Jehowa wybrał Jeremiasza, żeby prorokował mieszkańcom Judy. Polecił mu głosić i ostrzegać ludzi, że muszą przestać robić złe rzeczy. Jeremiasz powiedział: ‛Jehowo, jestem tylko chłopcem. Nie potrafię przemawiać’. Bóg odpowiedział mu: ‛Nie bój się. Ja ci powiem, co masz mówić. Pomogę ci’.

Jehowa kazał Jeremiaszowi zebrać starszych, rozbić na ich oczach gliniany dzban i powiedzieć: ‛Tak samo zostanie rozbita Jerozolima’. Kiedy Jeremiasz zrobił to, co mu powiedział Jehowa, starsi bardzo się rozzłościli. Kapłan o imieniu Paszchur uderzył Jeremiasza i zakuł go w drewniane dyby. Przez całą noc prorok nie mógł się ruszyć. Kiedy rano Paszchur go wypuścił, Jeremiasz powiedział: ‛Więcej nie dam rady. Nie będę już głosił’. Ale czy naprawdę się poddał? Nie. Kiedy na spokojnie się nad tym zastanowił, stwierdził: ‛Słowa, które przekazał mi Jehowa, płoną we mnie jak ogień. Nie mogę przestać głosić’. Dlatego dalej ostrzegał naród.

Minęły lata i w Judzie zaczął panować nowy król. Kapłanom i fałszywym prorokom bardzo się nie podobało to, co głosił Jeremiasz. Dlatego powiedzieli książętom: ‛Ten człowiek powinien umrzeć’. Ale Jeremiasz powiedział: ‛Jeśli mnie zabijecie, zabijecie niewinnego człowieka. Przekazuję wam słowa Jehowy, nie swoje’. Kiedy książęta to usłyszeli, powiedzieli: ‛Ten człowiek nie zasługuje na śmierć’.

Jeremiasz dalej głosił, a wtedy również książęta się na niego rozzłościli. Poprosili króla, żeby skazał Jeremiasza na śmierć. Król powiedział im, że mogą zrobić z Jeremiaszem, co chcą. Wrzucili go więc do głębokiej, błotnistej studni i mieli nadzieję, że tam umrze. Jeremiasz zaczął tonąć w błocie.

Ale wtedy urzędnik o imieniu Ebed-Melech powiedział do króla: ‛Książęta wrzucili Jeremiasza do studni! Jeśli go tam zostawimy, umrze’. Król kazał Ebed-Melechowi wziąć 30 ludzi i wyciągnąć proroka. Jak myślisz, czy nie powinniśmy być jak Jeremiasz, który nie pozwolił, żeby cokolwiek powstrzymało go od głoszenia?