Masturbacja * to nawyk szkodliwy pod względem duchowym. Sprzyja egoizmowi i kala umysł. Może doprowadzić do tego, że ktoś zaczyna traktować innych wyłącznie jak narzędzia służące dogadzaniu zmysłom. Zaczyna oddzielać seks od miłości, dostrzegać w nim jedynie odruch, który zapewnia chwilową przyjemność i rozładowuje napięcie. Ale odczuwana ulga również jest chwilowa. Masturbacja nie tylko nie ‛zadaje śmierci członkom ciała, jeśli chodzi o rozpustę, nieczystość i niestosowną żądzę seksualną’, lecz jeszcze podsyca niewłaściwe pragnienia (Kolosan 3:5).

Apostoł Paweł napisał: „Umiłowani, oczyśćmy się z wszelkiego skalania ciała i ducha, doskonaląc świętość w bojaźni Bożej” (2 Koryntian 7:1). Jeśli pomimo wielkich wysiłków nieraz nie udaje ci się postępować zgodnie z tymi słowami, nie trać otuchy. Jehowa zawsze jest „gotów przebaczać” i chętnie pomaga (Psalm 86:5; Łukasza 11:9-13). Samo to, że robisz sobie wyrzuty i że mimo zdarzających ci się czasem potknięć usilnie starasz się zerwać ze złym nawykiem, świadczy o twoim dobrym nastawieniu. Pamiętaj też, że „Bóg jest większy niż nasze serca i wie wszystko” (1 Jana 3:20). On dostrzega więcej niż tylko nasze grzechy — widzi całego człowieka. To, co o nas wie, pozwala Mu ze współczuciem słuchać naszych gorących próśb o miłosierdzie. Dlatego — podobnie jak dziecko, które w razie problemów zwraca się do ojca — nigdy nie przestawaj pokornie, żarliwie modlić się do Boga. On obdarzy cię czystym sumieniem (Psalm 51:1-12, 17; Izajasza 1:18). Oczywiście musisz czynić konkretne kroki zharmonizowane z twoimi modlitwami — na przykład wystrzegać się złego towarzystwa oraz wszelkich form pornografii *.

Jeśli twoje kłopoty z masturbacją się utrzymują, postaraj się porozmawiać o tym ze swoimi chrześcijańskimi rodzicami albo z duchowo dojrzałym, oddanym przyjacielem (Przysłów 1:8, 9; 1 Tesaloniczan 5:14; Tytusa 2:3-5) *.