jakaś niewiasta należy do pomazańców i w przyszłości zostanie współdziedzicem Chrystusa. Ostatecznie więc będzie zajmować pozycję znacznie wyższą niż aniołowie i panować z Chrystusem w niebie. Czyż nie jest teraz pięknym przykładem dla aniołów, którzy ją obserwują? Wszystkie siostry mają znakomitą sposobność dawania dowodów pokory, posłuszeństwa, uległości i lojalności — ku zbudowaniu milionów wiernych aniołów!